ΣΑΝ ΕΝΑ ΕΠΙΜΟΝΟ ΚΡΙΝΟ ΣΤΗ ΦΩΤΙΑ ΑΠΟ ΣΗΜΕΡΑ ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΕ..

Να καταργήσουμε θέλω

Μαζί, τα αόρατα δίχτυα και να πετάξουμε μακριά

Έως την αιώνια ώρα -

Θα μου πεις

Ούτε κάποιοι άγγελοι το κατάφεραν -

Βαριά τα φτερά

Ο αέρας δυνατός.

Όμως η γαλάζια θάλασσα

Ατέλειωτα ανοιχτή και σίγουρη

Μας περιμένει να την δοκιμάσουμε..

Να κάνουμε τα πρώτα μας γενέθλια

Και να ζήσουμε μαζί μέχρι τότε

Που θα καταργήσουμε την ύπαρξη

Σαν δύο χρυσά πούπουλα,

Στην σκοτεινή Ωκεανίδα του χρόνου,

Ένα επίμονο κρίνο μες στη φωτιά.

ΜΗΝ ΑΡΓΗΣΕΙΣ..

ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΠΑΣΧΟΣ