February 5, 2014

ΟΛΑ ΟΣΑ ΞΕΡΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΛΑΘΟΣ

Παρατηρώ γύρω μου τον κόσμο και βρίσκω ότι έχει ένα σημαντικό πρόβλημα . Είναι λίγο βαρετός . Όλοι οι άνθρωποι κάνουν συνεχώς τα ίδια , γι αυτό τελικά όλοι βαριούνται . Είναι βέβαια και θέμα παιδείας . Όλοι ξέρουν τα ίδια , πάνω κάτω , πράγματα , βλέπουν τις ίδιες εκπομπές στην τηλεόραση , μιλούν συνέχεια για το παρελθόν τους . Σχεδόν κανείς δεν ασχολείται με τίποτα ενδιαφέρον . Κανείς δεν αναρωτιέται για τα πιο βασικά πράγματα που ενώ τα ρωτούσε όταν ήταν παιδί και κανείς δεν του απαντούσε , αποφάσισε πια να μην ξαναρωτήσει και επομένως να μην μάθει . Μα τα πιο σπουδαία πράγματα , τα μαθαίνεις όταν είσαι παιδί , αλλά μετά πρέπει να τα ξεχάσεις , αν θέλεις να μεγαλώσεις . Το ψιθύρισμα του γρύλλου και το μονότονο τραγούδι της βροχής έρχονται σε σένα απο το σκοτάδι , σαν μακρινό κρυφομίλημα των παιδικών σου ονείρων .
Ξέρω όμως , πιο είναι το πρόβλημα . Εγώ . Και οι φίλοι μου , που είναι σαν και μένα παράξενοι , και θέλουμε να αλλάξει ο κόσμος  και να γίνει σαν και εμάς . Να μπορεί να ακούει το κλάμα του ξύλου στο τζάκι , το  παράπονο του λουλουδιού όταν ο ήλιος του κλέβει την τελευταία του δροσοσταλίδα , τη μουσική της αιωνιότητας στο θόρυβο των στιγμών που διαβαίνουν . Μα καλά , πώς δεν τα ακούτε ? Έχω παρατηρήσει ότι έχετε πολύ οξυμένη ακοή , μόλις πέσει ένα νόμισμα στο πάτωμα , γυρίζετε αμέσως το κεφάλι σας να δείτε μήπως είναι δικό σας . Αλλά ξέχασα , έχετε εξασκήσει τις αισθήσεις σας , τη λογική σας , τη φαντασία σας , σε ότι σας δίδαξαν . Στο χρήμα .
Μα χρήμα είναι ότι είναι χρήσιμο ("χρήματα είναι αν χρήσιμα είη " Πλατ. Ερυξ.17) και σας διαβεβαιώ ότι υπάρχουν πολύ πιο χρήσιμα πράγματα από το χρήμα .
Σκεφτείτε λίγο τι σας έχουν μάθει .
Ότι το χρήμα (το χρήσιμο δηλαδή) είναι το νόμισμα . Μα το νόμισμα ετυμολογείται απο το νέμω (=μοιράζω) και παρόλα αυτά δεν σας το μοιράζουν . Από το νέμω παράγεται το νομίζω , άρα τα νομίσματα νομίζετε ότι τα έχετε . Άλλοι τα έχουν . Εσείς κρατάτε κάτι τσαλακωμένα βρωμόχαρτα που νομίζετε ότι είναι νομίσματα .
Και είστε τόσοι πολλοί που το πιστεύετε ώστε το κάνατε πραγματικότητα .
Γι αυτό σας λέω ότι το πρόβλημα είμαι εγώ και οι φίλοι μου , που δεν νομίζουμε το ίδιο πράγμα . Εμείς για νόμισμα έχουμε τον άνεμο (α στερητικό + νέμω) , ο οποίος δεν μοιράζεται , ανήκει σε όλους . Ανοίγουμε το στόμα μας , αναπνέουμε (ανα+ πνοή=πνεύμα) το πνεύμα που ανήκει σε όλους μας και γινόμαστε πλούσιοι . Παίρνουμε με την αναπνοή μας , το πνεύμα που εξέπνευσαν οι παππούδες μας , και εκπνέουμε αφήνοντας το πνεύμα πάλι ελεύθερο να ταξιδέψει στις επόμενες γενιές , να το γευτούν και να ζήσουν τα παιδιά μας και τα παιδιά των παιδιών μας . Εμείς ζητάμε την ουσία . Εσείς γυρίζετε γύρω απο αυτήν , περί αυτής , και ψάχνετε την περι-ουσία . Και νομίζετε ότι αν αποκτήσετε περιουσία θα αποκτήσετε και εξουσία .ΛΑΘΟΣ . Η εξ-ουσία προέρχεται εκ της ουσίας ,αλλά εσείς γυρίζετε γύρω γύρω και δεν φτάνετε ποτέ σε αυτήν . Και όταν λέμε εξουσία , δεν εννοούμε εξουσία πάνω σε άλλους , αλλά στον ευατό μας . Κι αυτό λάθος σας το έχουν μάθει . Η ουσία προέρχεται απο το ρήμα ειμί (είμαι , με  μετοχή θηλυκού= ούσα ) και αφορά εμένα όχι τους άλλους .
Και ενώ μαζεύετε αυτά που νομίζετε ως νομίσματα , πλούσιοι δεν γίνεστε . Γιατί πλούσιος είναι αυτός που έχει πλέονα ουσία και όχι νομίσματα . Είστε πτωχοί (εκ του πτώσσω=δειλιώ , φοβάμαι , ζαρώνω ), δηλαδή φοβιτσιάρηδες . Δεν τολμήσατε ποτέ να αμφισβητήσετε τα νομίσματα των άλλων και να ψάξετε για τα δικά σας . Σας κάλυψαν την αλήθεια , και αυτός που καλύπτει λέγεται κλέπτης .
Καταλαβαίνετε τώρα , ότι αυτά που ξέρετε είναι όλα λάθος .
Ξεκινήστε από την αρχή , αφήστε την ψυχή σας ελεύθερη να ταξιδέψει να βρεί τα χρήματα . Βγείτε το βράδυ , την ώρα που όλοι κοιμούνται στο μπαλκόνι σας και ακούστε τον άνεμο . Επικεντρώστε εκεί την προσοχή σας . Θα τον ακούσετε να μιλάει στη μυστική γλώσσα των πουλιών . Και όταν σας ρωτήσει ποιά είναι αυτή η αόρατη φλόγα του σκοταδιού που το τρεμόπαιγμα της είναι τ΄άστρα , εσείς μην ντραπείτε να δακρύσετε . Γιατί τ΄άστρα τρεμοπαίζουνε καθώς το μάτι ανοιγοκλείνει λίγο πριν δακρύσει .


πηγη

February 4, 2014

Πάτα ελαφρά γιατί πατάς πάνω στα όνειρά μου….

Το συγκεκριμένο ποίημα ο Ουίλιαμ Μπάτλερ Γέιτς , το έγραψε για την αγαπημένη τουΜοντ Γκον  θρηνώντας το γεγονός ότι δε μπορούσε να της δώσει αυτό που πίστευε ότι η ίδια επιθυμούσε. Της είπε: «Έχω κάτι άλλο να σου δώσω, αλλά ίσως δεν το θέλεις».. 
..και έγραψε τα εξής:

«Αν είχα τ’ ουρανού την πλουμιστή τη φορεσιά
την υφασμένη από χρυσό κι απ’ ασημένιο φως
Τη γαλανή, τη μελιχρή, τη μαυροκεντημένη φορεσιά
Από νύχτα κι από μέρα κι από αποσπερίσιο φως
Τη φορεσιά μου θα άπλωνα κάτω από τα πόδια σου
Μα εγώ που είμαι φτωχός έχω μόνο τα όνειρά μου
Τα όνειρά μου άπλωσα κάτω από τα πόδια σου.
Πάτα ελαφρά γιατί πατάς πάνω στα όνειρά μου».

February 1, 2014

Η ΓΗ ΚΑΙ ΤΟ ΝΟΗΜΟΝ ΕΙΔΟΣ

Η Γη είναι ένας πλανήτης. Ένας πλανήτης που κρέμεται στο μαύρο χάος του σύμπαντος. Μια κινούμενη μπάλα που χορεύει ένα συμπαντικό ταγκό μέσα στο μικρό ηλιακό σύστημα που γνωρίζουμε. Μόνο αυτό. Το μικρό. Τίποτα άλλο ουσιαστικά. Εξαρτάται από νόμους της φυσικής που εσύ αγνοείς και χάρη σε ακατανόητους σε εσένα λόγους υπάρχει και κολυμπά νωχελικά στη μαύρη θάλασσα του σύμπαντος. Όλα έξω από τη Γη φαίνονται να αγνοούν την ύπαρξή σου. Είσαι ασήμαντος και σχεδόν ανύπαρκτος έξω από τη γαλάζια σφαίρα που σε φιλοξενεί. Καμιά φορά σηκώνεις τα μάτια στον ουρανό και για λίγα δευτερόλεπτα ο νους σου καταφέρνει να συλλάβει την απεραντοσύνη αυτού που σε περιβάλλει και συγχρόνως τη μικρότητα της ύπαρξής σου. Όμως είναι τόσο μεγάλο και αύλληπτο όλο αυτό, που σύντομα το αποβάλλεις μη μπορώντας να το αντέξεις. Είσαι όμως ένα κομμάτι. Ένα σημαντικό κομμάτι, είτε το καταλαβαίνεις, είτε όχι. Μερικές φορές το νιώθεις. Άλλες πάλι το αγνοείς και "μικραίνεις" τη σκέψη σου μέσα στα όρια του "Εγώ" σου.  
Πάρε νοερά ένα σούπερ τηλεσκόπιο και μεταφέρσου στη Σελήνη.  Στρέψ' το προς τη Γη και κοίταξε μέσα απ' το φακό. Πόσο ανόητα κι ασήμαντα φαντάζουν όλα... Πόση προσπάθεια θέλει να βρεις την ήπειρό σου; Τη χώρα σου; Την πόλη σου; Το σπίτι σου; Τον καναπέ σου ή τον υπολογιστή σου όπου κάθεσαι τώρα και διαβάζεις αυτές τις γραμμές. Είδες πόσο μικροί είμαστε; Και κάποιος τόσο μικρός κι ασήμαντος σαν κι εσένα, θέλει να αγοράσει τα δάση και το νερό. Άλλος τον χρυσό και τα ορυκτά. Άλλος νομίζει ότι είναι σπουδαίος, έχοντας μερικά πράσινα χαρτιά σε ένα μεταλλικό κουτί που βρίσκεται μέσα σε ένα μεγαλύτερο κουτί που λέγεται "Τράπεζα". Και κάποιος έχει τα κλειδιά αυτού του κουτιού και κάνει τους άλλους μικρούληδες να κλαίνε και να ανησυχούν επειδή δεν έχουν οι ίδιοι τόσα πολλά χαρτιά που πρέπει να δώσουν σε άλλους γιατί αλλιώς δεν θα μπορούν να αγοράσουν άλλα κουτιά που λέγονται "σπίτια" και κάτι άλλα μεταλλικά κουτιά που ονομάζονται "αυτοκίνητα" και να πληρώσουν κατασκευασμένες ανάγκες που αρχικά αυτοί οι μικρούληδες δεν είχαν, αλλά δημιούργησαν για να βασανίζονται. Κι αφού κατάφεραν να καταστρέψουν τις ζωές τους, αυτόν τον μικρόκοσμό τους δηλαδή, βάλθηκαν τώρα να καταστρέψουν και τον πλανήτη όλο θράσος αυτά τα μικρά. Τα έβαλαν με τον μακρόκοσμο. Και τα πάνε καλά μέχρι στιγμής.
Βέβαια το πρόβλημα είναι ότι η Γη, ως πλανήτης, είναι πολύ δυνατή και όσο και να πληγεί, μπορεί πάντα να επουλώσει τις πληγές της και να ανανεωθεί. Το θέμα είναι ότι δεν μπορεί να κάνει το ίδιο και ο άνθρωπος. Αυτός ο μικρούλης θρασύς. Γιατί δεν είναι τίποτα άλλο από ένα είδος που εξαρτάται άμεσα από το περιβάλλον του. Και ναι, υποτίθεται ότι έχει νοημοσύνη περισσότερη από όλα τα υπόλοιπα πλάσματα. Τότε λοιπόν γιατί μόνο τα υπόλοιπα πλάσματα φαίνεται να το κατανοούν αυτό;


 Αλήθεια, σε ποιόν ανήκει η Γη;




Δεν ανήκει η Γη στον άνθρωπο αλλά ο άνθρωπος στη Γη.

Εγώ υπάρχω

Εγώ – υπάρχωΕσύ – θα υπάρξειςΑνάμεσα μας – έρεβος.
Εγώ πίνωΕσύ διψάςΝα συνεννοηθούμε – δύσκολα.
Δέκα χρόνια, εκατό χιλιετίες
Μας χωρίζουν. – Γέφυρες ο  Θεός δε φτιάχνει.
Να υπάρξεις! – είναι το κήρυγμα μου. Άφησε μόνο –
Δίπλα να περάσω, δίχως με την ανάσα μου το ύψος να χαλάσω.
Εγώ – υπάρχωΕσύ θα υπάρξειςΜετά από δέκα άνοιξες
Θα πεις: - υπάρχω! – κι εγώ θα πω : - κάποτε …


Μετάφραση από τα ρωσικά Δημήτρης Β. Τριανταφυλλίδης ©


Я — есмь. Ты — будешь. Между нами — бездна.
Я пью. Ты жаждешь. Сговориться — тщетно.
Нас десять лет, нас сто тысячелетий
Разъединяют.— Бог мостов не строит.

Будь!— это заповедь моя. Дай — мимо
Пройти, дыханьем не нарушив роста.
Я — есмь. Ты будешь. Через десять весен
Ты скажешь: — есмь!— а я скажу: — когда-то...


πηγη

January 31, 2014

Where Eagles Fly

Φτιάξε ενα φανάρι,
Που θα ανάψεις με τη φωτιά των ερυθρόδερμων
Το φως των οποίων λάμπει καθαρά 
για νάναι ο δρόμος που έκανες
Ορατός και σημαδεμένος
Κι ο δρόμος που έχεις να κάνεις να μη δημιουργεί φόβο
Για τους άλλους που σε ακολουθούν
Να τον βαδίσουν με σιγουριά
Βλέποντας με το φως της δάδας που έχεις αφήσει
Γιατί αυτοί που βαδίζουν αυτόν τον Δρόμο
Δεν πρέπει να ψάχνουν στο σκοτάδι
Οταν το φως μπορεί να τους βοηθήσει να συνειδητοποιήσουν
οτι ο δρόμος είναι όμορφος
και τα βήματα που κάνουν
Μπορούν να είναι μια χορογραφία ομορφιάς
Γιατί αυτός ο δρόμος είναι ο δρόμος της ομορφιάς
ο όμορφος δρόμος
όπου όλοι όσοι θέλουν μπορούν να χορέψουν με την ομορφιά
Γύρω από τη δική τους παραστιά
Αυτ'ο που χρειάζονται για να φωτίσουν τον δρόμο
είναι ενα φανάρι που λάμπει αρκετά
Φτιάξε λοιπόν ενα
Άναψε το με τη δάδα που πήρες
Τη δάδα με τις οκτώ ακτίνες
Τη φλόγα μέσα
Που φωτίζει τις οκτώ κατευθύνσεις
και τις οκτώ διαστάσεις
φτιάξε ένα
Γίνε ένας ήλιος Παππού

Από το βιβλίο Where Eagles Fly

Rumi

"You and I will be together till the universe dissolves." 
Rumi

January 30, 2014

Ποτέ μη γέρνεις στο κιγκλίδωμα στη μοναξιά!


 Ω, βουνά και ποτάμια μου

πόσο εύκολα χωριστήκαμε
πόσο σκληρός ο γυρισμός!
Άνοιξη, θα πορευτείς με πεσμένα πέταλα
και ρεύματα που γέρνουν στον παράδεισο; 
 Αφήστε με να μείνω μια στιγμή!


Li Yu (937-978) ποιητής από την Κίνα

μετ: Δημήτρης Παλάζης  

πηγη



Jazz Music

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

Popular Music