December 14, 2010

Λουδοβικος των ανωγειων μερυλ

Σαν ήσουνα κοντά μου
δεν είχα τι να πω
τώρα που ζεις μακριά μου
νιώθω να σου μιλώ.

...
Η μοναξιά με βλέπει
και μου χαμογελά
πως γίνεται η αγάπη
κι αργεί κάθε φορά.

Για ό,τι έχει γίνει
πες μου αν φταίω εγώ
στις λίμνες των ματιών σου
να πέσω να πνιγώ.

Αν κάποτε θελήσεις
πίσω να ξαναρθείς
άσπρα χαλίκια ρίχνε
στο δρόμο μη χαθείς
.


2 comments:

Καπετάνισσα said...

Πως καταλαβαίνουμε το πολύτιμο όταν το χάνουμε;;;

Και πως αυτό δε ξαναγυρίζει πίσω...ειναι κάτι που ποτέ μου δεν κατάλαβα.....


Τα φιλιά μας...

Αέναος Ταξιδευτής said...

η αισθηση τις σιγουριας ...ξερεις την καλησπερα μου!!

Jazz Music

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

Popular Music