Εκεί στην πλώρη μάτια μου χαράζει
μα εδώ στην πρύμνη πέφτει σκοτεινιά.
Πώς γίνετʼ η φωτιά θα με ρωτήσεις
μα εγώ δεν έχω άλλες απαντήσεις.
Εσύ γεννιέσαι κάθε μέρα
και περπατάς μες στον αέρα,
εσύ πετάς μες στα όνειρά σου
και δεν ακούς- και δεν ακούς τα βήματά σου...
Πάνω στο χέρι μου χωράς να περπατήσεις
κι εγώ στα δυο τα μάτια σου χωρώ.
Το ξέρω, μʼ αγαπάς θα μʼ απαντήσεις
μα εγώ δεν έχω άλλες ερωτήσεις.
Εσύ γεννιέσαι κάθε μέρα
και περπατάς μες στον αέρα,
εσύ πετάς μες στα όνειρά σου
και δεν ακούς- και δεν ακούς τα βήματά σου...
μα εδώ στην πρύμνη πέφτει σκοτεινιά.
Πώς γίνετʼ η φωτιά θα με ρωτήσεις
μα εγώ δεν έχω άλλες απαντήσεις.
Εσύ γεννιέσαι κάθε μέρα
και περπατάς μες στον αέρα,
εσύ πετάς μες στα όνειρά σου
και δεν ακούς- και δεν ακούς τα βήματά σου...
Πάνω στο χέρι μου χωράς να περπατήσεις
κι εγώ στα δυο τα μάτια σου χωρώ.
Το ξέρω, μʼ αγαπάς θα μʼ απαντήσεις
μα εγώ δεν έχω άλλες ερωτήσεις.
Εσύ γεννιέσαι κάθε μέρα
και περπατάς μες στον αέρα,
εσύ πετάς μες στα όνειρά σου
και δεν ακούς- και δεν ακούς τα βήματά σου...
1 comment:
Χρειάζεται ν' ακούγεται το βήμα?....
όχι, μάτια μου.. μόνο να επιχειρείται!!!
ΦΙλάκι γλυκό...
Post a Comment