Πες μ' οδήγησε μια αστραπή
Κι όλα γύρω μου έχουν αλλάξει
Κι απ' το τέλος γυρνώ στην αρχή
Πες μ' οδήγησε μια αστραπή
Όπου κι αν πας να θυμάσαι
Όσο υπάρχει ουρανός να πετάς
Όσο υπάρχει ζωή μη φοβάσαι
Θα 'χεις λόγο για να ξεκινάς
όσο υπάρχει ουρανός να πετάς
Όταν μου φεύγει το θάρρος
Σε θυμάμαι να χαμογελάς
Το χαμόγελο γίνεται φάρος
Και τη βάρκα μου εσύ οδηγάς
Σε θυμάμαι να χαμογελάς
1 comment:
Φορέσαμε φτερά
ξανοιχτήκαμε στο πέγαλο του Σύμπαντος
κι ο άνεμος κόντρα ή με το μέρος μας είναι ΣυνΟδοιπόρος...
πλησιάζουμε Ήλιους..
θα λιώσουν τα φτερά μας..
μα..
μη φοβάσαι..
ήδη μάθαμε να πετάμε με τα άυλα φτερά της Ψυχής..
εκείνα δεν υποτάσσονται στη φλόγα...
την Δημιουργούν...σαν άλλοι Ήλιοι που γεννιούνται στο Ψυχόρμητό μας...
φιλί...πρώτο πέταγμα Ελευθερίας..
Post a Comment