Τι άλλο να ζητήσει κανείς από μια σπαρακτική αυγή?
Είναι ...τόσο σημαντική ,τόσο απρόσιτη ,τόσο αρκετή…
Η αγάπη με συναρπάζει ξανά και αυτό είναι
ότι περισσότερο θα μπορούσα να έχω
από τα υπέροχα δώρα του θεού…
Η ζωή φαντάζει τόσο παράξενη ,
κάτω από τούτη την επιδρομή του φωτός ,
σα να μην μπορεί να υπάρξει ,σα να μην μπορεί να βιωθεί….
Κι ο έρωτας μέσα από το θάνατο της νύχτας χαράζει ξανά,
ανίκητος πάνω στις καινούργιες αιμμοραγίες του ,
γεννημένος από το τίποτα ,προορισμένος για τα πάντα…
Όλα τα πρωινά του κόσμου ξημέρωσαν σήμερα,
όλα τα πρωινά του κόσμου μου θυμίζουν εσένα……
2 comments:
Πολύ όμορφο και αισιόδοξο...αν και η θύμηση συντροφιά με τη θλίψη θα υπάρχουν πάντα σε μια γωνιά του νου...
Χαλίλ Γκιμπράν
Η Χαρά και η Λύπη έρχονται πάντα μαζί, κι όταν το ένα κάθεται
μόνο του
δίπλα σου στο τραπέζι, θυμήσου ότι το άλλο κοιμάται στο κρεβάτι
σου.
καλησπερες...
Post a Comment