March 2, 2014

Γράμμα σ' ένα νούφαρο

Στον Δημήτρη


Άνθος λευκό που κατοικείς
στο ακίνητο νερό της λίμνης
τα ακτινωτά σου πέταλα
ν' ανοίξεις μη φοβάσαι

Ταξίδεψε με το άγγιγμα του ανέμου
μακριά από τα στάσιμα νερά
και χόρεψε στο κελάρυσμα του ποταμού
που στην απέραντη θάλασσα εκβάλλει

Αφέσου στη ροή που δίνει ζωή
και άνοιξε να φανεί η ομορφιά που κρύβεις
βρες την αγάπη μέσα σου
και θεράπευσε τους πόνους των ανθρώπων

Ξετύλιξε τον φόβο
απ' την Νυμφαία σου καρδιά
και δες το φως υπέρλαμπρο
από μέσα σου να βγαίνει

Άνθισε!

Μαρία Κατσοπούλο πηγη

March 1, 2014

Χωρίς ύλη, το πνεύμα δεν είναι τίποτε.

«’Οταν μιλάμε για Πνεύμα και Ύλη, πρέπει να έχουμε κατά νου την ανώτερη σημασία της ύλης». Μιλώντας όμως για την απελευθέρωση του Πνεύματος, αναφερόμαστε στις εκδηλώσεις εκείνες που μπορούν να ονομαστούν μονάδες υλικής ζωής. Πρέπει να γνωρίζει κανείς ότι με την αναφορά στις ενοποιήσεις αυτές κάτω από διάφορες μορφές, νοείται μια πτώση του πνεύματος. Γιατί το πνεύμα, επειδή εκδηλώνεται στην ύλη, πρέπει να ανατείνει προς τις ανώτερες λειτουργίες μαζί με την ύλη. Η ύλη εξωθείται σε δημιουργικότητα, η οποία προκαλεί μορφές ζωής. Και το πνεύμα πρέπει να γνωρίζει ειδικά πόσο ιερή είναι η διαμονή στην ύλη. Η κοσμική έννοια της Θηλυκής Αρχής ως Ύλης βρίσκεται τόσο ψηλά από την εγκόσμια κατανόηση! Μόνο μια αγνή και εξυψωμένη συνειδητότητα μπορεί να εκτιμήσει αυτή τη σύγκριση. Είναι δύσκολο να διαχωρίσουμε το Πνεύμα απο την Ύλη».
(Απόσπασμα από τον τρίτο τόμο του Πύρινου Κόσμου)


Έλενα Ρέριχ: Επιστολές τομ. ΙΙ

πηγη

February 28, 2014

«Είναι εύκολο να κομίσει κανείς την Αλήθεια;»

Μερικοί μπορεί να ρωτήσουν: «Είναι εύκολο να κομίσει κανείς την Αλήθεια;» Βέβαια ο δρόμος για τον κάθε μεταδότη της είναι σκληρός. Το πύρινο μονοπάτι του δεν μπορεί να διευκολυνθεί ποτέ. Είναι σαν να έχει κατέβει πάνω στο κεφάλι του φορέα της Αλήθειας ένας θόλος που πιέζει τα κέντρα του εγκεφάλου. Μόνο η συνειδητή μάχη οδηγεί τον εργάτη του πνευματικού πεδίου στην εκπλήρωση του έργου του. Η ομίχλη της οργής θα τον παρακολουθεί, γιατί βγάζει τον πλανήτη από την απομόνωσή του.
Μπορεί να κληθεί άφοβος αυτός που ονομάζει τον εαυτόν του άφοβο και μορφωμένος εκείνος που διατείνεται ότι διαθέτει γνώση; Αληθινά, καθένας που είναι ικανός για επίτευξη το αποδεικνύει με το έργο του χωρίς να το ονομάζει καλό ή κακό, αλλά επιτελώντας το όπως πρέπει. Αυτός είναι ο δρόμος για την ολοκλήρωση της ενσάρκωσης. Αυτός που ολοκλήρωσε το δρόμο του μπορεί να τον ονομάσει επιβαρυντικό; Η θέα του τέλους της διαδρομής γεμίζει τον ταξιδιώτη με χαρά γιατί γνωρίζει ποιόν πλησιάζει.
Μπορεί κάποιος ν’ανέλθει ή να κατέλθει για δικό του μόνο λογαριασμό; Αληθινά, κανένα πλάσμα δεν μπορεί να ενεργεί χωρίς να επηρεάζει το περιβάλλον του. Όχι μόνον αναδεύει τα διάφορα στρώματα της ατμόσφαιρας με κάθε δράση, αλλά στην κυριολεξία σέρνει μαζί του τους πλησίον του. Ο άνθρωπος πρέπει να συνειδητοποιήσει την ευθύνη του έναντι του σύμπαντος. Εκείνος που ανέρχεται συνειδησιακά προσφέρει μ’ αυτό ουσιαστική βοήθεια σε κάποιον άλλο.
Ο άνθρωπος εξάλλου που πέφτει πνευματικά μπορεί μ’ αυτό να σκοτώσει έναν άλλο. Έξω από τη συνειδητή σκέψη ρέει η σταθερή ασυνείδητη συνεργασία που αγκαλιάζει ευρείς κύκλους εξαρτώμενους από τον νόμο του κάρμα και της αύρας.
Υπάρχουν πολυάριθμα παραδείγματα, όπως η περίπτωση ενός ανθρώπου στην Ευρώπη που καταστράφηκε εξαιτίας κάποιου που τρελάθηκε στην Ασία ή ενός άλλου που γιατρεύτηκε στην Αίγυπτο από κάποιον που ανήλθε στην Αμερική. Έτσι η ανθοφορία των ευεργετικών σκέψεων είναι το πύρινο άνθος του πνεύματος.
ΑΓΚΝΙ ΓΙΟΓΚΑ, 1929

πηγη

February 27, 2014

Χωρίς ημερομηνία λήξης…

Η γη μας μοιάζει με ένα μεγάλο αεροδρόμιο όπου κάθε δευτερόλεπτο προσγειώνονται και απογειώνονται ασταμάτητα αμέτρητα αεροπλάνα.
Άλλοι έρχονται για λίγο, άλλοι για πολύ. Άλλοι για να περάσουν ηπιότερες κι άλλοι μεγαλύτερες δοκιμασίες που είναι έτσι κι αλλιώς στο πρόγραμμα για όλους.

Αλλά το ταξίδι όλων έχει ένα κοινό παρονομαστή:  
Συγκεκριμένη διάρκεια
ή αλλιώς,
ημερομηνία λήξης.

Πως είναι το ταξίδι εκείνων που φεύγουν; Πόσο μεγάλο; Πόσο ενδιαφέρον, δημιουργικό  ή  βαρετό, εκεί στις άλλες διαστάσεις όπου δεν υπάρχει ούτε χρόνος, ούτε χώρος, ούτε η μορφή και οι περιορισμοί της;

Και ποιο ταξίδι είναι ωραιότερο; Της άφιξης ή της επιστροφής;

Η  απάντηση είναι θέμα προοπτικής, ερμηνείας και κατανόησης.

Ας ευχηθούμε καλό ταξίδι σ’ αυτούς που αναχωρούν και καλές περιπλανήσεις στο Σύμπαν των Άπειρων δυνατοτήτων και ποιοτήτων.

Κι ας ευχηθούμε καλή δύναμη σ’ αυτούς που έρχονται για να αντιμετωπίσουν τις προκλήσεις της ύλης και τις τρικλοποδιές του Εγώ, χωρίς να λησμονήσουν ότι αποτελούνται  και από ύλη αλλά όχι μόνο από αυτήν. Μακάρι να θυμούνται ότι το ταξίδι στην ύλη δεν είναι παρά μια πρόκληση και τίποτα παραπάνω. Κι ότι το πραγματικό τους ταξίδι θα συνεχιστεί επ’ άπειρον στην Αιωνιότητα. Εκεί που δεν υπάρχει ούτε διάρκεια αλλά ούτε και ημερομηνία λήξης….
Κι όσο για κείνους που μένουν πίσω
μετά την αναχώρηση των αγαπημένων τους ;;…
Αυτοί καλούνται να πραγματοποιήσουν το δύσκολο εγχείρημα
να αλλάξουν  …  μάτια.
Και έτσι να κατανοήσουν ότι
τίποτα στην ουσία δε χάθηκε, 
απλά έγινε προς στιγμήν αόρατο στα δικά τους μάτια.

February 26, 2014

το τέλος της θλίψης υπάρχει στη μοναχικότητα

Όλη η ζωή είναι επιλογές, μόνο στη μοναχικότητα δεν υπάρχει επιλογή. Επιλογή, οποιουδήποτε είδους,
σημαίνει σύγκρουση. Στην επιλογή υπάρχουν αναπόφευκτα αντιθέσεις. Αυτές οι αντιθέσεις, εσωτερικές και εξωτερικές, γεννάνε σύγχυση και δυστυχία. Για να ξεφύγει κανείς από αυτή τη δυστυχία, κάνει να μοιάζουν οι θεοί, τα πιστεύω, ο εθνικισμός και η αφοσίωση σε διάφορα μοντέλα δραστηριότητας, σαν πραγματικές ανάγκες.
Ξεφεύγοντας με αυτές τις κάνεις να αποκτήσουν πολύ μεγάλη σημασία, αλλά η φυγή είναι ο δρόμος της ψευδαίσθησης και τότε εμφανίζονται ο φόβος κι η ανησυχία. Ο δρόμος της επιλογής είναι ο δρόμος της θλίψης όπου ο πόνος δεν έχει τέλος. Η επιλογή, η εκλογή, θα υπάρχει πάντα όσο υπάρχει εκείνος που επιλέγει -που είναι η συσσωρευμένη μνήμη πόνου και ευχαρίστησης- και κάθε εμπειρία επιλογής, το μόνο που κάνει είναι να δυναμώνει τη μνήμη, που η αντίδρασή της γίνεται σκέψη και συναίσθημα.
Η μνήμη έχει μόνο μερική σημασία, καθώς είναι φτιαγμένη για να αντιδρά μηχανικά κι αυτή η αντίδραση είναι η επιλογή.
Δεν υπάρχει ελευθερία στην επιλογή. Διαλέγεις σύμφωνα με τον τρόπο που έχεις ανατραφεί, σύμφωνα με την κοινωνική, οικονομική και θρησκευτική διαμόρφωσή σου. Η επιλογή δυναμώνει, χωρίς εξαίρεση, αυτή τη διαμόρφωση. Δεν υπάρχει φυγή από αυτή τη διαμόρφωση που μόνο γεννάει όλο και περισσότερα βάσανα.
Η επιλογή γεννάει πάντα δυστυχία. Παρακολούθησε την και θα δεις να καραδοκεί, να απαιτεί, να επιμένει, να εκλιπαρεί και πριν το καταλάβεις, θα βρίσκεσαι πιασμένος στο δίχτυ των αναπόφευκτων υποχρεώσεων, ευθυνών και απογνώσεων που φέρνει.
Παρακολούθησε την και θα έχεις επίγνωση αυτού που πραγματικά συμβαίνει. Έχε επίγνωση αυτού που συμβαίνει, δε μπορείς να αλλάξεις αυτό που συμβαίνει, μπορείς να το κουκουλώσεις, να το βάλεις στα πόδια, αλλά δε μπορείς να το αλλάξεις. Είναι εκεί. Αν το αφήσεις ήσυχο χωρίς να παρεμβαίνεις με τις απόψεις σου και τις ελπίδες σου, τους φόβους σου και τις απελπισίες σου, με τις υστερόβουλες και πανούργες κρίσεις σου, θα ανθίσει και θα φανερώσει όλη τη δαιδαλώδη μορφή του, όλες τις λεπτές κινήσεις του -και υπάρχουν πολλές- τη φαινομενική σημασία και ηθική του, τα κρυμμένα του κίνητρα και τις κρυμμένες φαντασιώσεις του.
Αν αφήσεις εκείνο που πραγματικά συμβαίνει ήσυχο, θα σου δείξει όλα αυτά και περισσότερα. Αλλά πρέπει να έχεις μια χωρίς επιλογές επίγνωση του, περπατώντας ήσυχα. Τότε θα δεις ότι η επιλογή, έχοντας ανθίσει, πεθαίνει και μένει η ελευθερία, όχι ότι είσαι ελεύθερος, αλλά υπάρχει ελευθερία.
Εσύ είσαι εκείνος που κάνει τις επιλογές, εσύ είσαι εκείνος που σταμάτησε να τις κάνει. Δεν υπάρχει τίποτα να επιλέξεις. Μέσα από αυτήν την χωρίς επιλογές κατάσταση ανθίζει η μοναχικότητα. Ο θάνατος της επιλογής δεν είναι ποτέ το τέλος της. Πάντοτε ανθίζει και πάντοτε είναι καινούρια. Το να πεθαίνεις για το γνωστό σημαίνει να είσαι μόνος. Κάθε επιλογή βρίσκεται στο πεδίο του γνωστού. Η δράση σε αυτό το πεδίο φέρνει πάντα θλίψη.
Τέλος της θλίψης υπάρχει στη μοναχικότητα.
Jiddu Krishnamurti


πηγη

February 25, 2014

Χαϊκού

Άγριο κύμα
Μέχρι τον Ορίζοντα
Παράσυρέ με









Μαρία Κατσοπούλου

Jazz Music

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

Popular Music