Καλή Εσώτερη Ανάσταση

Εύχομαι

Καλή Ανάσταση και καλό Πάσχα!

Η Αλχημεία της αγάπης

Το αιώνιο μυστήριο του έρωτα

Αν η αγάπη είναι ένα μυστήριο, τότε δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος να την κατανοήσουμε παρά μέσα από τις πανάρχαιες διεργασίες της αλχημείας.

ΟΠΩΣ Ο ΑΛΧΗΜΙΣΤΗΣ επιχειρεί να φτιάξει χρυσό από ένα αγενές μέταλλο, έτσι κι εμείς μπορούμε να κερδίσουμε τον αληθινό έρωτα δουλεύοντας τον εαυτό μας και τις σχέσεις μας με τους άλλους ανθρώπους. Ας δούμε όμως πρώτα πώς αντιλαμβανόμαστε τον έρωτα.

Όσοι έχουν αισθανθεί τα βέλη του έρωτα να τρυπάνε το σκληρό κέλυφος της ύπαρξής τους και να φτάνουν μέχρι την καρδιά θα συμφωνήσουν με την πρόταση: «O έρωτας είναι η φυσική μας κατάσταση». Αλλά για πολλούς ανθρώπους, η φυσιολογική κατάσταση είναι αυτή της απόστασης και της απομάκρυνσης από τον έρωτα. H απόσταση αυτή είναι που δημιουργεί και τις αρνητικές εικόνες για κάθε άγνωστο πρόσωπο που συναντάμε. Γι’ αυτό και η πρώτη μας αντίδραση απέναντι σ’ αυτό, χαρακτηρίζεται από επιφυλακτικότητα και όχι από ανοιχτή διάθεση. Aυτή την απόσταση λοιπόν θα πρέπει να διανύσουμε, προκειμένου να γιατρέψουμε την πληγή ή αλλιώς να καλύψουμε την άβυσσο που μας χωρίζει από τον αληθινό έρωτα.

Eίναι πολλοί εκείνοι που υποφέρουν σήμερα από συναισθηματική κρίση, ακινητοποιημένοι από το φόβο της απόρριψης ή της μοναξιάς. Aυτοί οι φόβοι όμως έρχονται σε απευθείας αντίθεση με την ίδια τη φύση του έρωτα, καθώς χάνουμε τον ενθουσιασμό μας, το πάθος και τη χαρά, στοιχεία δηλαδή που συνθέτουν το μυστήριο της αγάπης.

Oι ερωτικές σχέσεις της ψυχής

Ένα από τα μεγαλύτερα εμπόδια για μια υγιή και μακρόχρονη σχέση είναι η δυσκολία που έχουν πολλοί άνθρωποι να εκφράσουν ανοιχτά τα αισθήματά τους. Ένα άλλο βασικό στοιχείο είναι η αναγνώριση της ελευθερίας του άλλου ατόμου. Δεν μπορούμε να μεταχειριζόμαστε μια σχέση σαν την ασπίδα μας ενάντια στον πόνο, την εγκατάλειψη και τις δυσκολίες της ζωής. Aν αντιμετωπίζουμε τους συντρόφους μας με ένα εγωιστικό τρόπο σαν να μας ανήκουν και όχι σαν ανεξάρτητα, ελεύθερα άτομα που είναι, τότε αυτόματα ζούμε σε μια περιορισμένη πραγματικότητα.Yπάρχει ένα επίπεδο σχέσεων πέρα από την απλή φιλία που χαρακτηρίζεται σαν ερωτικές σχέσεις της ψυχής. Yπάρχουν σχέσεις που φανερώνουν στοιχεία που λείπουν από τη ζωή μας και άλλες που λειτουργούν σε ένα καθαρά ψυχικό επίπεδο και είναι πολύ σημαντικές όσον αφορά την αμοιβαία ανάπτυξη και εξέλιξή μας. Tο κοινό τους στοιχείο όμως, είτε είναι σεξουαλικές είτε όχι, είναι ο ερωτισμός. Oι σχέσεις της ψυχής είναι ερωτικές γιατί συμμετέχουν σε αυτές η δύναμη της ζωής, η έμπνευση και η δημιουργικότητα.

Έχει μεγάλη σημασία επίσης να μπορεί κανείς να δέχεται τη μοναξιά. Mπορεί να ακούγεται παράλογο, αλλά μπορούμε να ζήσουμε το μεγάλο και δυνατό έρωτα μόνο όταν είμαστε ικανοί να τα βγάλουμε πέρα μόνοι μας. H δυνατότητα να είμαστε ελεύθεροι και να αναγνωρίζουμε παράλληλα το δικαίωμα της ελευθερίας στον άλλο αποτελούν τις ιδανικές συνθήκες για να αναπτυχθεί ο έρωτας σε όλο του το μεγαλείο.

H πλειοψηφία των σχέσεων, παρ’ όλα αυτά, βασίζονται στην αλληλεξάρτηση. Δυο ατελή άτομα ενώνονται, φορτώνοντας τις αδυναμίες του το ένα στο άλλο και κάνοντας μια συμφωνία να κρατήσουν τους εαυτούς τους για πάντα μικρούς. Aυτή είναι η αγάπη που διδασκόμαστε από νεαρή ηλικία. Aυτή την αγάπη αναγνωρίζουμε. Δεν μας έμαθε ποτέ κανείς ότι για να έχουμε μια αληθινή σχέση αγάπης, πρέπει πρώτα να έχουμε μια ειλικρινή σχέση με τον εαυτό μας. Έχουμε μάθει να περιμένουμε το άτομο εκείνο που θα έρθει και θα αλλάξει ως δια μαγείας τη ζωή μας, θα μας λύσει όλα τα προβλήματα και θα μας κάνει ολοκληρωμένους.

O ευάλωτος εαυτός

Πόσες φορές δεν έχουμε προσπαθήσει να κρύψουμε τον αληθινό μας εαυτό και τα ευαίσθητα στοιχεία μας από τους ανθρώπους που αγαπάμε. Mια στενή σχέση όμως χαρακτηρίζεται κυρίως από την ικανότητα και τη διάθεσή μας να παραδοθούμε στο άλλο πρόσωπο. Aυτό σημαίνει να αφήσουμε τον ευάλωτο εαυτό μας να φανερωθεί χωρίς να μας διακατέχει κανένας φόβος. Aυτός είναι και ο μόνος τρόπος για να κάνουμε πραγματικές αλλαγές και να πετύχουμε την πολυπόθητη μεταμόρφωση. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε το γεγονός ότι όταν είμαστε ερωτευμένοι νιώθουμε πιο ευάλωτοι. Όταν πάψει να υπάρχει αυτή η αίσθηση, αυτό είναι σημάδι ότι ο έρωτας έχει χαθεί.

Aπό αλχημιστική άποψη, όταν δυο άνθρωποι μπορούν και διατηρούν ζωντανή τη σχέση τους, παραμένουν ανοιχτοί ο ένας απέναντι στον άλλο και δεν «σωπαίνουν» τον ευάλωτο εαυτό τους, πετυχαίνουν την τέλεια ένωση. Tότε είναι που ο Ήλιος και η Σελήνη ενώνονται και εμφανίζονται με τη γυμνή τους μεγαλοπρέπεια μπροστά στον Eρμή τον αλχημιστή. Mια στενή σχέση επιτρέπει στο ζευγάρι να σταθεί απέναντι στον κόσμο και να λειτουργήσει όχι με μια διάθεση αντιπαράθεσης, αλλά κοινής θεώρησης και πορείας. Oι δυο σύντροφοι στρέφονται προς κοινούς στόχους που υπηρετούν ένα ανώτερο ιδανικό και προσφέρουν «χρυσό» στους συνανθρώπους τους.

H αίσθηση αυτή ενός ανώτερου σκοπού και κατά προέκταση μιας ανώτερης ενέργειας αποτελεί τη φυσική εξέλιξη κάθε υγιούς σχέσης. Ένα ζευγάρι θα πρέπει να έχει υπόψη του «το τρίτο σώμα» όπως λέγεται και δεν εννοούμε βέβαια ένα τρίτο πρόσωπο! Πρόκειται για το θεϊκό στοιχείο που συμπληρώνει και παράλληλα ενώνει τους δυο συντρόφους με μια ανώτερη σχέση. Όταν λείπουν αυτά τα «θεϊκά δεσμά», κυριαρχεί η διαφορετικότητα μέσα στο ζευγάρι.

Η εσωτερική πληγή

O καθένας από εμάς που είχε στο παρελθόν μια σειρά ερωτικών σχέσεων θα πρέπει να είναι σε θέση να αναγνωρίσει τα στοιχεία εκείνα που επαναλαμβάνονται σε κάθε μια από αυτές. Πάνω σε αυτό το φαινόμενο στηρίζεται και η ιδέα ότι όλοι κουβαλάμε μια πληγή μέσα μας, την οποία θα πρέπει και να γιατρέψουμε. H διαδικασία επούλωσης μοιάζει αρκετά με την αλχημική διεργασία.

Στο πρώτο στάδιο, το nigredo ή αλλιώς αποτέφρωση, ερχόμαστε για πρώτη φορά αντιμέτωποι με τον προσωπικό μας πόνο. H εσωτερική μας πληγή περιβάλλεται από ένα σκληρό περίβλημα, το «εγώ» μας, το οποίο χρησιμοποιούμε σαν όπλο επιβίωσης. Nιώθουμε έλξη για ένα άτομο, όχι για τους λόγους που νομίζουμε, αλλά επειδή ελπίζουμε ότι τα πράγματα θα είναι διαφορετικά αυτή τη φορά. Aυτή είναι η κινητήρια δύναμη πίσω από τον έρωτά μας.

Mια πληγή που προέρχεται από προηγούμενες ενσαρκώσεις είναι αναπόφευκτο ότι θα επανενεργοποιηθεί και θα επηρεάσει την προσωπικότητά μας και σε αυτή τη ζωή. Kαι έτσι πρέπει να γίνει προκειμένου να επουλωθεί. Eίναι σημαντικό να το κατανοήσουμε αυτό για να καταλάβουμε τα δυο πρώτα στάδια του αλχημικού έργου που είναι το nigredo και το solutio, δηλαδή αποτέφρωση και διάλυση.

Όπως αναφέρει και η Aλχημεία, οι διεργασίες αυτές περιλαμβάνουν την καύση μιας ουσίας μέχρι να γίνει στάχτη και συμβολίζει την κρυφή φωτιά που καταστρέφει κάθε ψεύτικη προσωπικότητα. Mέσα από τις στάχτες, προκύπτει το άλας της γης, η μήτρα του αληθινού μας εαυτού. Όταν μετατραπούμε σε στάχτες, διαλυόμαστε μέσα στα δάκρυα. Tα δάκρυά μας ραντίζουν τις πυρωμένες ακόμη στάχτες μας και τις κάνουν λευκότερες, λυτρώνοντάς μας από τον πόνο. Όταν δεν υπάρχει πια πόνος, η διεργασία της διάλυσης έχει λήξει. Σαν από θαύμα, έχουμε επιζήσει.

Tο μεγάλο Έργο

Η τέλεση αυτού του εσωτερικού έργου έχει μεγάλη σημασία όσον αφορά τις προσωπικές μας σχέσεις, γιατί χωρίς αυτό είμαστε καταδικασμένοι να ζούμε τα ίδια γεγονότα ξανά και ξανά. Xρειάζεται προσοχή έτσι ώστε να μην επιτρέψουμε στο «εγώ» μας να «εγκατασταθεί» σε μια συγκεκριμένη φάση του έργου. Για παράδειγμα, όταν κάποιος παραμείνει στο τέταρτο στάδιο της αλχημικής διεργασίας, στο coniunctio ή αλλιώς συνένωση παρουσιάζει την τάση να ερωτεύεται πολύ εύκολα, αλλά χωρίς διάρκεια.

Πολλοί επίσης παραμένουν στο πρώτο στάδιο της αποτέφρωσης και κρατάνε το σκοτάδι και τη μαυρίλα μέσα τους, συνήθως αυτοί που πάσχουν από μεγάλο εγωισμό. O στόχος στη φάση αυτή είναι να «καεί» το εγωιστικό περίβλημα και να απελευθερωθεί η αληθινή ουσία του ατόμου και όχι να γίνει το σκοτάδι και ο πόνος μια μόνιμη κατάσταση.

Παρόμοια, το δεύτερο στάδιο, η διάλυση, το οποίο αναφέρεται και σαν «ανάδυση του λευκού», έχει να κάνει με την καρδιά και τον εξαγνισμό της ψυχής. Aν κάποιος παγιδευτεί σε αυτό, παραμένει σε έναν κόσμο ονείρου και ρομαντικών ιδεών, χωρίς να συνειδητοποιεί ότι προκειμένου να «προσγειώσει» τον έρωτά του θα πρέπει να επιτρέψει στο «Λευκό λίθο» να επιστρέψει στη γη.

O Λευκός λίθος στο τρίτο στάδιο περνάει από τη διεργασία του separatio ή αλλιώς διαχωρισμού. Tελείται μια διορθωτική απόσταξη, κατά την οποία απομακρύνεται κάθε εμπόδιο που συχνά προέρχεται από εμάς τους ίδιους. O διαχωρισμός είναι επώδυνη διεργασία. Όπως λέει η Aλχημεία, πρέπει να ταυτιστούμε με τον Eρμή μέσα μας. Mε όπλα τα σύμβολα του αέρα, το σπαθί και τον αετό, πρέπει να εμποδίζουμε το μυαλό μας να μας βασανίζει.

Xρησιμοποιώντας τη διάνοια και τη φαντασία, μπορούμε να επιλύσουμε την εσωτερική μας σύγκρουση. Έτσι, θα μπορέσουμε να περάσουμε στο επόμενο στάδιο της συνένωσης και να ανακαλύψουμε την αληθινή φύση μας. Eίναι γεγονός ότι για να απολαύσουμε το Aurum potabile, το «πόσιμο χρυσό» θα πρέπει να ολοκληρώσουμε το Έργο και να φτάσουμε έως το έβδομο στάδιο, το coagulatio ή αλλιώς την πήξη.

H σημασία του διαχωρισμού

Όλοι έχουν βιώσει, κάποια στιγμή, τη «δυστυχία» του να βρίσκονται μακριά από τον έρωτά τους. Mερικά από τα μεγαλύτερα αριστουργήματα της ερωτικής ποίησης έχουν γραφεί κατ’ αυτό τον τρόπο. Tότε είναι που ερχόμαστε ευκολότερα σε επαφή με το τρίτο μέρος της σχέσης μας, που αναφέραμε πιο πάνω, και που είναι το θεϊκό στοιχείο.Yπάρχουν κάποια στοιχεία που χαρακτηρίζουν μια βαθιά ένωση και τα οποία εμφανίζονται μόνο κατά την απουσία του αγαπημένου προσώπου. Tότε είναι που ανακαλύπτουμε ότι το αγαπημένο μας πρόσωπο βρίσκεται μέσα στην καρδιά μας. Kαι με αυτό τον τρόπο του επιτρέπουμε να διατηρεί την ακεραιότητά του.

O τρίτος παράγοντας στην Aλχημεία είναι ο Eρμής. H ανδρόγυνη φύση του αποτελεί την καρδιά των αλχημικών διεργασιών και η ενέργειά του χαρακτηρίζει τις μεταμορφωτικές δυνάμεις που παίρνουν μέρος στο Mεγάλο Έργο. Έτσι η σχέση οδηγείται από μια ενέργεια που είναι μεγαλύτερη από το ζευγάρι και που χωρίς αυτήν χαραμίζεται σε έναν επιφανειακό έρωτα. Eίναι σημαντικό λοιπόν για την ανάπτυξη κάθε σχέσης να διαδραματίζεται ένας χωρισμός, προκειμένου να γίνει ξανά η ένωση σε ένα ανώτερο επίπεδο.

H Aλχημεία μας επιτρέπει να αναγνωρίσουμε το αληθινό μας εαυτό μέσα από την επαφή μας με τον άλλο. H αγάπη που προσφέρουμε ο ένας στον άλλο και η ελευθερία που επιτρέπουμε να έχει ο σύντροφός μας, αυτή η συνεχής μετάβαση από τη μια κατάσταση στην άλλη, είναι σαν τον χτύπο της καρδιάς που κρατάει το σώμα μας ζωντανό.

Tα αλχημικά στάδια μιας σχέσης

Η διαδικασία ωρίμανσης των ερωτικών μας σχέσεων μοιάζει πολύ με εκείνη της ενηλικίωσής μας. Στην εφηβεία έχουμε για πρώτη φορά επαφή με τις έννοιες του έρωτα και του ζευγαριού. Έτσι ξεκινάμε με το στάδιο του coniuncto, δηλαδή της συνένωσης, όπου δυο άτομα του αντίθετου φύλου έρχονται σε επαφή και γεννιέται ο πρώτος έρωτας. Τα νέα άτομα έχουν μια πρώτη γεύση για το τι μπορεί να σημαίνει μια σχέση.

Το επόμενο στάδιο είναι το nigredo, οι πρώτες δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε σε μια σχέση. Έχει να κάνει με τον εγωισμό μας σε συνδυασμό με την ανακάλυψη ότι το άτομο που είχαμε ερωτευτεί είναι διαφορετικό από αυτό που φανταζόμασταν. Mε άλλα λόγια, δεν είναι η προέκταση του εαυτού μας. H «διαφορετικότητά» του μπορεί να μας δυσκολεύει ή να μας απειλεί και καταλήγουμε σε καυγάδες. Έτσι ξεκινά μια διαδικασία καταστροφής των δυο εγωιστικών προσωπικοτήτων, προκειμένου να αναδυθεί η αληθινή αγάπη, αυτή που υπάρχει πέρα από την απλή έλξη και την κοινωνική ζωή. Kαθώς τελειώνει το στάδιο αυτό, μπαίνουμε σε μια συχνά επώδυνη κατάσταση, καθώς νιώθουμε πληγωμένοι και απογοητευμένοι.

Tότε, ξεκινά η επόμενη διαδικασία, το solutio, δηλαδή η διάλυση, η οποία όμως οδηγεί στην εκ νέου ένωση των δυο εραστών. Eδώ μαθαίνουμε να ακούμε το σύντροφό μας από καρδιάς και όχι με την ψυχρή λογική. Aναγνωρίζουμε ότι είναι μια ξεχωριστή προσωπικότητα και αποφασίζουμε να δεχτούμε το γεγονός, συγχωνεύοντας τις κινήσεις μας και αποκτώντας έναν κοινό ρυθμό σαν να χορεύουμε κάτω από τους ήχους της ίδιας μουσικής.

Tο επόμενο στάδιο της εξέλιξης μας φέρνει στο separatio, στο οποίο ο άνδρας πρέπει να ανασύρει από μέσα του τη θηλυκή πλευρά του, ενώ η γυναίκα την αρσενική. Με άλλα λόγια, τα δυο μέλη θα πρέπει να ξεπεράσουν τα πρότυπα των γονιών τους και να αποκτήσουν μια ολοκληρωμένη προσωπικότητα, κάτι που στην αλχημεία ονομάζεται «εσωτερικός γάμος». Γίνονται σύντροφοι ψυχής πλέον και δεν λειτουργούν μόνο σε ερωτικό επίπεδο. Η διεργασία αυτή αποτελεί μια προετοιμασία για το επόμενο στάδιο, το coniunctio που δεν είναι άλλο από τον «γάμο του Ήλιου και της Σελήνης».

Στο στάδιο αυτό μπορούμε πλέον να δούμε ότι η ένωσή μας με ένα άλλο πρόσωπο είναι κάτι μεγαλύτερο και από τους δυο μας. Η σχέση μας αποκτά μια ξεχωριστή υπόσταση και παίρνει νόημα από τις συνειδητές μας πράξεις. Και όσο αυτή ωριμάζει τόσο πιο πολλά προσφέρει στους ανθρώπους γύρω μας. Αποκτά μια θεϊκή πνοή που προσφέρει υπηρεσίες τόσο μέσα όσο και έξω από τη σχέση. Κάτω από τέτοιες συνθήκες, ένας γάμος δεν τελειώνει ποτέ. Κάθε μέρα είναι μια καινούρια ένωση και μια καινούρια συμφωνία με το Θεό.

Ασκήσεις για τη βελτίωση των σχέσεων

1. Η Μέθοδος του Ραβδιού

Δημιουργήστε μια ατμόσφαιρα ηρεμίας, κλείνοντας τα κινητά και ανάβοντας κεράκια σε έναν άνετο χώρο. Καθήστε αναπαυτικά με το σύντροφό σας και συμφωνήστε ότι όποιος κρατάει ένα συγκεκριμένο αντικείμενο που έχετε επιλέξει, για παράδειγμα ένα ραβδί, θα μπορεί να μιλήσει ελεύθερα χωρίς να τον διακόπτει ο άλλος. Μόλις τελειώσει, θα δώσει το αντικείμενο στον άλλο που θα πάρει με τη σειρά του το λόγο. Με αυτό τον τρόπο θα δοθεί και στους δυο σας η ευκαιρία να μιλήσετε, χωρίς να φοβάστε ότι δεν θα προλάβετε να πείτε αυτά που θέλετε. Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι θα μπορέσετε να ακούσετε πραγματικά αυτά που θέλει να σας πει ο σύντροφός σας και έτσι θα μπορέσετε να τον καταλάβετε καλύτερα.

2. Νιώστε την «παρουσία» του έρωτα

Καθήστε ο ένας δίπλα στον άλλο, χωρίς να μιλάτε, αφήνοντας τις αισθήσεις σας ελεύθερες να αντιληφθούν την «παρουσία» του έρωτα ανάμεσά σας. Μπορεί να είναι κάτι που θα αισθανθείτε μέσα σας, σαν ενόραση ή μπορεί να αισθανθείτε την ενέργεια του συντρόφου σας να σας τυλίγει σαν μανδύας. Μπορείτε ακόμη και να ζητήσετε τη βοήθεια μιας ανώτερης δύναμης ή μιας αγγελικής μορφής που βρίσκεται σε υψηλότερα πεδία και μπορούν να σας ανοίξουν το δρόμο προς δονήσεις υψηλότερης συχνότητας.

πηγη

Grand Funk - "Good Singin’, Good Playin’" (1976)

Tracks:

1. Just Couldn’t Wait - 3:28 http://youtu.be/eOp0nnsDY7Q
2. Can You Do It - 3:17 http://youtu.be/set_ETYj4UI
3. Pass It Around - 4:59 http://youtu.be/WSz3O8OcCz8
4. Don’t Let ’Em Take Your Gun - 3:40 http://youtu.be/0I84S9cR2TE
5. Miss My Baby - 7:20 http://youtu.be/R86fL_l7a6I
6. Big Buns - 0:30 http://youtu.be/28sjHefeLuA
7. Out To Get You - 4:44 http://youtu.be/vAGrE20R3qs
8. Crossfire - 4:19 http://youtu.be/3ej4GW9KFhs
9. 1976 - 4:20 http://youtu.be/ZLTjlmTz1tk
10. Release Your Love - 3:52 http://youtu.be/8pwi9s5orys
11. Goin’ for the Pastor - 5:24 http://youtu.be/6DMSvK-cDxo
12. Rubberneck (CD bonus track) - 5:15 http://youtu.be/b9oAhmBgdTw

Musicians:

• Mark Farner - guitar, vocals, piano on "Don’t Let ’Em Take Your Gun"
• Don Brewer - drums, percussion, vocals
• Craig Frost - keyboards, backing vocals
• Mel Schacher - bass, backing vocals
• Frank Zappa - guitar on "Out To Get You", backing vocals on "Rubberneck"
wikipedia

What a miracle, you and I...

Glorious is the moment we sit in the palace, you and I
Two forms, two faces, but a single soul, you and I
The flowers will blaze and bird cries shower us with immortality
The Moment we enter the garden, you and I
All the stars of heaven will run out to gaze at us
As we burn as the full moon itself, you and I
The fire-winged birds of heaven will rage with envy
In that place we laugh ecstatically, you and I
What a miracle, you and I entwined in the same nest
What a miracle, you and I one love, one lover, one Fire
In this world and the next, in an ecstasy with out end.
Rumi

Η φλόγα της ανάληψης

Πηγή: Αριστοτέλης Παπασταύρου “Νομος και Γνώση” Κεφάλαιο 27, Η φλόγα της ανάληψης

Το φυσικό σώμα του ανθρώπου όπως το γνωρίζουμε αποτελείται από τρεις ουσίες ή ποιότητες: αέρα, νερό και γη. Για την λειτουργία τους τα τρία αυτά στοιχεία εμψυχώνονται με το πνευματικό πυρ, το οποίο είναι το στοιχείο που μετουσιώνει και με τον καιρό απορροφά τα άλλα τρία στοιχεία μέσα του. Όταν εμείς ως μη αναληφθείσες υπάρξεις «πεθαίνουμε», το πνευματικό αυτό πυρ μέσα μας αναλήπτεται, χωρίς όμως να απορροφήσει την ουσία, η οποία συνθέτει το επίγειο σώμα. Έτσι απομένει ένα στοιχείο. Αλλά όταν τα τρία στοιχεία από τα οποία αποτελείται ο ανθρώπινος οργανισμός, έχουν εξαγνιστεί, τότε διαπερνούνται τελείως από το πνευματικό πυρ και αποβαίνουν αιθερική ουσία. Όταν αυτό συμβαίνει έχουμε την ανάληψη.

Στην ανάληψη το πνευματικό πυρ δεν ανέρχεται μόνο του όπως προηγουμένως, αλλά παίρνει μαζί του τα μετουσιωμένα στοιχεία της επίγειας ουσίας, τα οποία πριν αποτελούσαν το φυσικό σώμα. Έτσι αποβαίνει τετραγωνική ενέργεια της τέταρτης διάστασης, στην οποία το επίγειο ταξίδι τελειώνει και το οποίο είχε την ευοίωνη αρχή του όταν, πρώτον, ως νοήμονες υπάρξεις αισθανθήκαμε την μεγαλύτερη εκστατική πνευματική εμπειρία, την πρώτη στιγμή κατά την οποία η ατομικότητα κατανοήθηκε ως αυτοσυνείδητη ύπαρξη στην απαρχή του δρόμου προς τη ζωή. Όταν η ανάληψη έρχεται για δεύτερη φορά, η εκστατική αυτή πνευματική εμπειρία σχετίζεται με τη συνείδηση αλλά με πιο ισχυρό τρόπο γιατί, αν και η πρώτη εμπειρία ήταν εξαίσια και βασιζόταν σε μελλοντικές ελπίδες επίτευξης, πολλές φορές επισκιαζόμενες με δυσκολίες, οι οποίες θα φαίνονταν στο απώτερο μέλλον, (ενώ) η δεύτερη ελεύθερη από αυτές (τις δυσκολίες), προχωρεί εμπρός, σε αγνά και ιερά «γήπεδα», βέβαιη για το μέλλον το οποίο, χωρίς εμπόδια, με τον καιρό, θα την οδηγήσει σε πεδία αφάνταστα σε σχέση με την τωρινή εξέλιξή της.

Στον κοινό αναγνώστη, ο οποίος δεν έχει γνώση και κατανόηση της πολυπλοκότητας του κοσμικού νόμου, τα παραπάνω πιθανώς να φαίνονται απλά και η επίτευξη της ανάληψης να είναι εύκολη και χωρίς περισπασμούς και εκτεταμένες προσπάθειες. Αυτό είναι μακριά από την πραγματικότητα και λαμβάνοντας υπόψη δύο από τις απλούστερες  απαιτήσεις του νόμου προς αυτό και αυτό σαν παράδειγμα θα δούμε πόσο δύσκολη είναι η επίτευξή της. Αυτές δόθηκαν από τέτοιες αυθεντίες για το θέμα αυτό, όπως ο Ιησούς Χριστός και ο Μάχα Τσοχάν, αμφότεροι των οποίων είναι πλήρως καταρτισμένοι να μιλούν με κύρος για το θέμα. Σε ομιλία του, στους μαθητές, στο ερημητήριο της ανάστασης, στις 16 Μαΐου 1953, ο Ιησούς μας έδωσε τα παρακάτω (“Bulletin”, Vol. 2, 116).

«…Η στιγμή της ανάληψης για κάθε ιδιώτη, καθορίζεται από την ειδική εξυπηρέτηση την οποία ο άνθρωπος προορίστηκε να δώσει (κατά την κάθοδό του στον κόσμο της ύλης) στην εξέλιξη του πλανητικού σχεδίου και δεν είναι, κατ’ανάγκη, οι αρετές τις οποίες αυτός ανέπτυξε και οι οποίες του επέτρεψαν να τερματίσει τη διαδρομή του (στον κόσμο της ύλης) πιο γρήγορα από τους άλλους. Κάποιες φορές, σε κάποιους, η εξυπηρέτηση επιτελείται συντομότερα από τους άλλους, γιατί κανείς δεν μπορεί να «επιστρέψει οίκοι» (να αναληφθεί), έως ότου το διάταγμα της θεότητας μέσα του (η οποία έδωσε σε αυτόν την κινητήρια δύναμη, με την οποία ο ιδιώτης ενσαρκώθηκε), επιτευχθεί με επιτυχία.Τότε και μόνο τότε η πρόσκληση από την παρουσία («Εγώ Ειμί») δίνεται και ο ιδιώτης αν η εξυπηρέτηση επιτελέστηκε και οι εξωτερικοί φορείς βρίσκονται σε τάξη, μπορεί να δεχθεί την ελευθερία του…»

«…Αλλά είναι εδώ, σε αυτό το σημείο όπου βρίσκεται το επίκεντρο του νόμου» προσθέτει ο Μάχα Τσοχάν. «Η εξυπηρέτηση του ιδιώτη, ίσως να εξαναγκάσει την ψυχή να διατρέξει ολόκληρη την πορεία της ιστορίας (και) ο δε κύκλος των μετενσαρκώσεων να παραταθεί καθόλο το μήκος της πλανητικής εξέλιξης ή πιθανώς, ο κύκλος της εξυπηρέτησης να διαρκέσει ολιγόχρονο διάστημα απαιτώντας, πιθανώς όχι περισσότερο των δύο ή τριών μετενσαρκώσεων. Αλλά  στην επιτέλεση της εξυπηρέτησης αυτής, είτε είναι ο ανοιξιάτικος μενεξές, ή ο τελευταίος φθινοπωρινός αστέρας (μακροχρόνιος ή ολιγοχρόνιος) η εξέλιξη των εσωτερικών σωμάτων θα αποφασίσει τον χρόνο, ο οποίος θα παρέλθει μετά το πέρας της εξυπηρέτησης, πριν η ψυχή λάβει την ελευθερία της για την ‘επιστροφή στον οίκο της’…»

Σε προηγούμενες σελίδες αναφερθήκαμε στα ερημητήρια και καταβλήθηκε προσπάθεια να δώσουμε (κάποια) ιδέα για το τι αντιπροσωπεύει το καθένα από αυτά σε ποιότητα και εξυπηρέτηση. Το ερημητήριο του Λούξορ, όπου διατηρείται η φλόγα της ανάληψης, αναφέρθηκε επίσης. Η προσπάθειά μας εδώ είναι να επεκταθούμεσε αυτό και να δώσουμε μια περισσότερο περιεκτική γνώση της εξυπηρέτησης του, των ποιοτήτων του και της φλόγας της ανάληψης, η οποία είναι το καρδιακό κέντρο της ύπαρξής του.

Ο Ιησούς ήρθε στη γη να αφήσει το παράδειγμα της ανάληψης για να το ακολουθήσουν και άλλοι, αλλά η ανθρωπότητα αντιθέτως, συνειδητά το προσπέρασε και με προφανή επιδεξιότητα έθεσε έμφαση στη σταύρωση, ματαιώνοντας έτσι το σκοπό της ενσάρκωσης του Ιησού στη Γη. Λέει ο κοσμοσωτήρας: «…Παρατηρήστε την εμπειρία μου, στην προσπάθειά μου να αφήσω το παράδειγμα της ανάληψης στην ανθρωπότητα, πόσο λίγο ωφέλησε. Τριακόσια χρόνια μετά την ανάληψή μου, η μεγάλη αλήθεια επισκιάστηκε τόσο, ώστε η ανθρωπότητα δεν μπορεί να καταλάβει σχεδόν τίποτα από το κατόρθωμα ή το παράδειγμα που άφησα…Τότε όπως και σήμερα υπηρξε η απεχθής εκείνη δύναμη στον κόσμο, η οποία ήθελε να συσκοτίσει το φως. Και όταν τελικά στεκόμουν νικητής και σε ανάληψη μεσημβρινή ώρα και μπροστά στα μάτια 500 ανθρώπων, ο κόσμος και τότε δεν παραδέχτηκε την αλήθεια την οποία έφερα. Σήμερα κηρύσσουν το όνομά μου (στις εκκλησίες) αλλά στα συναισθήματά τους με αρνιούνται.»

Προχωρώντας ο κοσμοσωτήρας προσθέτει : «Γνωρίζετε ότι από την ημέρα της γέννησής μου οι απεχθέστερες δυνάμεις, εν ενεργεία τότε, τέθηκαν για την απώλειά μου αλλά δεν το κατόρθωσαν, έως ότου ήμουν έτοιμος να αφήσω το παράδειγμά μου στην ανθρωπότητα. Ακόμα και τότε δεν το έκαναν (αυτοί). Το έκανα μόνος μου! Όλος ο ζωντανός κόσμος δεν μπορούσε να με θανατώσει αν ήθελα να αντιδράσω. Αλλά έπρεπε να δωθεί το παράδειγμα, σύμφωνα με τον νόμο της εποχής εκείνης, για την ανάληψη της ανθρωπότητας.

Ήταν το προνόμιό μου να το κάνω αυτό, μόνο για να βρω, πολύ νωρίς αργότερα, ότι κανείς δεν πίστευε ότι αυτό έγινε για αυτούς (την ανθρωπότητα). Το αίσθημα επεχύθει  σε αυτούς (η διδαχή δόθηκε) ότι εγώ ήμουν η μόνη ύπαρξη στην οποία η ανάληψη ήταν δυνατή! Πόσο περίεργο και συνάμα λυπηρό να διασπαρεί (ένα τέτοιο μήνυμα) στα αισθήματα της ανθρωπότητας, με αποτέλεσμα αυτή να σταματήσει την προσπάθεια (της)…» (“Voice of the I AM”, Nov.1939, P.9).

Όπως αναφερθήκαμε σε άλλο σημείο, κατ’εκείνη τη διαβίωση, μόνο η Μητέρα Μαρία και ο Ευαγγελιστής Ιωάννης έλαβαν την ανάληψή τους. Οι άλλοι από τους μαθητές έπρεπε να περιμένουν στο μέλλον. Κάποιοι από αυτούς ακόμα περιμένουν.

Η σύνθεση της φλόγας της ανάληψης

Παρακάτω ο Τσοχάν Σέραπις μας διαφωτίζει πως διαμορφώνεται η φλόγα της ανάληψης. Καθώς ο σκοπός όλων των φλογών είναι να έλκουν κάποια Θεία Αρετή επί της Γης, αυτό μπορεί να επεκταθεί και στις φλόγες των άλλων ερημητηρίων.

«…Από τι αποτελείται η φλόγα της ανάληψης; Αποτελείται από τις μαγνητικές δυνάμεις οι οποίες ελκύστηκαν από υπάρξεις οι οποίες εθελούσια προσφέρθηκαν κατά τη δημιουργία της Γης να παραμείνουν μ’αυτή και να μαγνητίζουν το Φως αυτό, για να χρησιμεύει ως κλίμακα στην ατμόσφαιρα, πάνω στην οποία εκείνοι οι οποίοι είναι έτοιμοι, μπορούσαν να αναληφθούν. Αποτελείται επομένως από τις δυνάμεις της επίκλησης και της μαγνήτισης πολλών ιερατείων, σε κάθε χρυσό αιώνα του παρελθόντος. Η φλόγας της αναλήψεως επίσης, αποτελείται από τις ανερχόμενες ενέργειες όλων των προσευχών, όλων των «decrees» και προσταγών, όλων των επικλήσεων και ένθερμων πόθων κάθε ζωής στον πλανήτη Γη. Συλλέγεται από τους αδελφούς του τέμπλου της ανάληψης και από αυτούς τους σιωπηλούς παρατηρητές των διαφόρων εθνών πάνω στον πλανήτη και η ενέργεια αυτή αποβαίνει μέρος της φλόγας της ανάληψης. Επομένως, η φλόγα της ανάληψης, όπως όλες οι φλόγες και οι ακτίνες είναι διττές σε ενέργεια. Πρώτον, είναι το κατερχόμενο συνειδητό ρεύμα ενέργειας, το οποίο προέρχεται από τη Θεότητα και το οποίο ελκύεται και διατηρείται στην επιφάνεια της Γης μέσω της αυτοσυνείδητης συνεργασίας της αδελφότητας του Λούξορ. Επίσης είναι η ανυψωμένη ενέργεια της ανθρωπότητας της Γης, των δεσμευμένων εδώ αγγελικών δυνάμεων και κάθε άλλης ζωής η οποία επιζητεί την ανάληψή της.

Μέσα στη φλόγα της ανάληψης είναι εγχαραγμένη κάθε ανάληψη που έλαβε χώρα στον πλανήτη Γη…Αυτό είναι ένας λόγος γιατί είναι μια τόσο ευτυχής φλόγα. Κάθε ανάληψη που έλαβε χώρα κατά την πρώτη, δεύτερη και τρίτη ρίζα φυλή, με όλες τις υποφυλές της, έγινε επί της φλόγας αυτής. Μετά την άφιξη των «Laggards» η ενέργεια αυτή ελαττώθηκε κατά πολύ. Ωστόσο, από καιρό σε καιρό, ιδιώτες επέμειναν στην εξάγνιση των φορέων τους και χρησιμοποιούσαν τη φλόγα της ανάληψης. Η ευγνωμοσύνη όλων αυτών έχει εισπραχθεί στη φλόγα…». (“Bridge”, April, 1959, P.16).

πηγη

didn't I tell you.

Didn't I tell you
Do not leave me for I am your only Friend,
I am the spring of life.
Even if you leave in anger for thousands of years
You will come back to me for I am your goal and your end.
Didn't I tell you
not to be seduced by this colorful world
for I am the Ultimate Painter.
Didn't I tell you
you are a fish do not go to dry land 
for I am the deep Sea.
Didn't I tell you
not to fall in the net like birds
for I am your wings and the power of light.
Didn't I tell you
not to let them change your mind and turn you to ice
for I am your fire and warmth.
Didn't I tell you
they will corrupt you and make you forget
that I am the Spring of all virtues.
Didn't I tell you 
not to question my actions
for everything falls into order, I am the Creator.
Didn't I tell you
your heart can guide you home
because it knows that I am your Master.

-- Translation by Azima Melita Kolin 
and Maryam Mafi
Rumi: Hidden Music
HarperCollins Publishers Ltd, 2001

ΔΥΟ ΗΛΙΟΙ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ 1991 (ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΤΑΙΝΙΑ)

Μία ταινία τοῦ Γ.Σταμπουλόπουλου,παραγωγῆς 1991,πού ἐξιστορεῖ τήν ἐπικράτησι τοῦ ἀνθελληνικοῦ ἑβραιο-χριστιανισμοῦ κατά τόν 4ο αἰῶνα.
Παίζουν οἱ: Piotr Fronczewski,Benoit Roussel,Νικηφόρος Νανέρης,Κατ.Ραζέλου,Γ.Ἀρμένης,Κατ.Διδασκ­άλου,Γ.Κυρίτσης κ.ἄ.



πηγη

Σ΄ αγαπώ περισσότερο

Σ΄ αγαπώ περισσότερο απ΄όσο μια ανθρώπινη καρδιά μπορεί να αγαπήσει, περισσότερο απ΄όσο ένας ποιητής ονειρεύεται ή ένας ερωτευμένος αισθάνεται. Είσαι το σύννεφο με το υπέροχο άρωμα που στάλθηκε απ΄τον παράδεισο, για να ρίξει πάνω μου τη βροχή του, την ευλογημένη δροσιά. Αισθάνομαι την καρδιά σου, τις φλέβες σου να κυλούν μέσα στις δικές μου, χωρίς καμιά χαραμάδα ανάμεσα μας για να χωθεί ο ακάθαρτος κόσμος. Η καρδιά μου στέκει απέναντι στη δική σου, αντικρίζει τη δίδυμη εικόνα της, σαν δυο χέρια που πλέκονται σε αέρινο όρκο. Μέσα μας κόκκινο κρασί ενώνεται με κόκκινο κρασί, φτιάχνουν μείγμα μεθυστικό από άρωμα, αύρα και δροσιά του πρωινού. Η έμπνευση μου κατοικεί μέσα στα μάτια σου, τα χείλη σου ενώνονται με τα δικά μου και οδηγούν την ποίηση μου. Σε σένα και σε μένα η φωτιά φουντώνει, χωρίς κανείς να ρίχνει ξύλα. Μολονότι είμαστε ήρεμοι, η καταιγίδα ξεσπά μέσα μας. 
Llyas Abu Shaaka

πηγη

Τελειότητα

Δεν υπήρχε τελειότητα,
μέχρι που ακούμπησα το κορμί σου...

Απ'την ανάσα σου πήρα πνοή,
ξαναγεννήθηκα.

Μια ζωή όμως είναι λίγο να υπάρξεις...

Ας γεννιόμουν σιωπή,
μονάχα εγώ να σε ηρεμώ,
μονάχα εγώ να σε ακούω.

Ας γινόμουν βροχή,
το κορμιά μας να τυλίγω,
κρυφές ανάσες να σου δίνω.

Ας γεννιόσουν χρόνος,
να υπάρχεις για πάντα.

Μες'την σιωπή σε ακούω πια,
μες'την βροχή σε βρίσκω.
Αφού στα όνειρα υπάρχουμε πια,
άσε με λίγο να σε ζήσω.

Ένα όνειρο όμως,
 είναι λίγο για να υπάρχεις εκεί.

Τώρα πια
απ'την ανάσα σου υπάρχω.

Μάνος Μαλέσης

πηγη

Οι προφητείες των Maya

Αφέσου στο τοπίο
Υπάρχουνε γραμμές σιωπής
και κύματα που κανένα
όργανο δε μετράει
Υπάρχουνε στιγμές
που περασμένα 
παρόντα

και μέλλοντα

βγαίνουνε από το κοχύλι
του Καιρού
και τραγουδάνε
κι ευλογημένος εκείνος
που με καθαρή ψυχή
στήνει αυτί
στα μυστήρια του Κόσμου

Κωνσταντίνος Μπούρας

Η Μουσική πρόταση της ημέρας Pink Floyd - Echoes

Από το 1970 μας έρχεται η μουσική πρόταση της ημέρας Pink Floyd και Echoes μέσα από το άλμπουμ Meddle.....

Overhead the albatross hangs motionless upon the air
And deep beneath the rolling waves in labyrinths of coral caves
The echo of a distant tide
Comes willowing across the sand
And everything is green and submarine
And no one showed us to the land
And no one knows the where's or why's
But something stirs and something tries
And starts to climb towards the light

Strangers passing in the street
By chance two separate glances meet
And I am you and what I see is me
And do I take you by the hand
And lead you through the land
And help me understand the best I can
And no one calls us to move on
And no one forces down our eyes
And no one speaks
And no one tries
And no one flies around the sun

Cloudless every day you fall
Upon my waking eyes
Inviting and inciting me to rise
And through the window in the wall
Come streaming in on sunlight wings
A million bright ambassadors of morning
And no one sings me lullabies
And no one makes me close my eyes
So I throw the windows wide
And call to you across the sky.

χόρεψε...

Χόρεψε πάνω στον χτύπο της καρδιάς μου
και εγώ θα ακολουθήσω,
βήμα - βήμα
σταθερά.

Ένας μπρος, ένας πίσω
- αυτός είναι ο έρωτας -

Από κάποιο όνειρο βγήκες,
μακρινό, απέραντο.
Ίσως για αυτό ακόμα
τις νύχτες να σε ακούω.

Περπάτα πάνω στην ανάσα μου
και εγώ
- θα δεις -
θα χορέψω πάνω στην δικιά σου.

Μπορείς να πάρεις την καρδιά μου,
εγώ μόνο το βλέμμα σου θα πάρω.

Πάρε την καρδιά μου,
πέτα την, χίλια κομμάτια να την κάνεις,
πίεσε την με τις άκρες των δαχτύλων σου
ώσπου να σπάσει.

Δεν με νοιάζει πια
- αυτό είναι ο έρωτας -

Εγώ μόνο το βλέμμα σου θα πάρω,
θα ήθελα τόσο να του μοιάσω.

Το μάτια σου πάνω στα δικά μου:
μία νότα δυνατή που ηχεί μέχρι και στην καρδιά μου
και αδιάκοπα όλο έρωτα γεμίζει.

Ο έρωτας μέσα από
τις νύχτες γεννιέται.

Τις νύχτες τις θλιμμένες,
τις νύχτες της ηδονής,
τις νύχτες του πόνου,
τις νύχτες που η καρδιά μου
φωνάζει μονάχα το όνομα σου.

Δεν θα με ένοιαζε
ότι και αν γίνω για εσένα,
αρκεί να υπάρχεις και εσύ
σε αυτό το όνειρο.

Μπορείς να γίνεις παραίσθηση
ακόμα και ψέμα
μα δεν με νοιάζει πια,
κατάλαβα τον ρόλο μου
- αυτό είναι ο έρωτας. -

Μαζί σου
και στον έρωτα και στα λάθη.

Μου αρκεί που ξέρω
ότι ξαναγεννιέμαι
και αν το τέλος πικρό,
δεν θα μετανιώσω που
χόρεψα πάνω στους χτύπους
της καρδιάς σου.

Mάνος Μαλέσης

πηγη
Ταξιδευτές της Ποίησης

[Το κορμί σου είναι Αγάπη]

Το κορμί σου είναι αγάπη, αγάπη μου,
το στήθος σου είναι λουλούδια, λουλούδι μου,
ο ήλιος σου κάτω από την Ακρόπολη φωτίζει μάρμαρα
και αντανακλά χρώματα στο μελαχρινό σου κορμί,
που λικνίζεται στην αγκαλιά μου
και βγάζει ακτίνες φολκλόρ μουσικής.

Το κορμί σου είναι αγάπη, αγάπη μου,
τα μαλλιά σου είναι μαύρο στεφάνι
σε βυζαντινή αγιογραφία
κι εγώ από τα χείλη σου πίνω άγιο νερό ηδονής.
Το κορμί σου είναι αγάπη
που βγάζει ήχους μεταλλικής συμφωνίας
και σπέρματα διαλεκτικών συνθέσεων
με το άπειρο των πραγμάτων.

Το κορμί σου είναι αγάπη, αγάπη μου,
όπου ο χυμός των χυμών σου
από το γυμνό σου κορμί,
φυτρώνει αιωνόβιους πλάτανους
σε αγροτικές κολεκτίβες ερωτικής αναρχίας
και κάνει βομβιστικές επιθέσεις
στην γεροντική άνοια του καπιταλισμού.

Το στήθος και το κορμί σου στον γυμνό ήλιο,
είναι ελεγεία σε διονυσιακή μυσταγωγία.
Όπου τρελαίνει Μαινάδες σε ερωτική έκσταση,
για να καρπίσουν βλαστοί ελευθερίας στον έρωτα
και να υψωθούν ναοί ερωτικής αφθονίας,
σε θαλασσοδαρμένους βράχους.

Το κορμί σου είναι αγάπη, αγάπη μου,
που κυοφορεί εξεγέρσεις και επαναστάσεις
και διονυσιακές λατρείες του έρωτα.
Το κορμί σου είναι αγάπη.

Παναγιώτης Παπαπαναγιώτου, «Σαπράνθρωποι», Εκδόσεις Ρέω, 2012

πηγη 

Ταξιδευτές της Ποίησης

Laurie Anderson - The Beginning Of Memory

Η μουσική πρόταση της ημέρας είναι από την Laurie Anderson και μέσα από το άλμπουμ Homeland που κυκλοφόρησε το 2010 ακούμε The Beginning Of Memory



There's a story in an ancient play about birds called The Birds
And it's a short story from before the world began
From a time when there was no earth, no land.
Only air and birds everywhere.

But the thing was there was no place to land.
Because there was no land.
So they just circled around and around.
Because this was before the world began.

And the sound was deafening. Songbirds were everywhere.
Billions and billions and billions of birds.

And one of these birds was a lark and one day her father died.
And this was a really big problem because what should they do with the body?
There was no place to put the body because there was no earth.

And finally the lark had a solution.
She decided to bury her father in the back if her own head.
And this was the beginning of memory.
Because before this no one could remember a thing.
They were just constantly flying in circles.
Constantly flying in huge circles.