Ήταν μια φορά κι έναν καιρό
ένας κακός λύκος.
Στο δάσος κρυβόταν,
θύματα εύκολα και αθώα κυνηγούσε.
Φωνάζανε οι γέροι του χωριού
"άνθρωποι στο δάσος μόνοι ποτέ να μην πατήσουν!
Ο λύκος ο κακός παραφυλάει... Κι όλους θα σας φάει!"
Και το δάσος έρημο, από φωνές ανθρώπων,
πατήματα δικά τους χρόνια έχει να δει.
Μα μια μέρα.
Μια μέρα όμορφη και ανθησμένη...
Ένα μικρό κορίτσι στις άκρες του δάσους έπαιζε
εκείς τις ώρες του περνούσε.
Παιχνίδι στο παιχνίδι,
κελάηδημα στο κελάηδημα
να η μικρή τώρα χαμένη στου δάσους την σιωπή...
Πάγωσαν οι φωνές και η φύση τώρα σίγησε.
Δάκρυα πολλά από της μικρής τα μάτια τρέχουν.
"Και τώρα θα με βρεί η κακιά η τύχη...
Στου λύκου του κακού τα κοφτερά τα δόντα θα πέσω...
Που είστε άνθρωποι του χωριού...
Που είστε να με σώσετε..."
Και η νύχτα έπεσε...
Της μικρής το σώμα από την κούραση έπεσε καταγής
και το μυαλό της σε ύπνο βαθύ την έριξε...
Μα ξύπνησε με το πρώτο φώς
και δεν ήτανε του ήλιου.
Φεγγάρι δυνατό τις σκιές του δάσους έδιωχνε.
Κι εκείνη ένιωθε να τρέχει πάνω σε μαγικό χαλί...
Όλα γύρω της γρήγορα έφευγαν και πίσω της τα άφηνε.
Έπιασε απαλά με τα χέρια της το μαγικό χαλί...
Και γρήγορα κατάλαβε πως γούνα ήταν.
Σήλωσε το βλέμμα της και το καημένο τι να δει...
Στου λύκου του κακού την ράχη βρίσκεται...
"Πάει... τώρα θα με φάει στη σκοτεινή του τη φωλιά...
Αχ καλοί μου άνθρωποι... Δεν ήρθατε να με σώσετε από του λύκου τα δόντια..."
Κι ο λύκος συνέχιζε, γοργά να τρέχει!
Ούτε ο αέρας δεν μπορεί να τον προλάβει!
Ούτε στοιχειά της νύχτας να τον δουν, ούτε ο ήχος από τα πέλματα του.
Μόνο λάμπει η γούνα του καθώς στα φεγγαροξέφωτα περνά.
Και νιώθει στην ράχη του το ρίγος της μικρής
και την καρδιά της που κοντεύει από το φόβο να σπάσει...
Και τότε ακόμη πιο γρήγορα τα πόδια του τα δυνατά
να τρέξουν διατάζει!
Μέχρι που έφτασε στο τέλος του δάσους
και τα φώτα φάνηκαν από τα πρώτα σπίτια του χωριού.
Και βγήκε ο λύκος ο κακός, μέσα στο χωριό να μπεί
έχοντας στην ράχη του την τρομαγμένη την μικρή.
Στο πρώτο σπίτι που είδε άνθρωπο
προς τα εκεί ξεκίνησε να πάει.
Κι όταν πλησίασε αρκετά και πάντα στα κρυφά
χαμήλωσε το σώμα του
την μικρή να κατεβάσει.
Με την μύτη του την έσπρωξε στην πλάτη
προς τους ανθρώπους γρήγορα να πάει.
Και η μικρή ξάφνιασε πολύ
και η καρδούλα της χτύπησε από του λύκου τη στοργή.
"Πως τολμούν κακό να σε φωνάζουν!!!
Πως μπορούσα να νιώθω τόσο φόβο
ενώ εσύ στο σπίτι μου πίσω ρίσκαρες με την ζωή σου να με φέρεις?
Φύλακας-Άγγελος για μένα είσαι και να σε χάσω ποτέ δε θέλω."
Μα καθώς ο λύκος ο κακός την πλάτη του γυρνούσε στο δάσος να γυρίσει
Φωνές και πανικός συνόδευσαν το βήμα του!
Όπλα και φωτιές και κόσμος πολύς κίνησε προς το μέρος του.
Κι έτρεξε ο λύκος γρήγορα πολύ
στους δάσους τις σκιές να χωθεί και να χαθεί.
Και πέφτανε οι σφαίρες και οι φωτιές
και ορμούσανε με λύσσα τρομερή!
Μα πρόλαβε ο λύκος τις πρώτες φυλλωσιές να πλησιάσει
και στο άλμα του γρήγορα σε αυτές να βρεθεί και να χαθεί
μια σφαίρα και μια φωτιά στο πλευρό του τον πετυχαίνει.
Μα ποιός τον σταματά κι ας είναι πληγωμένος ;
Τρομαγμένο το κορίτσι
τα πάντα παγωμένη βλέπει...
Και τρέχει σαν ελάφι που ζούσε μέσα της και ξύπνησε με μιας
στου πανικού την ώρα.
Και χάνεται κι εκείνη στους δάσους τις σκιές...
Τον λύκο τον κακό ψάχνει να βρεί
το τραύμα του καλά να κάνει.
Και κανείς δεν ξέρει πια...
Τι απέγιναν οι δυό τους...
Μόνο κάποιες ιστορίες που φέρνει ο αέρας από τα τραγούδια των στοιχειών του δάσους.
Μια κοπέλα που τρέχει και αλυχτάει σαν τους λύκους στο Φεγγάρι,
ζει και βασιλεύει μεσ'του δάσους τις σκιές.
Κι ένας λύκος την συντροφεύει
Άγγελος-Φύλακας για εκείνη και για κάθε αγνή ζωή.
Το τραγούδι τους στα αστέρια κανείς την νύχτα μπορεί να ακούσει και να δει...
No comments:
Post a Comment