" Μια απλή γυναίκα είμαι"...

Πρίν με εξοντώσεις,

τις ρίζες μου φτάσε στον ουρανό,

χωρίς πόνους ξεγέννησε το τέρας της θλίψης απ' την κοιλιά μου,

...το σύρμα κόψε που τον λαιμό μου έπνιξε στον ίλιγγο-καθώς σ'ερωτευόταν-

τα αγριεμένα χαράματα.

-Μια απλή γυναίκα είμαι...

Η μοναξιά με φτύνει και τρέχει τρομαγμένη

σαν τίς κραυγές στην κάμαρά μου

με δάκρυα τότε γέμισε το ποτήρι- καί πιές!

τα ποιήματα που ζήσαμε-ας πήρες πίσω,

κατέβα εκεί-στο βάθος της γής μου-με την ψυχή γιά πυξίδα,

μην στέκεσαι-στίς φλέβες που βράζουν,

λίγα εκατοστά πριν τον γκρεμό σταμάτα!

Γιά να υπάρχει λόγος να λέμε-ότι η αγάπη είναι ο μόνος τρόπος

να βραχούμε με αίμα καί εσύ μόνο να απαντάς χωρίς να σε ρωτήσει κανείς- -''Υπάρχω....''

-Μια απλή γυναίκα είμαι...

-Αλλιώς να μ'αγαπάς..."-βενετία