δεν είχα τι να πω
τώρα που ζεις μακριά μου
νιώθω να σου μιλώ.
...Η μοναξιά με βλέπει
και μου χαμογελά
πως γίνεται η αγάπη
κι αργεί κάθε φορά.
Για ό,τι έχει γίνει
πες μου αν φταίω εγώ
στις λίμνες των ματιών σου
να πέσω να πνιγώ.
Αν κάποτε θελήσεις
πίσω να ξαναρθείς
άσπρα χαλίκια ρίχνε
στο δρόμο μη χαθείς.
2 comments:
Πως καταλαβαίνουμε το πολύτιμο όταν το χάνουμε;;;
Και πως αυτό δε ξαναγυρίζει πίσω...ειναι κάτι που ποτέ μου δεν κατάλαβα.....
Τα φιλιά μας...
η αισθηση τις σιγουριας ...ξερεις την καλησπερα μου!!
Post a Comment