Σχεδιάζοντας τον αόρατο «εσωτερικό» μας κόσμο

Αν επιχειρούσαμε να σχεδιάσουμε τον κόσμο μας...
θα ξεκινούσαμε από ένα σημείο...
το οποίο θα γινόταν η 1η διάσταση...
η 2η διάσταση..., ...η 3η διάσταση...
ο τρισδιάστατος ορατός κόσμος μας.
Αν θέλαμε όμως, να προχωρήσουμε στο αόρατο...
δηλαδή στην 4η διάσταση...
θα δημιουργούσαμε ένα σχέδιο σαν αυτό.
Το σχήμα αυτό ονομάζεται τεσσεράκτιο...
και παρουσιάζει σχηματικά τον εσωτερικό αόρατο κ
να αναδύεται μέσα από τον παρόντα και ορατό...
Αν ο εξωτερικός κύβος είναι το «παρόν» μας
ο εσωτερικός είναι το «μέλλον» μας..
το οποίο αναδύεται συνεχώς σαν ορατός κόσμος...
αμέτρητες στιγμές από «τώρα»...
μορφοποιούν τον ορατό μας τρισδιάστατο κόσμο.
Όμως πόσο καλά γνωρίζουμε το «μέσα» μας...
αυτό που αναδύεται συνεχώς αόρατα;
Στιγμές του τρισδιάστατου κόσμου μας...
έχουν «πύλη» το δικό μας σώμα...
το σώμα μας... Η «πύλη» των κόσμων...
του αόρατου και του ορατού...
Θα θέλατε να κάνουμε ένα ταξίδι...
από το «μέσα» μας προς τα «έξω» μας;
Από το μέλλον μας προς το παρελθόν μας;
Από την άυλη Πηγή των κόσμων...
μέσα από τα άμορφα πεδία της Συνειδητότητας...
εκεί που «μέσα» μας παραμένουν αόρατα
κρυμμένα στη διάρκεια του χρόνου
«ενεργά πεδία πληροφορίας»...
λίγο πριν «μέσα» μας πάρουν μορφή
και γίνουν παρόν, σώμα από ύλη δικό μας
και Γη και πλανήτες κι αστέρια...
και γαλαξίες μακρινοί και Σύμπαντα...