July 3, 2013

Οι λυκοι του αρχεγονου ουρλιαχτου

Τις νυχτες του φεγγαριου, μεσα μου αγρυπνα ο λυκος του αρχεγονου ουρλιαχτου. Τοτε ειναι, που θελω να τρεξω στα βουνα τα γεματα ελατα, την μυρωδια του δασους να νιωσω να γεμιζει τα πνευμονια μου, την γη ν' αγαπησω και τις πετρες. Σαν ο αρχεγονος εαυτος μου αφυπνιζεται και αφυπνιζει, πνευμα αρπακτικου που εχει βρει την θεση του στην φυση, η φωνη της ελευθερης καρδιας ταλαντωνεται. Μεχρι που καθαρα ακουγεται, να σκιζει σαν αετος, τον βραδινο-νυχτερινο αερα. Και μεσα μου ολα γεμιζουν-δεν υπαρχει πια κενο, μονο η ατοφια ατμοσφαιρα του αληθινου. Η ματια μου ταξιδευει πανω απο τις κορφες των δενδρων, των βουνων, ακουμπα τον ουρανο και στεκεται στο πιο ψηλο σημειο. Εκει που θελει να φτασει η καρδια. Ακουω τον ηχο της σιωπης και ολα μεσα μου δυναμωνουν, σαν το τραγουδι της παναρχαιας γης. Στα μονοπατια της, τατουαζ στο αιωνιο κορμι της, που απο παντα ηταν χαραγμενα, βρισκω τροπο και ξαναπερπατω. Στα πελματα μου νιωθω το χωμα αφρατο να κολαει, απο την υγρασια στις ριζες των δενδρων και ειναι σαν να κουβαλω μαζι μου την αληθεια. Γευομαι το πρωτο χιονι, σαν πεφτει παχυ και η ψυχη μου λιωνει μαζι. Τα ρουθουνια μου γεμιζουν απο τοσο καθαρο αερα, που σε καθε αναπνοη καθε κακη σκεψη φευγει. Μενει μονο η οσμη του δασους και του εαυτου μου. Το ενστικτο μου μιλα, για πρωτη φορα το ακουω τοσο καθαριο κρυσταλλο. Γυριζω προς το μερος, που αχνοφαινονται οσα θελει να μου δειξει. Γυριζω στην αρχη μου, στην αρχεγονη ψυχη μου. 

Μαριαντζελλα

No comments:

Jazz Music

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

Popular Music