Ο τρεις άνδρες και ο "σοφός!"

Ένα βράδυ ένας μεγάλος σοφός ήταν ξαπλωμένος ανάσκελα πάνω στο έδαφος με τα χέρια ενωμένα, σε βαθύ διαλογισμό, σαν να κοιμόταν.
Κάποια στιγμή , ένας κλέφτης, τον είδε , τον πλησίασε και είπε:"Ποιος είναι αυτός ο άνθρωπος ξαπλωμένος πάνω στο χώμα;" Παρατηρώντας τον προσεκτικά, αμέσως έβγαλε το συμπέρασμα:"Πρέπει να είναι κλέφτης. Πρέπει να έκλεψε
κάποιο σπίτι εδώ κοντά και μετά αφού έτρεξε τόσο πολύ , κουράστηκε και έπεσε για ύπνο. Η αστυνομία μπορεί να φτάσει από την μια στιγμή στην άλλη, θα ήταν καλύτερα να απομακρυνθώ για να μην με βρει!" Έτσι λοιπόν απομακρύνθηκε γρήγορα.
Μετά από κάποιο χρόνο, ένας άλλος άνδρας πλησίασε παραπατώντας από το πολύ κρασί που είχε πιει. Μόλις είδε τον "σοφό", είπε:"Ωραία, ωραία, ωραία! Ποιος είναι αυτός ο ευγενής άνθρωπος ξαπλωμένος καταμεσής του δρόμου τέτοια ώρα;"
"Ε!!κύριος, θα πρέπει να ήπιες πολύ για να πέσεις μέσα σε αυτό το "βάραθρο!!!"
"Χικ!χικ! εγώ μπορώ να περπατήσω καλύτερα από εσένα...χικ...χικ...χικ.. και να είσαι σίγουρος πως δεν θα πέσω σαν εσένα...χικ...χικ...χικ...άντε γειά!" και έτσι ο μεθυσμένος απομακρύνθηκε.
Μετά από λίγο , ένας σοφός πέρασε από εκεί και αμέσως πλησίασε τον άνθρωπο για να δει εάν είχε ανάγκη από βοήθεια.
Παρατηρώντας τον προσεχτικά είδε πως το πρόσωπο του άνδρα ήταν ήρεμο και γαλήνιο και τα χέρια ήταν σε στάση προσευχής. "Πρέπει να είναι ένας μεγάλος άγιος απορροφημένος σε διαλογισμό!" σκέφτηκε αμέσως.
Έτσι άρχισε απαλά - απαλά να τρίβει τα πόδια του "αγίου" λέγοντας:"Εσύ είσαι ξαπλωμένος πάνω σε ένα σκονισμένο δρόμο, αλλά η καρδιά σου είναι γεμάτη από χαρά και αγάπη για τον Θεό...εσύ είσαι ένας πραγματικός άγιος!"
Και χωρίς αμφιβολία ήταν... για το γεγονός πως εμείς βλέπουμε στους άλλους αυτό που είμαστε εμείς οι ίδιοι!

πηγή