ΜΙΑ ΞΕΧΩΡΙΣΤΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

Οι  σαμανοι  του  αρχαιου   μεξικου   ονομασαν  < συμμαχους> τις   ανεξηγητες  δυναμεις  που  δρουσαν  πανω  τους.  Τις   αποκαλουσαν  <συμμαχους> επειδη  πιστευαν  οτι  μπορουσαν  να τις  χρησιμοποιησουν  συμφωνα  με τις  επιταγες   της   καρδιας  τους ,αντιληψη  η  οποια  αποδειχτηκε    μαλλον  μοιραια  για  τους   σαμανους  αυτους, καθως  αυτο  που  ονομαζαν <συμμαχο>  δεν  ειναι  παρα  ενα  ον   χωρις  σωματικη  υποσταση,  που  υπαρχει  στο  συμπαν.
Οι  σημερινοι  σαμανοι  τα  αποκαλουν  ανοργανα   οντα.
Το  να  αναρωτιεται  κανεις  ποια  ειναι η   λετουργεια  των  συμμαχων  ειναι    σαν   να  αναρωτιεται    τι    κανουμε       εμεις  οι  ανθρωποι    σε  αυτο  τον   κοσμο.  Απλως    βρισκομαστε   εδω,  αυτο     ειναι  ολο.  Και  οι  συμμαχοι  βρισκονται   κι  αυτοι  εδω,  σαν  κι  εμας   και  ισως   υπηρχαν   εδω   πριν   απο  μας..



πηγη

Αγκάλιασε με ...

Η αρμονία η συναίσθησηη κίνηση του πρωτόγνωρου φάσματος
οι μνήμες της αγάπης
Σε μια σταγόνα φως ορίζομαι
Ταξίδεψα στων άστρων τη φλεγόμενη τρέλλα
Μες στη χαώδη πολυτέλεια του γαλαξία
που απ΄τον Έρωτα γεννήθηκε
στου χρόνου την απύθμενη αγκαλιά
Αγκάλιασε με
Είμαι μια πυγολαμπίδα τόση δα.

 G.M

πηγη

Wayne Dyer

Η αφθονία δεν είναι κάτι που πρέπει να αποκτήσεις, αλλά είναι κάτι με το οποίο πρέπει να συντονιστείς.

Wayne Dyer

Gordian Knot - Rivers Dancing

Η σημερινή μουσική πρόταση από το Ράδιο Ταξιδευτές

A Shaman's Dream...

Κρυστάλλινα νερά, άγγελέ μου,

ιστοί αράχνης.

βαθύ μαύρο βελούδο.

Γέλιο μωρού, μωρό μου

ξύλινα σπαθάκια,

σκούφοι από μέταλλo,

είσαι εδώ απόψε

μουσική,

μέσα της κύματα ενώνουν.

αρχίζω και θυμάμαι

τις νύχτες στο νησί,

εγώ κι εσύ,

η βασίλισσά σου,

έκπτωτη, άγγελέ μου,

ξύλο από μέταλλο,

πολύτιμη πέτρα,

το φως στ΄ αστέρια,

το φως στα μάτια σου,

έρωτα.

Διαχρονική αγάπη.

Βρέχει μουσική,

η μουσική της βροχής,

όμως μωρό μου,

βελούδινη νύχτα,

με τυλίγει πάλι,

σκοτεινή.

Το φως μου λαμπυρίζει.

"τώρα πια μόνο ο αέρας,

ίσως να φτάνει μόνο αυτό".

Μέσα απ΄ το βλέμμα,

ψυχές μαγνήτες,

πλανήτες.

Ουρλιάζω στη σιωπή,

μέσα μου σωπαίνω.

Θυμάσαι?

Τώρα αρχίζω και θυμάμαι.

πηγη

Οδυσσέας Ελύτης - Οι κλεψυδρες του αγνώστου

Στην άγνοια ξεκουράζεται ο ουρανός

Στην κουπαστή του ύπνου ο άνθρωπος
Τυχερός αιχμάλωτος μιας φλόγας που αθωώνεται
γράφοντας τ’ αρχικά της στο        σκοτάδι
Απλωμένο σ’ άλλον κόσμο των κλειστών βλεφάρων
προνομιούχο       

Πιο κοντά στην κλειδαριά
Μεγάλου μυστικού που ανύποπτο σαλεύει προς τη λύτρωση
Εφαρμόζει ο πόθος τις εικόνες του, ζωή που υπάρχει
σ’ άλλη ζωή       
Αίμα που τρέχει από τα μάτια μου, στις πράξεις
των ηρώων του (άστρο εχέμυθο)       
Και τρέμει ο μόχθος των χεριών μου, υψώνεται
ώς τα χρώματα του θυρεού της λήθης       
Βλέπω το γέλιο που έγραψε τη μοίρα του
Βλέπω το χέρι που έδωσε το ρίγος του
Και τυλίγομαι σύννεφα που εύκολα ξεδιαλύνει
μια φτυαριά ουρανού        καθάριου.

Έμπιστο φως ξαναγεμίζεις το άλσος μου, έτοιμος είμαι στο
προσκάλεσμά σου       
Είμαστε δυο, και παρακάτω η ακροθαλασσιά πάλι με τις
πιο γνώριμες κραξιές των γλάρων       
Όπου κι αν βάλω πλώρη εδώ αράζω, το σκοτάδι
με χρωστάει στο φως       
Η γη στη θάλασσα, ή φουρτούνα στη γαλήνη

Κρεμασμένος απ’ τα κρόσσια μιας αυγής που εξάγνισε

τα νύχτια παρελθόντα       

Γεύομαι τους καινούριους ήχους, άθλους της δροσιάς

που επίστεψαν στα δέντρα       

Μια χλωρή παρουσία προχωράει στις ρίζες της κι αποκτάει

τη μέρα       

Σαν καρδιά που μπαίνει πια στη θέση της

Σαν γυναίκα που νιώθει πια τα νιάτα της

Και χαρίζει ανοίγοντας τους κόσμους των ματιών της

ηδονή ανεξάντλητη       

Μέρα ξανθή, του ήλιου ανταμοιβή και του Έρωτα

Οδυσσέας Ελύτης

Ακούς?.....

Έκλεισα με δύναμη την πόρτα μήπως και ακούσεις τον θόρυβο που έκανα φεύγοντας...
Τώρα μπορείς να με βρεις μόνο εκεί που η μουσική ζωντανεύει τα όνειρα
εκεί που συναντιόμαστε κάθε φορά που κλείνει ο κύκλος 
Ακούς ?...εκεί που σχεδιάζουμε κάθε φορά πως θα νικήσουμε την αιωνιότητα....

AnimA

Πικρή Αλήθεια -

Υπάρχει μια πικρή αλήθεια στη ζωή, που ανακάλυψα

ταξιδεύοντας ανατολικά και δυτικά.

Οι μόνοι που πραγματικά πληγώνουμε

είναι αυτοί που αγαπάμε περισσότερο.

Κολακεύουμε όσους γνωρίζουμε ελάχιστα

Ευχαριστούμε τον περαστικό επισκέπτη

Ενώ χτυπάμε απερίσκεπτα

όσους μας αγαπούν περισσότερο.

 Ella Wheeler Wilcox

ΤΟ ΔΩΡΟ ΤΟΥ ΑΕΤΟΥ

Η   δυναμη   που   κυβερνα   το  πεπρωμενο  ολων  των  ανθρωπινων  οντων   ονομαζεται    Αετος,
οχι    επειδη   ειναι   αετος   η   εχει  σχεση  με  τον  αετο,  αλλα  επειδη  εμφανιζεται  στο  ματι  του 
ενορατικου  σαν  ενας  πελωριος   καταμαυρος  αετος,  που  στεκεται  ψηλα,       φτανοντας  στο  απειρο.
...................................................................................................................................
Ο   Αετος   καταβροχθιζει    την   επιγνωση   ολων  των   πλασματων  που,  καθως   την   μια  στιγμη
ειναι   ζωντανα   πανω  στη  γη    και  την  αλλη    εχουν   πεθανει,   εχουν  γλιστρησει   στο  ραμφος 
του  Αετου,  σαν  ενα  σμηνος   απο  πυγολαμπιδες,   για   να  συναντησουν  αυτο   απο   οπου 
εκπορευτηκαν,   το  λογο  που  ειχαν  καποτε  ζωη.   Ο    Αετος   αποσυνθετει  αυτες   τις   μικροσκοπικες    φλογες,  τις  λειαινει,    οπως  ενας  βυρσοδεψης  τεντωνει  ενα   κομματι  δερμα,
κι  επειτα    τις    καταβροχθιζει.
Γιατι   ο   Αετος   τρεφεται   με  την  επιγνωση.
.................................................................................................................................
Ο  Αετος,  αυτη  η  δυναμη  που   κυβερνα  το  πεπρωμενο  ολων   των  ζωντων,  αντανακλα  εξισου
και   ταυτοχρονα ολα      αυτα  τα  ζωντανα  πλασματα.  Συνεπως, δεν  υπαρχει  λογος   ενας  ανθρωπος
να  προσευχηθει   στον   Αετο,  να  του  ζητησει  χαρες,   να  ελπισει   στο  ελεος  του.
Το   ανθρωπινο   μερος του  Αετου  ειναι  πολυ  ασημαντο    για  να  κινησει   το  συνολο..
....................................................................................................................................
Σε   καθε   ζωντανο  πλασμα  εχει  δοθει  η  δυναμη,  αν  το   επιθυμει,  να  αναζητησει  ενα  ανοιγμα
προς  την  ελευθερια    και   να  περασει  απο μεσα του.
Ειναι  φανερο  στον  ενορατικο  που  βλεπει  το   ανοιγμα,  και  στα  πλασματα  που  περνουν  μεσα
απο  αυτο,  οτι  το   δωρο  αυτο  εχει  δοθει   στον   Αετο   προκειμενου  να  διαιωνισει  την  επιγνωση.

Καρλος    Καστανεντα

ΒΑΣΊΛΙΣΣΑ ΤΩΝ ΞΩΤΙΚΏΝ

Της έφερνε δώρα αφανέρωτα
κι ανεμώνες βρεγμένες απο την πάχνη του πρωινού 
και μικρές πυγολαμπίδες 
Για να γίνουν άστρα στο χλωμό χρυσό των μαλλιών της 

Τον στοίχειωνε τις νύχτες
Απ' όλους τους ανθρώπους τον απομάκρυνε 
Κι ο κόσμος έμοιαζε για αυτόν 
Σαν μια εικόνα θολή, κιτρινισμένη απο το χρόνο
Κανένα ρολόι δεν μετρούσε τις ώρες δίπλα της 
Κι αυτος καθόταν εκεί, μαγεμένος μέσα στο λόφο 

Του έδωσε να πιει 
Το μαγικό παλιό κρασί
Που όταν το πίνεις όλα τα ξεχνάς 
Όλα
Εκτός
Απ' τη Βασίλισσα των Ξωτικών...

Paddy O'Donnell

Ο ΦΟΒΟΣ ΤΟΥ ΒΑΘΟΥΣ THΣ ΣΧΕΣΗΣ

Οι ανθρώπινες σχέσεις έχουν αλλάξει προς το χειρότερο. Οι βαθύτερες σχέσεις έχουν εξαφανιστεί σε όλα τα επίπεδα. Η σύντροφος είναι περισσότερο φιλενάδα και ο σύντροφος περισσότερο φίλος. Η φιλία είναι καλή, μα δεν μπορεί να είναι πολύ βαθιά. Η αληθινή σχέση είναι κάτι που συμβαίνει σε βάθος. Είναι μια συμφωνία βάθους. Και μόνον όταν παραδώσει κανείς τον εαυτό του, ξεφεύγει από το επιφανειακό. Μόνον όταν παραδοθείς, κάνεις το άλμα.
Στην επιφάνεια, μπορείς να επιπλέεις, αλλά τα βάθη τα φοβάσαι. Με το να πας βαθύτερα κινδυνεύεις τη σίγουρη ικανότητα που έχεις στην επιφάνεια, επειδή στην επιφάνεια κινείσαι αυτόματα, δεν χρειάζεται συνειδητότητα. Όσο όμως εισχωρείς στα βάθη, χρειάζεται να γίνεσαι όλο και πιο προσεκτικός, γιατί κάθε στιγμή μπορείς να συναντήσεις το θάνατο. Ο φόβος του βάθους έχει δημιουργήσει επιφανειακές, ανώριμες σχέσεις. Ο φίλος ή η φιλενάδα μπορούν να είναι ευχάριστοι , μα δεν μπορούν να γίνουν το πέρασμα για τα βάθη που κρύβει ο καθένας μέσα του. Με τη φιλενάδα μπορείς να έχεις σεξουαλικές σχέσεις, μα δεν μπορεί να ανθίσει η αγάπη. Η αγάπη θέλει βαθιές ρίζες. Η σεξουαλικότητα υπάρχει στην επιφάνεια, είναι κάτι βιολογικό. Μπορεί να γίνει όμορφη, αν είναι μέρος μιας βαθύτερης αγάπης. Διαφορετικά μπορεί να γίνει το πιο άσχημο πράγμα, γιατί τότε δεν υπάρχει επικοινωνία. Μόνο τα σώματα συναντιούνται. Απλώς ο ένας αγγίζει τον άλλο κι ύστερα χωρίζετε.

Osho

''Η πατρίδα των βράχων''

Αυτοί οι βράχοι οι ηλιόκτιστοι, οι γεμάτοι χαμόγελα που τραγουδάνε την ερημιά και το φως έχουν κάτι παράξενο πάνω τους.....
Δεν μπορείς εύκολα να τους καταλάβεις, αν η καρδιά σου δεν κλαίει ,αν τα μάτια σου δεν μπορούν να κοιτάξουν το φως...
Σ’ αυτούς τους βράχους τα γέλια των παιδιών άφησαν πίσω τους ένα κυκλάμινο....
Αν κοιτάξεις καλά στις ρωγμές τους, στα μεγάλα ολάνοιχτα μάτια
τους, μοιρολόγια τραγούδια του πόνου, ευχές και κατάρες θ’ ακούσεις....
Οταν φύγεις η πατρίδα των βράχων θα ’χει γίνει δική σου....
Μια κρυφή προσευχή ένα τάμα θα 'χεις κιόλας χαράξει στους βράχους της ....
{Από το ποίημα της Ν. Λαγάκου,''Η πατρίδα των βράχων''}

Rockανιζοντας

Σήμερα Παρασκευή στις 10 το βράδυ η εκπομπή Rockανιζοντας θα αφιερώσει 2 ώρες στην Ινδιάνικη μουσική...Μικρές-Ινδιάνικες-Ιστορίες  και πολλή μουσική εδώ στο Ράδιο Ταξιδευτές