Ανόητος αυτός που δεν θα καταλάβει.
Λέει ένας μύθος
Ότι μια γυναίκα τσιγγάνα
Ορκίστηκε στη Σελήνη
Μέχρι το χάραμα.
Κλαίγοντας ζητούσε
Να έρθει η μέρα
Να παντρευτεί έναν τσιγγάνο.
"Θα έχεις τον άνδρα σου,
μελαχροινή",
Από τον ουρανό
Μίλησε η ολόγιομη Σελήνη.
"Όμως για αντάλλαγμα θέλω
Τον πρώτο γιο που θα κάνεις σ' αυτόν.
Όποια το παιδί της θυσιάζει
Για να μην είναι μόνη
Λίγο θα το αγαπούσε."
Σελήνη θέλεις να γίνεις μητέρα
Και δεν βρίσκεις αγάπη
Που θα σε κάνει γυναίκα.
Πες μου Σελήνη πλατινένια,
Τι προσπαθείς να κάνεις
Με ένα παιδί θνητό
Γιο της Σελήνης.
Από πατέρα κανελλί
Γεννήθηκε ένα παιδί
Λευκό όπως η ράχη
Μιας ερμίνας,
Με μάτια γκριζα
Αντί για της ελιάς
Παιδί κατάλευκο της Σελήνης.
"Καταραμένη η μορφή του!
Αυτός ο γιος είναι ενός λευκού
Και εγώ δεν θα πάψω να το λέω."
Σελήνη θέλεις να γίνεις μητέρα
Και δεν βρίσκεις αγάπη
Που θα σε κάνει γυναίκα.
Πες μου Σελήνη πλατινιένα,
Τι προσπαθείς να κάνεις
Μ' ένα παιδί θνητό
Γιο της Σελήνης.
Ο τσιγγάνος όταν πίστεψε ότι είναι ατιμασμένος
Πήγε στην γυναίκα του,
Μαχαίρι στο χέρι.
"Ποιανού είναι το παιδί;
Με έχεις απατήσει σίγουρα."
Και την πλήγωσε θανάσιμα.
Μετά πήγε στο λόφο
Με το παιδί στην αγκαλιά
Και εκεί το εγκατέλειψε.
Σελήνη θέλεις να γίνεις μητέρα
Και δεν βρίσκεις αγάπη
Που θα σε κάνει γυναίκα.
Πες μου Σελήνη πλατινιένα,
Τι προσπαθείς να κάνεις
Μ' ένα παιδί θνητό
Γιο της Σελήνης.
Και τις νύχτες
Που θα έχει Πανσέληνο
Θα είναι γιατί το παιδί
Θα είναι καλά.
Και αν το παιδί κλαίει
Θα κατέβει η Σελήνη
Για να του φτιάξει μία κούνια.
Στίχοι: José María Cano
No comments:
Post a Comment