December 15, 2013

Η Μουσική πρόταση της ημέρας Buffy Sainte Marie - "Up Where We Belong"

Το τραγούδι "Up Where We Belong" το μάθαμε από την ερμηνεία  του Joe Cocker και της Jennifer Warnes το 1982 και μέσα από το film  An Officer and a Gentleman εμείς θα το ακούσουμε σήμερα από την τραγουδίστρια που το έγραψε την  Buffy Sainte Marie ....
Καλή ακρόαση και μια όμορφη Κυριακή!!




Who knows what tomorrow brings
In a world where few hearts survive.
All I know is the way I feel 
If its real Ill keep it alive

The road is long
And there are mountains in our way
But we climb a step everyday

Love lift us up where we belong
Where the eagels cry on a mountain high
Love lift us up where we belong
Far from the worlds we know
Up where the clear winds blow

Some hang on what used to be
They live their lives, looking behind.
When all we have is here and now
All our lives up there to find.

The road is long
And there are mountains in our way
But we climb a step everyday

Love lift us up where we belong
Where the eagels cry on a mountain high
Love lift us up where we belong
Far from the worlds we know
Up where the clear winds blow.

Time goes by 
No time to cry 
Lifes you and I 
Alive. Today.

Love lift us up where we belong
Where the eagels cry on a mountain high
Love lift us up where we belong
Far from the worlds we know
Up where the clear winds blow

Βuffie Sainte-Marie H ακτιβίστρια Ινδιάνα μουσικός

Το 1970 όσοι είδαν την Buffie Sainte-Marie στην ταινία Φράουλες και αίμα (Strawberry Statement), όπου ερμήνευε το τραγούδι τής Joni Mitchell The Circle Game είχαν εντυπωσιαστεί ιδιαίτερα.
Στην ίδια ταινία του Stuart Hagmann, που θέμα της ήταν οι ταραχές που ξέσπασαν τον Απρίλιο του 1968 στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια των Ηνωμένων Πολιτειών, ακούγονταν επίσης τραγούδια από ονόματα όπως οι Crosby, Stills and Nash, Neil Young, Plastic Ono Band και Thunderclap Newman.
Ενα ακόμα τραγούδι της από ταινία που έγινε ευρύτερα γνωστό, ήταν το βασικό θέμα της ταινίας Soldier Blue.
Το 1979 ένα άλλο τραγούδι της, το Spirit Of The Wind ακούστηκε στην ομώνυμη ταινία που ήταν μία από τις τρεις αμερικανικές που ξεχώρισαν στο Φεστιβάλ των Κανών εκείνη την χρονιά μαζί με τις ταινίες Σύνδρομο της Κίνας και Norma Rae. Η Buffy Sainte-Marie είχε γράψει όλη τη μουσική.
Η μεγαλύτερη επιτυχία της στον κινηματογράφο ήταν το τραγούδι Up Where We Belong, που έγραψε μαζί με τον Will Jennings και τον Jack Nitzsche, ο οποίος την επισκέφτηκε στο σπίτι της στη Χαβάη για να της ζητήσει να συνεργαστούν για την ταινία Ιπτάμενος και τζέντλεμαν (An Officer and Α Gentleman), στην οποία έπαιζε ο Richard Gere και της χάρισε το βραβείο Οσκαρ τραγουδιού με την ερμηνεία τού Joe Cocker και της Jennifer Warnes. Με τον Nitzsche η Buffy παντρεύτηκε λίγους μήνες αργότερα.
Η Buffy Sainte-Marie έχει αρκετές εμφανίσεις ως ηθοποιός σε πολλές τηλεοπτικές παραγωγές, όπως το Sesame Street, και αρκετές ταινίες που είχαν ως θέμα τους Ινδιάνους.
Σε μερικούς μήνες η Ινδιάνα από την κοιλάδα του Καναδά Qu' Appelle θα γίνει 70 χρόνων, διανύοντας μία καλλιτεχνική πορεία που καλύπτει συνολικά 57 χρόνια, αφού άρχισε να τραγουδά από 13 χρόνων. Η Buffy γεννήθηκε στις 2 Αυγούστου του 1941 και συνεχίζει να κυκλοφορεί δίσκους εκμεταλλευόμενη, όπως και άλλοι 70άρηδες, τα κενά που υπάρχουν στη μουσική του καιρού μας, η οποία διακρίνεται για τη σχετικά σπάνια εμφάνιση νέων ταλαντούχων μουσικών.
Οι ινδιάνικες ρίζες της και οι ανθρώπινες ανησυχίες της για τα τεκταινόμενα στον πλανήτη μας την έκαναν αμέσως γνωστή στις αρχές της δεκαετίας του '60 με τραγούδια όπως τα My Country 'Tis of Thy People You're Dying, που αναφέρεται στους ιθαγενείς της Αμερικής και τα προβλήματά τους, Now That The Buffalo's Gone, Cod'line, Universal Soldier, που έγινε επιτυχία με τον Donovan και ηχογραφήθηκε από αρκετούς άλλους, όπως οι Glen Campbell, Highwaymen κ.ά. και αναφέρεται στον πόλεμο του Βιετνάμ και τους στρατιώτες που επέστρεφαν τραυματισμένοι από εκεί. Το Univesral Soldier ήταν ένα από τα τραγούδια στο πρώτο της άλμπουμ It's My Way που κυκλοφόρησε το 1964. Τα τραγούδια της, μαζί με τη διάδοση της αμερικανικής μουσικής παράδοσης, υποστήριζαν τα δικαιώματα της μειονότητας, όπως έκαναν και πολλοί άλλοι καλλιτέχνες από τον χώρο της μουσικής φολκ στη δεκαετία του '60.
Η Buffy έμεινε ορφανή από μικρή και υιοθετήθηκε από συγγενείς των γονιών της που την πήραν μαζί τους στο Maine, όπου κατοικούσαν. Η μουσική ήταν ένα από τα παιδικά της χόμπι και έμαθε να παίζει κιθάρα στο Γυμνάσιο.
Στο Πανεπιστήμιο της Μασαχουσέτης σπούδασε πάνω στη φιλοσοφία της Ανατολής και συχνά τραγουδούσε για τους συμφοιτητές της σ' ένα τοπικό καφέ μπαρ. Λίγες μέρες πριν αρχίσει να διδάσκει επαγγελματικά, μια επίσκεψή της για μία εβδομάδα στη Νέα Υόρκη άλλαξε τη ζωή της. Αρχισε να τραγουδά στο Greenwich Village και στη συνέχεια κατάφερε να υπογράψει το πρώτο της δισκογραφικό συμβόλαιο με την εταιρεία Vanguard.
Το 1963 εμφανίζεται με επιτυχία στο φεστιβάλ του Newport και στα μέσα της δεκαετίας του '60 κάνει περιοδείες σε όλη την Αμερική παρουσιάζοντας τα τραγούδια της συχνά μαζί με τη συνοδεία άλλων καναδών δημιουργών, όπως οι Leonard Cohen, Neil Young και Joni Mitchell, που έκαναν τα πρώτα τους βήματα στη μουσική. Η Buffy ήταν αυτή που παρουσίασε την Joni Mitchell στον μάνατζερ Eliot Roberts βοηθώντας τη να αρχίσει μια σημαντική καριέρα.
Σύντομα καθιερώθηκε και ως συνθέτρια με επακόλουθο αρκετά τραγούδια της να ερμηνευτούν από ονόματα όπως οι Janis Joplin, Taj Mahal, Chet Atkins, Elvis Presley, Neil Diamond, Barbra Streisand, Cher, Roberta Flack κ.ά.
Το Until It's Time For You Το Go ήταν η μεγαλύτερη επιτυχία της, με δεκάδες μετέπειτα διασκευές που φτάνουν ακόμα και μέχρι τις μέρες μας.
Ενα άλλο τραγούδι της που διασκευάστηκε αρκετά, ήταν το Cod'ine, που γράφτηκε για να εκφράσει τις εμπειρίες της από τον εθισμό της στην κωδεΐνη, όταν ήταν άρρωστη στα μέσα της δεκαετίας του '60. Το τραγούδι αυτό στη συνέχεια ερμήνευσαν ονόματα όπως οι Gram Parsons, Donovan, Quicksilver Messenger Service και The Charlatans.
Αλλη μια ιδιότητα της Buffy Sainte-Marie είναι το ταλέντο της στην ψηφιακή τεχνολογία και έργα της παρουσιάζονται συχνά σε διάφορες εκθέσεις σε χώρους όπως το μουσείο Glenbow στο Calgary και το ινδιάνικο μουσείο τέχνης στην πόλη Σάντα Φε στο Νέο Μεξικό.
Ανάμεσα στις υπόλοιπες σημαντικές δραστηριότητές της είναι και η δημιουργία το 1969 του μη κερδοσκοπικού ιδρύματος Nihewan, που έχει σαν σκοπό την παροχή βοήθειας για σχολική εκπαίδευση μέχρι το Γυμνάσιο σε άπορους ινδιάνους, που ανήκουν σε 11 διαφορετικές φυλές, Απάτσι, Ναβάχο, Μοϊκανοί, Κρη, φυλή στην οποία ανήκει και η ίδια, κ.ά.
Το 2002 τραγούδησε στο Κένεντι Σέντερ με αφορμή την ορκωμοσία του πρώτου ινδιάνου αστροναύτη και το 2003 έγινε επίσημη εκπρόσωπος της UNESCO.
Το τελευταίο της άλμπουμ κυκλοφόρησε τον περασμένο χρόνο και είχε τίτλο Running For The Drum, το άλμπουμ πήρε θετικές κριτικές και είχε για παραγωγό τον Chris Birkett.
Ταυτόχρονα με την κυκλοφορία του, η Sainte-Marie δήλωσε ότι στη δεκαετία του '70 οι αμερικανικές αρχές είχαν φροντίσει να την τοποθετήσουν σε μαύρη λίστα, που περιελάμβανε και άλλους καλλιτέχνες που αγωνίζονταν για τα δικαιώματα των ινδιάνων, κάτι που είχε ως συνέπεια να μην ακούγονται τα τραγούδια της από το ραδιόφωνο. Η απαγόρευση, σύμφωνα πάντα με την ίδια, προήλθε από επιστολές που έστελνε εναντίον της στον Λευκό Οίκο ο πρώην πρόεδρος Lynton Β. Johnson και εκτός από τον ραδιοφωνικό της αποκλεισμό, είχε ως συνέπεια και την έλλειψη των δίσκων της από τα δισκοπωλεία της Αμερικής. Ολα αυτά έγιναν γνωστά αρκετά χρόνια αργότερα, αφού κανείς δεν τολμούσε να τα καταγγείλει.
Ανάμεσα στους θαυμαστές της μουσικής της είναι ο σκηνοθέτης Tarrantino, ο οποίος σε ταινία του έχει δείξει το poster από το φιλμ Soldier Blue, ο Morrissey των Smiths και ο Kanye West, που χρησιμοποίησε ως σάμπλινγκ ένα από τα τραγούδια της, το Lazarus, σε ηχογράφηση που έκανε με τον Cam'ron το 2004.     

Ακούστε το νεο Χριστουγεννιάτικο τραγούδι των Boston ‘God Rest Ye Metal Gentlemen 2013.’

Είμαστε στην ευχάριστη θέση να σας παρουσιάσουμε το νέο Χριστουγεννιάτικο τραγούδι των
 Boston  ‘God Rest Ye Metal Gentlemen 2013.’

Μπορείτε να το αγοράσετε απευθείας από το iTunes.













December 14, 2013

Η Μουσική πρόταση της ημέρας Hannah Williams & The Tastemakers - I'm a good woman

 I'm a good woman μας τραγουδάει η Hannah Williams & The Tastemakers ένα τραγούδι που το 
έχει ερμηνεύσει η 
Barbara Lynn το 1966
Καλημέρα καλό Σαββατοκύριακο!


December 13, 2013

Journey – Revelation (Live In Concert)

Σήμερα στις 8 το βράδυ θα μεταδοθεί το Revelation (Live In Concert) των Journey
01. Sky Light
02. Any Way You Want It
03. Wheel In The Sky
04. Lights
05. After All These Years
06. Never Walk Away
07. Open Arms Prelude
08. Open Arms
09. Mother Father
10. Wildest Dream
11. Separate Ways (Worlds Apart)
12. Faithfully
13. Don’t Stop Believin'
14. Be Good To Yourself

Band members
  • Arnel Pineda - lead vocals
  • Neal Schon - lead guitar, vocals
  • Jonathan Cain - keyboards, rhythm guitar, vocals
  • Ross Valory - bass, vocals
  • Deen Castronovo - drums, percussion, vocals


Αν σας άρεσε το άρθρο που διαβάσατε, μοιραστείτε το. Ευχαριστούμε! 

Η μουσική πρόταση της ημέρας Kansas - Down The Road

Το 1975 κυκλοφόρησε το δεύτερο άλμπουμ των Kansas  Song for America μέσα από αυτό είναι η
μουσική πρόταση για σήμερα γραμμένο από τον Steve Walsh το τραγούδι Down the Road  

I, I'm in a kind of foolish game I try to get rich quick
But I'm going insane
The kind of freaks that hang out on 42nd Street
They're all pimping Judy's and popping speed, well
It's a game of cat and mouse and I think it's got my soul
I think it's time for thinking 'bout a time to roll on
Down the road, so here I go
Here come Big Mike, I kinda owe him some beans, well
He must be crazy, I guess that's why he's so mean
If I tell him I'm leaving, he would sure enough split my gut
'Cause he knows I sold to a sucker and I owe Big Mike a cut
But I'll slip him a twenty dollar bill till I get out of town
When I hit those white lines, I'm gonna be gone like a
Greyhound down the road, down the road, yeah
It's a long, long road


Αν σας άρεσε το άρθρο που διαβάσατε, μοιραστείτε το. Ευχαριστούμε! 

December 12, 2013

Εαυτοκτονία ή Λύτρωση ;

Την παρακάτω εικόνα παρουσίαζα όταν πρωτοσυνειδητοποίησα τη μαυρίλα μου, το άγχος μου, τα υπαρξιακά και μεταφυσικά προβλήματά μου. Ήμουν βυθισμένη σε πυκνή μαυρίλα, τυφλότητα και σύγκρουση, μη μπορώντας να δω πουθενά φως και πιστεύοντας ότι δεν υπήρχε ούτε Θεός, ούτε πνευματική ζωή, ούτε μεταθανάτια ζωή. Με λίγα λόγια ήμουν πέρα για πέρα υλίστρια, ωστόσο υπέφερα επειδή δεν μπορούσα να ζήσω υλιστικά, δεν έβρισκα νόημα σε μια υλοκρατούμενη ζωή. Κάτι στο πιο μύχιο βάθος μου, φαίνεται πως δεν έβρισκε νόημα στην ύλη και επαναστάτησε, αναγκάζοντάς με να αποδυθώ στην έρευνα για την αλήθεια.




Όργανο της έρευνας ήταν το μυαλό μου. Άλλο όργανο δεν διέθετα. Αλλά το μυαλό μου ήταν γήινο, υλιστικό, στραμμένο στις επιστημονικές αποδείξεις, αμφισβητούσε κάθε πτήση της διαίσθησης και της φαντασίας. Το πρώτο φως μέσα στο σκοτάδι μου ήταν ένα βιβλίο του Γιούγκ που με βεβαίωσε ότι η εσωτερική αναζήτηση μπορεί να γίνει αντικείμενο επιστημονικής έρευνας και τα ευρήματα να αποδειχτούν εμπειρικά. Με αυτή τη βεβαιότητα, άρχισα να παρακολουθώ –με επιστημονική αντικειμενικότητα- τις κινήσεις του εσωτερικού μου και να τις καταγράφω. Παρ’ όλα αυτά βρισκόμουν σε πυκνό σκοτάδι, μόνο που σε λίγο αυτό έχασε κάτι από την πυκνή σκοτεινιά του, ενώ το μικροσκοπικό φωτάκι στο κέντρο έδειξε κάποια δειλά σημεία αύξησης. Τον παχύ δακτύλιο από σκότος που περιέβαλε το μικροσκοπικό φως στο κέντρο τον ονόμασα «σώμα και σκιά θανάτου» ή «σαπίλα». Αυτός ο σκοτεινός δακτύλιος με χώριζε από τις άλλες μονάδες της ζωής και της φύσης, με απομόνωνε μέχρι ασφυξίας. Με την πάροδο του χρόνου, όσο συνειδητοποιούσα καλύτερα τον θανάσιμο κλοιό του, τόσο πιο έντονη γινόταν η απέχθειά μου γι’ αυτόν. Η απέχθεια αυτή πολλές φορές μου προκαλούσε ακόμα και σωματική ναυτία.

Ο μαύρος δακτύλιος έλεγε «εγώ», αλλά δεν ήταν ο εαυτός μου. Απλώς προσποιούταν ότι ήταν. Όλες του οι έλξεις, οι απώσεις, οι επιθυμίες, οι φόβοι, οι επιδιώξεις ήταν ζωώδεις, κάτω από το ανθρώπινο, δεν λογάριαζαν τις άλλες μονάδες, δεν μπορούσαν να συσχετισθούν με κανένα τρόπο και με τίποτα. Με άλλα λόγια ο δακτύλιος ήταν το άλφα και το ωμέγα του εγωκεντρισμού, ενώ το Εγώ, ο πραγματικός εαυτός, ασφυκτιούσε στο βάθος και κινδύνευε να συνθλιβεί κάτω από τους πυκνούς και σκοτεινούς όγκους του εγωκεντρισμού.

Αργότερα, ύστερα από σκληρή δουλειά και απανωτές κρίσεις, σωματικές και μη, το εσωτερικό μου πήρε την παρακάτω μορφή:





Το σκοτάδι είχε αποκτήσει κάποια διαφάνεια και ο κεντρικός πυρήνας από φως είχε αυξηθεί σημαντικά. Σε κάποια μεταγενέστερη  φάση, τα πράγματα παρουσίασαν την παρακάτω εικόνα:




Από τα ανοίγματα του διχτυωτού μπορούσε τώρα πια ο πραγματικός εαυτός να επικοινωνεί με τους άλλους. Με την αύξηση του κεντρικού φωτός, η έλξη προς τον φωτεινό πυρήνα όσων διέθεταν έναν, αύξαινε ενώ, αντίστοιχα, δυνάμωνε η απέχθεια προς τη σαπίλα του σκοτεινού περιβλήματος. Επίσης διαπίστωσα έμπρακτα ότι οι περισσότεροι από αυτούς που διαθέτουν, ανεπίγνωστά τους, ένα φωτεινό βάθος, πολεμούν με μανία κάθε ιδέα περί φωτός, συνασπιζόμενοι με το σκοτεινό περίβλημά τους. Πολύ συχνά, ένας έντονα φωτεινός πυρήνας περιβάλλεται από μια πολύ σκληρή και σκοτεινή κρούστα που είναι στραμμένη στην αντίθετη κατεύθυνση απ’ ότι το φως. Και το συνηθέστερο είναι η επικράτηση του σκοτεινού δακτυλίου, ο οποίος περισφίγγει το φως  μέχρι του τελικού αφανισμού του. Με άλλα λόγια, αυτό ονομάζεται «ψυχικός θάνατος». Και όσοι συνασπίζονται με το σκότος ενάντια στο εσωτερικό φως,ε.α.υ.τ.ο.κ.τ.ο.ν.ο.ύ.ν.





Σοφία Άντζακα – Ιερός Γάμος 7





Διαπιστώνουμε από την παραπάνω περιγραφή της Σοφίας πόσο δύσκολη είναι η μάχη του εσωτερικού πυρήνα φωτός κατά του σκότους του εγωκεντρισμού. Οι περισσότεροι άνθρωποι βρισκόμαστε σε μεγάλη πλάνη αφού θυσιάζουμε τον πραγματικό αλλά καταποντισμένο εαυτό μας, για να ζήσουμε κάτι ψεύτικο. Για να ευχαριστήσουμε το τομάρι μας, για να ικανοποιήσουμε τα πάθη μας, για να κερδίσουμε σε βάρος των άλλων, για να πετύχουμε την αναγνώριση. Κι αυτό ακριβώς το τομάρι που πιστεύουμε για εαυτό μας, είναι που σκεπάζει μια εστία από φως που ποθεί να επιστρέψει σε κάποιον χαμένο παράδεισο, γεμίζοντάς μας με νοσταλγία και με μια αίσθηση ματαιότητας γύρω από όλες τις δραστηριότητές μας και όλες τις σχέσεις μας. Για όσο λοιπόν καιρό θα εστιάζουμε στο «τομάρι», στο πεπερασμένο, στο θνητό και όχι στον πυρήνα του φωτός αποκλείουμε την αληθινή ευδαιμονία και γαλήνη από τη ζωή μας. Ίσως αυτό να εννοεί ο Χριστός όταν μας παροτρύνει να αναζητούμε πρώτα τη Βασιλεία των Ουρανών. Αν επιτύχουμε πρώτα την ένωση με το Άπειρο ίσως αργότερα να κερδίσουμε και το πεπερασμένο το οποίο εντάσσεται μέσα στο Άπειρο. Αντίθετα η εστίαση στο πεπερασμένο, αποκλείει την πρόσβαση στο Άπειρο, καταδικάζοντας έτσι το πεπερασμένο στη στενότητα των ορίων του που γρήγορα εξαντλούνται. Γι’ αυτό οι ερωτευμένοι, που περιμένουν από τον έρωτα να τους δώσει το Άπειρο, γρήγορα απογοητεύονται. Δεν τους περνά καθόλου από το νου ότι αντί να κυνηγούν τον έρωτα, θα έπρεπε να κυνηγούν το Άπειρο. 

πηγη
Αν σας άρεσε το άρθρο που διαβάσατε, μοιραστείτε το. Ευχαριστούμε! 

Ένα μοναδικό βιντεάκι για το πως θα μπορούσαμε να κάνουμε τον κόσμο μας

value="//www.youtube.com/v/4VLmJ43fHpM?hl=el_GR&version=3&rel=0">


Αν σας άρεσε το άρθρο που διαβάσατε, μοιραστείτε το. Ευχαριστούμε! 

Ταχύτητας … αιφνιδιασμός!

Καθημερινά με το που ξυπνάμε το πρωί  και πριν καλά καλά καταλάβουμε ότι δεν κοιμόμαστε πια, ο νους μας μπαίνει σε λειτουργία. Μπαίνει στην πρίζα. Από μόνος του. Από κεκτημένη ταχύτητα….
Τι έχω να κάνω σήμερα;
Τι πρέπει να προλάβω;
Και κάνει αυτόματα downlowd λίστες ολόκληρες από δουλειές               κι υποχρεώσεις.
Οπότε μπαίνουμε στην πρίζα και ξεκινάμε.  Μέσα στο άγχος χωρίς καν να το καταλάβουμε. Έχει αρχίσει να μας οδηγεί ο αυτόματος πιλότος.
Κι έτσι οδηγεί λίγο πολύ τη μέρα ο πιλότος μας ως το βράδυ που θα κοιμηθούμε. Συχνά ακόμα και τη νύχτα είναι δύσκολο να μας πάρει ο ύπνος γιατί σκεφτόμαστε τις δουλειές που δεν ολοκληρώσαμε σήμερα και που μας περιμένουν την επόμενη μέρα  ….
Και μετά λέμε πως ο καιρός περνάει γρήγορα ….  Φυσικά. Αφού το σκάφος το οδηγεί ο αυτόματος πιλότος που έχει μάθει ότι, όσο μεγαλύτερες ταχύτητες αναπτύξει, τόσο περισσότερα μπράβο θα εισπράξει ….




Αύριο το πρωί όταν ξυπνήσεις θυμήσου, πριν ο αυτόματος πιλότος σου μπει σε λειτουργία,
να τον  … αιφνιδιάσεις! 
Βγάλε την ταχύτητα και βάλε νεκρά.

Δοκίμασε να ζήσεις μια μόνο μέρα,
αυτή τη μέρα,
διαφορετικά.

Στάσου και κοίταξε τον ήλιο και τα σύννεφα που πηγαινοέρχονται στον ουρανό, τα παιδιά που παίζουν στην πλατεία και άφησε να σε γεμίσει αυτό το συναίσθημα χαράς κι ευγνωμοσύνης, όχι γιατί έχειςαλλά γιατί ζεις… βλέπεις, ακούς τους ήχους, μυρίζεις τις μυρωδιές της άνοιξης        ή του χειμώνα, νοιώθεις τις στάλες της βροχής να σε μουσκεύουν κι είσαι ζωντανός και ταυτόχρονα το ξέρεις.  Πες στους αγαπημένους σου ότι τους αγαπάς  κι είσαι παρόν στη ζωή τους, σιγοτραγούδησε ένα σκοπό, πρόσφερε ένα ζεστό χαμόγελο σ’ έναν άγνωστο στο δρόμο, απόλαυσε το ηλιοβασίλεμα.  
Σήμερα.

Τα αυτοκίνητα στη λεωφόρο θα  συνεχίζουν τον αγώνα δρόμου προσπερνώντας το ένα το άλλο για να φθάσουν λίγα λεπτά νωρίτερα… Που; Γιατί; Τι θα κερδίσουν;

Όμως σήμερα εσύ μην προσπαθήσεις να προφθάσεις, να φθάσεις.
Το ξέρεις πια ότι το ταξίδι είναι ο προορισμός κι όχι η άφιξη.
Σήμερα μην κυνηγήσεις το χρόνο. Μην κυνηγήσεις τίποτα και κανέναν. Καμιά δουλειά, καμιά υποχρέωση. Αφέσου στη ροη.
Σήμερα, ζήσε συνειδητά.
Σήμερα, ας μην είσαι συνεπής με τις υποχρεώσεις
αλλά,
ας είσαι συνεπής με τη ζωή σου.
Έστω για μια μέρα δώσε της  το σεβασμό που της αξίζει.

Γιατί η ζωή δεν είναι αλλού, είναι εδώ και τώρα.
Η ζωή είσαι εσύ.

December 11, 2013

SEARCHING FOR SUGAR MAN -Ολόκληρη η ταινία με υπότιτλους

Το 1968, δύο γνωστοί Αμερικάνοι μουσικοί παραγωγοί ανακαλύπτουν σε ένα μπαρ του Ντιτρόιτ τον Αμερικανο-μεξικάνο Σίξτο Ροντρίγκεζ, και μαγεύονται από τις φολκ καταβολές και τους προφητικούς του στίχους. Κυκλοφορούν μαζί του δύο άλμπουμ, αλλά αμφότερα αποτυγχάνουν εμπορικά με αποτέλεσμα ο Ροντρίγκεζ να χαθεί τελείως από το προσκήνιο. Σε μια άλλη γωνιά του πλανήτη, στη Νότια Αφρική, ένα μπούτλεγκ του πρώτου του δίσκου περνάει από χέρι σε χέρι και, λόγω της ευρείας αναφοράς των στίχων στις φυλετικές και ταξικές διακρίσεις, γίνεται το σάουντρακ της επανάστασης των νεαρών Νοτιοαφρικάνων ενάντια στο απαρτχάιντ. Δεκαετίες αργότερα, δύο φανατικοί οπαδοί του Ροντρίγκεζ, αποφασίζουν να μην δώσουν σημασία στις φήμες που θέλουν τον μουσικό να έχει αυτοκτονήσει επί σκηνής και ξεκινούν την αναζήτησή του. Το «Ψάχνοντας τον Βασιλιά της Σκόνης» είναι το ζωντανό χρονικό αυτής της έρευνας, η καταγραφή ενός συναρπαστικού ταξιδιού από ήπειρο σε ήπειρο με συνοδοιπόρο τις υπέροχες μελωδίες του Σίξτο. Ενα ντοκιμαντέρ που κλείνει το μάτι στην μυθοπλασία, αποδεικνύοντας ότι η αληθινή ζωή ξεπερνά ακόμη και την πιο τρελή φαντασία. Κ.Θ.
πηγη

Watch SEARCHING FOR SUGAR MAN in Entertainment  |  View More Free Videos Online at Veoh.com

If you can't find a way, create one

\♫/ feel the music deep inside \♫/

John Mayall: Jammin' with the Blues Greats 1982


Μια ζεστή νύχτα τον Ιούνιο του 1982 στο Capitol Theater Νιου Τζέρσεϋ,ο John Mayall και οι

Bluesbreakers, με Mick Taylor (Rolling Stones) στην κιθάρα, John McVie (Fleetwood Mac) στο μπάσο, και Colin Allen (Rod Stewart) μαζί με τους  Albert King, Etta James, Buddy Guy, Τζούνιορ Wells, και την Sippie Wallace έδωσαν μια συναυλία που θα απολαύσουμε τo Σάββατο 14 Δεκεμβρίου στις στις 8 το βράδυ στα πλαίσια της νέας εκπομπής LIVE music που θα έχει σαν θέμα συναυλίες που έχουν γίνει από την δεκαετία του 60 μέχρι και τις μέρες μας............

Καλημέρες

\♫/ feel the music deep inside \♫/

December 10, 2013

Jimmy Barnes - Too Much Ain't Enough Love

"Too Much Ain't Enough Love" μάς τραγουδάει ο Jimmy Barnes μέσα από το άλμπουμ  Freight Train Heart που κυκλοφόρησε το 1987...αρκετά χρόνια αργότερα το ίδιο τραγούδι κυκλοφόρησε στο άλμπουμ "Driving Towards the Daylight" από τον Joe Bonamassa με τραγουδιστή πάλι τον Jimmy Barnes
You walked in my life 
The day you smiled 
How could I have known 
The hunger like desire 

We could start a fire 
But we can't control that flame 
Now I just can't wait 
To feel the heat again 

And in the middle of the night 
You cry 

Too much ain't enough 
Love to satisfy me 
Too much ain't enough 
Love to satisfy me 

Well, it just seems like yesterday 
I was running alone 
I turned my back on love 
Baby, I was wrong 

Do I miss your touch 
Do I tell myself a lie 
I can't get enough 
When I'm lying by your side 

And in the middle of the night 
I cry 

Too much ain't enough 
Love to satisfy me 
Too much ain't enough 
Love to satisfy me 
(Ain't enough) hey, hey 

Too much ain't enough 
Love to satisfy me 
(To satisfy me) 
Too much ain't enough 
Love to satisfy me 
(Ain't enough, no) 

Too much ain't enough 
Love to satisfy me...

Jon Lord Δείτε το ντοκιμαντέρ του BBC "It's All Music"

Δείτε το αφιέρωμα διάρκειας 30 λεπτών που ετοίμασε το BBC για τον Jon Lord με τον τίτλο It's all Music




SAMSARA BLUES EXPERIMENT: Ακούστε ολόκληρο το νέο τους album

Οι Samsara Blues Experiment διαθέτουν προς ακρόαση στην σελίδα τους στο Bandcamp ολόκληρο , το νέο τους album "Waiting For The Flood" που κυκλοφόρησε  μέσω της  Electric Magic / World In Sound..

Το  "Waiting For The Flood"  αποτελείται απο 4 κομμάτια με συνολική διάρκεια 50 λεπτά περίπου και μπορείτε να το ακούσετε εδώ 



December 9, 2013

η αγάπη έχει μια πλευρά που πληγώνει

Οι άνθρωποι πιστεύουν ότι η Αγάπη είναι συναίσθημα, ηπιότητα, τρυφερότητα, γλυκύτητα ή επικοινωνία.
Κι όμως, το φως της Αγάπης έχει την ιδιότητα να καταφέρνει βίαια και ισχυρά ρήγματα στη σκοτεινιά των ανθρώπων, ρήγματα που αυτοί τα ερμηνεύουν σαν σκληρότητα, τραχύτητα, οργή, απονιά, σαν πλήγματα ενάντια στην τρυφερή αισθαντικότητά τους. Κι όμως αυτή ακριβώς η «τραχύτητα», είναι μια πλευρά Αγάπης, που παίρνει τη μορφή της «επίθεσης» ενάντια στο σκοτεινό, αδρανές, αντιδραστικό στοιχείο μέσα τους.
Η Αγάπη, λοιπόν, έχει μια πλευρά που λαβώνει, σαν βέλος, σαν σπάθη, σαν ρομφαία. Λαβώνει τον δράκο, το κτήνος, το φίδι, όπως ο Αι-Γιώργης λάβωσε και σκότωσε το δράκο. Η Αγάπη φέρεται αυστηρά, επιθετικά, μαχητικά στον σκοτεινό παράγοντα και μαλακά και τρυφερά στον φωτεινό. Αλλά οι άνθρωποι, βουτηγμένοι καθώς είναι στον σκοτεινό, εγωκεντρικό παράγοντα, απαιτούν τρυφερή μεταχείριση του εγωκεντρισμού τους. Και αυτό το λένε αγάπη. Αν η Αγάπη επιτεθεί σ’ αυτόν, τότε δεν την αναγνωρίζουν για Αγάπη. Δεν βλέπουν ότι ζουν στο ψεύτικο, ούτε ότι η Αγάπη δεν ανέχεται το ψεύτικο, ότι ο σκοπός της είναι να το χτυπά και να το διαλύει όπου το συναντήσει. Θυμάμαι τον Χριστό και τη δόνηση της ιερής οργής που τον κατέκλυσε όταν κατηγορούσε του υποκριτές Φαρισαίους, ή όταν έδιωχνε τους εμπόρους από τον Οίκο του Θεού.
Σοφία Άντζακα


πηγη

Jazz Music

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

Popular Music