Ασίγαστη Αφορμή

"Αν έστω κι ένας μόνο ερχόταν...

Ένα φιλί ω Θεέ μου. Ένα φιλί.
Την ζωή μου σε μιά συλλαβή να ενώσει,
ωσότου να βαρεθώ στον ήλιο να λάμπω...

-Σκαρφάλωσε μέσα μου-

Τί θλιβερές οι δυό μεριές μου...
Στην ίδια την όψη να απιστείς,
ξανά στο χάος να αφήνεσαι...

Την ξέρω αυτή την μυρωδιά,
τις νύχτες την φωνάζω τρόμο
-κι ακούει-
σαν ποίημα στο πάτωμα
-χωρίς αναγνώστες-
και λέξη δίκοπη στο χέρι όταν
ζωγράφιζε ευτυχία
-άχρωμη-

Μιά γωνιά ονειρεύτηκα,
-δική μου-
με όχθη και πέτρα,
μ' ένα νεύμα να φτάνω,
ευλογημένη με δύναμη
και άσπρα φτερά...

Ποτέ αμαρτίες!

Ποτέ ψηφία σ' όλες μου τις αποκρίσεις!

Να μακαρίζεις μονάχα ένα πέταγμα..

Μα τι θάνατος είναι αυτός που φωνάζει την αναχώρηση?

Πρόφτασε και αρπάξου!

Ζύγωσαν μπροστά μου οι στιγμές,
μουγκρίζοντας με πόνο
-σκυμμένες-
καρδιά που μένει σφιγμένη
έρωτα στην αντάρα
-κλεμμένο πλευρό μου-

Μ' έναν στίχο ανάθεμα να φύγω,
όπως πορεύτηκα...

Στα αγγίγματα των άλλων
να μη ρωτώ αν υπάρχω...

Στη γη να συνεχίζει το βήμα,
με στόμα που ανυπόφορα θα πέσει
στο χώμα
-ανύπαρκτο-

Ας είναι αυτό...
Τ όνειρό σου να 'μαι...

Κανείς από τους δυο μας
δεν κέρδισε ποτέ του μόνος
μάχη...

Δίχως σου ξεψυχώ...
Ονειρεύσου με λοιπόν!
Για μένα κι όχι για το Θεό...
Αυτό είναι αγάπη.

-Ως τα μάτια μου να σβήσουν στα δικά σου μάτια..."-VENNIS MAK