Τον θυμάμαι που με ήθελε με το παλτό το μακρύ το δερμάτινο και τη μπότα την ψηλή με τα σκοινιά. Γυμνή εντελώς από μέσα, να μου γλύφει ο άνεμος τα σωθικά. Με βλέμμα ατίθασο στις άχαρες λαβές. Με σκέψη φευγάτη προς αποφυγήν ενδοσκόπησης. Με συνομωσία μυστική για σιωπή. «Ραντεβού στις ψιχάλες» έγραφε ο κεραυνός και συστημένος ερχόταν προς παράδοση. Υπάκουα στις προσταγές του ασύνθετου σκοπού μιας άγραφης ροκιάς. Ήμουν η «Παρανόμως Επόμενη».

Ang.R