Κάποτε βάδισα μες
στην Εδέμ παρέα με
δυο φύλακες αγγέλους
Ένα συνήθη πλουμιστό
γαλανομάτη αρχάγγελο
με φωτεινό χαμόγελο
κι ένα σκυφτό πολεμιστή
σκοτεινό κι ονειροπόλο
που έμοιαζε απ' τη γενιά
να ήταν του Εωσφόρου
πριν κείνος γίνει επαναστάτης
Ο πρώτος τέλειος φαινόταν
μα αδιάλλακτα στα
"πρέπει" με καθοδηγούσε
ενώ ο άλλος με ανοχή
για τα πάθη μου έδειχνε
συμπόνια και γερά
το χέρι μου κράτησε
γιατί ήξερε από πτώσεις
Κι εγώ που απηύδησα
να πολεμώ πάντα
με το κεφάλι ψηλά
ίσως για χάρη του
μόνο για χάρη του
μελαγχολικού μου αγγέλου
να συνεχίζω την
έφοδό μου στο παρόν
Ελπίζοντας σαν λαβωθώ και
πέσω πια να με κρατήσει
όσο ο άλλος, ο τέλειος
θα με οικτίρει ή αλύπητα
πάλι θα μ' επιπλήττει.
No comments:
Post a Comment