FREE DOWNLOAD FROM JAKE E. LEE’S RED DRAGON CARTEL!!

Κατεβάστε free εδώ http://www.noisetrade.com/reddragoncartel/feeder το Feeder από τους Jake E Lee Red Dragon Cartel συμμετέχει ο Robin Zander των Cheap Trick στα φωνητικά

Καθημερινότητα Του Γιώργου Λίλλη

Ο ουρανός κονταροχτυπιέται με τα κτίρια.

Καταμετρώ με προσοχή το χρονοδιάγραμμα της σιωπηλής

τους πάλης, προσπάθεια που εγκλωβίζει

το τρόμο του ανεκπλήρωτου. Αντιγράφω

την αγωνία, διεκπεραιώνω μ΄ αυτό το τέχνασμα

την υποχρέωση να είμαι απλά Άνθρωπος.

Στο τεράστιο αμφιθεατρικό αυτό χώρο,

όπου κάθε μέρα πέφτουν στην αρένα του χιλιάδες.

Η αυλαία σηκώνεται. Το ρολόι της συνείδησης

μπαίνει σε λειτουργία, ο αντικειμενικός κόσμος

με εξοπλίζει στο χώρο και το χρόνο.

Υπάρχει έξω από την ύλη μια άλλη διάσταση,

όπου μπορεί κάποιος να πλάσει ξανά από την αρχή

τον εαυτό του με τα ίδια γήινα θραύσματα;

Επινοώ μια έξοδο από το χώρο, ενάντια σε κάθε τι

που σκοτώνει τον αυθορμητισμό, τη θέρμη του απρόοπτου,

την πολυφωνία. Καταργώντας τα όρια των συμβάσεων.

πηγη

‘’Η Σχολή των Θεών’’

Ο άνθρωπος θα έπρεπε να αφοσιωθεί μόνο στη διατήρηση μιας υψηλής κατάστασης του Είναι, μιας κατάστασης γαλήνης, και να μην πάψει ποτέ να ονειρεύεται... τότε θα κέρδιζε τα πάντα.

‘’Η Σχολή των Θεών’’

Joan Baez Γεννήθηκε σαν σήμερα το 1941

Γεννήθηκε σαν σήμερα το 1941 η Joan Baez, δείτε την σε ένα κονσέρτο του 1965

ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΗ ΦΩΤΕΙΝΗ ΣΟΥ ΣΚΙΑ

Ι

Κάτω από τη φωτεινή σου σκιά

σαν τη φλόγα ζω στον αέρα,

στης Αφροδίτης την εντατική μαθητεία.

ΙI

Να μιλήσουμε γι’ αυτήν.

Ανακινεί πηγές την ημέρα,

κατοικεί τα μάρμαρα τη νύχτα.

Του ποδιού της το ίχνος

το ορατό είναι κέντρο της γης,

του κόσμου τα σύνορα,

αλυσοδεμένος και ελεύθερος τόπος περίλεπτος·

μαθήτρια πουλιών και νεφελών

να γυρίζει κάνει τον κόσμο·

η φωνή της, χαραυγή χωμάτινη,

τη διάσωση μάς αγγέλλει των νερών,

την επιστροφή της φωτιάς,

τον γυρισμό του σταχυού,

τις πρώτες λέξεις των δέντρων,

τη λευκή των φτερών μοναρχία.

Δεν την είδα που γεννήθηκε στον κόσμο,

το αίμα της όμως πυρπολείται κάθε νύχτα

με το νυχτερινό αίμα των πραγμάτων,

στον δε παλμό της ξαναρχίζει

των παλιρροιών η μουσική

που σηκώνουν τους αιγιαλούς του πλανήτη,

ένα παρελθόν νερού και σιωπής

και τις πρωταρχικές μορφές της γόνιμης ύλης.

Να μιλήσουμε γι’ αυτήν,

για την ολόδροσή της συνήθεια

νά ’ναι απλή καταιγίδα, κλαράκι παντρύφερο.

ΙΙΙ

Κοίτα του κόσμου τη δύναμη,

της σκόνης τη δύναμη κοίτα, κοίτα το νερό.

Κοίτα τις σιωπηλές φλαμουριές γύρω-γύρω,

άγγιξε το βασίλειο ετούτο που ’ναι σιωπή και οποί,

άγγιξε το δέρμα της που ’ναι ήλιος και βροχή και χρόνος,

κοίτα τα πράσινά της κλαριά στον ουρανό κατάγναντα,

άκου τα φύλλα της πώς τραγουδάνε σαν νεράκι.

Και κοίτα μετά το σύννεφο,

το αραγμένο σε χώρο με χωρίς παλίρροιες,

αφρός ορατός και πανύψηλος

αόρατων ουρανίων ρευμάτων.

Κοίτα του κόσμου τη δύναμη,

την τεταμένη κοίτα μορφή της,

το ασύνειδο, πάμφωτο κάλλος της.

Άγγιξε το δέρμα μου, το από πηλό, από διαμάντια,

άκου τη φωνή μου ήχο σε πηγές υπόγειες,

κοίτα το στόμα μου σε τούτη την άραχλη βροχή,

το μέλος μου σε τούτη την απότομη δόνηση

οπού ο αέρας τούς κήπους πάει και γυμνώνει.

Τη γυμνότητά σου άγγιξε στου νερού τη γυμνότητα,

γυμνώσου από σένανε, και βρέξε, βρέξε μέσα σου,

και κοίτα τα πόδια σου, δες τα σαν δύο ρυάκια,

και κοίτα το σώμα σου, δες το σαν μεγάλο ποτάμι,

και δύο δίδυμα νησιά είναι τα στήθη σου,

το αιδοίο σου τη νύχτα είναι αστέρι,

αυγή, φως ροδαλό ανάμεσα σε κόσμους δύο τυφλούς,

θάλασσα βαθιά που κοιμάσαι σε δύο ανάμεσα θάλασσες.

Του κόσμου κοίτα τη δύναμη:

τον εαυτό σου γνώρισε έχοντας ήδη γνωρίσει εμένα.

IV

Ένα σώμα, ένα σώμα μόνο, μόνο ένα σώμα,

ένα σώμα σαν ημέρα χυμένο

και νύχτα που καταβροχθίστηκε όλη·

κάποιας κόμης το φως

που όμως ποτέ δεν κατευνάζει

της αφής μου τον ίσκιο·

ένα λαρύγγι, μια κοιλιά που ξημερώνει

σαν τη θάλασσα που παίρνει φωτιά

ευθύς μόλις αγγίξει του όρθρου το μέτωπο·

αστράγαλοι, γέφυρες του θέρους·

μηροί νυκτερινοί που παν και βουλιάζουν

στην πράσινη μέσα μουσική της εσπέρας·

ένα στήθος που υψώνεται

και γκρεμίζει, ισοπεδώνει τους αφρούς·

ένας λαιμός, ένας μόνο λαιμός

και κάτι χέρια τόσο μόνα,

λόγια, κάτι λόγια που όλο κατεβαίνουν

σαν άμμος πεσμένη πάνω σε άλλην άμμο...

Γίνε αυτό που με ξεπερνάει, με υπερβαίνει,

νερό και χάρμα σκοτεινό,

θάλασσα γίνε που γεννιέται ή πεθαίνει·

αυτά τα χείλη και τα δόντια,

αυτά τα πεινασμένα μάτια

με γυμνώνουν από τον ίδιο τον εαυτό μου

κι έπειτα με αναρπάζει

η μαινόμενη χάρη τους και με σηκώνει

προς τους γαλήνιους ουρανούς

όπου και πάλλεται η στιγμή:

των ασπασμών η ακρώρεια,

του κόσμου η πλησμονή και των μορφών του.

V

Άσε κι άλλη μια φορά να σε πω,

να σε ονομάσω, γη και χώμα.

Η αφή μου επεκτείνεται

στη δική σου διψασμένη,

μακρύ, δονούμενο ποτάμι

που ποτέ δεν έχει τέλος

και πλέει ανάμεσα από φύλλα δάχτυλα

αργά-αργά κάτω απ’ τον πυκνό πράσινο ύπνο σου.

Γυναίκα δροσερή πλασμένη από υπνοβάτες ποταμούς,

περίπτερό μου από πουλιά και ψάρια,

γήινη εσύ περιστέρα μου,

από γάλα, από γάλα που σκληρύνθηκε,

ψωμί μου, αλάτι μου, θάνατέ μου,

προσκεφάλι αιμάτινο:

σ’ έναν έρωτα τεράστιον, αχανή σε θάβω.

OCTAVIO PAZ

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.

πηγη

Μίλτος Σαχτούρης - Το ψωμί

'Ενα τεράστιο καρβέλι,

μια πελώρια φραντζόλα ζεστό ψωμί,
είχε πέσει στο δρόμο από τον ουρανό,
ένα παιδί με πράσινο κοντό βρακάκι
και με μαχαίρι έκοβε και μοίραζε στον κόσμο γύρω,
όμως και μια μικρή, ένας μικρός άσπρος άγγελος,
κι αυτή μ' ένα μαχαίρι έκοβε και μοίραζε
κομμάτια γνήσιο ουρανό
κι όλοι τώρα τρέχαν σ' αυτή, λίγοι πηγαίναν στο ψωμί,
όλοι τρέχανε στον μικρόν άγγελο που μοίραζε ουρανό!
Ας μην το κρύβουμε.
Διψάμε για ουρανό.

Η σημερινή μουσική πρόταση The Hooters - Johnny B

Σήμερα η μουσική πρόταση είναι αφιερωμένη στους Γιάννηδες Johnny B από το συγκρότημα των Hooters...Χρόνια πολλά!


It's a sleepless night, She's callin' your name 
It's a lonely ride, I know how you want her 
Again and Again, you're chasin' a dream yeah 
But Johnny my friend, she's not what she seems

Johnny B, how much there is to see 
Just open your eyes and listen to me 
Straight ahead, a green light turns to red 
Oh why can't you see, oh Johnny B 

And when you drive her home, is she sittin' real close 
Does she make you weak, well that's the way that she wants you 
You're strung out again, she's taken you over 
You've been here before, why can't you let go 

Johnny B, how much there is to see 
Just open your eyes and listen to me 
Straight ahead, a green light turns to red 
Oh why can't you see, oh Johnny B 

And when she calls your name, my sweet Johnny B 
You can drive all night and you know she'll be waiting 
To love you again, her kiss is her poison 
Forever inside you, wherever you go 

Johnny B, how much there is to see 
Just open your eyes and listen to me 
Straight ahead, a green light turns to red 
Oh why can't you see, oh Johnny B 
Oh why can't you see

Σαμσάρα και Νιρβάνα

Ζούμε, κινούμαστε και υπάρχουμε μέσα σε ένα σύμπαν φαινομενικών αντιθέσεων. Φαινομενικών διότι το σύμπαν αποτελεί εκδήλωση συμπληρωματικών αρχών (των αντιθέτων όπως συνηθέστερα ονομάζονται) των οποίων η συνεχής εναλλαγή και αλληλοεπικάλυψη υφαίνει το στενό μονοπάτι του Μεσαίου Δρόμου πάνω στο οποίο ισορροπεί, βαδίζει και ανδρώνεται η συνείδηση. 

Ζούμε, κινούμαστε και υπάρχουμε μέσα σε ένα σύμπαν φαινομενικών αντιθέσεων. Φαινομενικών διότι το σύμπαν αποτελεί εκδήλωση συμπληρωματικών αρχών (των αντιθέτων όπως συνηθέστερα ονομάζονται) των οποίων η συνεχής εναλλαγή και αλληλοεπικάλυψη υφαίνει το στενό μονοπάτι του Μεσαίου Δρόμου πάνω στο οποίο ισορροπεί, βαδίζει και ανδρώνεται η συνείδηση.
Ωστόσο η στείρα νοητική αντίληψη του κόσμου, που τόσο διαδεδομένη είναι στην εποχή μας, αδυνατεί να συλλάβει τη δημιουργική ενότητα των αντιθέτων και γι’ αυτό θέτει στη θέση της μια αέναη σύγκρουση των αντιθέτων.
Έτσι, μέσα από την άγνοια και την αποσπασματικότητα του κόσμου των τεχνητών αντιθέσεων που δημιουργήσαμε αναγκαζόμαστε να διαχωρίζουμε και δύο από τις πλέον ουσιαστικές έννοιες της θιβετανικής παράδοσης με τρόπο μάλλον άκομψο και συμβατικό προκειμένου να τις αντιληφθούμε νοητικά. Κάνουμε λόγο λοιπόν για τη Σαμσάρα από τη μια πλευρά και για τη Νιρβάνα από την άλλη. Και τις ορίζουμε, σε γενικές γραμμές, ως εξής:
ΝΙΡΒΑΝΑ: Είναι η πρωταρχική κατάσταση, που στην ουσία βρίσκεται πέρα από κάθε λεκτικό προσδιορισμό. Εκείνη η κατάσταση της φώτισης και της εγρήγορσης, συνάμα που συνδέεται με την ηρεμία και την ευδαιμονία.
ΣΑΜΣΑΡΑ: Η κατάσταση της σύγχυσης και της άγνοιας που συνδέεται με τον πόνο και τη δυστυχία.
Όπως μάλιστα χαρακτηριστικά αναφέρεται στη Θιβετανική Βίβλο Των Νεκρών: «Σύμφωνα με την παράδοση της Θιβετιανής Βίβλου, η Νιρβάνα και η Σαμσάρα θεωρούνται εδώ πλευρές και εκφράσεις του δυϊκού πλέον επιπέδου, που πρέπει μέσα από την άσκηση να ξεπεραστούν, έτσι ώστε η τέλεια φώτιση, να πραγματωθεί, να βιωθεί, γι αυτό ακριβώς που είναι, δηλαδή πέρα από την αντίληψη και της Σαμσάρας και της Νιρβάνας.»

Η ΔΟΜΗΣΗ ΤΗΣ ΣΑΜΣΑΡΑ«Τα πέντε Skandha: τα Σωρεύματα που συγκροτούν το «εγώ». 

Skandha καλούνται τα στάδια και οι συνθήκες κάτω από τις οποίες δημιουργείται, αναπτύσσεται και εξελίσσεται αυτό που ονομάζουμε «εγώ», η κύρια πηγή της σύγχυσης, του πόνου και της δυστυχίας, εκεί που επικεντρώνεται η δυική αντίληψη, αυτό δηλαδή που αποκαλούμε Σαμσάρα.
Η πρωταρχική αγνή φύση κάτω από ορισμένες συνθήκες, που φαίνεται ότι απετέλεσαν δικές της τελικά επιλογές, οδηγήθηκε στην κατάσταση εκείνη που αισθάνθηκε τον εαυτό της όχι απλά γυμνό, αλλά σχεδόν απογυμνωμένο. Κι έτσι σαν τους πρωτόπλαστους στον Παράδεισο, προσπάθησε να καλύψει τη γύμνια της γιατί υποψιάστηκε ότι η αγνότητά της κινδύνευε να σπιλωθεί. Η έξοδος από τον Παράδεισο συνοδεύεται πάντα από ιδρώτα, πόνο, αρρώστια, γηρατειά και τελικά από τον θάνατο.»

Πρώτο πέπλο: το πρώτο ψυχολογικό επίστρωμα στην καθαρή θέαση του πνεύματος είναι αυτό που αποκαλείται «μορφή» - Rupa - Σώμα.

Το πνεύμα από τη φωτισμένη, συνειδητή και εν εγρηγόρσει κατάσταση που βρισκόταν, για κάποιον άγνωστο λόγο, διέσπασε την προσοχή του, χάνοντας όλα τα προηγούμενα χαρακτηριστικά, ολισθαίνοντας σε ασυνειδησία και άγνοια. Το αποτέλεσμα ήταν να παγιδευτεί. Η άγνοια αυτή στερεοποιείται και παίρνει μορφή. Γίνεται μια πραγματικότητα που αναζητά μοιραία την ταυτότητά της. Μπορούμε να πούμε περιφραστικά ότι η μορφή είναι τελικά η ίδια μας η άγνοια, που αποκτά κέλυφος, σκληραίνει, γίνεται στερεή.

Δεύτερο πέπλο: η δεύτερη σκλήρυνση του Εγώ, αποκαλείται εντύπωση - αίσθηση – Vedana

Το μορφοποιημένο-σωματοποιημένο, αδρανές Εγώ, που χαρακτηρίζεται από ασυνειδησία και άγνοια, αντιδρά σε σχέση με τις άλλες μορφές που πολλαπλασιάζονται (καθ’ όλη τη διάρκεια που αυτό παραμένει αδρανές) και το περιβάλλουν. Η στερεοποιημένη - μορφοποιημένη, παρουσία των άλλων μορφών, εντυπώνεται πλέον μέσα του, δε μένει απαρατήρητη και επομένως δεν μπορεί να αγνοηθεί. Αρχίζει να προκαλεί τις άλλες μορφές παίζοντας μαζί τους. Έχει έτσι τα πρώτα ακατέργαστα απλοϊκά συναισθήματα, μέσω των οποίων επικοινωνεί, χωρίς όμως να δένεται ακόμα με το περιβάλλον. Εμφανίζονται τα πρώτα αισθήματα ευχάριστα, ουδέτερα η και δυσάρεστα. Αντιδρά όπως ένα μικρό παιδάκι σε διάφορα ερεθίσματα.

Τρίτο πέπλο: Αντίληψη ή Διάκριση-Samjna

Το μορφοποιημένο, αδρανές, ασυνείδητο Εγώ, αρχίζει να αντιδρά σε σχέση με τα αρχικά, τα πρώτα του αισθήματα. Αρχίζει να εξερευνά, το περιβάλλον του, τον κόσμο, με τα πρωτοφανή κίνητρα της ανησυχίας και της ανασφάλειας. Η επίκτητη αυτή ανασφάλεια, είναι ένα νέο δεδομένο, μη έχοντας καμία σχέση με την πρωταρχική γαλήνια κατάσταση μέσα στην οποία μέχρι προ τίνος υπήρχε. Κάθε έξοδος, κάθε νέα εξερεύνηση, είναι μια πορεία προς το άγνωστο και συνοδεύεται από διάφορες εμπειρίες. Κάποιες από τις εμπειρίες, είναι δυσάρεστες. Αρχίζει τότε να λειτουργεί ο φόβος. Αυτός ο φόβος διαποτίζει την ύπαρξη και γίνεται υπαρξιακός. Η χειρότερη εκδοχή αυτού του φόβου, είναι η σκέψη ότι αφού αυτό το Εγώ - όχι το Είναι-, έχει μια αρχή, υποψιάζεται τώρα ότι θα έχει και ένα αναπόφευκτο τέλος…..

Έλκεται από τις ευχάριστες εμπειρίες και αρχίζει να προσκολλάται σε αυτές με μανία, ενώ φοβάται τις δυσάρεστες. Ο φόβος μεγαλώνει και γεννάει και άλλα συναισθήματα όπως η οργή και το μίσος.

Τώρα η αρχική άγνοια πυκνώνει, σκοτεινιάζοντας περισσότερο το τοπίο γύρω του και ενώ στο πρώτο στάδιο της μορφοποίησης η άγνοια ήταν παθητική, τώρα γίνεται ενεργητική και μετατρέπεται σε ημιμάθεια και αλαζονεία με αποτέλεσμα τα προβλήματα να συσσωρεύονται και να συσσωρεύονται.

Τέταρτο πέπλο: Σύλληψη, η θέληση, η βούληση – Samkara 

Σ’ αυτό το στάδιο αρχίζει η επιδίωξη της ερμηνείας του κόσμου των φαινομένων, σε σχέση με τις εμπειρίες που αποκόμισε στις εξερευνήσεις του. Η αντίληψη του, ενώ είναι ακόμα ευρεία αρχίζει να περιορίζεται. Επιλέγει και περιχαρακώνει τον κόσμο του, σύμφωνα με εκείνο που τον βολεύει, που τον ευχαριστεί. Προσπαθεί να υποτάξει τον άπειρο κόσμο διαχωρίζοντας τον σε κατηγορίες: Αυτές που τον φοβίζουν και αυτές που τον ευχαριστούν. Φτιάχνει το δικό του μικρό σύμπαν, τη φωλιά του. Δεν τον ενδιαφέρει πλέον η ουσία των πραγμάτων, το αληθινό τους περιεχόμενο, αλλά η υποκειμενική, εξ αιτίας της άγνοιας και του φόβου του, σχέση τους μαζί του. Κατασκευάζει νοητικά σχήματα και δίδει ονόματα σε έννοιες που αντιπροσωπεύουν κάτι σε σχέση μ’ αυτόν. Χωρίζει τον κόσμο σε καλό και σε κακό. Παίζει όχι πλέον με την αλήθεια αλλά με τις υποκειμενικές έννοιες. Αργότερα αυτές οι έννοιες μετατρέπονται, τελικά, μόνο σε τυπικά ονόματα.

Πέμπτο πέπλο: Συνείδηση - Rnam-shes 

Πέφτοντας από τη μια παγίδα στην επόμενη, μέσα από όλα αυτά τα δίκτυα και επιστρώματα αποκρυσταλλώνεται ένα είδος αυτοεπιβεβαίωσης. Στερεοποιείται αποφασιστικά, σχεδόν αμετάκλητα, η συνείδηση της ύπαρξης του ενός και μοναδικού Εγώ. Το Εγώ αυτό έχει τη δυνατότητα να συνδυάζει όλες τις παραπάνω διαδικασίες: της αίσθησης, της διάκρισης, της σύλληψης των μορφών. Το Εγώ είναι τώρα από μόνο του ένας κόσμος ολόκληρος και αυτόνομος. Καθώς όμως διαχωρίζεται από το σύνολο - σύμπαν, δεν μπορεί να το αντιληφθεί όπως αυτό είναι πραγματικά. Ξεχωρίζει από το Όλον και προβάλλει απλά επάνω στην οθόνη που σχηματίστηκε από τα πέπλα που το ίδιο το Εγώ έφτιαξε για να απομονωθεί, τις δικές του εικόνες και επιλογές. Δεν μπορεί να αντιληφθεί το σύμπαν όπως αυτό είναι πραγματικά αφού διαχωρίστηκε οριστικά απ αυτό σηματοδοτώντας έτσι, την εθελούσια έξοδό του από τον παράδεισο.

Το παραπάνω κείμενο βασίστηκε στη Θιβετιανή Βίβλο Των Νεκρών. Τα κομμάτια στα εισαγωγικά είναι αυτούσια από το ομώνυμο βιβλίο (εκδόσεις Έσοπτρον).

M.M.

πηγη

Φραντς Κάφκα - Η σιωπή των σειρήνων

Όπου αποδεικνύεται ότι σωτήρια μπορεί να φανούν και τα ανεπαρκή, ακόμη και τα παιδαριώδη μέσα: Για να προφυλαχτεί από τις Σειρήνες, ο Οδυσσέας έφραξε τα αυτιά του με κερί και έβαλε να τον αλυσοδέσουν στο κατάρτι. Κάτι ανάλογο, ασφαλώς, θα μπορούσαν να κάνουν ανέκαθεν όλοι οι ταξιδιώτες -εκτός από εκείνους που οι Σειρήνες πρόφταιναν να τους σαγηνεύσουν από μακριά- ήταν όμως παγκοσμίως γνωστό ότι δεν ωφελούσε. Το τραγούδι των Σειρήνων διαπερνούσε τα πάντα, και το πάθος των σαγηνευμένων δεν ήταν ικανό να σπάσει μόνο αλυσίδες και κατάρτια. Αυτό ο Οδυσσέας δεν το σκέφτηκε, αν και πολύ πιθανόν το είχε ακουστά. Εναπέθεσε τις ελπίδες του σε μια χούφτα κερί και μια αρμαθιά αλυσίδες, και γεμάτος αθώα χαρά για τα πενιχρά του μέσα, έβαλε πλώρη για τις Σειρήνες.

Οι Σειρήνες όμως έχουν ένα όπλο πιο φοβερό και από το τραγούδι: τη σιωπή τους. Και πιθανότερο, παρόλο που δεν έτυχε ποτέ, θα ήταν να γλιτώσεις από το τραγούδι τους, παρά από τη σιωπή τους. Τίποτε στον κόσμο αυτόν δεν μπορεί να αντισταθεί στο αίσθημα πως τις νίκησες με το σπαθί σου, ούτε στην αλαζονεία που επακολουθεί και σαρώνει τα πάντα.

Κι η αλήθεια είναι πως δεν τραγουδούσαν οι τρομερές Σειρήνες καθώς τις ζύγωνε ο Οδυσσέας˙ γιατί πίστευαν, ίσως, ότι με τη σιωπή τους μόνο θα νικούσαν τούτο τον αντίπαλο - εκτός κι αν, βλέποντας τόση ευτυχία στο πρόσωπο του Οδυσσέα, που μόνο το κερί σκεφτόταν και τις αλυσίδες του, λησμόνησαν κάθε τραγούδι.

Ο Οδυσσέας όμως, τη σιωπή τους, ας μου επιτραπεί η έκφραση, δεν την άκουσε: του φάνηκε πως τραγουδούσαν, και πως μόνο εκείνος δεν τις άκουγε, επειδή είχε λάβει τα μέτρα του. Πριν ξεκινήσει, έριξε μια κλεφτή ματιά, είδε τον καμπυλωμένο λαιμό, τις βαθιές ανάσες, τα δακρυσμένα μάτια, το μισάνοιχτο στόμα, και πίστεψε πως όλα αυτά συνόδευαν τις άριες που ανάκουστες αντηχούσαν γύρω του. Κι έπειτα δεν τις ξανακοίταξε, γύρισε το βλέμμα του πέρα, μα­κριά, κι εμπρός στην αταλάντευτη απόφασή του οι Σειρήνες κυριολεκτικά εξαφανίστηκαν, τόσο που, κι όταν βρέθηκε κοντά τους, μήτε που τις πρόσεξε.

Εκείνες όμως, ωραιότερες παρά ποτέ, συστρέφονταν, τεντώνονταν, παράδερναν τα απαίσια μαλλιά τους με τον άνεμο, και τα γαμψά τους νύχια σέρνονταν πάνω στα βράχια. Και πια δεν ήθελαν να ξελογιάσουν - μόνο να κρατήσουν ένα καθρέφτισμα από τα μεγάλα μάτια του Οδυσσέα ήθελαν, όσο γινόταν πιο πολύ.

Αν οι Σειρήνες είχαν συνείδηση, εκείνη η φορά θα ήταν το τέλος τους. Τίποτε δεν έπαθαν όμως˙ απλώς, ο Οδυσσέας τους ξέφυγε.

Στην ιστορία αυτή υπάρχει πάντως κι ένα υστερόγραφο: Ο Οδυσσέας ήταν, λένε, τόσο πολυμήχανος, τέτοια αλεπού, που μήτε η Θεά του Πεπρωμένου δεν μπορούσε να διαβάσει την ψυχή του. Και ίσως, αν και κάτι τέτοιο υπερβαίνει την ανθρώπινη λογική - ίσως να πρόσεξε στ' αλήθεια πως σωπαίναν οι Σειρήνες, κι όλες αυτές οι προσποιήσεις που αναφέραμε, ήταν κάτι σαν ασπίδα, που την όρθωσε μπροστά τους, και μπροστά στους θεούς.

μτφρ. Τζένη Μαστοράκη - Νάσος Βαγενάς 

πηγη

Chastain νέο άλμπουμ και lyric βίντεο

Μέσα από το καινούργιο άλμπουμ του David T.Chastain  με τίτλο "Surrender to No One"

δείτε το νέο Lyric βίντεο Rise Up

Gurdjieff - Meetings With Remarkable Men (ολόκληρη η ταινία)

Η ταινία που γυρίστηκε με βάση το βιβλίο, από τον γνωστό σκηνοθέτη Πήτερ Μπρουκ, το 1979, ακολουθεί τον Γκουρτζίεφ στα ταξίδια του στην Κεντρική Ασία και ξετυλίγει όλη τη διαδρομή του για την απόκτηση της πραγματικής γνώσης.. Η ταινία βραβεύτηκε το 1979 στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου. Για τον Πήτερ Μπρουκ ο Γκουρτζίεφ ήταν η σπουδαιότερη προσωπικότητα του 20ου αιώνα. 

Ξετυλίγονται οι αναμνήσεις του Γκουρτζίεφ, σχετικά με διάφορους «αξιόλογους ανθρώπους» που έχει συναντήσει, ξεκινώντας με τον πατέρα του. Οι συναντήσεις περιλαμβάνουν τον Αρμένιο ιερέα Pogossian, το φίλο του Soloviev, τον Πρίγκιπα Lubovedsky, έναν Ρώσο πρίγκιπα με μεταφυσικά ενδιαφέροντα, και άλλους. Ο Γκουρτζίεφ αφηγείται τα κατορθώματά τους, ενώ παράλληλα ξετυλίγει τις προσωπικότητες αυτών των εκπληκτικών μορφών.

Κατά τη διάρκεια της περιγραφής των χαρακτήρων, ο Γκουρτζίεφ εντάσσει τις ιστορίες τους στην ιστορία των δικών του ταξιδιών και σε μια συνολική αφήγηση, στην οποία τους βάζει να συνεργάζονται για τον εντοπισμό πνευματικών κειμένων. Αποκαλεί αυτή την ομάδα "Αναζητητές της Αλήθειας". Οι περισσότεροι από αυτούς βρίσκουν όντως την «αλήθεια», στη μορφή κάποιου πνευματικού πεπρωμένου. Εκείνος, ανακαλύπτει ένα χάρτη της Αιγύπτου «προ-άμμου» και τα αποδεικτικά στοιχεία της Αδελφότητας Sarmound, φερόμενη ως φύλακα της αρχαίας σοφίας, που χρονολογείται τεσσεράμισι χιλιάδες χρόνια πριν. Ανεβαίνει στα Ιμαλάια, ακολουθεί το Νείλο και οδηγείται με κλειστά μάτια σε ένα μυστηριώδες μοναστήρι. Στις συναντήσεις του με δερβίσηδες, μοναχούς και φακίρηδες, ο Γκουρτζίεφ αποκτά τη σοφία που επιζητεί.

Η βασική του άποψη είναι ότι οι άνθρωποι ζουν τη ζωή τους κοιμισμένοι, χωρίς καμία αίσθηση του εαυτού τους και ως εκ τούτου συμπεριφέρονται σαν μηχανές.
Μια αμφιλεγόμενη προσωπικότητα στην εποχή του, ο Γκουρτζίεφ ενέπνευσε βαθιά αγάπη και πίστη στους μαθητές του, αλλά δέχτηκε εμπαιγμό από τους σκεπτικιστές.
Ένα έργο, πλημμυρισμένο από μια συναρπαστική αίσθηση του τι σημαίνει να ζει κανείς στο έπακρο, με συνείδηση​​, με σκοπό, με την καρδιά.

Ψηφίστε μας

Θα βοηθήσετε πολύ στη προσπάθεια που κάνουμε για να φτιάξουμε ενα ραδιόφωνο όπως το φανταζόμαστε ,εσείς το μόνο που έχετε να κάνετε εκτός από το να το παρακολουθείτε είναι να το ψηφίσετε μπορείτε να το κάνετε πατώντας δίπλα από τα αστέρια .. Ευχαριστούμε καλή ακρόαση!

Free Shoutcast HostingRadio Stream Hosting

Ύπνος και Θάνατος

Από πανάρχαιους χρόνους γενεές από μύστες μελέτησαν τα μυστήρια της ζωής και του θανάτου και στη

συνέχεια τα δίδαξαν στους άλλους. Το «δεν υπάρχει θάνατος, ο θάνατος είναι ζωή και η ζωή είναι θάνατος» ήταν η ηχώ των Ελευσινίων μυστηρίων και ένας από τους κυριότερους σκοπούς της μύησης παντού ανά τον κόσμο ήταν και εξακολουθεί να είναι η εξοικείωση του ανθρώπου με το ορόσημο που λέγεται «θάνατος». Ο θάνατος είναι ο μεγάλος ευεργέτης της εξέλιξης καθώς ανανεώνει τη μορφή και κάθε κατάσταση ζωής. Κάτι παρόμοιο είναι και ο ύπνος. Είναι η απώλεια της φυσικής εγρήγορσης για κάποιες ώρες, που όμως είναι σωτήριες και για τη φυσική και την ψυχική υγεία του ανθρώπου.

now on air In rock we trust με τον Kostas Koufonikolas

Δημοσίευση by Αέναος Ταξιδευτής.

Σαμαέλ Αούν Βεόρ

"Πρέπει να μάθουμε να διατηρούμε την Εσωτερική Σιωπή. Συνήθως εννοείται σαν «Διανοητική Σιωπή» όταν κάποιος αδειάζει το νου από κάθε είδους σκέψεις, όταν κάποιος καταφέρνει την ηρεμία και τη σιωπή του νου μέσω του διαλογισμού. Αλλά υπάρχει άλλου είδους Σιωπή."

"Ας υποθέσουμε ότι παρουσιάζεται μπροστά μας μια περίπτωση κριτικής αξιολόγησης, σε σχέση με κάποιον όμοιο μας, αλλά εμείς διανοητικά κρατάμε σιωπή, δεν κρίνουμε, δεν καταδικάζουμε. Σιωπούμε τόσο εξωτερικά όσο εσωτερικά."

"Σε αυτή την περίπτωση, τότε, υπάρχει Εσωτερική Σιωπή."

Σαμαέλ Αούν Βεόρ