Γη μάθε με να θυμάμαι
Γη μάθε με ηρεμία
όπως τα χορτάρια ηρεμούν με το φως.
Γη μάθε με να υποφέρω
όπως οι γηραιές πέτρες υποφέρουν από τη μνήμη.
Γη μάθε με ταπεινοφροσύνη
όπως τα άνθη είναι ταπεινά από την αρχή.
Γη μάθε με να νοιάζομαι
όπως η μάνα που προστατεύει τα μικρά της.
Γη μάθε με θάρρος
όπως το δέντρο που ορθώνεται μοναχό.
Γη μάθε με περιορισμό
όπως το μυρμήγκι που αργοσαλεύει στο έδαφος.
Γη μάθε μου ελευθερία
όπως τον αετό που πετάει στον ουρανό.
Γη μάθε μου παραίτηση
όπως το φύλλο που πεθαίνει το φθινόπωρο.
Γη μάθε με αναγέννηση
όπως τον σπόρο που φυτρώνει την άνοιξη.
Γη μάθε με να ξεχνάω τον εαυτό μου
όπως το λιωμένο χιόνι ξεχνά την ζωή του.
Γη μάθε με να θυμάμαι την καλοσύνη
όπως οι ξηροί αγροί κλαίνε στην βροχή.
1 comment:
Την Καλημέρα μου Αδερφέ και καλή εβδομάδα...
Συγκλονιστικό το άρθρο σου, για άλλη μια φορά θα αναπτύξω την σκέψη μου, πως, όσο πιο κοντά ήταν ο άνθρωπος στα πρώτα βήματά του, με το Θείον τόσο είχε γνώσεις κι επαφή με το Πνεύμα που κατοικούσε γύρω του και μέσα του...
Με το πέρασμα του χρόνου όμως, σε συνάρτηση με την απόσταση, απομακρύνθηκε, από το Θείον, κι επήλθε ο εκφυλισμός, η αγνωσία και η μιζέρια της φιλαυτίας, της φιλαργυρίας και της ματαιοδοξίας...
Θα παραθέσω όμως, κι ένα αντίστοιχο κάλεσμα, στο μεγάλο Πνεύμα, από την φυλή των Ναβάχο...
Μεγάλο Πνεύμα, που υπάρχεις πριν απ' ό,τι άλλο και βρίσκεσαι σε κάθε πρόσωπο και κάθε πράγμα, σε καλούμε να έρθεις, από τα μακρινά μέρη μέσα στην τωρινή μας ύπαρξη.
Μεγάλο Πνεύμα του Βορρά, που δίνεις φτερά στο νερό του αέρα να κυλάει και να γίνεται βροχή και χιόνι, που καλύπτεις τη γη με το κρυστάλλινο χαλί πάνω απ' όπου κάθε ήχος είναι όμορφος, στεκόμαστε μπροστά σου.
Γέμισέ μας δύναμη να αντέξουμε τις χιονοθύελλες και βοήθησέ μας να σε ευχαριστήσουμε για την ομορφιά που ξεπηδά από τη ζεστή γη, όταν αυτή ξυπνάει.
Μεγάλο Πνεύμα της Ανατολής, της γης που ανατέλλει ο ήλιος, που κρατάς στο δεξί σου χέρι τα χρόνια της ζωής μας και στο αριστερό τις ευκαιρίες της κάθε μέρας.
Προετοίμασέ μας να μην απορρίψουμε τα δώρα σου ούτε να χάσουμε από οκνηρία την ελπίδα της κάθε μέρας και της κάθε χρονιάς.
Μεγάλο Πνεύμα του Νότου που η ζεστή πνοή σου λιώνει τους πάγους γύρω από την καρδιά μας, που το άρωμά της μιλάει από μακρινές άνοιξες και καλοκαίρια, διέλυσε τους φόβους μας, λιώσε τα μίση μας, πυρπόλησε την αγάπη μας με τις φλόγες της αλήθειας.
Δίδαξέ μας πως όποιος είναι αλήθεια δυνατός, είναι επίσης ευγενικός, όποιος είναι σοφός είναι και ελεήμων, όποιος είναι γενναίος είναι και συμπονετικός.
Μεγάλο Πνεύμα της Δύσης, της γης που γέρνει ο ήλιος, με τα γυμνά βουνά και τα λειβάδια, ευλόγησέ μας με τη γνώση της ειρήνης και της ελευθερίας. Δίδαξέ μας πως το τέλος είναι πιο σημαντικό απ'την αρχή και πως ο ήλιος δε βασιλεύει μάταια κάθε μέρα.
Μεγάλο Πνεύμα της Γης, άρχοντα των μετάλλων και των πετραδιών, φύλακα των θησαυρών της γης, βοήθησέ μας να σε ευχαριστούμε καθημερινά για τις αμέτρητες πηγές σου που μας κρατούν ζωντανούς και για την ανείπωτη ομορφιά σου.
Post a Comment