July 15, 2013
July 14, 2013
July 13, 2013
July 12, 2013
July 11, 2013
Σιωπηλός Πόλεμος Αθόρυβα Οπλα 2
Η όλη αυτή η κατάσταση την οποία βιώνουμε εδώ και πολλά πολλά χρόνια, ταιριάζει απόλυτα μ'αυτά που μας αναφέρει το βίντεο. Ζουμε στο πιο πηχτο σκοταδι και η η καθημερινότητά μας σε παγκόσμιο επίπεδο επιβεβαιωνει τα προαναφερθέντα. Το θέμα είναι ότι η ανθρωπότητα δέχεται εδώ και πολλούς αιώνες έναν μη αντιληπτό και αόρατο πόλεμο από έναν εχθρό ασώματο, ο οποίος μισεί αφάνταστα τον άνθρωπο... «Δεν έχουμε να παλέψουμε με ανθρώπους, αλλά με αρχές και εξουσίες, δηλαδή με τους κυρίαρχους του κόσμου τούτου, τα πονηρά πνεύματα που βρίσκονται ανάμεσα στη γη και στον ουρανό»...(Έφεσ. 6,12).... Και αυτοί που κυβερνούν πραγματικά τον κόσμο βασίζονται στο γεγονός ότι ο κόσμος όλα αυτά τα θεωρεί τόσο απίστευτα και τα παραβλέπει σαν απλα σεναρια επιστημονικης φαντασιας και ακρατης συνωμοσιολογιας. Τα πράγματα έχουν επιταχυνθεί και κάποιοι κινούνται πάρα πολύ γρήγορα προς αυτή την κατεύθυνση του να μπορέσουν, μέσα από μεθόδους κοινωνικής μηχανικής, δηλαδή μεθόδους ψυχολογικού πολέμου, αλλά και επιστράτευσης της μοντέρνας τεχνολογίας, να οδηγήσουν εκεί τα πράγματα, ώστε να κάμψουν οποιαδήποτε αντίσταση ψυχική έχουν οι πολίτες, προκειμένου να γίνουν στην πορεία υποχείρια αυτών των κέντρων εξουσίας. Όταν θελεις να ξεμπερδευεις μια και καλη με τη φωτια, κοιτας να εξοντωσεις τον εμπρηστη, όχι να αγοραζεις και αλλα πυροσβεστικα οχηματα…
Giannis Doganis
July 10, 2013
Rush - The Trees
Η μουσική πρόταση της ημέρας είναι το the trees μέσα από το άλμπουμ Hemispheres
που κυκλοφόρησε το 1978
There is unrest in the forest,
There is trouble with the trees,
For the maples want more sunlight
And the oaks ignore their pleas.
The trouble with the maples,
(And they're quite convinced the're right)
They say the oaks are just too lofty
And they grab up all the light.
But the oaks can't help their feelings
If they like the way they're made.
And they wonder why the maples
Can't be happy in their shade.
There is trouble in the Forest,
And the Creatures all have fled,
As the Maples scream oppression,
And the Oaks just shake their heads.
So the maples formed a union
And demanded equal rights.
"These oaks are just too greedy;
We will make them give us light."
Now there's no more oak oppression,
For they passed a noble law,
And the trees are all kept equal
By hatchet, axe, and saw.
July 9, 2013
ΠΟΙΗΜΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΡΧΕΣΑΙ
Ζέστη του καλοκαιριού
καυτή μου ανάσα
σιωπηλή σαν αξόδευτο φως
Ζέστη του κορμιού σου
όταν μου παραδίνεται τα ξημερώματα
όταν ανοίγω την ψυχή σου
και διαβάζω ό,τι έκρυβες σε όλη τη ζωή
Σκληρή ομορφιά
σώμα γλυπτό
καθώς σμιλεύω με υπομονή
και έρωτα τη νύχτα σου
Γυναίκα όνειρο
για λαίμαργες αισθήσεις
μα τόσο αδιαπέραστη
σε λέξεις και αισθήματα
Χρειάζεσαι έναν ήλιο να σε καίει αλύπητα
χρειάζομαι ένα χρυσό κλειδί
για να σ’ αποκαλύψω
κι ύστερα γονατιστός
να προσκυνώ τον ίσκιο σου
Λέξεις γλυκές – κατάρα μου
Λέξεις φτωχές – ζωή μου
Ποίημα που δεν έρχεσαι
ποίηση που δε σ’ αντέχω
Εσύ.
(Από τη συλλογή ΕΚΤΟΣ ΕΛΕΓΧΟΥ…)
καυτή μου ανάσα
σιωπηλή σαν αξόδευτο φως
Ζέστη του κορμιού σου
όταν μου παραδίνεται τα ξημερώματα
όταν ανοίγω την ψυχή σου
και διαβάζω ό,τι έκρυβες σε όλη τη ζωή
Σκληρή ομορφιά
σώμα γλυπτό
καθώς σμιλεύω με υπομονή
και έρωτα τη νύχτα σου
Γυναίκα όνειρο
για λαίμαργες αισθήσεις
μα τόσο αδιαπέραστη
σε λέξεις και αισθήματα
Χρειάζεσαι έναν ήλιο να σε καίει αλύπητα
χρειάζομαι ένα χρυσό κλειδί
για να σ’ αποκαλύψω
κι ύστερα γονατιστός
να προσκυνώ τον ίσκιο σου
Λέξεις γλυκές – κατάρα μου
Λέξεις φτωχές – ζωή μου
Ποίημα που δεν έρχεσαι
ποίηση που δε σ’ αντέχω
Εσύ.
(Από τη συλλογή ΕΚΤΟΣ ΕΛΕΓΧΟΥ…)
Αλέξης Σταυράτης
Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΜΥΣΤΙΚΗ
Ο κόσμος που ζούμε είναι γεμάτος μυστικά. Εσύ είσαι γεμάτος μυστικά. Μυστικά που ούτε εσύ ο ίδιος δεν τα γνωρίζεις. Ονειρεύεσαι τα βράδια και όταν ξυπνάς έχεις ξεχάσει το όνειρο για να διαφυλάξεις το μυστικό. Μιλάς και δεν λες την αλήθεια για να μην αποκαλυφθεί το μυστικό σου.
Κρύβεις το σημάδι που έχεις στο σώμα σου για να το κρατήσεις μυστικό.
Και έχεις την αφέλεια να πιστεύεις ότι η άποψη που σου πλασάρουν είναι η αλήθεια.
Όχι, φίλε μου. Την αλήθεια την κρύβουν, όπως ακριβώς την κρύβεις κι εσύ. Την αλήθεια την φοβούνται. Γιατί αν μάθεις την αλήθεια, τότε ο κόσμος δεν θα είναι πια ο ίδιος. 'Άλλωστε αλήθεια ετυμολογικά είναι (α - στερητικό και λήθη) αυτό που δεν ξεχνιέται, κι αν τυχόν μάθεις την αλήθεια δεν πρόκειται να την ξεχάσεις ποτέ.
Νομίζεις ότι ο κόσμος είναι αυτό που βλέπουν τα μάτια σου, μα τα μάτια σου βλέπουν μόνο ότι βρίσκεται σε ορισμένο φάσμα φωτός. Την υπεριώδη ακτινοβολία, τις ακτίνες γ, τις ακτίνες Χ, δεν τις βλέπεις κι όμως υπάρχουν. Εκτός όμως της δεδομένης επιστημονικής ανικανότητας των ματιών σου σε ορισμένα φάσματα, μην ξεχνάς ότι η επεξεργασία της οπτικής εικόνας γίνεται στον εγκέφαλο. Άρα ο εγκέφαλος σου αποφασίζει τι είναι αυτό που βλέπεις. Δηλαδή, βλέπεις το αποτέλεσμα της επεξεργασίας του εγκεφάλου σου και νομίζεις ότι βλέπεις την αλήθεια. Και εκτός αυτού, ο εγκέφαλος εξηγεί τα πάντα σύμφωνα με αυτά που ταιριάζουν στη λογική σου. Ότι δεν ταιριάζει στην λογική σου, το απορρίπτει ως παράλογο και στο εξηγεί ως οφθαλμαπάτη ή φαντασία. Και αυτή τη λογική που απωθεί ως παράλογο ότι δεν της ταιριάζει στην έχουν διδάξει άλλοι, δεν είναι καν δική σου. Οι άλλοι, λοιπόν, σου έχουν μάθει τι να βλέπεις και επομένως αυτό που βλέπεις είναι αυτό που οι άλλοι θέλουν να δεις. Το ίδιο συμβαίνει και με τις άλλες τέσσερις αισθήσεις σου. Ακούς , μυρίζεις , γεύεσαι και πιάνεις ότι σου έχουν μάθει να ακούς, να μυρίζεις, να γεύεσαι και να πιάνεις .
Υπάρχουν στιγμές όμως, που κάποιες αστραπές αλήθειας σκίζουν τον μαύρο ουρανό της λογικής σου και τότε αισθάνεσαι ότι κάτι είδες με το πλάι του ματιού σου. Γυρνάς να το αντικρίσεις κατάματα, αλλά δεν το βλέπεις. Κι όμως είχες αισθανθεί ότι κάτι ήταν εκεί. Αλλά η αστραπή της αλήθειας είναι ορατή μόνο με το πλάι του ματιού, ποτέ κατάματα. Γιατί κατάματα ο φράχτης της λογικής γίνεται πανύψηλος και δεν μπορεί τίποτα να τον διαπεράσει.
Δεν λέω ότι είναι εύκολο να αντικρίσεις την αλήθεια. Λέω όμως, ότι αξίζει να προσπαθήσεις. Και το πρώτο βήμα που πρέπει να κάνεις είναι να αμφισβητήσεις ότι νομίζεις πως είναι αλήθεια. Σε έχουν εξαπατήσει οι άρχοντες της καθημερινότητας και σε έχουν κάνει υπηρέτη της "κοινής" λογικής. Μα εσύ δεν είσαι κοινός, είσαι μοναδικός. Και το ξέρεις, το αισθάνεσαι, βλέπεις τα σημάδια, αλλά φοβάσαι να ξεκινήσεις . Φοβάσαι γιατί ξέρεις ότι τον δρόμο της αλήθειας τον διασχίζεις μόνος σου . ΨΕΜΑΤΑ. Οι άλλοι έχουν ήδη ξεκινήσει. Σε περιμένουν.
Υ.Γ. Αν κάποια στιγμή νοιώσεις ένα φιλικό άγγιγμα στην πλάτη και γυρίσεις πίσω σου και δεν δεις κανέναν, μην ανησυχήσεις. Θα είμαι εγώ που θα σου υπενθυμίζω ότι ήρθε η ώρα να ξεκινήσεις.
ΛΙΑΝΑ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ
Subscribe to:
Posts (Atom)