Πνευματικές Σχέσεις - Το νέο μοντέλο σχέσεων

“Το αρχέτυπο του Γάμου δεν είναι πλέον λειτουργικό. Αντικαθίσταται από ένα νέο αρχέτυπο που

σχεδιάστηκε ώστε να υποστηρίζει την πνευματική ανάπτυξη. Αυτό είναι το αρχέτυπο της πνευματικής ή ιερής συντροφικότητας.” – Gary Zukov

Κατά ανάλογο τρόπο ο Scott Peck το 1977 έγραφε για την αγάπη στο “The Road less traveled” πως
“Αγάπη είναι η θέληση να επεκτείνουμε τον εαυτό μας με στόχο να θρέψουμε τη δική μας πνευματική ανάπτυξη ή την πνευματική ανάπτυξη ενός άλλου”

Όλοι μας αναγνωρίζουμε τη μεταβατική περίοδο που περνούν οι οικογενειακοί θεσμοί, ο θεσμός του γάμου και γενικότερα οι μορφές των σχέσεων μας.
Άλλοι περισσότερο κι άλλοι λιγότερο αναγνωρίζουν τη δίψα τους για ψυχική
και πνευματική επαφή… και σπάνια τη βρίσκουν στα όρια του γάμου τους…

Η πνευματική εγγύτητα και υποστήριξη δυστυχώς σπάνια αποτελεί συστατικό
των σημερινών ζευγαριών κι έτσι, ενώ ίσως κάποιοι έχουν βολευτεί ή έχουν συμβιβαστεί στη ζωή τους, η ψυχή επαναστατεί και αναζητά διέξοδο για  τις ελλείψεις της… Αναζητά την αλήθεια και την ελευθερία της να Είναι…
Τα έντονα ρεύματα αναζήτησης, αυτογνωσίας και πνευματικότητας δεν αφήνουν στάσιμες τις ανθρώπινες σχέσεις. Τις παρασύρουν και τις μετουσιώνουν. Κάποιες σχέσεις αντέχουν τη μετουσίωση, κάποιες άλλες όχι…

Πολλοί παρασύρονται και αναζητούν μονίμως το “άλλο τους μισό” με βάση τα παλιά πρότυπα… όμως -θέλοντας ή μη- η αλλαγή είναι εδώ και πρέπει να τη δούμε κατάματα…

Αναζητώντας την πληρότητα εντός μας, επιδιώκοντας την πνευματική μας εξέλιξη, διψώντας για αλήθεια και φως, δεν μπορούμε να συντηρούμε το παλιό… όταν αυτό δεν φέρει τα σημάδια της μετουσίωσης.
Συχνά το ερώτημα που παραμένει είναι αν μπορεί να “σωθεί” ο γάμος μας, ενώ η αλήθεια είναι πως μόνον η ατομική μας “σωτηρία και εξέλιξη” μέσα από την ύπαρξη πνευματικής αλληλοϋποστήριξης ανάμεσα στο ζευγάρι είναι αυτό που μετρά.
Αν και οι δύο σύντροφοι στοχεύουν στην προσωπική τους εξέλιξη και το
άνοιγμα της συνείδησης τους, αν μπορούν να είναι πνευματικοί σύντροφοι
μέσα στο γάμο τους, τότε ναι, όλα μπορούν να γίνουν καλύτερα…

Αν αναζητάμε να θεραπεύσουμε απλά ότι δεν μας αρέσει….
Αν μένουμε δέσμιοι των φόβων μας και συνεχίζουμε να σκαρφιζόμαστε νοητικές στρατηγικές για τη “βελτίωση” της σχέσης και της συμβίωσης μας μέσα στο γάμο… “λάθος δρόμο πήραμε καρδιά μου”…

Ο νους οφείλει να υποκλίνεται στη σοφία της καρδιάς.
Όσο κι αν καταπιέζουμε την αλήθεια μας ή αν θέτουμε χρονικές προθεσμίες και παρατάσεις ή όρους και όρια, αυτά δεν θα βοηθήσουν το “παλιό μοντέλο του γάμου” να επιβιώσει…
Οφείλουμε να βρούμε τη γενναιότητα και το θάρρος να δούμε την αλήθεια μας και να πορευτούμε με ακεραιότητα, όσο δύσκολο κι αν μοιάζει αρχικά.

Μέσα μας γνωρίζουμε αν παραμένουμε σε μια σχέση από φόβο και εξάρτηση, επειδή δεν αντέχουμε την ευθύνη της ελευθερίας και της υπευθυνότητας μας…
Μέσα μας γνωρίζουμε αν η σχέση μας επιδέχεται “θεραπείας” ή αν μας
πρόσφερε ήδη ότι είχε να μας προσφέρει και καλούμαστε να πάμε παρακάτω
- και δεν το κάνουμε απλά επειδή φοβόμαστε…
Μέσα μας γνωρίζουμε αν σεβόμαστε τον εαυτό μας ή αν σκλαβώσαμε
οικειοθελώς την ψυχή μας και την εξέλιξη της…. από φόβο και αδυναμία…

Με ποιο τρόπο όμως διαφέρει μια πνευματική σχέση από το παλιό μοντέλο σχέσεων και τον κλασικό γάμο?

Οι ακόλουθες δηλώσεις από το βιβλίο της Σούζαν Πέιτζ αποτελούν έναν τρόπο που μας βοηθά να δούμε τις ριζικές αυτές διαφορές:

Στο παλιό μοντέλο, προοδεύεις συνομιλώντας με τον σύντροφο σου και
στηρίζεσαι στις επικοινωνιακές δεξιότητες της σχέσης.

• Στην Πνευματική σχέση, η πρόοδος σημειώνεται επιλέγοντας πνευματικές ενέργειες που εκπορεύονται από τον εαυτό σου.

Στο παλιό μοντέλο, στόχος σας είναι να λύσετε τα προβλήματά σας.

• Στην Πνευματική σχέση στόχος είναι να ξεπεραστούν τα προβλήματα μέσα από ένα νέο επίπεδο συνείδησης.

Στο παλιό μοντέλο, ο στόχος είναι να βελτιωθεί η σχέση, να μετακινείται από δυσλειτουργικές σε λειτουργικές καταστάσεις, να ευδοκιμεί.

• Στην Πνευματική σχέση ο στόχος είναι, για κάθε εταίρο, να εξελιχθεί και να αναπτυχθεί πνευματικά.

Στο παλιό μοντέλο, θέλεις να λύσεις τα προβλήματα, ενθαρρύνοντας το σύντροφό σου να αλλάξει.

• Στην Πνευματική σχέση ενθαρρύνεις τον εαυτό σου να αλλάξεις εσύ ο ίδιος.

Στο παλιό μοντέλο, βασίζεσαι στο μυαλό σου. Προσπαθείς να καταλάβεις τα πράγματα, σχεδιάζεις στρατηγικές, αναζητάς λύσεις, επιθυμείς να διατηρείς τα πράγματα υπό έλεγχο, και γενικά δημιουργείς πολύ θόρυβο μέσα στο κεφάλι σου.

• Στην Πνευματική σχέση, επιβάλεις ηρεμία στο μυαλό σου και βασίζεσαι στην εσώτερη σοφία του σώματος σου. Παύεις να προσπαθείς να καταλάβεις και να αλλάξεις τα πράγματα και δίνεις προσοχή σε αυτό που είναι.

Στο παλιό μοντέλο, επικεντρώνεσαι στις διαφορές μεταξύ σας και αναρωτιέσαι: “Πώς μπορούμε να διορθώσουμε ό,τι είναι λάθος;”

• Στην Πνευματική σχέση αναζητάς τα κοινά, την ομοιότητα και την ενότητα και αναρωτιέσαι: “Με ποιό τρόπο είμαστε και οι δύο μέρος της ανθρώπινης εμπειρίας; Πόσο ίδιοι είμαστε;

Στο παλιό μοντέλο η συνεχής αναζήτηση της βελτίωσης σε κρατά σε μια μόνιμη κατάσταση δυσαρέσκειας. -Πιστεύεις πως μπορείς να την κάνεις καλύτερη.

• Στην Πνευματική σχέση η κατάσταση της δυσαρέσκειας είναι το πρόβλημα. Ξεκινάς με την αποδοχή.

Η σταδιακή αλλαγή είναι αργή και παλιό μοντέλο. Οι παλιές συνήθειες πεθαίνουν δύσκολα. Η πρόοδος είναι σταδιακή. Δεξιότητες επικοινωνίας στη Σχέση απαιτούν πρακτική.

• Στην Πνευματική σχέση, μια εσωτερική, ατομική, μετατόπιση μπορεί να δημιουργήσει “θαυματουργή” αλλαγή σε μια στιγμή. Μπορείς να κάνεις άλματα και να πεις π.χ.: «Ήμουν τυφλός, αλλά τώρα βλέπω.”

Στο παλιό μοντέλο, υπάρχουν όρια για το πόσο ευτυχισμένοι μπορούν να είναι δύο άνθρωποι μαζί για πολλά χρόνια.

• Στη Πνευματική σχέση, η χαρά της σύνδεσης είναι απεριόριστη.

Στο παλιό μοντέλο, οι σχέσεις είναι “σκληρή δουλειά”.

• Στην Πνευματική σχέση, η πνευματική ανάπτυξη είναι σκληρή δουλειά, οι σχέσεις είναι μια χαρά.

Στο παλιό μοντέλο, πιστεύεις ότι πρέπει να είσαι παντρεμένος/-η με το σωστό άτομο.

• Στην Πνευματική σχέση, γνωρίζεις ότι πιο σημαντικό από το να έχεις το σωστό σύντροφο, είναι, να είσαι εσύ ο κατάλληλος σύντροφος.

Στο παλιό μοντέλο, αν θέλεις περισσότερα από το σύντροφό σου, πρέπει να μάθεις να ζητάς αυτό που θέλεις, χρησιμοποιώντας καλύτερες δεξιότητες επικοινωνίας στη σχέση.

• Στην Πνευματική σχέση άν θέλεις περισσότερα δίνεις περισσότερα.

Στο παλιό μοντέλο, είναι αδύνατο να εργαστεί κανείς για τη σχέση ή να σημειωθεί οποιαδήποτε πρόοδος, παρά μόνο εάν αμφότερα τα μέρη είναι πρόθυμα να μιλήσουν.

• Στην Πνευματική σχέση, το πνευματικό ταξίδι ενός μέλους του ζεύγους μπορεί να δημιουργήσει σημαντικές αλλαγές στη σχέση. Μπορεί να επιλέξει μονομερώς πνευματικές ενέργειες και δράσεις ή να προσφέρει πνευματική καθοδήγηση, συχνά δίχως να πει ούτε μια λέξη στον άλλο.

Στο παλιό μοντέλο, προσεγγίζεις τα ερώτηση, “ποιος είναι σωστός και ποιος και ποιος έχει δίκιο; Ποιος πρέπει να αλλάξει;”

•Στην Πνευματική σχέση δεν έχει σημασία το δίκιο και το σωστό. Προσεγγίσουμε τα προβλήματα με την ερώτηση: “Άσχετα από το ποιος έχει δίκιο, τι μπορώ να κάνω
εγώ για να σημειωθεί μια θετική διαφορά;”

επιμέλεια παρουσίασης: Ευαγγέλου Χρυσάνθη

πηγή: Από την συλλογή και διάδοση πληροφοριών του Παναγιώτη Τσουράπα

πηγη

Έρχομαι να σε συναντήσω

Έρχομαι να σε συναντήσω μέσα απ΄ τους αιώνες.
Η απουσία των χρόνων με φέρνει εδώ
απόστημα οδύνης στον κρατήρα των ματιών σου
που κυλάει στο μάγουλο σου δάκρυ.
Φρεγάτα της ζωής το δάκρυ
στις θάλασσες των αισθήσεων
λικνίζει τους πόθους μου ερωτικά.

Έρχομαι να σ΄ αγαπήσω μέσα απ΄ τους αιώνες των αιώνων.
Να θερίσω τους κάμπους της ψυχής σου
να στραγγίσω την ουσία σου
να κοινωνήσω το σώμα σου
να λατρέψω τις ηδονές σου.
Πόθος των πόθων ο πόθος που με φέρνει σε σένα.

Έρχομαι να σε διεγείρω μέσα απ΄ τους κυκλώνες των χαρών
έκκριση ώριμη των γαμετών σύσμειξη θεία
που θα γεννήσει γλυκό καρπό το δώρο της δημιουργίας.
Μελωδία στεναγμών ο σπόρος στην αγκαλιά του κορμιού σου
ανθίζει τους καημούς μου ερωτικά.

Έρχομαι να σε ταξιδέψω στα περιβόλια του μέλλοντος.
Να σπείρω τους κάμπους της ψυχής σου
να μεταγγίσω την ουσία σου
να λειτουργήσω το σώμα σου
να διαιωνίσω τις ηδονές σου.
Καημός των καημών ο καημός που με φέρνει σε σένα.

Αγγελιοφόρος της ζωής το άγγιγμα σου
ξεδιπλώνει τους αέρηδες του κορμιού μου
αποθέτοντας τη γύρη των σπλάχνων μου
γόνιμο σπέρμα στη μήτρα της γης.
Ευλογημένο ρόδο της προσμονής ο ανθός
που μπουμπουκιάζει στην καρδιά της άνοιξης.

Έρχομαι να σε συναντήσω μέσα απ΄ τη φύση του αρσενικού
λατρεία ιερή των θηλυκών σου κυττάρων.
Έρχομαι κουβαλώντας τη γνώση των γερασμένων βράχων
σοφία του καινούριου στους θύλακες των μαστών σου.
Ζωή της ζωής η ζωή που θα θηλάσει τους μαστούς σου.

Έρχομαι να σε συναντήσω μέσα απ΄ τους αιώνες.
Έρχομαι να σε ταξιδέψω στα περιβόλια του μέλλοντος
Σπύρος Ποταμίτης

Στη χώρα της αγάπης πάντα συμβαίνουν θαύματα

...στη χώρα τού έρωτα δε βραδιάζει ποτέ, γι' αυτό κι έχουμε όλο το χρόνο να συναντηθούμε…
…κι όταν θέλει να βραδιάσει, τότε ανατέλλεις τα φεγγάρια σου και μένουν ανοιχτοί οι δρόμοι της αγάπης μας….
…κι αυτό που οι άλλοι λένε απόσταση, εμείς το λέμε άρωμα της καρδιάς που διαρκώς μάς αναστατώνει…
...Στη χώρα της αγάπης πάντα συμβαίνουν θαύματα. Αν δεν τα είδες, δεν αγάπησες...

Αλέξης Σταυράτης

Nightwinds - Ivy

Οι Nightwinds είναι από εκείνα τα συγκροτήματα που διαλύθηκαν πριν καλά καλά  κυκλοφορήσουν το πρώτο τους άλμπουμ με έναν τραγουδιστή που μοιάζει με διασταύρωση μεταξύ Geddy Lee και Jon Anderson ένα πολύ όμορφο τραγούδι είναι η μουσική πρόταση της ημέρας από το Ράδιο Ταξιδευτές

Σε κάθε σταυροδρόμι

Σε κάθε σταυροδρόμι της ζωής σου συναντάς και άλλες ζωές, το να τις αναγνωρίσεις ή να μην τις αναγνωρίσεις, το να ζήσεις μαζί τους ή να τις εγκαταλείψεις, εξαρτάται από την επιλογή που κάνεις εκείνη την συγκεκριμένη στιγμή; και εαν δεν το γνωρίζεις , μεταξύ της ευθείας και της στροφής, συχνά "παίζετε" η δική σου ύπαρξη και εκείνη του διπλανού σου.

Susanna Tamaro

σήμερα επέλεξα να ΠΕΤΑΞΩ!

Όταν επέλεξα να χαμογελάσω προσπαθήσατε να μου κόψετε την ευτυχία.
Όταν επέλεξα να αγαπήσω, με κάνατε να αδιαφορήσω σε κάθε συναίσθημα.
Όταν θέλησα να επιλέξω την μοναξιά , με "πνίξατε " με ανθρώπους.
Προσπαθήσατε με κάθε τρόπο να με εξοντώσετε.
Εμπρός ,ελάτε, εαν σας βαστάει, αφού ακόμα δεν παραιτήθηκα απο την ελευθερία.
Δεν έχω ακόμα τελειώσει την μάχη μαζί σας.
Ελάτε , εαν σας βαστάει, να μου κόψετε τα φτερά, γιατί σήμερα επέλεξα να ΠΕΤΑΞΩ!

πηγη

feel the music deep inside \♫

Οι λυκοι του αρχεγονου ουρλιαχτου

Τις νυχτες του φεγγαριου, μεσα μου αγρυπνα ο λυκος του αρχεγονου ουρλιαχτου. Τοτε ειναι, που θελω να τρεξω στα βουνα τα γεματα ελατα, την μυρωδια του δασους να νιωσω να γεμιζει τα πνευμονια μου, την γη ν' αγαπησω και τις πετρες. Σαν ο αρχεγονος εαυτος μου αφυπνιζεται και αφυπνιζει, πνευμα αρπακτικου που εχει βρει την θεση του στην φυση, η φωνη της ελευθερης καρδιας ταλαντωνεται. Μεχρι που καθαρα ακουγεται, να σκιζει σαν αετος, τον βραδινο-νυχτερινο αερα. Και μεσα μου ολα γεμιζουν-δεν υπαρχει πια κενο, μονο η ατοφια ατμοσφαιρα του αληθινου. Η ματια μου ταξιδευει πανω απο τις κορφες των δενδρων, των βουνων, ακουμπα τον ουρανο και στεκεται στο πιο ψηλο σημειο. Εκει που θελει να φτασει η καρδια. Ακουω τον ηχο της σιωπης και ολα μεσα μου δυναμωνουν, σαν το τραγουδι της παναρχαιας γης. Στα μονοπατια της, τατουαζ στο αιωνιο κορμι της, που απο παντα ηταν χαραγμενα, βρισκω τροπο και ξαναπερπατω. Στα πελματα μου νιωθω το χωμα αφρατο να κολαει, απο την υγρασια στις ριζες των δενδρων και ειναι σαν να κουβαλω μαζι μου την αληθεια. Γευομαι το πρωτο χιονι, σαν πεφτει παχυ και η ψυχη μου λιωνει μαζι. Τα ρουθουνια μου γεμιζουν απο τοσο καθαρο αερα, που σε καθε αναπνοη καθε κακη σκεψη φευγει. Μενει μονο η οσμη του δασους και του εαυτου μου. Το ενστικτο μου μιλα, για πρωτη φορα το ακουω τοσο καθαριο κρυσταλλο. Γυριζω προς το μερος, που αχνοφαινονται οσα θελει να μου δειξει. Γυριζω στην αρχη μου, στην αρχεγονη ψυχη μου. 

Μαριαντζελλα

Ηδονή…

Ηδονή….
Δύο μορφές, δύο πρόσωπα, αλλά μια ψυχή: Εσύ και εγώ
Το φώς της μέρας χαράζει χρώματα και αρώματα λουλούδια.. και κελαηδίσματα πουλιών μας τυλίγει  η αθανασία
Τη στιγμή που μπαίνουμε στον κήπο, του έρωτα σου εσύ και γω
Όλα τα αστέρια του ουρανού θα τρέξουν εκεί έξω να κοιτάξουν εμάς
Όπως καίμε σαν την πορτοκαλή πανσέληνο ίδια,εσύ και γω
Ακόμα και το φώς του ήλιου θα οργιστεί μαζί μας από τη λάμψη της αγάπης μας
Σε αυτό το μέρος όπου γελάμε εκστατικά,
Τι θαύμα εσύ κι εγώ, περιπλεκόμενοι στην ίδια φωλιά?
Τι θαύμα εσύ κι εγώ: μια αγάπη, ένας εραστής, μια φωτιά,
Σε αυτόν τον κόσμο και το επόμενο, σε μια έκσταση χωρίς τέλος

Μανταλένα Ρούσσου

feel the music deep inside \♫/

"ο νους και η καρδια"...η "της καρδιας ο νους..."

και ταξιδεψα στα περατα του κοσμου...

ανεβηκα μεχρι το φεγγαρι...
το συμπαν ολο εξερευνησα με το μυαλο μου...
εγω ο ανθρωπος...
το τελειοτερο ολων των δημιουργηματων
ομως ξεχασα...
οτι καπου ειχα αφησει την καρδια μου...
κι ετσι η διαδρομη μου ηταν μιση...
ανολοκληρωτη...
εβλεπα πολλα μα δεν ενοιωθα...
ακουγα πολλα αλλα δεν τα ζουσα...
ετρεχε ξεφρενα ο νους να εξηγησει...
μεχρι που χαθηκα στο λαβυρινθο του...
και τοτε ηρθες εσυ ψυχη μου...
σαν την αριαδνη τον μιτο μου εδωσες να κρατω..
και μου ειπες...
οσο πιο ψηλα θα ανεβαινεις με τον νου...
τοσο πιο βαθεια θα γινεται η πληγη στην καρδια σου...
οσο το χασμα θα μεγαλωνει...
τοσο θα αποχωριζεσαι απο μενα..
και τοσο ο πονος σου θα γινεται αβασταχτος...
μεχρι να θυμηθεις πως η ψυχη σου σ'ενωνει...
μεχρι να της επιτρεψεις να ερθει
να σε γιατρεψει απ'ολους τους διαχωρισμους
που το μυαλο σου δημιουργει...
και μεχρι η αγαπη που φερει να εγκατασταθει μεσα σου...
κι ολα ενα να γινουν ξανα...
πολλες πλανες θ'ανακαλυψεις...
μεγαλες ταραχες θα περασεις..
φουρτουνες και πικρες θα γυρισουν ξανα..
να σου θυμισουν ποσο λαθος ζουσες...
ποσα λαθη εκανες ζωντας με καρδια κλειστη...
μα δεν υπαρχει ζωη σε μια καρδια κλειστη...
κιαυτο το ξεχασες..
παρα μονο φοβος ,αγνοια ,πονος, δυστυχια..
μαζι μου ταξιδευοντας στο απειρο..
μαζι μου ταξιδευοντας στο χρονο...
θ'αντιληφθεις οτι υπαρχει κι αλλος κοσμος...
αλλος νους..
αυτος της καρδιας σου...
μιας καρδιας που παλλεται και δονειται στο ρυθμο του συμπαντος
γνωριζει οτι βιωνει
και βιωνει οτι γνωριζει...
υπαρχει γιατι ζει...
και ζει γιατι υπαρχει...
οταν η καρδια ενωνεται με το νου...
ενα θαυμα συντελειται...
το θαυμα της ενωσης....
αυτο που λεμε αγαπη..

πηγη

feel the music deep inside \♫/

Our first teacher is our own heart. 

– Cheyenne

Δεν πρόδωσε ποτέ όνειρο άνθρωπο επι γης...

Αυτό θέλησα ..αυτο θέλω.Τι κι αν πήγαν όλα στραβά;
Και χθες..και σήμερα..και αύριο..και πάντα
θα μου λείπει η αγκαλιά σου..μόνο μέσα της ξαναβρήκα
για λίγο την ηρεμία ,την ανεμελιά και το χαμόγελο εκείνου
του μικρού παιδιού που υπήρξα καποτε..
Γι 'αυτο ταξιδεύω το όνειρο για να αντέξω
την πιο ζόρικη αλήθεια..αυτή που ελάχιστοι
ενήλικες μπορούν να κοιτάξουν κατάματα πια.
Αυτή που τους χαμογελά καλοσυνάτα
μα με αυθάδεια και λεει:
Δεν πρόδωσε ποτέ όνειρο άνθρωπο επι γης...
ο άνθρωπος φοβάται σαν έρθει η ώρα να του δώσει πνοή
γιατί χρειάζεται όλη μα όλη η ψυχη του ακόμη
κι η τελευταία σταγόνα απ' της καρδιάς το αίμα.-

Αeriko