December 30, 2013

Το τελευταίο rock...άνισμα της χρονιάς



Το Ράδιο Ταξιδευτές σας προσκαλεί για το τελευταίο rock...άνισμα της χρονιάς αύριο στις 9 το 
βράδυ, να θυμηθούμε μελωδίες, να ανταλλάξουμε ευχές και να ταξιδέψουμε παρέα στο χωροχρόνο της μουσικής μέχρι την συνάντηση με το 2014.
 

REDRUM - Dust In Your Eyes "Victims Of Our Circumstances"

Από την τελευταία δουλειά των Redrum "Victims Of Our Circumstances" η μουσική πρόταση της ημέρας Dust In Your Eyes καλημέρα καλή ακρόαση!

MY SOUL IS BURNING
I HATE TO SEE MYSELF, HATE TO BE THE FOOL I AM
WITHOUT NO WARNING
I´VE BEEN TORN APART BY SOMETHING I DON´T UNDERSTAND

IT´S JUST A MATTER OF TIME
BAD TIMES JUST COME AND GO
SOME THINGS WILL TAKE A WHILE
I JUST CAN´T TAKE IT ANYMORE

IT FEELS LIKE DUST IN YOUR EYES
I CAN´T SPREAD MY WINGS ANYMORE
DUST IN YOUR EYES
I CAN´T SEE NO LIGHT ANYMORE

I DON´T WANNA GET UP EARLY IN THE MORNING OR AFTERNOON
OR EVEN LATE AT NIGHT, ´CAUSE I DON´T FEEL RIGHT
SO IT GOES MONDAY, TUESDAY, WEDNESDAY, THURSDAY, FRIDAY
I JUST WANNA HIDE

THEY STILL KEEP TELLING ME
IT´S JUST A MATTER OF TIME
SHUT UP AND GET AWAY
SOME THINGS WILL TAKE A WHILE

IT FEELS LIKE DUST IN YOUR EYES
I CAN´T SPREAD MY WINGS ANYMORE
DUST IN YOUR EYES
I CAN´T SEE NO LIGHT, BUT I´M STILL STANDING

I FEEL LIKE I´M STRANDED AND IT´S BURNING INSIDE
I DON´T KNOW WHY

SOLO

IT FEELS LIKE DUST IN YOUR EYES
I CAN´T SPREAD MY WINGS ANYMORE
DUST IN YOUR EYES
I CAN´T SEE NO LIGHT




REDRUM: 
Athan "Lyssa" Kazakis - Guitars
Panos Baxevanis - Guitars
Michael Bormann - Vocals
Marco Grasshoff - Keyboards
Alex Kidd - Bass
Thanos Sarketzis - Drums


December 28, 2013

Ηλιακό Πλέγμα _ Μέρος πρώτο _ Omraam Mikhaël Aïvanhov

Το συμπαθητικό σύστημα περιλαμβάνει κέντρα που εκτείνονται από τον εγκέφαλο μέχρι τη βάση του νωτιαίου μυελού, και ένα περιφερειακό τμήμα που αποτελείται από ένα σύνολο νεύρων και γαγγλίων ενωμένων μεταξύ τους με δίκτυα νευρικών ινών που ονομάζονται πλέγματα. Το ηλιακό πλέγμα, τοποθετημένο στο επίπεδο του στομάχου, είναι ένα μεταξύ αυτών.

Τα γάγγλια του συμπαθητικού συστήματος κατανέμονται ως εξής:
—3 ζεύγη ενδοκρανιακών γαγγλίων κειμένων στη δίοδο του τρίδυμου νεύρου.
—3 ζεύγη αυχενικών γαγγλίων που συνδέονται με την καρδιά.

—12 ζεύγη νωτιαίων γαγγλίων που συνδέονται με τους πνεύμονες και το ηλιακό πλέγμα.
—4 ζεύγη οσφυϊκών γαγγλίων που συνδέονται με το ηλιακό πλέγμα, και διαμέσου του ηλιακού πλέγματος με το στομάχι, το λεπτό έντερο, το συκώτι, το πάγκρεας, τα νεφρά.
—4 ζεύγη ιερών γαγγλίων που συνδέονται με τον πρωκτό, τα γεννητικά όργανα και την ουροδόχο κύστη.


Αυτά όλα μαζί κάνουν λοιπόν 26 ζεύγη. Αυτός ο αριθμός 26 δεν οφείλεται στην τύχη. Ένας καββαλιστής θα σας πει ότι είναι ο αριθμός των 4 γραμμάτων του ονόματος του Θεού: Π 1 Π ' όπου " = 10, Π = 5, 1= 6,          Είναι καταπληκτική η διαπίστωση ότι το όνομα του Θεού είναι δομημένο με τους ίδιους νόμους που διέπουν τη δομή του συμπαθητικού συστήματος.
Οι 2 ομάδες των 3 ζευγών των ενδοκρανιακών και αυχενικών γαγγλίων συνδέονται με το θεϊκό κόσμο- αντιστοιχούν στην ψυχολογική πλευρά της φύσης.
Τα 12 ζεύγη των νωτιαίων γαγγλίων συνδέονται με τον πνευματικό κόσμο- αντιστοιχούν στη φυσιολογική πλευρά της φύσης.
Οι δύο ομάδες των 4 ζευγών των οσφυϊκών και ιερών γαγγλίων συνδέονται με το φυσικό κόσμο• αντιστοιχούν στην ανατομική πλευρά της φύσης.
Ας μελετήσουμε καθεμιά από αυτές τις ομάδες πιο λεπτομερειακά: 2 φορές 3 ζεύγη ενδοκρανιακών γαγγλίων: το 3 είναι ο αριθμός της θεότητας. Είναι ο αριθμός που αντιπροσωπεύει τα Κάββαλα, γιατί τα Κάββαλα μας αποκαλύπτουν τους παράγοντες, τις αρχές που δρουν μέσα στο σύμπαν. Τα Κάββαλα απαντούν στην ερώτηση: «ποιος»; ποιος δημιούργησε; ποιος ενεργεί;

12 ζεύγη νωτιαίων γαγγλίων: το 12 είναι ο αριθμός της Φύσης που διέπεται από τα άστρα- είναι ο αριθμός της αστρολογίας (οι 12 ζωδιακοί αστερισμοί), που μελετά τις επιδράσεις των ουράνιων σωμάτων, τις λειτουργίες των οργάνων του κοσμικού σώματος. Η αστρολογία συνδέεται με την κυκλοφορία και την αναπνοή. Το εαρινό σημείο, για παράδειγμα, οπισθοδρομεί κατά ένα βαθμό κάθε 72 έτη- αλλά 72 είναι επίσης ο αριθμός των χτύπων της καρδιάς σ' ένα λεπτό. Για την αναπνοή, το φυσικό είναι 18 κινήσεις στο λεπτό, και το 18 είναι ακριβώς ένα τέταρτο του 72. Η αστρολογία απαντά στην ερώτηση «πότε»;
2 φορές 4 ζεύγη οσφυϊκών και ιερών γαγγλίων: το 4 είναι ο αριθμός της αλχημείας, γιατί παριστάνει τις 4 καταστάσεις της ύλης: γη, νερό, αέρας και φωτιά (στερεή, υγρή, αέρινη, πύρινη). Η αλχημεία απαντά στην ερώτηση «τι».
Αυτά τα 26 ζεύγη των γαγγλίων του συμπαθητικού συστήματος διαιρούνται λοιπόν σε 5 ομάδες. Αυτές οι 5 ομάδες γαγγλίων συνδέονται με τις 5 αρετές που παριστάνονται με τοπεντάγραμμο αστέρι: την αγνότητα , τη δικαιοσύνη, την αγάπη, τη σοφία και την αλήθεια.
(Σε ορισμένες περιπτώσεις στην θέση της αγνότητας συναντά κάποιος την αρετή της καλοσύνης).

—Η αγνότητα συνδέεται με τα 4 ζεύγη των ιερών γαγγλίων, που αποτελούν τη βάση της αλυσίδας των γαγγλίων, γιατί η αγνότητα είναι η βάση, το θεμέλιο.
—Η δικαιοσύνη αντιστοιχεί στα 4 ζεύγη των οσφυϊκών γαγγλίων (που βρίσκονται στην περιοχή των νεφρών, με την οποία συνδέεται ο Ζυγός σύμβολο της ισορροπίας) και που σχετίζονται με όλα τα όργανα της διατροφής: στομάχι, συκώτι, έντερο κτλ... Όταν ο άνθρωπος δεν ξέρει να τρέφεται όπως πρέπει, η ισορροπία διασπάται, οι δίσκοι του ζυγού μετακινούνται και οι ενοχλήσεις που επακολουθούν αποκαλύπτουν ότι η δικαιοσύνη πρέπει να επέμβει για να αποκαταστήσει την τάξη.
—Η αγάπη συνδέεται με τα 12 ζεύγη των νωτιαίων γαγγλίων. Η αγάπη είναι μια δύναμη που μας διαστέλλει (και αυτή η διαστολή ξαναβρίσκεται στις κινήσεις της αναπνοής), που μας ενώνει με όλες τις υπάρξεις, με όλο το σύμπαν, όπως αυτό συνοψίζεται συμβολικά στους 12 αστερισμούς του Ζωδιακού.
—Η σοφία συνδέεται με τα 3 ζεύγη των αυχενικών γαγγλίων, τα οποία, διαμέσου των καρδιακών νεύρων, συνδέονται με την καρδιά, γιατί η αληθινή σοφία προέρχεται από την καρδιά.
—Η αλήθεια συνδέεται με τα 3 ζεύγη των ενδοκρανιακών γαγγλίων, γιατί η αλήθεια είναι η κορυφή, ο σκοπός που πρέπει να φτάσουμε, είναι υπεράνω όλων.
Η αλήθεια, η σοφία, η αγάπη, η δικαιοσύνη και η αγνότητα μας φέρνουν σε επαφή με όλες τις αρμονικές δυνάμεις του σύμπαντος, των οποίων τις ευλογίες δεχόμαστε. Κάθε αρετή βελτιώνει τη λειτουργία των γαγγλίων και των οργάνων με τα οποία είναι συνδέεται, ενώ αντίστοιχα κάθε λάθος εναντίον των αρετών διαταράσσει αυτή τη λειτουργία.
Για πολύ καιρό νόμιζαν ότι δεν υπήρχε καμιά σχέση μεταξύ του εγκεφάλου και του συμπαθητικού συστήματος. Τώρα όμως ξέρουν ότι αυτή η σχέση υπάρχει και ότι είναι μάλιστα πολύ στενή. Αλλά ο εγκέφαλος δεν μπορεί να ενεργήσει απευθείας πάνω στα όργανα, ενεργεί διαμέσου ενός αγωγού, ο οποίος είναι το μεγάλο συμπαθητικό σύστημα, και όπου το ηλιακό πλέγμα είναι το πιο σημαντικό του κέντρο. Οι Μύστες εργάζονται για να κάνουν συνειδητό το σύνδεσμο μεταξύ του ηλιακού πλέγματος και του εγκεφάλου, γιατί όταν πραγματοποιηθεί συνειδητά αυτός ο σύνδεσμος, το καθετί γίνεται εύκολο: διάμεσου του ηλιακού πλέγματος, μπορούν να αγγίζουν, να ελέγχουν και να δυναμώνουν τα όργανα του φυσικού τους σώματος.
Υπάρχει ένας σύνδεσμος μεταξύ των ψυχικών και των φυσικών καταστάσεων. Η θλίψη, για παράδειγμα, επενεργεί στις οδούς του συμπαθητικού, οι οποίες, καθώς έχουν ένα ρόλο σύσφιγξης των αγγείων, αρχίζουν να συστέλλουν το αρτηριακό σύστημα. Αυτή η συστολή, λοιπόν, που προκαλείται από τη θλίψη, εμποδίζει την κυκλοφορία του αίματος και, κατά συνέπεια, επίσης και την πέψη και την αναπνοή κτλ... Αισθάνεται κανείς τότε συμπιεσμένος, φτωχός, εγκαταλειμμένος. Αυτό δεν είναι ακριβές, αλλά είναι μια εντύπωση που αισθάνεται. Για να δραστηριοποιήσετε, αντίθετα, τα νεύρα που διαστέλλουν, πρέπει να καλέσετε τη χαρά, την αγάπη, και καθημερινά, όταν σηκώνεστε το πρωί, αντί να σκέφτεστε: «δεν έχω χρήματα, η αγαπημένη μου με απατάει, δεν έλαβα τα γράμματα που περίμενα...», πρέπει, αντίθετα, να προσπαθείτε να έχετε θετικές σκέψεις. Ο αληθινός μαθητής όταν σηκώνεται κάθε πρωί έχει μέσα του αυτή τη σκέψη: «Κύριε Θεέ, Δημιουργέ μας, Σ' ευχαριστώ σήμερα που βρίσκομαι ζωντανός και υγιής, που μπορώ ν' αναπνέω, να βαδίζω, να τραγουδώ, να κοιτάζω, να ακούω... γιατί αυτά είναι ανεκτίμητοι θησαυροί». Πρέπει να σηκωνόμαστε χαρούμενοι, ευχαριστώντας τον Κύριο. Αν οι άνθρωποι γερνούν τόσο γρήγορα, είναι επειδή δεν ξέρουν πώς να καλούν καθημερινά τη χαρά.
Το ηλιακό πλέγμα είναι ένα εξαιρετικά σπουδαίο κέντρο και πρέπει να αποφεύγουμε καθετί που μπορεί να το συσπά, γιατί αυτό προκαλεί με τη σειρά του τη σύσπαση των αιμοφόρων αγγείων και των αγωγών του οργανισμού. Και όταν το αίμα ή τα άλλα υγρά κυκλοφορούν άσχημα, σχηματίζονται κατάλοιπα, τα οποία, με το χρόνο, καταλήγουν να προκαλέσουν κάθε είδους ανωμαλίες. Αυτό που διαταράζει περισσότερο το ηλιακό πλέγμα είναι οι δυσαρμονικές εκδηλώσεις του αστρικού σώματος: ο φόβος, η οργή» η ζήλια, η παθιασμένη αγάπη. Και καθώς το ηλιακό πλέγμα είναι η δεξαμενή των δυνάμεων, συνέπεια αυτής της δυσαρμονίας είναι ένας πλήρης απομαγνητισμός. Όταν αισθάνεστε έναν τρόμο ή ένα νευρικό κλονισμό, αμέσως οι δυνάμεις σας αδειάζουν, οι γάμπες σας δε σας στηρίζουν πια, τα χέρια σας τρέμουν, το κεφάλι σας είναι άδειο. Αυτό σημαίνει ότι το ηλιακό πλέγμα εξάντλησε τις δυνάμεις του.
Το ηλιακό πλέγμα μπορεί, λοιπόν, να αδειάζει, αλλά μπορεί επίσης να γεμίζει, και ακριβώς αυτό είναι που πρέπει να μάθει ο μαθητής: πώς να γεμίζει το ηλιακό του πλέγμα. Θα σας δώσω μερικές μεθόδους.
Κάθε δέντρο είναι μια δεξαμενή δυνάμεων που προέρχονται από τον ήλιο και από τη γη, και μπορούμε να αντλήσουμε αυτές τις δυνάμεις. Διαλέγετε ένα μεγάλο δέντρο, ακουμπάτε την πλάτη σας σ' αυτό, τοποθετώντας το αριστερό χέρι πάνω στην πλάτη σας, με την παλάμη στηριγμένη πάνω στον κορμό του δέντρου- συγχρόνως τοποθετείτε την παλάμη του δεξιού χεριού πάνω στο ηλιακό πλέγμα. Συγκεντρώνεστε λοιπόν πάνω στο δέντρο, ζητώντας του να σας δώσει ένα μέρος από τις ενέργειές του: τις λαμβάνετε από το αριστερό σας χέρι και τις χύνετε με το δεξί χέρι μέσα στο ηλιακό σας πλέγμα. Είναι ένα είδος μετάγγισης ενεργειών.
Μπορείτε επίσης να δυναμώσετε το ηλιακό σας πλέγμα κοιτάζοντας και ακούγοντας να κυλάει μια πηγή, ένας καταρράκτης, μια ανάβλυση νερού. Αυτές εδώ είναι μέθοδοι φαινομενικά ασήμαντες, αλλά που δίνουν μεγάλα αποτελέσματα. Το νερό που τρέχει επηρεάζει το ηλιακό πλέγμα, που έτσι αναζωογονείται και γίνεται, επομένως, ικανότερο να διώχνει τα βλαβερά υλικά. Κοιτάζετε καμιά φορά το νερό να τρέχει, αλλά ασυνείδητα, δεν έχετε επίγνωση της εργασίας που θα μπορούσατε να κάνετε χάρη σ' αυτό για την πνευματική σας πρόοδο. Και άλλωστε, τι ξέρετε για τη χρήση που μπορείτε να κάνετε όλων των στοιχείων που μας δίνει η φύση;...
Όταν είστε σπίτι σας, μπορείτε να ξαπλώσετε σ' ένα κρεβάτι, να τοποθετήσετε τα χέρια σας πάνω στο ηλιακό πλέγμα και να φανταστείτε ότι αντλείτε ενέργειες από ολόκληρο το Σύμπαν.
Μπορείτε επίσης να βυθίσετε τα χέρια σας μέσα στο νερό, ή ακόμα καλύτερα τα πόδια σας, γιατί αυτή είναι η πιο δυνατή μέθοδος. Όταν αισθάνεστε απομαγνητισμένος, ταραγμένος ή συσπασμένος, προετοιμάστε ζεστό νερό, βυθίστε συνειδητά τα πόδια σας, και αρχίστε να τα πλένετε με πολλή προσοχή. Έτσι θα ενεργήσετε πάνω στο ηλιακό πλέγμα δίνοντάς του δυνάμεις, και η κατάσταση συνείδησής σας θα μεταβληθεί αμέσως. Κι ακόμη αν μια μέρα, στο σπίτι σας, δεν καταφέρνετε να διαλογιστείτε, κάντε ένα ποδόλουτρο, και θα δείτε ότι
θα έχετε πολύ μεγαλύτερη ευκολία να συγκεντρωθείτε.
Υπάρχουν μέθοδοι για να έρθουμε σε επικοινωνία με το ηλιακό πλέγμα και να του ζητήσουμε να δώσει διαταγές για να επανορθώσει ορισμένες ατέλειες. Αυτό είναι μια ολόκληρη επιστήμη που θα μελετήσουν στο μέλλον. Για την ώρα δεν είναι τόσο δυνατό να επικοινωνήσει κανείς με το ηλιακό πλέγμα- αυτό ζει την ανεξάρτητη ζωή του, και ο άνθρωπος δεν έχει σχεδόν καμιά δυνατότητα πάνω του, εκτός του να επενεργεί έμμεσα, περιμένοντας να ενεργήσει μια μέρα απευθείας. Και πώς να το επηρεάσετε έμμεσα; Προσπαθώντας να ζείτε μια αγνή ζωή, γεμάτη νόημα, φωτεινή. Αυτή η ζωή επενεργεί στο ηλιακό πλέγμα, το αποδεσμεύει, το ελευθερώνει από ορισμένα εμπόδια" κι όταν αυτό είναι απελευθερωμένο, επανορθώνει πολύ γρήγορα το καθετί, γιατί είναι εξαιρετικά δυνατό.
Συναντάμε τόσους ανθρώπους που φαίνονται εξαντλημένοι, συντριμμένοι, καταπονημένοι. Αν είναι σ' αυτή την κατάσταση, είναι επειδή δεν ξέρουν να εργάζονται με το ηλιακό πλέγμα, αυτό φαίνεται επίσης στο πρόσωπό τους, που δεν έχει κανένα φως. Ένα πρόσωπο θαμπό, σκοτεινό, αποκαλύπτει ότι το ηλιακό πλέγμα δε λειτουργεί σωστά. Γι' αυτό, εσείς, τουλάχιστον, προσπαθήστε να χρησιμοποιήσετε τις μεθόδους που σας δίνω για να εργαστείτε με το ηλιακό πλέγμα, αλλιώς θα περάσουν ίσως χρόνια, χωρίς ποτέ να αισθανθείτε ότι είναι εκεί, ξύπνιο, άγρυπνο, και ότι σας διαστέλλει. Το καθετί θα μείνει εγκεφαλικό και δε θα πετύχετε κανένα αποτέλεσμα, ούτε κοιτάζοντας τον ήλιο, ούτε διαλογιζόμενοι, ούτε κάνοντας ασκήσεις, όσο το ηλιακό πλέγμα δε θα εκδηλωθεί για να σας δείξει ότι η συνείδησή σας έχει επιτέλους κατέβει μέχρι τα βάθη των σπλάχνων. Μπορώ να σας μιλήσω γι' αυτή την αίσθηση, αλλά σε τι θα χρησιμεύσει αυτό; Δε θα καταλάβετε, γιατί, για να καταλάβετε, πρέπει ήδη να έχετε ζήσει αυτή την εμπειρία. Με τη νόηση δεν μπορείτε να πάρετε μια ιδέα. Θα ήταν σαν να εξηγούσατε τον πονόδοντο σε κάποιον που δεν είχε ποτέ πονόδοντο, ή σαν να μιλούσατε για αγάπη σε κάποιον που δεν υπήρξε ποτέ ερωτευμένος. Δεν μπορούν να καταλάβουν όσο δεν τα έχουν ζήσει. Ακόμη κι αν σας εξηγήσω, δε θα καταλάβετε. Πρέπει να εργαστείτε, να εργαστείτε για ν' αλλάξετε την ζωή σας, να ζήσετε μια αρμονική ζωή• τότε μονάχα θα κατορθώσετε να θέσετε σε κίνηση τα αιθέρια κέντρα μέσα σας, γιατί ο νόμος αυτών των κέντρων είναι η αρμονία.
Δυστυχώς σπάνια συμβαίνει αυτό που ο άνθρωπος ζει και αισθάνεται να είναι σύμφωνο με την αρμονία που βασιλεύει μέσα στο σύμπαν. Κι αυτό είναι σοβαρό, γιατί όσο ο άνθρωπος αντιστέκεται στους νόμους, στις δυνάμεις, στα κοσμικά ρεύματα, τόσο απομονώνεται, αποκρύβεται από το σύμπαν, περιβάλλεται από αδιαπέραστους φραγμούς" τότε οι ευεργετικές δυνάμεις που έρχονται απ' όλο τον κόσμο για να εμποτίσουν και ζωογονήσουν όλα τα πλάσματα, δεν μπορούν πια να εισχωρήσουν μέσα του, για να απομακρύνουν τις ακαθαρσίες και να αποκαταστήσουν την τάξη, και καταρρέει. Ναι, η αρρώστια είναι απλούστατα μια αταξία που εγκαθίσταται στον άνθρωπο όταν αυτός αποκόβει το δεσμό του με το σύμπαν και δε διατηρεί πια με αυτό σωστές ανταλλαγές.
Ο άνθρωπος είναι υποχρεωμένος, για να ζήσει, να κάνει ακατάπαυστα ανταλλαγές με τον κόσμο: να τρώει, να πίνει, να απορροφά το φως και τη ζέστη του ήλιου, να δέχεται τις κοσμικές ακτίνες... Δεν μπορεί να επιζήσει ούτε ένα λεπτό αν αυτές οι ανταλλαγές διακοπούν, αλλά του λείπει τόσο η συνείδηση ώστε δεν παρατηρεί ότι η ζωή εξαρτάται από αυτές τις ανταλλαγές. Περνάει τον καιρό του κόβοντας τους δεσμούς του με το σύμπαν, εμποδίζοντας τις ενέργειες να κυκλοφορήσουν μέσα του, διαταράσσει τη φυσική αρμονία που υπάρχει ανάμεσα στον κόσμο και σ' αυτόν. Κι εντούτοις, μόνο αυτή η αρμονία μπορεί να του επιτρέψει να ζήσει έντονα, να ευημερήσει, να ευτυχήσει, να δημιουργήσει.
Γι' αυτό πρέπει να συνηθίσετε να αφιερώνετε κάθε μέρα λίγα λεπτά για να αποκαταστήσετε μέσα σας αυτή την αρμονία με τον Κόσμο και να προσπαθήσετε να δονείστε αρμονικά με όλα τα όντα της δημιουργίας, λέγοντας: «Θέλω να είμαι σε συμφωνία μαζί σας, σας αγαπώ, σας αγαπώ, να είστε ευλογημένα»... Αυτή η άσκηση, αποκαθιστά την κυκλοφορία των ενεργειών. Συμβαίνει, ακόμη και στους μεγαλύτερους σοφούς, τους μεγαλύτερους αγίους, να γνωρίζουν, πότε πότε, στιγμές ταραχής, ανησυχίας, αλλά έχουν επίγνωση, αισθάνονται αμέσως ότι οι δονήσεις τους άλλαξαν και αποκαθιστούν το ταχύτερο πι ν αρμονία. Ενώ η πλειοψηφία των ανθρώπων παραμένουν μέρες, εβδομάδες, χρόνια, μέσα στην αταξία, ώσπου καταλήγουν να καταστραφούν τελείως.
Πρέπει, μια για πάντα, να αποφασίσετε να κατανοήσετε τους νόμους της φύσης, να μάθετε πώς είναι δομημένος ο άνθρωπος, και ποιες πρέπει να είναι οι σχέσεις του με τους νόμους της φύσης. Αν θέλετε την ευτυχία σας, την ευημερία σας, πρέπει να σκέφτεστε την αρμονία, να εναρμονιστείτε με ολόκληρο το σύμπαν. Αυτό βέβαια δε θα το καταφέρετε αμέσως, αλλά έχοντας εγκαρτέρηση θα αισθανθείτε μια μέρα ότι, από τα πόδια μέχρι το κεφάλι, το καθετί μέσα σας επικοινωνεί και δονείται σε συμφωνία με την κοσμική ζωή.
Το παιδί στα σπλάχνα της μητέρας του συνδέεται με αυτή με τον ομφάλιο λώρο που βρίσκεται στην περιοχή του ηλιακού πλέγματος" διαμέσου του ομφάλιου λώρου το τρέφει. Τη στιγμή της γέννησης, κόβουν αυτόν το δεσμό, γι αυτό μπορούμε να πούμε ότι η γέννηση δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα πέρασμα από μια κατάσταση εξάρτησης σε μια κατάσταση ανεξαρτησίας, ελευθερίας. Αλλά, στην πραγματικότητα, ο άνθρωπος δεν είναι ακόμη τελείως ανεξάρτητος, το ηλιακό του πλέγμα συνδέεται μ' έναν άλλο ομφάλιο λώρο, μ' έναν αιθερικό λώρο, με τη Μητέρα Φύση, η οποία τον έχει στα σπλάχνα της, τον υποστηρίζει, τον τροφοδοτεί. Γι' αυτό υπάρχουν στην Ανατολή μερικές διδασκαλίες που συνιστούν στους οπαδούς τους, να συγκεντρώνονται στον αφαλό. Βέβαια, οι Δυτικοί, που βλέπουν το καθετί απέξω, περιγελούν αυτές τις πρακτικές, που τις βρίσκουν τελείως γελοίες, αλλά έχουν άδικο. Αυτοί που συγκεντρώνονται πάνω στον αφαλό τους, συνδεόμενοι με το Σύμπαν, τον Κόσμο, έχοντας τη σκέψη ότι αφού εξαρτώνται ακόμη από τη Μητέρα Φύση, πρέπει να καθαρίσουν, να εξαγνίσουν αυτό το κανάλι, μέσα από το οποίο τους στέλνει τα πιο πολύτιμα στοιχεία που έχουν ανάγκη, αισθάνονται μες στην πληρότητα.
Καθώς όλοι σχεδόν οι άνθρωποι διατηρούν
ακόμη αυτόν το δεσμό με τη φύση, μπορούμε να πούμε ότι δεν έχουν ακόμη γεννηθεί: δεν έκοψαν ακόμη τον ομφάλιο λώρο. Για να γεννηθούν, πρέπει να βγουν από την κοιλιά της φύσης, όπου ακόμη κοιμούνται, ή κλωτσάνε! Ο άνθρωπος γεννιέται μια πρώτη φορά όταν έρχεται στον κόσμο από τη φυσική του μητέρα, αλλά η αληθινή του γέννηση, αυτό που λέμε στη Μύηση η δεύτερη γέννηση, δεν μπορεί να συμβεί παρά όταν κατορθώσει να σπάσει τους δεσμούς με τη «φυσική φύση», καθώς λένε οι φιλόσοφοι, για να εισέλθει στη θεία φύση. Τότε μόνο είναι αληθινά συνειδητός, λαμπρός, φωτισμένος.

''Η μεταφυσική δομή του ανθρώπου''

Η μουσική πρόταση της ημέρας Sam Dice - Tears Are Wasted All The Time

Μια μπάντα από τα 70'ς έχουμε ξεχωρίσει σήμερα για την μουσική πρόταση της ημέρας .Μέσα από το άλμπουμ Dutch Diseaseκ (1978) ακούμε το τραγούδι Tears Are Wasted All The Time


Frits Ekkel - lead guitar, vocals
Arie Ekkel - rhythm guitar, vocals
Kees Reinders - bass, vocals
Harrie Ekkel - drums







December 26, 2013

Ένα μήνυμα για τα Χριστούγεννα

Η απόφαση να αγαπάμε χωρίς όρους

Αυτή είναι προφανώς η σημαντικότερη και δυσκολότερη απόφαση. Δεν είναι τυχαίο που ο Χριστός έδωσε τόση σημασία στην αγάπη και τη συγχώρεση. Είναι η ουσία της εξέλιξης και της ευθυγράμμισης με τις ανώτερες όψεις της ύπαρξής μας. Ως ψυχές, μπορούμε μόνο να αγαπάμε. Δεν χρειάζεται να μιλήσουμε για τη συγχώρεση, επειδή ως ψυχές, δεν μπορούμε να πέσουμε στην πλάνη ότι κάποιος άλλος θα μπορούσε να δημιουργήσει την πραγματικότητά μας ή ότι το σύμπαν θα μπορούσε να επιτρέψει αυτό που το εγώ μας αποκαλεί «αδικία». Επομένως δεν υπάρχει κανείς να συγχωρήσουμε, εκτός από τον εαυτό μας που έχει δημιουργήσει ή επιλέξει αυτές τις εμπειρίες σαν ευκαιρίες για εξέλιξη. Τι σημαίνει να επιλέξουμε να αγαπάμε χωρίς όρους; Μερικά παραδείγματα μπορεί να είναι:




Να αγαπάμε αυτούς που είναι διαφορετικοί, που ανήκουν σε άλλη θρησκεία, φυλή, πολιτικό κόμμα ή οικονομική τάξη. Το εγώ μας νιώθει ανασφάλεια και φοβάται αυτούς που είναι διαφορετικοί, καθώς και αυτό που δεν γνωρίζει. Ως ψυχές, εστιαζόμαστε στη θεϊκή ουσία πίσω από όλες αυτές τις προσωρινές εμφανίσεις, και τους αγαπάμε και τους σεβόμαστε.

Να αγαπάμε αυτούς που δεν ζουν σύμφωνα με τις προσδοκίες μας ή δεν λειτουργούν όπως θα θέλαμε (ιδιαίτερα τα παιδιά, τους συντρόφους, τους συγγενείς και τους γονείς μας). Το εγώ μας, μέσα στην ανασφάλειά του, χρειάζεται να ελέγχει τους άλλους ώστε να αισθάνεται ασφάλεια και αξία. Ως ψυχές, συνειδητοποιούμε ότι οι άλλοι είναι εκφράσεις του θείου με τους δικούς τους λόγους ενσάρκωσης και τις δικές τους ανάγκες να ικανοποιήσουν και μαθήματα να μάθουν και τους στηρίζουμε σ’ αυτή τη διαδικασία.

Να αγαπάμε εκείνους που δεν μας σέβονται. Το εγώ μας δεν έχει αυτοσεβασμό και επομένως χρειάζεται να πάρει σεβασμό από τους άλλους. Ως ψυχές, δεν έχουμε τέτοιο πρόβλημα και κατανοούμε ότι οι άλλοι έχουν τα δικά τους προβλήματα και δεν μπορούν πάντοτε να μας σέβονται.



Να αγαπάμε εκείνους που πιστεύουν ότι είναι ανώτεροι ή νομίζουν ότι τα ξέρουν όλα, ή μας δίνουν συμβουλές που δεν ζητήσαμε. Όταν συμβαίνει αυτό, το εγώ μας νιώθει κατώτερο. Εμείς, ως ψυχές, όχι. Τι επιλέγουμε - να εστιαζόμαστε στο εγώ μας ή να βιώνουμε την ψυχική μας φύση;

Να αγαπάμε εκείνους που είναι τεμπέληδες, κάνουν λάθη, είναι αδύναμοι και εξαρτημένοι, δεν φροντίζουν τον εαυτό τους, δεν ανταποκρίνονται στις ευθύνες τους, ή παίζουν το ρόλο του θύματος και αναζητούν την προσοχή με το κλάμα, τα παράπονα ή την κριτική. Το εγώ μας, προφανώς, χρειάζεται κάτι από αυτές τις ψυχές που δεν το παίρνει όταν συμπεριφέρονται μ’ αυτό τον τρόπο. Ως ψυχές, δεν υπάρχει κανένας λόγος που αυτές οι συμπεριφορές θα έπρεπε να είναι πρόβλημα και να μας κάνουν να χάνουμε την αγάπη μας. Μπορεί να θέλουμε να βοηθήσουμε τους άλλους να γίνουν πιο ενεργοί και υπεύθυνοι στη ζωή τους, αλλά δεν έχουμε τίποτα να κερδίσουμε ή να χάσουμε. Μπορούμε να τους αγαπάμε όπως είναι.



Να αγαπάμε εκείνους που δεν συμφωνούν μαζί μας ή δεν μας καταλαβαίνουν. Το εγώ μας με την αυτοαμφισβήτησή του δυσκολεύεται να τους αγαπά. Ως ψυχές, δεν χρειαζόμαστε να συμφωνούν μαζί μας οι άλλοι, επειδή η αξία μας δεν εξαρτάται απ’ αυτό και, επίσης, επειδή κατανοούμε ότι όλες οι πεποιθήσεις βασίζονται στο χρόνο και το χώρο και, επομένως, είναι σχετικές. Εξελισσόμαστε μέσα απ’ αυτές και πέρα απ’ αυτές.

Να αγαπάμε αυτούς που μας κρίνουν. Το εγώ μας δυσκολεύεται να νιώσει αγάπη όταν κρίνεται, επειδή αμφισβητείται η αξία του. Ως ψυχές, γνωρίζουμε ότι είμαστε θεϊκή συνειδητότητα και ότι η αξία μας δεν έχει να κάνει με τη γνώμη των άλλων. Τους ακούμε με αγάπη. Μπορεί να έχουν δίκιο και να κερδίσουμε ακούγοντάς τους. Επίσης, μπορεί να έχουν άδικο. Και στις δύο περιπτώσεις, είναι όλα εντάξει.



Να αγαπάμε εκείνους που αγνοούν τις ανάγκες μας ή εμποδίζουν εμάς ή τους αγαπημένους μας να ικανοποιήσουμε σημαντικές ανάγκες. Το εγώ μας θυμώνει πολύ και μπορεί να γίνει επιθετικό και βίαιο όταν οι ανάγκες μας εμποδίζονται. Ως ψυχές, κατανοούμε ότι εμείς είμαστε οι δημιουργοί της πραγματικότητάς μας και ότι οι άλλοι δεν μπορούν ποτέ να είναι το εμπόδιο. Ο μόνος τρόπος που μπορούν να μας εμποδίσουν (τουλάχιστον προσωρινά) είναι αν έχουμε δημιουργήσει ένα κάρμα ή έχουμε κάνει μια επιλογή ψυχής ή αν το δημιουργούμε με το τωρινό σύστημα πεποιθήσεών μας σαν μια ευκαιρία για να αλλάξουμε αυτό το σύστημα και να προχωρήσουμε. Οι άλλοι είναι ηθοποιοί στο δικό μας έργο. Εμείς γράφουμε το σενάριο.

Να αγαπάμε εκείνους που προσπαθούν να μας ελέγξουν και να μας καταπιέσουν ή να χρησιμοποιήσουν εμάς ή άλλους. Το εγώ μας φοβάται ότι θα το ελέγχουν. Ως ψυχές, γνωρίζουμε ότι δεν μπορούν να μας ελέγξουν, επειδή ο μόνος τρόπος να το κάνουν είναι να χρειαζόμαστε κάτι από τους άλλους. Ως εγώ, χρειαζόμαστε πολλά από τους άλλους. Ως ψυχές, δεν χρειαζόμαστε τίποτα.




Να αγαπάμε εκείνους που λένε ψέματα και σχολιάζουν. Το εγώ μας φοβάται τα ψέματα και το κουτσομπολιό. Νιώθει ανασφάλεια όταν δεν γνωρίζει την αλήθεια και φόβο ότι οι άλλοι μπορεί να πιστέψουν αυτά τα σχόλια και να πάψουν να το αγαπούν. Ως ψυχές, κατανοούμε ότι αυτό μπορεί να συμβεί μόνο αν δημιουργήσουμε ή επιλέξουμε αυτές τις ευκαιρίες για εξέλιξη και απελευθέρωση από το εγώ.

Να αγαπάμε εκείνους που δεν τηρούν το λόγο τους ή τα ραντεβού τους ή είναι ασυνεπείς. Το εγώ μας εξαρτάται από τη συνεργασία με τους άλλους για να ικανοποιήσει τις ανάγκες του και έτσι χάνει την αγάπη του γι’ αυτούς που δεν τηρούν τις συμφωνίες τους. Ως ψυχές, κατανοούμε ότι οι αιτίες της πραγματικότητάς μας είναι μέσα στον ίδιο τον εαυτό μας και ότι έχουμε να μάθουμε κάτι εδώ. Ζητάμε να τηρούν τις συμφωνίες τους και, όταν οι άλλοι δεν το κάνουν, μπορεί ακόμη και να επιβάλουμε συνέπειες. Αλλά τους αγαπάμε όπως και να είναι, ακόμη κι όταν χρειάζεται να επιβάλουμε συνέπειες.



Να αγαπάμε εκείνους που είναι ψυχροί και αναίσθητοι ή συμπεριφέρονται με εγωιστικό τρόπο, σκεπτόμενοι μόνο τον εαυτό τους και όχι τους άλλους. Το εγώ μας μισεί εκείνους που συμπεριφέρονται έτσι, επειδή του θυμίζουν τον εαυτό του. Το εγώ μας λειτουργεί μ’ αυτό τον τρόπο, επειδή είναι προσκολλημένο στην ικανοποίηση των αναγκών του. Ως ψυχές, μπορούμε να καταλάβουμε ότι η ιδιοτέλεια των άλλων είναι φυσικό αποτέλεσμα του διαχωρισμού του συλλογικού εγώ μας από τη θεϊκή πηγή. Τους κατανοούμε και τους αγαπάμε, επειδή ξέρουμε ότι και το εγώ μας είναι έτσι.

Να αγαπάμε τους ερωτικούς συντρόφους μας, όταν μας λένε ψέματα ή μας απατούν. Το εγώ μας νιώθει προδομένο και υποτιμημένο. Ως ψυχές, συνειδητοποιούμε ότι οι άλλοι είναι αδελφές ψυχές με τις οποίες έχουμε κάνει αυτές τις συμφωνίες λόγω του κάρμα ή των επιλογών της ψυχής. Βιώνουμε την αξία, ασφάλεια και το νόημα μέσα στον ίδιο τον εαυτό μας, ανεξάρτητα από τις πράξεις των άλλων. Μπορεί να μείνουμε μαζί τους ή μπορεί και όχι. Αλλά πάντοτε θα τους αγαπάμε και θα είμαστε ευγνώμονες για τα μαθήματα που μάθαμε μέσα απ’ αυτούς.



Να αγαπάμε εκείνους που έχουν κακές προθέσεις και απώτερα κίνητρα ή βλάπτουν, σωματικά ή συναισθηματικά, εμάς ή άλλους σημαντικούς για μας. Αυτή είναι η μεγαλύτερη δοκιμασία του εγώ. Μπορούμε να αγαπάμε εκείνους που βλάπτουν εμάς ή τους αγαπημένους μας; Αυτή η έννοια είναι απόλυτα ξένη στο εγώ. Γι’ αυτό ο Χριστός έδωσε τόσο πολλή σημασία στο να αγαπάμε τον «εχθρό» μας και ζήτησε από τον Πατέρα Του να συγχωρήσει εκείνους που τον χλεύασαν και τον σταύρωσαν (σκότωσαν), «επειδή δεν γνωρίζουν τι κάνουν». Αυτό το δράμα είναι ένα σημαντικό αρχέτυπο στο νου μας. Όταν οι άλλοι μάς βλάπτουν είναι επειδή πνευματικά «δεν γνωρίζουν τι κάνουν». 

Έχουν άγνοια της δικής τους και της δικής μας αληθινής πνευματικής φύσης. Μπορεί να είναι καλά προικισμένοι με γήινη γνώση, αλλά αγνοούν το γεγονός ότι είμαστε όλοι θεϊκή συνειδητότητα που εκφράζεται μέσα από αυτά τα φαινομενικά διαχωρισμένα σώματα, τα οποία η επιστήμη σήμερα περιγράφει σαν ένα ενεργειακό συνεχές. Ως ψυχές, κατανοούμε πλήρως ότι κανείς δεν μπορεί να κάνει κάτι σε μας που δεν το έχουμε εμείς δημιουργήσει με το κάρμα μας, τις επιλογές της ψυχής ή το τωρινό σύστημα πεποιθήσεών μας. Θα κάνουμε ό,τι μπορούμε για να προστατεύσουμε τον εαυτό μας από εκείνους που θέλουν να μας βλάψουν, αλλά θα διατηρήσουμε την αγάπη μας γι’ αυτούς σε όλες τις περιπτώσεις.



Σε καθεμία από τις παραπάνω περιπτώσεις έχουμε την ελεύθερη βούληση να ευθυγραμμιστούμε με το εγώ μας ή με την ψυχή μας. Αυτά είναι πολύ καθαρά μαθήματα και η απάντηση είναι πάντοτε η αγάπη. Αυτός είναι ο πιο αποτελεσματικός τρόπος να απελευθερωθούμε από την άγνοια του εγώ και να βιώσουμε την ελευθερία, ευτυχία, ειρήνη και δύναμη του πνευματικού εαυτού μας.

Ρομπερτ Ηλιας Νατζεμυ
www.HolisticHarmony.com/greek

December 25, 2013

H Γέννηση

Ένα άλλο βράδυ τον άκουσα να κλαίει δίπλα. Χτύπησα την πόρτα και μπήκα. Μου ‘δειξε πάνω στο κομοδίνο ένα μικρό ξύλινο σταυρό. «Είδες – μου λέει – γεννήθηκε η ευσπλαχνία». Έσκυψα τότε το κεφάλι κι έκλαψα κι εγώ.

Γιατί θα περνούσαν αιώνες και αιώνες και δε θα ‘χαμε να πούμε τίποτα ωραιότερο απ’ αυτό.

Τάσος Λειβαδίτης

Το Ράδιο Ταξιδευτές σας εύχεται


Ολόψυχες ευχές για Καλά Χριστούγεννα και όμορφες γιορτές γεμάτες όμορφες μουσικές αγάπη  ευτυχία 
ευημερία 
\♫/ feel the music deep inside \♫/

De Rerum Natura (Γιώργος Θέμελης)



Είναι σαν ένας άλλος ήλιος
ο ήλιος μες στην ψυχή μου,

είναι ένας άλλος ουρανός
δε σβήνει και δεν αμαυρώνεται.
Αδιάκοπος ουρανός αδειάζει το φως,
αδειάζει η θάλασσα, ξαναγεμίζει.

Όλα είναι μες στην ψυχή μου,

το σπίτι μας, ο θαμπωμένος δρόμος,
ο ψυχρός αγέρας, πέτρες και ξύλα.
Δέντρα, βουνά μες στην απόσταση
που τα ‘δαμε, κοιταγμένα για πάντα.

Βραδυάζει, ξημερώνει, κάποιοι συνομιλούν,
ως να ‘μαστ’ εμείς μες στα παλιά μας φορέματα.
Ακούμε τα χαμηλόφωνα μυστικά μας,
τα λόγια μας κυλούν μες στην εσπέρα.

Τα έχουμε όλα και μας έχουν.
Είμαστε από ύλη κι ασήκωτο φτερό,
τα κόκκαλα μας από θάλασσα κι ασβέστη.
Μας βλέπουν από παντού, μας περιέχουν,
μας καθρεφτίζουν, ως να μοιράζονται
την κατάφωτη όψη μας, το πρόσωπο μας.

Χίλια κομμάτια, χίλια καθρεφτίσματα.

Είμαστε κι εδώ κι εκεί, περνούμε,
ένας αγέρας μας ξεσηκώνει
μαζί μετά πράγματα και τα βουνά.

Καθώς θυμόμαστε ή σωπαίνουμε,
μας συνοδεύει μια λάμψη, μια φεγγοβολή,
από τη γη, απ’ τη σάρκα, από τα πράγματα.

Ως να ‘μασταν νεκροί κι ήρθαμε πίσω.

Αυτή ‘ναι η θάλασσα η πολύφωτη,
Που μας τριγύριζε, έμπαινε μέσα μας,
ως μες στον ύπνο, ως μες στη σάρκα.
Η θάλασσα η ανείπωτη σαν την ψυχή μας.

Σ’ αυτήν εδώ τη στέγη, αυτή την ώρα,
μ’ αυτά τα χέρια, αυτά τα σώματα,
Δοθήκαμε ο ένας στον άλλο μες στη νύχτα.

(Είναι μια ώρα, είναι μια νύχτα και δεν παύει,
δεν παύει ο ύπνος, δεν τελειώνει ο έρωτας).

Σ’ αυτό το ξύλο μες σ’ αυτό το φως,
σ’ αυτό το ξύλο ακούμπησες, κοίταξες
την πρωινή σημασία του άφυλλου δέντρου,
του πιο μοναχικού κι αμίλητου σ’ όλα τα δέντρα.

(Τάχα θα δώσουν κάποτε λόγο τα δέντραSmilie: ;)

Με κοίταξες στα μάτια, με κοιτάς,
το πρόσωπό σου απόμεινε στο πρόσωπό μου.

Μύρισε ο χρόνος όλος, μύρισε ο αγέρας.

Αυτή την ώρα σ’ αυτό τον ουρανό,
Μέσα σ’ αυτό τον ύπνο, αυτό το ημερονύχτιο.

Δεν το βαστώ, δεν το χορταίνω το πρόσωπό μου.

Σ’ αυτό το ακίνητο πρωί, θα στολιστώ,
Θα βάλω φτιασίδι στην όψη μου, θα ετοιμαστώ,
Θα τρέξω ως τον καθρέφτη, να κοιτάξω.

Ψάχνω το σώμα, ψηλαφώ στα σκοτεινά,
Φιλώ τη σκόνη, οσφραίνομαι, αφουγκράζομαι.
Ως να με κράζει, κάποιος, με καλεί.
Μια ευωδιά με παίρνει, η ευωδιά μας.

Τίποτα δεν αφήνω να πέσει καταγής και να χαθεί.

Φιλί με φιλί και ψίχουλο με ψίχουλο,
Χέρι με χέρι, θα τα μαζέψω όλα
Ξανά μες στην αγάπη μου, να σώσω την ψυχή μου.

Ό,τι αγγίξαμε ό,τι αγαπήσαμε.

Ό,τι άγγιξα θα ‘ναι αυτό
Που θα ‘χω αγγίξει ό,τι κοίταξα,
Αυτό που θα ‘χω κοιτάξει,
Αυτό που θα ‘χω συλλέξει,
Σκόνη πολλή και θλίψη και κατοπτρισμοί.

Ό,τι κέρδισα ό,τι αγάπησα.

Κι εγώ τι θα ‘μια τάχα, ποιο χέρι
Θα μ’ έχει συλλέξει ποιο βλέμμα
Θα μ’ έχει κοιτάξει, για να υπάρχω.

Ποια μνήμη θα μου φέγγη να περνώ.

Κι εγώ κάπου θα ‘μια, κάπου θα σωθώ.
Μες στον παλιόν αγέρα μου θα πνέω,
Καθώς μες στ’ άδειο μου πουκάμισο,
Μες στον αγέρα π’ ανάπνευσα, ντύθηκα.

Το ειπωμένο μου θα ‘μια τραγούδι και θα φεύγω.

Καθώς ένας χαμένος ήχος μες στους ήχους,
Αυτό που είπα, έκαμα, σκόρπισα.
Το φως που είδα, το σκότος π’ αγκάλιασα.

Μια χούφτα χώμα, ένα σύγνεφο σκόνη.

Μέσα στη δίψα θα ‘μια, θα διψώ,
Θα καίω τα χείλη, θα φέγγω τη νύχτα.
Μέσα στη μνήμη, η μνήμη θα θυμάμαι.
Να μην ξεχάσουμε: να μην ξεχαστούμε.

Αν όλα λείψουν, θα μείνει το άρωμα μας.
Αν ακουστεί η φωνή μας, θα ‘ναι τα δέντρα.

Είμαστε ήχοι, αντίλαλοι ,αντηχούμε
Ακούμε, ακουγόμαστε.
Ακούμε τον ακατάπαυστο κρότο του θανάτου.
Μια πόρτα να χτυπάει, να κρούει η μνήμη.
Φωνή που άκουσα κάποτε, σ’ ακούω,
Φωνή σαν ήχος βαθύς οργάνου,
Σ’ ακούω ξανά, σ’ ακούει η ψυχή,
Σ’ ακούει η ψυχή, σε φέρνει πίσω,
Μες στην παντοτινή σου αντήχηση.

Ένας ήχος θα μας πάρει, ένας αντίλαλος.

Ακούω τον ήχο μου, βλέπω
Τον εαυτό μου: είμαι ένα πράγμα
Και γίνομαι, όλο γίνομαι,
Αναφαίνομαι, χάνομαι,
Ώσπου να πάρω τέλος, ν’ αποχτήσω
Την ύπαρξη μου, όπως μια πέτρα ή ένα φυτό.

Ώσπου να πάρω το τέλειο σχήμα μου.

Ένας ήλιος ακόμα, ένας χαμός,
Όπως αλλάζει η μέρα με τη νύχτα.
Ένας χορός, μια κίνηση μέσα στο χώρο.
Μια έκπληξη ακόμα, μια πέτρα στο κενό.

Ως τη στερνή, την τέλεια μεταμόρφωση.

Είμαι σαν ένα πράγμα, είσαι ένα άλλο
Παρόμοιο, γυρεύουμε το ένα τα’ άλλο.
Σε βλέπω εκεί που σ’ έβλεπα, σ’ αγγίζω
Εκεί που σ’ άγγιζα, επάνω σ’ όλα,
Παντοτινά, ακατάλυτα και σωριασμένα.

(Ποιο χέρι τα κινεί και τα σωριάζει,
τα χτίζει και τα γκρεμίζει.
Ποιος μας σωριάζει μες στο χρόνο).

Δεν ακούγεται τίποτα κι όλα αντηχούν,
Ως να ‘ναι παύση μες στο χρόνο.
Ως να ‘ναι παύση κι όλα πρόκειται να αρχίσουν
Απ’ την αρχή: οι ομιλίες, τα βήματα, η μουσική.

Χωρίς εμάς τι θα ’ταν τάχα η γη,
ανώνυμη, ανυπόστατη, ερημωμένη.

Χωρίς εμάς τι θα ’ταν τάχα ο ουρανός.

Σχήματα χωρίς φως και δίχως μια φωνή
vα τα ονομάσει, δίχως αιωνιότητα.
Και ο Θεός τι πράγμα τάχα θα ’ταν,
Πράγμα χωρίς όνομα και δίχως λάμψη.

Τι σάρκα θα ‘παίρνε για να φανεί
Χωρίς σάρκα πάνω στη γη, τι πρόσωπο
Χωρίς το ανθρώπινο ένδυμα και σχήμα.
Τι ράπισμα κι’ αίμα, ποιο μαρτύριο
Χωρίς το ανθρώπινο μαρτύριο:
«Ίδε ο άνθρωπος. Ίδε ο Θεός».
Χωρίς τον ανθρώπινο θάνατο, χωρίς
Ταφή και θρήνο – δίχως ανάσταση.

Χωρίς εμάς τι θα ’ταν τάχα ο θάνατος.



Jazz Music

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

Popular Music