Μια στάλα άρωμα ξεπήδησε απ’ τα απόκρυφα σημεία του αναφιλητού. Σα νυχτολούλουδου αύρα κάλυψε του λαιμού μου τον παλμό, φέρνοντας την εικόνα σου πίσω απ’ την κουρτίνα. Βύθισα το βλέμμα στα χείλη σου κι έδεσα μια φλεγόμενη πυγολαμπίδα στον καρπό . «Και στην άκρη του ουρανού να είσαι, θα ’ρθω να σε βρω», μου ψιθύρισες ανασαίνοντας απαλά. Πώς να μη ξαγρυπνήσω, μάτια μου?

Ang.R