Σβήνει το φως, από τα μάτια μου
κι όλα όσα έζησα μπρος μου περνάνε.
Στέκομαι εδώ στον τελευταίο σταθμό
με όλα όσα αγάπησα, και πήγαν χαμένα.
Δεν μετανιώνω πια, όλα ή τίποτα
δάσος και ερημιά, αυτή ήταν η ψυχή μου,
πάει πια.
Σαν νοσταλγώ, πουλιά με παν μακριά
πόνο δεν νιώθω πια, μόνο θυμάμαι.
Πάντα έλεγες πως η ζωή είν’ στιγμές
κύμα που σκάει σ’ ακτές
κερί που λιώνει.
Δεν μετανιώνω πια
όλα ή τίποτα
δάσος και ερημιά
αυτή ήταν η ψυχή μου,
πάει πια.
Δεν κόβεται στα δύο η ζωή
είναι ήλιος και μαζί βροχή
κι ούτε για μια αιωνιότητα
δεν θ’ άλλαζα μια μέρα απ’ αυτή,
δεν κόβεται στα δύο η ζωή
είναι κόλαση, παράδεισος μαζί
κι αυτά που έζησα είτε άσχημα
είτε όμορφα ήσαν εγώ κι εσύ.
Δεν κόβεται στα δύο η ζωή
Είναι ήλιος και βροχή μαζί.
κι όλα όσα έζησα μπρος μου περνάνε.
Στέκομαι εδώ στον τελευταίο σταθμό
με όλα όσα αγάπησα, και πήγαν χαμένα.
Δεν μετανιώνω πια, όλα ή τίποτα
δάσος και ερημιά, αυτή ήταν η ψυχή μου,
πάει πια.
Σαν νοσταλγώ, πουλιά με παν μακριά
πόνο δεν νιώθω πια, μόνο θυμάμαι.
Πάντα έλεγες πως η ζωή είν’ στιγμές
κύμα που σκάει σ’ ακτές
κερί που λιώνει.
Δεν μετανιώνω πια
όλα ή τίποτα
δάσος και ερημιά
αυτή ήταν η ψυχή μου,
πάει πια.
Δεν κόβεται στα δύο η ζωή
είναι ήλιος και μαζί βροχή
κι ούτε για μια αιωνιότητα
δεν θ’ άλλαζα μια μέρα απ’ αυτή,
δεν κόβεται στα δύο η ζωή
είναι κόλαση, παράδεισος μαζί
κι αυτά που έζησα είτε άσχημα
είτε όμορφα ήσαν εγώ κι εσύ.
Δεν κόβεται στα δύο η ζωή
Είναι ήλιος και βροχή μαζί.
No comments:
Post a Comment