Η Μουσική πρόταση της ημέρας Hannah Williams & The Tastemakers - I'm a good woman

 I'm a good woman μας τραγουδάει η Hannah Williams & The Tastemakers ένα τραγούδι που το 
έχει ερμηνεύσει η 
Barbara Lynn το 1966
Καλημέρα καλό Σαββατοκύριακο!

Journey – Revelation (Live In Concert)

Σήμερα στις 8 το βράδυ θα μεταδοθεί το Revelation (Live In Concert) των Journey

Set List

01. Sky Light
02. Any Way You Want It
03. Wheel In The Sky
04. Lights
05. After All These Years
06. Never Walk Away
07. Open Arms Prelude
08. Open Arms
09. Mother Father
10. Wildest Dream
11. Separate Ways (Worlds Apart)
12. Faithfully
13. Don’t Stop Believin'
14. Be Good To Yourself

Band members

• Arnel Pineda - lead vocals
• Neal Schon - lead guitar, vocals
• Jonathan Cain - keyboards, rhythm guitar, vocals
• Ross Valory - bass, vocals
• Deen Castronovo - drums, percussion, vocals

Αν σας άρεσε το άρθρο που διαβάσατε, μοιραστείτε το. Ευχαριστούμε! 

Η μουσική πρόταση της ημέρας Kansas - Down The Road

Το 1975 κυκλοφόρησε το δεύτερο άλμπουμ των Kansas  Song for America μέσα από αυτό είναι η
μουσική πρόταση για σήμερα γραμμένο από τον Steve Walsh το τραγούδι Down the Road  

I, I'm in a kind of foolish game I try to get rich quick
But I'm going insane
The kind of freaks that hang out on 42nd Street
They're all pimping Judy's and popping speed, well
It's a game of cat and mouse and I think it's got my soul
I think it's time for thinking 'bout a time to roll on
Down the road, so here I go

Here come Big Mike, I kinda owe him some beans, well
He must be crazy, I guess that's why he's so mean
If I tell him I'm leaving, he would sure enough split my gut
'Cause he knows I sold to a sucker and I owe Big Mike a cut
But I'll slip him a twenty dollar bill till I get out of town
When I hit those white lines, I'm gonna be gone like a
Greyhound down the road, down the road, yeah

It's a long, long road

Αν σας άρεσε το άρθρο που διαβάσατε, μοιραστείτε το. Ευχαριστούμε! 

Εαυτοκτονία ή Λύτρωση ;

Την παρακάτω εικόνα παρουσίαζα όταν πρωτοσυνειδητοποίησα τη μαυρίλα μου, το άγχος μου, τα υπαρξιακά και μεταφυσικά προβλήματά μου. Ήμουν βυθισμένη σε πυκνή μαυρίλα, τυφλότητα και σύγκρουση, μη μπορώντας να δω πουθενά φως και πιστεύοντας ότι δεν υπήρχε ούτε Θεός, ούτε πνευματική ζωή, ούτε μεταθανάτια ζωή. Με λίγα λόγια ήμουν πέρα για πέρα υλίστρια, ωστόσο υπέφερα επειδή δεν μπορούσα να ζήσω υλιστικά, δεν έβρισκα νόημα σε μια υλοκρατούμενη ζωή. Κάτι στο πιο μύχιο βάθος μου, φαίνεται πως δεν έβρισκε νόημα στην ύλη και επαναστάτησε, αναγκάζοντάς με να αποδυθώ στην έρευνα για την αλήθεια.

Όργανο της έρευνας ήταν το μυαλό μου. Άλλο όργανο δεν διέθετα. Αλλά το μυαλό μου ήταν γήινο, υλιστικό, στραμμένο στις επιστημονικές αποδείξεις, αμφισβητούσε κάθε πτήση της διαίσθησης και της φαντασίας. Το πρώτο φως μέσα στο σκοτάδι μου ήταν ένα βιβλίο του Γιούγκ που με βεβαίωσε ότι η εσωτερική αναζήτηση μπορεί να γίνει αντικείμενο επιστημονικής έρευνας και τα ευρήματα να αποδειχτούν εμπειρικά. Με αυτή τη βεβαιότητα, άρχισα να παρακολουθώ –με επιστημονική αντικειμενικότητα- τις κινήσεις του εσωτερικού μου και να τις καταγράφω. Παρ’ όλα αυτά βρισκόμουν σε πυκνό σκοτάδι, μόνο που σε λίγο αυτό έχασε κάτι από την πυκνή σκοτεινιά του, ενώ το μικροσκοπικό φωτάκι στο κέντρο έδειξε κάποια δειλά σημεία αύξησης. Τον παχύ δακτύλιο από σκότος που περιέβαλε το μικροσκοπικό φως στο κέντρο τον ονόμασα «σώμα και σκιά θανάτου» ή «σαπίλα». Αυτός ο σκοτεινός δακτύλιος με χώριζε από τις άλλες μονάδες της ζωής και της φύσης, με απομόνωνε μέχρι ασφυξίας. Με την πάροδο του χρόνου, όσο συνειδητοποιούσα καλύτερα τον θανάσιμο κλοιό του, τόσο πιο έντονη γινόταν η απέχθειά μου γι’ αυτόν. Η απέχθεια αυτή πολλές φορές μου προκαλούσε ακόμα και σωματική ναυτία.

Ο μαύρος δακτύλιος έλεγε «εγώ», αλλά δεν ήταν ο εαυτός μου. Απλώς προσποιούταν ότι ήταν. Όλες του οι έλξεις, οι απώσεις, οι επιθυμίες, οι φόβοι, οι επιδιώξεις ήταν ζωώδεις, κάτω από το ανθρώπινο, δεν λογάριαζαν τις άλλες μονάδες, δεν μπορούσαν να συσχετισθούν με κανένα τρόπο και με τίποτα. Με άλλα λόγια ο δακτύλιος ήταν το άλφα και το ωμέγα του εγωκεντρισμού, ενώ το Εγώ, ο πραγματικός εαυτός, ασφυκτιούσε στο βάθος και κινδύνευε να συνθλιβεί κάτω από τους πυκνούς και σκοτεινούς όγκους του εγωκεντρισμού.

Αργότερα, ύστερα από σκληρή δουλειά και απανωτές κρίσεις, σωματικές και μη, το εσωτερικό μου πήρε την παρακάτω μορφή:

Το σκοτάδι είχε αποκτήσει κάποια διαφάνεια και ο κεντρικός πυρήνας από φως είχε αυξηθεί σημαντικά. Σε κάποια μεταγενέστερη  φάση, τα πράγματα παρουσίασαν την παρακάτω εικόνα:

Από τα ανοίγματα του διχτυωτού μπορούσε τώρα πια ο πραγματικός εαυτός να επικοινωνεί με τους άλλους. Με την αύξηση του κεντρικού φωτός, η έλξη προς τον φωτεινό πυρήνα όσων διέθεταν έναν, αύξαινε ενώ, αντίστοιχα, δυνάμωνε η απέχθεια προς τη σαπίλα του σκοτεινού περιβλήματος. Επίσης διαπίστωσα έμπρακτα ότι οι περισσότεροι από αυτούς που διαθέτουν, ανεπίγνωστά τους, ένα φωτεινό βάθος, πολεμούν με μανία κάθε ιδέα περί φωτός, συνασπιζόμενοι με το σκοτεινό περίβλημά τους. Πολύ συχνά, ένας έντονα φωτεινός πυρήνας περιβάλλεται από μια πολύ σκληρή και σκοτεινή κρούστα που είναι στραμμένη στην αντίθετη κατεύθυνση απ’ ότι το φως. Και το συνηθέστερο είναι η επικράτηση του σκοτεινού δακτυλίου, ο οποίος περισφίγγει το φως  μέχρι του τελικού αφανισμού του. Με άλλα λόγια, αυτό ονομάζεται «ψυχικός θάνατος». Και όσοι συνασπίζονται με το σκότος ενάντια στο εσωτερικό φως,ε.α.υ.τ.ο.κ.τ.ο.ν.ο.ύ.ν.

Σοφία Άντζακα – Ιερός Γάμος 7

Διαπιστώνουμε από την παραπάνω περιγραφή της Σοφίας πόσο δύσκολη είναι η μάχη του εσωτερικού πυρήνα φωτός κατά του σκότους του εγωκεντρισμού. Οι περισσότεροι άνθρωποι βρισκόμαστε σε μεγάλη πλάνη αφού θυσιάζουμε τον πραγματικό αλλά καταποντισμένο εαυτό μας, για να ζήσουμε κάτι ψεύτικο. Για να ευχαριστήσουμε το τομάρι μας, για να ικανοποιήσουμε τα πάθη μας, για να κερδίσουμε σε βάρος των άλλων, για να πετύχουμε την αναγνώριση. Κι αυτό ακριβώς το τομάρι που πιστεύουμε για εαυτό μας, είναι που σκεπάζει μια εστία από φως που ποθεί να επιστρέψει σε κάποιον χαμένο παράδεισο, γεμίζοντάς μας με νοσταλγία και με μια αίσθηση ματαιότητας γύρω από όλες τις δραστηριότητές μας και όλες τις σχέσεις μας. Για όσο λοιπόν καιρό θα εστιάζουμε στο «τομάρι», στο πεπερασμένο, στο θνητό και όχι στον πυρήνα του φωτός αποκλείουμε την αληθινή ευδαιμονία και γαλήνη από τη ζωή μας. Ίσως αυτό να εννοεί ο Χριστός όταν μας παροτρύνει να αναζητούμε πρώτα τη Βασιλεία των Ουρανών. Αν επιτύχουμε πρώτα την ένωση με το Άπειρο ίσως αργότερα να κερδίσουμε και το πεπερασμένο το οποίο εντάσσεται μέσα στο Άπειρο. Αντίθετα η εστίαση στο πεπερασμένο, αποκλείει την πρόσβαση στο Άπειρο, καταδικάζοντας έτσι το πεπερασμένο στη στενότητα των ορίων του που γρήγορα εξαντλούνται. Γι’ αυτό οι ερωτευμένοι, που περιμένουν από τον έρωτα να τους δώσει το Άπειρο, γρήγορα απογοητεύονται. Δεν τους περνά καθόλου από το νου ότι αντί να κυνηγούν τον έρωτα, θα έπρεπε να κυνηγούν το Άπειρο. 

πηγη

Αν σας άρεσε το άρθρο που διαβάσατε, μοιραστείτε το. Ευχαριστούμε! 

Ένα μοναδικό βιντεάκι για το πως θα μπορούσαμε να κάνουμε τον κόσμο μας

Αν σας άρεσε το άρθρο που διαβάσατε, μοιραστείτε το. Ευχαριστούμε! 

Ταχύτητας … αιφνιδιασμός!

Καθημερινά με το που ξυπνάμε το πρωί  και πριν καλά καλά καταλάβουμε ότι δεν κοιμόμαστε πια, ο νους μας μπαίνει σε λειτουργία. Μπαίνει στην πρίζα. Από μόνος του. Από κεκτημένη ταχύτητα….

Τι έχω να κάνω σήμερα;

Τι πρέπει να προλάβω;

Και κάνει αυτόματα downlowd λίστες ολόκληρες από δουλειές               κι υποχρεώσεις.

Οπότε μπαίνουμε στην πρίζα και ξεκινάμε.  Μέσα στο άγχος χωρίς καν να το καταλάβουμε. Έχει αρχίσει να μας οδηγεί ο αυτόματος πιλότος.

Κι έτσι οδηγεί λίγο πολύ τη μέρα ο πιλότος μας ως το βράδυ που θα κοιμηθούμε. Συχνά ακόμα και τη νύχτα είναι δύσκολο να μας πάρει ο ύπνος γιατί σκεφτόμαστε τις δουλειές που δεν ολοκληρώσαμε σήμερα και που μας περιμένουν την επόμενη μέρα  ….

Και μετά λέμε πως ο καιρός περνάει γρήγορα ….  Φυσικά. Αφού το σκάφος το οδηγεί ο αυτόματος πιλότος που έχει μάθει ότι, όσο μεγαλύτερες ταχύτητες αναπτύξει, τόσο περισσότερα μπράβο θα εισπράξει ….

Αύριο το πρωί όταν ξυπνήσεις θυμήσου, πριν ο αυτόματος πιλότος σου μπει σε λειτουργία,

να τον  … αιφνιδιάσεις! 

Βγάλε την ταχύτητα και βάλε νεκρά.

Δοκίμασε να ζήσεις μια μόνο μέρα,

αυτή τη μέρα,

διαφορετικά.

Στάσου και κοίταξε τον ήλιο και τα σύννεφα που πηγαινοέρχονται στον ουρανό, τα παιδιά που παίζουν στην πλατεία και άφησε να σε γεμίσει αυτό το συναίσθημα χαράς κι ευγνωμοσύνης, όχι γιατί έχειςαλλά γιατί ζεις… βλέπεις, ακούς τους ήχους, μυρίζεις τις μυρωδιές της άνοιξης        ή του χειμώνα, νοιώθεις τις στάλες της βροχής να σε μουσκεύουν κι είσαι ζωντανός και ταυτόχρονα το ξέρεις.  Πες στους αγαπημένους σου ότι τους αγαπάς  κι είσαι παρόν στη ζωή τους, σιγοτραγούδησε ένα σκοπό, πρόσφερε ένα ζεστό χαμόγελο σ’ έναν άγνωστο στο δρόμο, απόλαυσε το ηλιοβασίλεμα.  

Σήμερα.

Τα αυτοκίνητα στη λεωφόρο θα  συνεχίζουν τον αγώνα δρόμου προσπερνώντας το ένα το άλλο για να φθάσουν λίγα λεπτά νωρίτερα… Που; Γιατί; Τι θα κερδίσουν;

Όμως σήμερα εσύ μην προσπαθήσεις να προφθάσεις, να φθάσεις.

Το ξέρεις πια ότι το ταξίδι είναι ο προορισμός κι όχι η άφιξη.

Σήμερα μην κυνηγήσεις το χρόνο. Μην κυνηγήσεις τίποτα και κανέναν. Καμιά δουλειά, καμιά υποχρέωση. Αφέσου στη ροη.

Σήμερα, ζήσε συνειδητά.

Σήμερα, ας μην είσαι συνεπής με τις υποχρεώσεις

αλλά,

ας είσαι συνεπής με τη ζωή σου.

Έστω για μια μέρα δώσε της  το σεβασμό που της αξίζει.

Γιατί η ζωή δεν είναι αλλού, είναι εδώ και τώρα.

Η ζωή είσαι εσύ.

πηγη

SEARCHING FOR SUGAR MAN -Ολόκληρη η ταινία με υπότιτλους

Το 1968, δύο γνωστοί Αμερικάνοι μουσικοί παραγωγοί ανακαλύπτουν σε ένα μπαρ του Ντιτρόιτ τον Αμερικανο-μεξικάνο Σίξτο Ροντρίγκεζ, και μαγεύονται από τις φολκ καταβολές και τους προφητικούς του στίχους. Κυκλοφορούν μαζί του δύο άλμπουμ, αλλά αμφότερα αποτυγχάνουν εμπορικά με αποτέλεσμα ο Ροντρίγκεζ να χαθεί τελείως από το προσκήνιο. Σε μια άλλη γωνιά του πλανήτη, στη Νότια Αφρική, ένα μπούτλεγκ του πρώτου του δίσκου περνάει από χέρι σε χέρι και, λόγω της ευρείας αναφοράς των στίχων στις φυλετικές και ταξικές διακρίσεις, γίνεται το σάουντρακ της επανάστασης των νεαρών Νοτιοαφρικάνων ενάντια στο απαρτχάιντ. Δεκαετίες αργότερα, δύο φανατικοί οπαδοί του Ροντρίγκεζ, αποφασίζουν να μην δώσουν σημασία στις φήμες που θέλουν τον μουσικό να έχει αυτοκτονήσει επί σκηνής και ξεκινούν την αναζήτησή του. Το «Ψάχνοντας τον Βασιλιά της Σκόνης» είναι το ζωντανό χρονικό αυτής της έρευνας, η καταγραφή ενός συναρπαστικού ταξιδιού από ήπειρο σε ήπειρο με συνοδοιπόρο τις υπέροχες μελωδίες του Σίξτο. Ενα ντοκιμαντέρ που κλείνει το μάτι στην μυθοπλασία, αποδεικνύοντας ότι η αληθινή ζωή ξεπερνά ακόμη και την πιο τρελή φαντασία. Κ.Θ.
πηγη

Watch SEARCHING FOR SUGAR MAN in Entertainment  |  View More Free Videos Online at Veoh.com

If you can't find a way, create one

\♫/ feel the music deep inside \♫/

John Mayall: Jammin' with the Blues Greats 1982

Μια ζεστή νύχτα τον Ιούνιο του 1982 στο Capitol Theater Νιου Τζέρσεϋ,ο John Mayall και οι

Bluesbreakers, με Mick Taylor (Rolling Stones) στην κιθάρα, John McVie (Fleetwood Mac) στο μπάσο, και Colin Allen (Rod Stewart) μαζί με τους  Albert King, Etta James, Buddy Guy, Τζούνιορ Wells, και την Sippie Wallace έδωσαν μια συναυλία που θα απολαύσουμε τo Σάββατο 14 Δεκεμβρίου στις στις 8 το βράδυ στα πλαίσια της νέας εκπομπής LIVE music που θα έχει σαν θέμα συναυλίες που έχουν γίνει από την δεκαετία του 60 μέχρι και τις μέρες μας............

Καλημέρες

\♫/ feel the music deep inside \♫/

Jimmy Barnes - Too Much Ain't Enough Love

"Too Much Ain't Enough Love" μάς τραγουδάει ο Jimmy Barnes μέσα από το άλμπουμ  Freight Train Heart που κυκλοφόρησε το 1987...αρκετά χρόνια αργότερα το ίδιο τραγούδι κυκλοφόρησε στο άλμπουμ "Driving Towards the Daylight" από τον Joe Bonamassa με τραγουδιστή πάλι τον Jimmy Barnes
You walked in my life 
The day you smiled 
How could I have known 
The hunger like desire 

We could start a fire 
But we can't control that flame 
Now I just can't wait 
To feel the heat again 

And in the middle of the night 
You cry 

Too much ain't enough 
Love to satisfy me 
Too much ain't enough 
Love to satisfy me 

Well, it just seems like yesterday 
I was running alone 
I turned my back on love 
Baby, I was wrong 

Do I miss your touch 
Do I tell myself a lie 
I can't get enough 
When I'm lying by your side 

And in the middle of the night 
I cry 

Too much ain't enough 
Love to satisfy me 
Too much ain't enough 
Love to satisfy me 
(Ain't enough) hey, hey 

Too much ain't enough 
Love to satisfy me 
(To satisfy me) 
Too much ain't enough 
Love to satisfy me 
(Ain't enough, no) 

Too much ain't enough 
Love to satisfy me...

Jon Lord Δείτε το ντοκιμαντέρ του BBC "It's All Music"

Δείτε το αφιέρωμα διάρκειας 30 λεπτών που ετοίμασε το BBC για τον Jon Lord με τον τίτλο It's all Music

SAMSARA BLUES EXPERIMENT: Ακούστε ολόκληρο το νέο τους album

Οι Samsara Blues Experiment διαθέτουν προς ακρόαση στην σελίδα τους στο Bandcamp ολόκληρο , το νέο τους album "Waiting For The Flood" που κυκλοφόρησε  μέσω της  Electric Magic / World In Sound..

Το  "Waiting For The Flood"  αποτελείται απο 4 κομμάτια με συνολική διάρκεια 50 λεπτά περίπου και μπορείτε να το ακούσετε εδώ 

η αγάπη έχει μια πλευρά που πληγώνει

Οι άνθρωποι πιστεύουν ότι η Αγάπη είναι συναίσθημα, ηπιότητα, τρυφερότητα, γλυκύτητα ή επικοινωνία.

Κι όμως, το φως της Αγάπης έχει την ιδιότητα να καταφέρνει βίαια και ισχυρά ρήγματα στη σκοτεινιά των ανθρώπων, ρήγματα που αυτοί τα ερμηνεύουν σαν σκληρότητα, τραχύτητα, οργή, απονιά, σαν πλήγματα ενάντια στην τρυφερή αισθαντικότητά τους. Κι όμως αυτή ακριβώς η «τραχύτητα», είναι μια πλευρά Αγάπης, που παίρνει τη μορφή της «επίθεσης» ενάντια στο σκοτεινό, αδρανές, αντιδραστικό στοιχείο μέσα τους.

Η Αγάπη, λοιπόν, έχει μια πλευρά που λαβώνει, σαν βέλος, σαν σπάθη, σαν ρομφαία. Λαβώνει τον δράκο, το κτήνος, το φίδι, όπως ο Αι-Γιώργης λάβωσε και σκότωσε το δράκο. Η Αγάπη φέρεται αυστηρά, επιθετικά, μαχητικά στον σκοτεινό παράγοντα και μαλακά και τρυφερά στον φωτεινό. Αλλά οι άνθρωποι, βουτηγμένοι καθώς είναι στον σκοτεινό, εγωκεντρικό παράγοντα, απαιτούν τρυφερή μεταχείριση του εγωκεντρισμού τους. Και αυτό το λένε αγάπη. Αν η Αγάπη επιτεθεί σ’ αυτόν, τότε δεν την αναγνωρίζουν για Αγάπη. Δεν βλέπουν ότι ζουν στο ψεύτικο, ούτε ότι η Αγάπη δεν ανέχεται το ψεύτικο, ότι ο σκοπός της είναι να το χτυπά και να το διαλύει όπου το συναντήσει. Θυμάμαι τον Χριστό και τη δόνηση της ιερής οργής που τον κατέκλυσε όταν κατηγορούσε του υποκριτές Φαρισαίους, ή όταν έδιωχνε τους εμπόρους από τον Οίκο του Θεού.

Σοφία Άντζακα

πηγη

Ροκ το Ελληνικό

Από Δευτέρα-Κυριακή και από τις 20.00 -22.00 Ελληνόφωνο Ροκ από τη γέννηση του μέχρι και τις μέρες μας

Μικρές νυχτερινές μουσικές

Μικρές νυχτερινές μουσικές

Λένε ότι ο διαλογισμός μας ανασυντάσσει. Μια βαθιά εκπνοή μπορεί να απομακρύνει την ένταση που κρύβεται μέσα μας κι ένα χάζεμα στον ουρανό να αποτοξινώσει τις σκέψεις και να εμφυσήσει νέες ιδέες στο μυαλό μας. Συμφωνώ κι επαυξάνω. Επαυξάνω με τη μουσική που μπορεί να ξεκουράσει τον νου, να τον απομακρύνει από τα γήινα και να τον ταξιδέψει σε μέρη άυλα και ονειρικά.
Γι'αυτό και κάθε που θέλω να επανέλθω στο είναι μου, να μαζέψω το πνευματικό και ψυχικό μου σκόρπισμα και να ξαναυτοργανωθώ, διαλογίζομαι, εκπνέω και περιπλανιέμαι στον ουράνιο θόλο με όχημα τη μουσική

Κάθε βράδυ λίγο μετά τις 12 και μέχρι τις 7 το πρωί...Jazz ...folk... ethnic και άλλες μικρές νυχτερινές μουσικές