Ξαπλώσαμε μαζί κι έγινε η μοίρα πέτρα πράσινη δεμένη με ασήμι

Ήπια χθες ουράνιο δέος και έριξα έναν καταρράκτη σύννεφο στις χούφτες σου. Η κυρά των πάντων χαμήλωσε το βλέμμα από ντροπή και έψησε πίτες ζυμωμένες με λάδι ελιάς. Ύστερα, το έκοψε στα δύο και μοίρασε τη διαχωριστική γραμμή ισότιμα. Γύρω απ’ το δάχτυλό μας ένωσε του ορίζοντα το νεύμα κι έφερε δυο γύρες τη γη για την ολοκλήρωση του τελετουργικού. Κάπου πιο κει, η ινδιάνικη βροχή έπεφτε με δόσεις λατρείας εξαγνίζοντας τα ιερά νυχοπατήματα.

«Επιθυμώ να μου ζωγραφίσεις τα νύχια θαλασσί, ω ερωμένη!» ακούστηκε η φωνή της χυμένης νύχτας, ζουλώντας τα στήθη να στάξουν άστρα. Ύστερα, κοίταξε ανατολή και σκόρπισε παλλόμενους πλανήτες στους ώμους μας.

Ξαπλώσαμε μαζί κι έγινε η μοίρα πέτρα πράσινη δεμένη με ασήμι.


Αγγελίνα Ρωμανού