ΑΓΙΟΙ ΑΓΡΙΟΙ

Θα μιλήσω για τους άγιους άγριους  
που κάνανε ωτοστόπ στον πρώτο περαστικό άνεμο  
που φύγαν καβάλα στο πρώτο ουράνιο τόξο  
που δρασκέλισαν τα έσχατα γεφύρια και τα γκρέμισαν μετά  
αποφασίζοντας να μην ξανακοιτάξουν τ’ από πίσω  
που κλείσαν πονηρά το μάτι στον ήλιο  
που άπλωσαν τα χέρια να χαϊδέψουν τα χείλη του φεγγαριού  
που αρνήθηκαν να σταματήσουν στους πρόποδες των βουνών  
που τριπλοφίλησαν το κορμί τους και μετά το μοίρασαν  
κάνοντάς το βουταρία στην κοινωνία ολάκερη  
που μίλησαν λέξεις, νότες και κραυγές πρωτάκουστες  
που τόλμησαν να γευθούν τα χρώματα  
να πιούνε απ’ το ποτήρι της ζωής άπληστα ό,τι τους ανήκε  
δηλαδή το παν  
που ξαναλατρέψανε τα λιοβασιλέματα, τους ίδιους  
τους εαυτούς τους, τους ανθρώπους  
που αγκαλιάσανε την άγια μήτρα της Γης  
και ξανάγιναν παιδιά, τραγουδώντας τραγούδια που δεν ήξεραν  
παίζοντας παιχνίδια χωρίς κανονισμούς  
που έμειναν παιδιά για πάντα, ανακαλύπτοντας ξανά  
την χαμένη και θαμμένη βαθιά αθωότητά τους  
ξέροντας πως το υποτιθέμενο τέλος  
δεν είναι μόνο παρά η αρχή…  
θέλω να μιλήσω για όλον τον μαγικό σου ερωτισμό  
θέλω να μιλήσω για την αλήτισσα καρδιά σου, Αιώνα.   
     ΒΛΑΣΗΣ Γ. ΡΑΣΣΙΑΣ