Είναι η στιγμή εκείνη η σπουδαία
που, όταν εμπρός μας υψωθεί
μία νύξη, μία λεπτή φανέρωση
ένας υπαινιγμός, μιά κίνηση τρεμουλιαστή
ικανή να συγκινεί την έρημο
σε νεφελώδεις περιπλανήσεις
και να αποσπά το τέλμα
σε ενάερες πτήσεις
ικανή και τον πληγωμένο αητό
ορθό να επαναστήνει
τότε οφείλουμε απ’ ότι εκάμαμε να χωριστούμε.
Είναι η στιγμή που μας καλεί
να επαναπροσδιοριστούμε
ως άνθρωποι σημαντικοί
πρόσωπα συγκροτημένα
μπρος στης θυσίας τον βωμό
έτοιμοι ν’ ανταποκριθούμε
αφήνοντας πίσω το ευτελές
ανοίγοντας δρόμο στο πέρασμα
στρώνοντάς του τα ρούχα της απρέπειας
που ροκανίζουν τον χρόνο τον πραγματικό
καθώς τον ντύνουν με τον σάλο του οπαδού
το βλέμμα το απλανές του θεατή
του αγανακτισμένου την οργή
του φοβισμένου το κίτρινο χρώμα.
Είναι η στιγμή που ο αφανής
κλίνει το μέτωπο στον χτύπο της καρδιάς
και υποκλίνεται στον βασιλικό χιτώνα
ντυμένος της εγρήγορσης την προθυμία
της νήψης την χλωμή σοφία.
Είναι η στιγμή προτού το πέρασμα διαβώ
στιγμή βαθιού συλλογισμού
η κάμψη του αυχένα
η βουτιά στο έδαφος
χορογραφία τέχνης υψηλής
αγαλλιάζει ο νους στην αγκαλιά του εγκλεισμού
ματώνει η υπερηφάνια
ναι, καταργείται ο θάνατος
και τραγουδά το χάδι.
No comments:
Post a Comment