December 30, 2010

“La llorona” : Ενα τραγούδι, ενας μύθος, μια ιστορία..

Είναι η ιστορία μιας γυναίκας, της Llorona
Είναι μια παλιά ιστορία, τόσο παλιά που τ’αχνάρια της χάνονται στο χρόνο. Λένε, πως έφτασε στον καιρό μας από τους ανιστόρητους χρόνους των Αζτέκων..Λενε πως ήτανε κάποτε μια αλήθεια, μα με τα χρόνια γίνηκε θρύλος, πέρασε στον μύθο..Κανείς δεν ξέρει πιά που είναι η αλήθεια, που ο μύθος…

‘Ομως, υπάρχουν υπάρχουν ακόμη άνθρωποι σήμερα, εκεί στην κάποτε παλιά χώρα των Αζτέκων, που λένε πως την είδανε, την βλέπουνε την Llorona τις νύχτες σα βγαίνει από το ποτάμι που κάποτε η ίδια πνίγηκε δίνοντας τέλος στην ζωή της, ντυμένη στ’ άσπρα φωνάζοντας και θρηνώντας για τα παιδιά της π’αναζητά πέρα από τον θάνατο, τα παιδιά της που η ίδια είχε σκοτώσει πάνω στην τρέλλα της γιατί προδόθηκε από τον άντρα π’αγάπησε..


Κι έγινε η ιστορία της μύθος, έγινε τραγούδι, ζεί ως τις μέρες μας.. Κι έγινε η Μαρία εκείνη , η Llorona του μύθου και του θρύλου

The Weeping Woman
(La Llorona)

‘Ητανε, λένε, κάποτε, μια πανέμορφη μα φτωχή κοπέλλα, η Μαρία. Τόσο όμορφιά είχε που κανείς δεν ματάδε. Κανείς άντρας δεν μπορούσε να σταθεί δίπλα της.. γιατί εκείνη πίστευε πως χάριν της ομορφιάς της ήτανε ξεχωριστή. Η περήφανη Μαρία, η ακατάδεχτη..”Οταν θα παντρευθώ, έλεγε, θα πάρω τον πιό ωραίο άντρα στον κόσμο”.

Κάποτε, φάνηκε στο χωριό της ένας πανέμορφος άντρας καβάλλα στ’αλογό του. Ενας ταξιδευτής από τις βόρειες χώρες..Ητανε γιός ενός πλούσιου κτηματία, πολύ δημοφιλής στις γυναίκες...μα φαινότανε πως δεν μπορούσε να πάρει μια γυναίκα.. 'Ακουσε για την Μαρία, την πανώρια κόρη, την είδε και τόβαλε σκοπό να την κατακτήσει…Της έπαιξε σερενάτα μα κείνη δεν έβγαινε ούτε στο παραθύρι της..Της πρόσφερε ακριβά δώρα, μα κείνη τ’ αρνήθηκε. Πίστευε οτι μ’αυτά τα τερτίπια θα κέρδιζε την προσοχή του, γιατί πίστεψε οτι αυτός ήτανε ο άντρας για κείνη.


Κι εκείνος, τότε, γοητευμένος από την αντίσταση της Μαρίας, και για να πετύχει το σκοπό του, αποφάσισε να την κάνει γυναίκα του. . Κι εκείνη, τότε ανταποκρίθηκε με πάθος στον έρωτά του, δίνοντας εμπιστοσύνη σ’ εκείνον τον ωραίο άντρα. Παντρευτήκανε, μα κείνος λίγο καιρό μετά, φλέρταρε με άλλες γυναίκες, έβγαινε τα βράδυα και ξόδευε τα λεφτά σε διασκεδάσεις και τυχερά παιγνίδια..Και σαν κάνανε δύο παιδιά, ούτε που κοίταζε την Μαρία. Ηθελε, λεει, να ταξιδέψει πίσω στις χώρες απόπου είχε έλθει.. Αρχισε να φεύγει για μήνες κάθε φορά. Και σαν επέστρεφε, ήτανε μόνο για τα παιδιά..οχι για την Μαρία.. Κι εκείνη μαράζωνε και το πρόσωπό της γιόμισε σκιές..Και σα νάτανε αλλού πολλές φορές..Της ζήτησε και διαζύγιο να πάρει μια γυναίκα της τάξης του..


Μια μέρα και ενώ η Μαρία ήτανε στο ποτάμι με τα παιδιά, εκείνος εμφανίστηκε με μια άμαξα δίπλα σε μια άλλη γυναίκα πλουσιοντυμένη και κομψή. Σταμάτησε τ’άλογα και μίλησε στα παιδιά του, μα αγνόησε την Μαρία..κι’ ύστερα έφυγε. Η Μαρία οργίστηκε πολύ και μες στην τρέλλα της στιγμής πέταξε τα παιδιά της στο ποτάμι.. Μόλις αντιλήφθηκε τι είχε κάνει, έπεσε μες στο νερό κι άρχισε με αγωνία να τα ψάχνει στο βυθό του ποταμού, μα του κάκου..Το ρεύμα του ποταμού ταχε σύρει μακρυά και κείνα είχανε χαθεί για πάντα..


Την επόμενη μέρα ένας ταξιδιώτης είπε στους χωριανούς για μια ωραία γυναίκα που κοιτότανε νεκρή στο βυθό του ποταμού..Ητανε η Μαρία.Την πήρανε, την ντύσανε μ’ασπρο σάβανο και την θάψανε..


Μα την πρώτη νύχτα εκείνη της ταφής της, ακούσανε ενα κλάμα να φέρνει ο αέρας από το ποτάμι..Μα δεν ήτανε σύριγμα του ανέμου εκείνο..Μια γυναίκα ασπροντυμένη, όπως με σάβανο, περπατούσε πάνω κάτω στην όχθη .Εκλαιγε και θρηνούσε και φώναζε “Που είναι τα παιδιά μου;”


Αυτή είναι η ιστορία, η θλιβερή, της Μαρίας της πεντάμορφης.., στην πιό διαδεδομένη εκδοχή της. Μα, πολλοί ακόμη και στις μέρες μας ορκίζονται πως ακόμη την βλέπουνε να βγαίνει τις νύχτες από το ποτάμι ασπροντυμένη και κλαίγοντας μ’απλωμένα τα χέρια να αναζητά τα χαμένα της παιδιά.. Φυλάνε τα δικά τους τα παιδιά, γιατί εκείνη, λένε, στην αγωνία της της για τα παιδιά της. παίρνει μαζί της τα παιδιά των αλλουνών για δικά της..

Κι έχουνε χαθεί, λένε, παιδιά πολλά έτσι.. και άλλα που γλυτώσανε, λένε, πριν τ’αρπάξει με τα χέρια της και μιλήσανε γιαυτό μετά... Γιαυτό και κεί στο Μεξικό, φτιάξανε τραγούδι, να προστάψουνε τα παιδιά από το φάντασμα της Llorona.
Την ιστορία της την κάνανε τραγούδι για τους άντρες, να προσέχουνε να μην ξελογιαστούν’ από το τραγούδι της σειρήνας που θέλει να τους καταστρέψει


2 comments:

~reflection~ said...

Σου αφήνω Ευχες παιδικές που ζητούν τα Παντα.....

κι ένα μαγικό ραβδάκι, που παραμυθένια εξοπλίζει με Τόλμη την Καρδιά να διεκδικήσει οσα νιωθει ότι δικαιούται....

δλδ ΟΛΑ....

Εκατομμύρια φιλιά Γιορτινά....
Καλή και Μαγική Νέα Χρονιά....

Αέναος Ταξιδευτής said...

"Για την χρονιά που έρχεται
ευχή καρδιάς θα κάνω
η μοίρα να σκορπά χαρές
να περπατάς απάνω"
καλή χρονιά...φιλια!!

Jazz Music

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

Popular Music