May 14, 2013

προσωπικά

Στοίβα οι νεκροί στα υπόγεια,είδαν και αποείδαν..και φιλιώσαν.Στα χίλια βήματα πίσω + ένα μπρος,τι να σου κάνουν?Χρόνος πολύς..
Οι πατεράδες μας,πιάσανε την πρέφα,σαν πρώτη μούρη στην αίθουσα αναμονής και πάντα ατσαλάκωτοι.
Άλλες μανάδες πλέκουν άλαλες κι άλλες χτενίζονται με ζήλο.Ουρά στον γωνιακό καθρέφτη,σε πόζες που τις κολακεύουν η θαρρούν.Είναι κι ο φωτισμός θαμπός και πως βοηθάει..
Τα φιλαράκια μας,βάλαν στην άκρη τον θυμό περί παλιοζωής και αδίκου και κάνανε κατάληψη,αριστερά όπως μπεις.Περνούν τις ώρες τους αντικρυστά ψέλνοντας Άσιμο.
Τ'αδέλφια μας,την Γώγου απαγγέλουν στα κενά,με μια φωνή,μονότονα,χλωμοί και οι ίδιοι σαν κι αυτήν και ρημαγμένοι.
Συνωστισμός σου λέω...Έφτασε η μπόχα του άταφου ως την ταράτσα που ακροβατείς και διόλου δεν θυμίζει πια λιβάνι.
Κι εσύ,ακόμη ψάχνεις τόπο χλοερό και χώμα αφράτο.Αφράτο,όχι λάσπη!Τη λάσπη να αποφύγουμε και το κακό το πένθος.Γιατί στο πένθος,θέλω να σε δω...πόσα κιλά μάγκας θα είσαι.Συν ένα βήμα μπρος κι άσε τους άλλους να φορούν τα μαύρα..
(από τη συλλογή..."προσωπικά,έχω ακόμη να "σκοτώσω" κανά δυο")


Βασω εν αναμονη 

No comments:

Jazz Music

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

Popular Music