Μια φορά κι έναν καιρό τα χρώματα του κόσμου άρχισαν να τσακώνονται. Όλα υποστήριζαν πως ήταν τα καλύτερα, τα πιο σπουδαία, τα πιο χρήσιμα, τα πιο αγαπητά.Το ΠΡΑΣΙΝΟ άρχισε με ξεκάθαρη φωνή : Εγώ είμαι το πιο σπουδαίο χρώμα. Είμαι το σύμβολο της ζωής και της ελπίδας. Εμένα διάλεξαν για να δώσουν χρώμα στο γρασίδι, στα δένδρα, στα φύλλα … χωρίς εμένα τα ζώα θα πέθαιναν. Κοιτάξτε στην φύση και θα δείτε πως βρίσκομαι παντού και υπερτερώ.
Το ΜΠΛΕ τον διέκοψε απότομα : Εσύ το μόνο που σκέπτεσαι είναι η γη. Για σκέψου όμως τον ουρανό και την θάλασσα. Το νερό είναι η βάση της ζωής και ο ουρανός είναι αυτός που δίνει την αίσθηση του χώρου, την γαλήνη και την ειρήνη. Χωρίς την ειρήνη μου δεν θα ήσασταν τίποτε.
Το ΚΙΤΡΙΝΟ κρυφογέλασε : Είσαστε τόσο σοβαροί και βαρετοί. Εγώ φέρνω το γέλιο, τη χαρά και την ζεστασιά στον κόσμο. Ο ήλιος είναι κίτρινος, το φεγγάρι είναι κίτρινο, τα αστέρια είναι κίτρινα. Κάθε φορά που κοιτάς το λουλούδι ενός ολοκίτρινου ήλιου όλος ο κόσμος αρχίζει να χαμογελά. Χωρίς εμένα δεν θα υπήρχε χαρά και διασκέδαση.
To ΠΟΡΤΟΚΑΛΙ δεν κρατιόταν άλλο : Εγώ είμαι το χρώμα της υγεία και της δύναμης. Μπορεί να είμαι λιγοστό στην γη αλλά είμαι πολύτιμο … γιατί εξυπηρετώ τις ανάγκες της ανθρώπινης ζωής. Σκεφτείτε τα φρούτα, πορτοκάλια, μάνγκος, καρότα. Όταν το σούρουπο γεμίζω με το χρώμα μου τον ουρανό, η ομορφιά μου είναι μοναδική. Κανείς δεν δίνει πεντάρα γα σας τότε.
Το ΚΟΚΚΙΝΟ έσκασε από το κακό του : Εγώ είμαι πάνω απ’ όλους σας. Εγώ είμαι το αίμα – η ζωή είναι το αίμα. Είμαι το χρώμα του κινδύνου και της γενναιότητας. Πάντα μάχομαι για τα ιδανικά. Φέρνω την φωτιά στο αίμα. Χωρίς εμένα η γη θα ήταν κρύα όπως το φεγγάρι, χωρίς ζωή. Είμαι το χρώμα του πάθους, της αγάπης, το κόκκινο τριαντάφυλλο, η πανσέτα, η όμορφη παπαρούνα
Το ΠΟΡΦΥΡΟ σηκώθηκε όσο πιο ψηλά μπορούσε : Εγώ είμαι το χρώμα της βασιλείας και της δύναμης. Βασιλιάδες, αρχηγοί, επίσκοποι όλοι τους εμένα διάλεξαν γιατί εγώ είμαι το χρώμα της εξουσίας και της σοφίας. Οι άνθρωποι δεν με αμφισβητούν. Υπακούουν και υποτάσσονται.
Το ΛΟΥΛΑΚΙ μίλησε σιγανά και ήρεμα αλλά με πείσμα : Μην με ξεχνάτε. Είμαι κι εγώ εδώ. Είμαι το χρώμα της σιωπής. Φαίνομαι λίγο και περνώ απαρατήρητο αλλά χωρίς εμένα όλοι σας γίνεστε κενοί, χωρίς περιεχόμενο. Εγώ εκπροσωπώ την σκέψη και την διανόηση. Με χρειάζεστε για να υπάρχει ισορροπία και αντίθεση, για την προσευχή το σούρουπο και την εσωτερική γαλήνη.
Έτσι συνέχιζαν τα χρώματα το τσάκωμα, με το καθένα να είναι σίγουρο για την υπεροχή του. Και το τσάκωμα εξελίχθηκε σε μεγάλο καυγά.
Ξαφνικά αστραπές έσκισαν τον ουρανό και βροντές τάραξαν τη γη και άρχισε ένας τρομερός κατακλυσμός. Τα χρώματα κουλουριάστηκαν από το φόβο τους και κόλλησαν μεταξύ τους ζητώντας προστασία και κουράγια το ένα με τ΄ άλλο. Μέσα σ΄αυτό τον χαλασμό η βροχή μίλησε με δυνατή φωνή.
-Χαζά και ψωροπερήφανα χρώματα. Δεν ντρέπεστε να τσακώνεστε ποιο είναι το καλλίτερο για να επιβληθεί στ’ άλλα !! Ακόμα δεν έχετε καταλάβει πως σας έχουν φτιάξει για ένα λόγο εξαιρετικό, μοναδικό και διαφορετικό ;
Ενώστε τα χέρια σας και ελάτε προς εμένα.
Υπακούοντας την βροχή ένωσαν τα χέρια τους και μαζεμένα προχώρησαν.
- Από τώρα και στο εξής όταν θα βρέχει το καθένα από σας θα απλώνεται στον ουρανό σε ένα τόξο από χρώματα για να δείχνετε πως είστε φτιαγμένοι να ζείτε ειρηνικά.
Το ουράνιο τόξο συμβολίζει την ελπίδα του αύριο.
Υπακούοντας την βροχή ένωσαν τα χέρια τους και μαζεμένα προχώρησαν.
- Από τώρα και στο εξής όταν θα βρέχει το καθένα από σας θα απλώνεται στον ουρανό σε ένα τόξο από χρώματα για να δείχνετε πως είστε φτιαγμένοι να ζείτε ειρηνικά.
Το ουράνιο τόξο συμβολίζει την ελπίδα του αύριο.
.jpg)
