-"Ω, ναι, το ξέρω!!
-Αυτή η αγάπη γιά μένα ήταν...
Περνάει κάθε βράδυ έξω απο το παράθυρό μου,
σιγομουρμουρίζει ένα σκοπό θλιμμένο καί μετά χάνεται...
Τα κλειδιά πετάει στο χώμα,
φωνάζει τρείς φορές το όνομά σου-
έπειτα στον έρωτα ανοίγει.
Άμοιρη στέκω στην σιωπή,
τρέμω στο χρώμα της,
κλείνω τα μάτια στην ωδή,
λίγα εκατοστά απο το δάκρυ μπαίνει ο χειμώνας,
ενώ έξω η μνήμη ουρλιάζει:-Βρέχει συναίσθημα...

-Ω, ναι το ξέρω!!
-Σε μιά ώρα χωράει ο ήλιος
-καί το πένθιμο χρώμα-
Αγάπη μου μέτρα!
Πέρασαν χρόνια αμάθητα ,
ακίνητα χωρίς σου,
στίς εποχές της ψυχής απλώθηκα,
στο κρύο που υποσχέθηκε το τίποτα
καί την υπόσχεση του κράτησε...

-Στίς φωτιές τώρα πάμε!
Στίς φωτιές με ένα βήμα!

Αυτά είναι τα χέρια-αυτά τα γέλια-αυτές οι ώρες μας...
-Μαζί σου -
"Ποιος είμαι; από πού ήρθα; Πού πάω;
-Η σκέψη θα γίνεται σάρκα,
ένα ένα θα σπάνε τ'αστέρια στην ευχή,
κοπάδια θα τρέχουν τα όνειρα στους δρόμους,
με όσα έφταιξαν στα ποιήματα θα γράφω στην σκόνη.

-Ω, ναι το ξέρω!!
-Εσύ να περπατάς με φτερά,
θα επιστρέψει ξανά το ξέχειλο απο έρωτα νερό,
-να πιούμε-..."-VENNIS MAK