Φέρε μου το κύπελλο του φωτός
μες στις λευκές παλάμες σου
κι ας ηχήσουν
στη συμφωνία του σύμπαντος
τα βήματά σου!
Γονατιστός στην αναστάτωση του πόθου,
θα σε περιμένω να έρθεις
με τα χρυσά σαντάλια της αυγής,
ραντίζοντας τη μελωδία των άστρων
μες στην ταραγμένη προσδοκία μου!
Να μπορούσαν οι γαλαξίες
στο μέτωπο της προσμονής μου
τη διαύγεια των εποχών να καταλύσουν
θα σ’εύρισκα μες στις διαθλάσεις
του υγρού ονείρου συνθεμένη,
όπως οι κήποι της νεκρής βροχής,
δεμένοι στην ακινησία του χρόνου εκστατικοί,
δέχονται ξαφνικά,
μέσ’απ’τα φύλλα της σιωπής,
την πρώτη νότα
από τον άγνωστο ρυθμό
κάποιου κόσμου, άλλου
Ένα πουλί νυχτερινό προοιωνίζει
την τέλεια στιγμή του ερχομού σου
Θα σε δεχθώ
κάτω απ’τον θόλο της αυγής,
μέσ’απ’το φάσμα των δακρύων μου
γονατιστός
©Μανώλης Μεσσήνης
No comments:
Post a Comment