Διάλογοι στο χείλος της αβύσσου

Έχτισες το σπίτι σου γερό, από πέτρα.
Ήρθαν και σου το γκρέμισαν.

Έχτισες το σπίτι σου πρόχειρα, από λάσπη και κλαριά.
Το γκρέμισαν κι αυτό.

Έχτισες το σπίτι σου από ξύλο. 
Ήρθαν και το έκαψαν.
Έχτισες σπίτια από τούβλα, από χώμα, από καραβόπανο, από άχυρα.
Μάταιος κόπος. Ό, τι και να έκανες, έρχονταν πάντα
να γκρεμίσουν τα όνειρά σου.

Έμαθες πια.
Τώρα το σπίτι σου είναι χτισμένο μόνο από σάρκα και αίμα.
Κι όσες φορές κι αν σε διώξουν, το παίρνεις μαζί σου.


Γιώργος Νικολόπουλος, Χαμένες ευκαιρίες,
Διάλογοι στο χείλος της αβύσσου, 2011