Κάρμα

-Αληθινά.

Υπάρχουν βουβές αντανακλάσεις ήλιων,
γέννημα θνητό και τρέλα σάρκινη,
σπλάχνα γόνιμα- στον θρύλο πράξη,
φλόγες που σβήνουν φωνάζοντας:-το σώμα είναι η λύτρωση.
Επιθυμίες γιορτής στα οστά,
όνειρό μου αξόδευτο,
χώμα νοτισμένο σε χίλια αρώματα,
ουρανέ που στα μαλλιά μου θαρρετά μπλέχτηκες,
-πεφταστέρι μου...
-Ουτοπία αγάπης.
Και χωρίς να φυσάει άνεμος σε θέλησα,
με άνθη στα στήθια που ρίγησαν τελευταία φορά,
καινούριοι πόθοι που ορίστηκαν,
προσμονή των ματιών μου,
ακίνητό μου αίμα-
αντιστροφή μου θλίψη που κλαίς αντί να ουρλιάξεις,
-ποιητές που στην φωτιά κάηκαν μοιάσαμε-
σταγόνα μου ιδρώτα που περιστρέφεσαι μόνη σου,
απο έρωτα και απόγνωση να μην με διαλύεις...
-Ξεσπάει τώρα η ομορφιά.
Νύχτα με νύχτα σε επαναλαμβάνω,
σε κάθε λέξη ακόμη σ' ανασαίνωκαταραμένη χίλιες φορές αν δίψα σου δεν γίνω,
σε ηδονή να σπουδάσω,
το βλέμμα, τα χείλια, το στέρνο..
Ν’ αντέχεις -λέω ν’ αντέχεις.
Στην αστραπή που με διατρέχει,
στο ποίημά μου- περηφάνεια,
στον ψίθυρο σε κλείνω,
στο χάδι τ'απόκρυφο,
σαν μόλις εδώ να ξημέρωσε,
-σπασμέ μου-
αιώνες πολιορκούσα γλυκιά βορά να γίνω,
αφίλητή μου ιδέα στου γρίφου το πεπρωμένο,
-κυριαρχείς στο πέλμα μου-
-του κόσμου αυτού δεν είναι τούτος ο έρωτας.
-Αναδύεσαι.
Άντρα μου και γή μου..
Κόψε την ψυχή στα δύο.
-Τον τελευταίο μας στίχο η καρδιά να γράψει..."-VENNIS MAK