Με ρώτησες τι είναι αυτό που αποζητώ και ξεψυχώντας σου είπα «πάθος». Μικρές λωρίδες δέρματος ξέφυγαν απ’ τα χείλη και τύλιξαν το «ς» της λέξης. Το έκαναν μικρό χαρταετό που ανέμισε σιγοσφυρίζοντας στα φύλλα της καρδιάς. Κι ύστερα, μετά την χαρμόσυνη πτώση του, φύτρωσε σαν ανεμώνη εκτός εποχής. Απ’ το μίσχο της βγήκε η τρέλα σου «κύριε Ενταύθα», με ετοιμοπαράδοτη ασυνέπεια. Σήμερα σηκώθηκα μες τη βροχή. Κι ακόμη δεν σίμωσα το αυθόρμητο. Χαρίζομαι.


Angelina Rain