Ήθελα να ξεκινήσω απευθείας με την παράγραφο «ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΟΛΩΝ
ΤΩΝ ΠΑΡΑΠΑΝΩ: ΠΕΙΝΑ, ΠΑΓΚΟΣΜΙΕΣ ΚΡΙΣΕΙΣ, ΠΟΛΕΜΟΙ» αλλά κάτι τέτοιο θα ήταν εντελώς αστήρικτο αν δεν προηγούνταν όλα όσα ακολουθούν αμέσως παρακάτω και τα οποία υποστηρίζουν την υπόθεση ότι ο άνθρωπος έχει πέσει στην πλάνη ότι είναι παμφάγο ζώο και πρέπει έτσι να καταναλώνει και ζωικά προϊόντα.
ΜΕΤΑΒΟΛΙΣΜΟΣ ΖΩΙΚΗΣ ΠΡΟΤΕΪΝΗΣ: ΚΕΡΔΙΣΜΕΝΕΣ ΟΙ ΜΑΧΕΣ, ΧΑΜΕΝΟΣ Ο ΠΟΛΕΜΟΣ.
Με χαρά ακούω γνωστούς και φίλους να λένε ειδικά κατά τις περιόδους νηστείας «…με την ευκαιρία κάνουμε και αποτοξίνωση…»
Αποτοξίνωση λοιπόν. Είναι ευχάριστο να αναγνωρίζουμε το γεγονός ότι τρώγοντας κρέας τροφοδοτούμε τον οργανισμό μας με τοξίνες. Είναι πραγματικά έτσι, ακριβώς έτσι.
Ωστόσο δεν χρειάζονται ανησυχίες. Υπάρχουν καλά νέα ακόμα και για την περίοδο μετά τη λήξη της νηστείας.
Τα καλά νέα λοιπόν είναι ότι ο οργανισμός μας διαθέτει τρόπο να εξουδετερώνει και μάλιστα άμεσα αυτές τις τοξίνες που απελευθερώνουν στο αίμα οι ζωικές πρωτεΐνες διότι εάν παραμένανε στο αίμα θα παθαίναμε (και ίσως να πεθαίναμε από… ) δηλητηρίαση.
Τα άσχημα νέα: Υπάρχει μόνος ένας τρόπος για να συμβεί αυτή η εξουδετέρωση: Με χρήση φωσφόρου. Υπάρχει μόνο σε ένα σημείο και αποδεσμεύεται από εκεί προκειμένου να επιτελέσει το θείο αυτό έργο:
Κόκκαλα.
Τα κόκκαλα αποτελούνται από ένα στρώμα φωσφορικού ασβεστίου. Έτσι λοιπόν αποδεσμεύεται φωσφορικό ασβέστιο από τα κόκκαλα και ο μεν φώσφορος χρησιμοποιείται για εξουδετέρωση των τοξινών αυτών ενώ
το ασβέστιο που έχει διαχωριστεί αποβάλλεται μέσω των ούρων αφού κάνει πρώτα μια στάση στα νεφρά!ΤΩΝ ΠΑΡΑΠΑΝΩ: ΠΕΙΝΑ, ΠΑΓΚΟΣΜΙΕΣ ΚΡΙΣΕΙΣ, ΠΟΛΕΜΟΙ» αλλά κάτι τέτοιο θα ήταν εντελώς αστήρικτο αν δεν προηγούνταν όλα όσα ακολουθούν αμέσως παρακάτω και τα οποία υποστηρίζουν την υπόθεση ότι ο άνθρωπος έχει πέσει στην πλάνη ότι είναι παμφάγο ζώο και πρέπει έτσι να καταναλώνει και ζωικά προϊόντα.
ΜΕΤΑΒΟΛΙΣΜΟΣ ΖΩΙΚΗΣ ΠΡΟΤΕΪΝΗΣ: ΚΕΡΔΙΣΜΕΝΕΣ ΟΙ ΜΑΧΕΣ, ΧΑΜΕΝΟΣ Ο ΠΟΛΕΜΟΣ.
Με χαρά ακούω γνωστούς και φίλους να λένε ειδικά κατά τις περιόδους νηστείας «…με την ευκαιρία κάνουμε και αποτοξίνωση…»
Αποτοξίνωση λοιπόν. Είναι ευχάριστο να αναγνωρίζουμε το γεγονός ότι τρώγοντας κρέας τροφοδοτούμε τον οργανισμό μας με τοξίνες. Είναι πραγματικά έτσι, ακριβώς έτσι.
Ωστόσο δεν χρειάζονται ανησυχίες. Υπάρχουν καλά νέα ακόμα και για την περίοδο μετά τη λήξη της νηστείας.
Τα καλά νέα λοιπόν είναι ότι ο οργανισμός μας διαθέτει τρόπο να εξουδετερώνει και μάλιστα άμεσα αυτές τις τοξίνες που απελευθερώνουν στο αίμα οι ζωικές πρωτεΐνες διότι εάν παραμένανε στο αίμα θα παθαίναμε (και ίσως να πεθαίναμε από… ) δηλητηρίαση.
Τα άσχημα νέα: Υπάρχει μόνος ένας τρόπος για να συμβεί αυτή η εξουδετέρωση: Με χρήση φωσφόρου. Υπάρχει μόνο σε ένα σημείο και αποδεσμεύεται από εκεί προκειμένου να επιτελέσει το θείο αυτό έργο:
Κόκκαλα.
Τα κόκκαλα αποτελούνται από ένα στρώμα φωσφορικού ασβεστίου. Έτσι λοιπόν αποδεσμεύεται φωσφορικό ασβέστιο από τα κόκκαλα και ο μεν φώσφορος χρησιμοποιείται για εξουδετέρωση των τοξινών αυτών ενώ
Το αποτέλεσμα από τη διάλυση των οστών; Πέτρες στα νεφρά, οστεοπόρωση, οστεοπενία, και άλλες παθήσεις. Να γιατί ο δυτικός κόσμος υποφέρει από όλα αυτά την ίδια στιγμή που επιπρόσθετα καταναλώνει τεράστιες ποσότητες γάλακτος και γαλακτοκομικών προϊόντων αλλά και βοηθητικών σκευασμάτων ασβεστίου.
Αυτό ήταν μια εισαγωγή στην ανάλυση που ακολουθεί για μια κακιά συνήθεια που έχουμε από τα παλιά: να τρώμε σάρκες ενώ είμαστε φυτοφάγα ζώα.
Η ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ Η ΑΝΑΤΟΜΙΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΠΑΡΑΠΕΜΠΕΙ ΣΕ ΦΥΤΟΦΑΓΟ ΖΩΟ
«…καθρέφτη, καθρεφτάκι μου, πες μου, τελικά τι είμαι;». Ακολουθεί ένα πάρα πολύ απλό πείραμα που μπορεί να το κάνει ο καθένας.
Ας πάρουμε ένα σουβλάκι στο χέρι. Ασφαλώς και θα πρέπει να είναι αρκούντως ψημένο διότι ως μη-σαρκοφάγο ζώο δεν θα τολμήσουμε καν να το αγγίξουμε αν είναι ωμό. Ας μεταβούμε μπροστά σε έναν καθρέφτη και ας ξεκινήσουμε να το τρώμε. Θα παρατηρήσουμε ότι η κάτω σιαγόνα κινείται από δεξιά προς τα αριστερά και από αριστερά προς τα δεξιά. Είναι κίνηση άλεσης. Είναι η κίνηση που κάνουν όλα τα φυτοφάγα ζώα και μόνο αυτά, προκειμένου να αλέσουν όσο καλύτερα γίνεται την τροφή τους σε αντίθεση με τα σαρκοφάγα που ανοιγοκλείνουν τη σιαγόνα σε μια αυστηρά κάθετη κίνηση.
Η εικόνα που βλέπουμε λοιπόν στον καθρέφτη είναι ένα φυτοφάγο ζώο που τρώει κρέας! Αυτό στη φύση δεν έχει συμβεί ούτε μια φορά στα εκατοντάδες εκατομμύρια χρόνια που υπάρχουν φυτοφάγα ζώα εκτός φυσικά από τον άνθρωπο και τις αγελάδες τις οποίες ο ίδιος ταΐζει με άλλες αλεσμένες αγελάδες (ας θυμηθούμε το σκάνδαλο με την ασθένεια Creutzfeldt-Jacob των βοοειδών, γνωστό και ως «τρελές αγελάδες»)
Ξέχασα να υπενθυμίσω ότι κατά το πείραμα θα πρέπει να το καταβροχθίζουμε το κρέας σε μεγάλα κομμάτια και να μην το μασάμε μέχρι σχεδόν να πολτοποιηθεί. Έτσι τρώνε τα σαρκοφάγα ζώα. Ας δούμε για παράδειγμα έναν σκύλο πώς τρώει. Δεν το κάνει από λαιμαργία όταν καταπίνει σχεδόν αμάσητο το κρέας.
Το μήκος των εντέρων του ανθρώπου έχει αναλογία σε σχέση με το μέσο μήκος του ίδιου του ανθρώπου την αναλογία που υπάρχει και στα φυτοφάγα ζώα (1:7 με 1:10). Αυτό συμβαίνει επειδή οι φυτικές τροφές έχουν μια δυσκολία στην απορρόφηση των στοιχείων που περιέχουν και έτσι χρειάζεται αυτή η μεγάλη διαδρομή στα έντερα.
Αντίθετα, στα σαρκοφάγα η αναλογία είναι μικρότερη (1:3 εως 1:5) ώστε να μην μένουν οι σάρκες πολύ χρόνο μέσα στα έντερα και σαπίζουν εκεί. Τρώγοντας κρέας λοιπόν καθώς αυτό μένει για αρκετό διάστημα μέσα στα έντερα προλαβαίνουν να απορροφηθούν ό,τι λογής βλαβερές ουσίες αυτό απελευθερώνει κατά το διάβα του μέχρι …την έξοδο.
Η οδοντοστοιχία του ανθρώπου είναι όμοια με αυτή ενός φυτοφάγου ζώου. Κάποια από τα δόντια είναι μεν κοφτερά όχι όμως αιχμηρά όπως είναι σχεδόν όλα τα δόντια των σαρκοφάγων.
Τα κοφτερά δόντια, οι κοπτήρες (incisors) είναι τα μπροστινά που χρησιμεύουν για τον κοπή τυχόν σκληρής τροφής (π.χ. μήλο) και μεταφορά της στα πίσω δόντια που είναι επίπεδα προκειμένου να ακολουθήσει η άλεση. Στα σαρκοφάγα σχεδόν όλα τα δόντια, ακόμα και αυτά που χαρακτηρίζονται ως τραπεζίτες (molars) είναι αιχμηρά.
Βέβαια το κορυφαίο επιχείρημα της προπαγάνδας είναι ότι διαθέτουμε τους περίφημους κυνόδοντες (canines) ακριβώς επειδή πρέπει να τρώμε κρέας. Τι σου κάνουν τα βαφτίσια, ε; Οι κυνόδοντες δεν απαντώνται μόνο στα σαρκοφάγα ζώα αλλά και στα φυτοφάγα (άλογα, χιμπατζήδες , ιπποπόταμοι κ.ά.) Οι κυνόδοντες λοιπόν δε σημαίνουν απολύτως τίποτα προκειμένου ένα ζώο να χαρακτηριστεί φυτοφάγο ή παμφάγο.
Αυτά ήταν μερικά μόνο από τα κοινά σημεία που έχουμε με τα ζώα που είναι φυτοφάγα και τις τεράστιες διαφορές που μας χωρίζουν από τα σαρκοφάγα. Με μια αναζήτηση μπορεί να βρει κάποιος πολλά περισσότερα και πιο εξειδικευμένα όπως π.χ. την διάρκεια σε ώρες ύπνου που και αυτή είναι διάρκεια ωρών φυτοφάγου και όχι σαρκοφάγου ζώου (τα οποία κοιμούνται πάρα πολλές ώρες όταν είναι στο φυσικό τους περιβάλλον).
Ξέρω, θα πει κάποιος ότι καλύτερα για όλα αυτά να ρωτήσουμε την ιατρική. Θα πρότεινα να το κάνουμε. Πριν το κάνουμε όμως ας περιμένουμε πρώτα μέχρι τη στιγμή που πέντε, όχι παραπάνω, πέντε μόνο γιατροί καταφέρουν και συμφωνήσουν μεταξύ τους για το ποιό σιρόπι είναι αποτελεσματικότερο να δοθεί για έναν απλό βήχα. Μέχρι τότε ας αφήσουμε να μας πει η ίδια η φύση και η κοινή λογική με βάση πάρα πολύ απλές παρατηρήσεις το τι στο καλό τελικά είμαστε.
Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΔΕΝ ΔΙΑΘΕΤΕΙ ΚΑΝΕΝΑ ΣΑΡΚΟΦΑΓΙΚΟ ΕΝΣΤΙΚΤΟ
Ας τα πάρουμε τα πράματα από την αρχή. Εάν ανήκαμε στα παμφάγα ζώα (αλήθεια, ποιά είναι αυτά και σε τι αναλογία τρώνε ζωϊκές:φυτικές τροφές; ), εάν δηλαδή ήμασταν εν μέρει και σαρκοφάγοι τότε αυτό θα σήμαινε ότι θα φέραμε έστω κάποια σαρκοφαγικά ένστικτα. Γνωρίζουμε ήδη τον τρόπο που αντιδρά ένα σαρκοφάγο όταν βρεθεί δίπλα του ένα ζώο και μάλιστα αδύναμο; Ορμάει να το φάει ή έστω ορμάει με επιθετική διάθεση.
Την πάσα αλήθεια την γνωρίζει και θα μας την πει ένα δίχρονο παιδάκι που ακόμα η συμπεριφορά του διακατέχεται από τα αρχέγονα ένστικτά της ανθρώπινης φύσης αφαλατωμένα από τον «πολιτισμό» του μοντέρνου ανθρώπου. Άλλωστε από ένα παιδί μαθαίνει κανείς πάντα την αλήθεια.
Ας βάλουμε λοιπόν ένα δίχρονο παιδάκι στο κρεβάτι του αφού το έχουμε αφήσει να το «τσιμπήσει» λίγο η πείνα. Ας τοποθετήσουμε κατόπιν μέσα στο κρεβάτι ένα κλωσοπουλάκι και ένα μήλο. Σε πόσες από τις επαναλήψεις του πειράματος πιστεύει κάποιος ότι το παιδάκι θα παίξει με το μήλο και θα ορμήσει στο κλωσοπουλάκι με σκοπό να το φάει;
Κάτι ακόμα. Όταν επισκεφθούμε ένα χωριό, ας φροντίσουμε να είμαστε αρκετά πεινασμένοι και ας ζητήσουμε να μας οδηγήσουν σε ένα κοτέτσι. Εκεί, έχουμε κάθε ευκαιρία να αποδείξουμε ότι «το ‘χουμε» το σαρκοφαγικό τελικά. Με το που δούμε λοιπόν μια κότα, ας κινηθούμε, έστω αρχικά με το ζόρι, γοργά προς το μέρος της όπως θα έκανε ένα σαρκοφάγο ζώο, ας την αρπάξουμε, ας τη δαγκώσουμε με μανία στο λαιμό και ας ξεκινήσουμε να την τρώμε.
Για ποιό λόγο δεν θα γίνει ποτέ τίποτα από αυτά; Επειδή ο άνθρωπος από τη φύση του δεν έχει μέσα του ούτε ένα σαρκοφαγικό ένστικτο. Έτσι λοιπόν η φύση δεν του έχει δώσει απολύτως κανέναν μηχανισμό να ορμά αλλά και ούτε να ξέρει τι να κάνει αν ορμήσει σε ένα ζώο έστω και πολύ πιο αδύναμο από αυτόν.
Τα δε φυτοφαγικά ένστικτα είναι τόσο ισχυρά αλλά και, ταυτόχρονα, τόσο ισχυρά καταπιεσμένα ώστε στην αναζήτηση «καλού» κρέατος λέμε τη φράση «αυτά είναι ελευθέρας βοσκής, τρώνε στα καθαρότερα λιβάδια». Βασικό κριτήριό μας δηλαδή είναι η ποιότητα προϊόντων γής που αυτά καταναλώνουν. Δεν είναι λοιπόν ανόητο να ψάχνουμε εναγωνίως κάποιον ζωντανό οργανισμό που να φιλτράρει για εμάς προϊόντα γης προκειμένου να τα λάβουμε μέσω αυτού; Και οι δικαιολογίες προς τον εαυτό μας δεν έχουν τέλος.
Η ΑΥΞΗΣΗ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗ ΓΑΛΑΚΤΟΚΟΜΙΚΩΝ ΕΦΕΡΕ …ΑΥΞΗΣΗ ΣΕ ΟΣΤΕΪΚΕΣ ΠΑΘΗΣΕΙΣ !!!!
Ανεξάρτητα από το αν συμφωνεί κανείς ή όχι σε αυτά που αναφέρθηκαν για το κρέας εκεί που σχεδόν όλοι συμφωνούν είναι ότι θα πρέπει παρόλα αυτά να πίνουμε γάλα γιατί κάνει καλό στα κόκκαλα. Πάμε:
Ποτέ στην ιστορία του ο άνθρωπος δεν κατανάλωνε τέτοιες ποσότητες γάλακτος και γαλακτοκομικών προϊόντων όσο στις τελευταίες δεκαετίες. Σε αυτό συνέβαλε και η τεχνολογία συντήρησης (ψυγεία) που έχει μπει στα σπίτια μας. Παρόλα αυτά ας παραμερίσουμε για μια στιγμή το τι μας συμβουλεύουν και ας κοιτάξουμε γύρω μας. Τι βλέπουμε; Ραγδαία αύξηση σε παθήσεις των οστών. Η οστεοπόρωση και η οστεοπενία εν γένει είναι μάστιγες της εποχής. Θυμάμαι όταν άκουγα ιστορίες για τους «παλιούς» να επαναλαμβάνεται συχνά η φράση «είχε βαρύ κόκκαλο, ψηλός, λεβέντης μέχρι τα βαθειά γεράματα» κάτι που δείχνει λοιπόν ύπαρξη γερού και υγιούς σκελετού. Αυτό δεν ακούγεται πλέον. Η εικόνα που βλέπουμε είναι μπαστουνάκι και καμπούρα.
Γιατί συμβαίνει αυτό ενώ θα έπρεπε να συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο; Η απάντηση είναι εύκολη: Όσο και να ψάξει κάποιος δεν θα βρει στη φύση ούτε ένα – μα ΟΥΤΕ ΕΝΑ – ούτε ένα ζώο είτε σαρκοφάγο είτε φυτοφάγο που συνεχίζει να αναζητά και να πίνει γάλα μετά τον απογαλακτισμό του. Η φύση ξέρει ή μάλλον… η Φύση ξέρει. Εάν πραγματικά υφίστατο αυτή η ανάγκη θα φρόντιζε για κάτι τέτοιο η ίδια η φύση να υπάρχει πάντα διαθέσιμο γάλα ακριβώς από εκεί που παρέχεται το γάλα στην νεογνική/βρεφική περίοδο .
Μετά τον απογαλακτισμό λοιπόν ο άνθρωπος όπως και όλα τα άλλα ζώα σε αυτόν τον πλανήτη δεν χρειάζεται ούτε μια σταγόνα γάλα για να αναπτυχθεί. Εδώ τίθεται ένα θέμα βέβαια. Δυστυχώς, πολλές φορές το μητρικό γάλα δεν αρκεί για όλη την περίοδο κατά την οποία είναι πραγματικά αναγκαίο οπότε σ’ αυτή την περίπτωση αναγκαστικά πρέπει να ληφθεί το γάλα από εξωτερικές πηγές. Μάλιστα το έχουμε τόσο βαθειά κατανοήσει ότι το γάλα είναι παντελώς άχρηστο μετά τον απογαλακτισμό ώστε θα μας προκαλούσε φοβερή αηδία εάν μας προσέφεραν έστω λίγο μητρικό γάλα, π.χ. το περίσσευμα από τον συλλέκτη που δεν το ήπιε το μωρό.
Φαίνεται λοιπόν, η κατανάλωση γαλακτοκομικών (πάντα μετά την παρέλευση του απογαλακτισμού) όχι μόνο είναι απλώς μάταια αλλά και βλαβερή διότι εκτός των άλλων περιέχει και ζωικές πρωτεΐνες οι οποίες πρέπει να εξουδετερωθούν άμεσα με τη διαδικασία που περιγράφηκε στην αρχή. Η δε αγελάδα έχει μετατραπεί την σήμερον εποχή σε μικρό εργοστάσιο παραγωγής γάλακτος. Φαντάζομαι ότι δεν χαϊδεύει κάποιος στοργικά πριν τοποθετήσει στους μαστούς της τα μηχανήματα αποστράγγισης!
Από την άλλη πλευρά, το γάλα που καταλήγει στο ποτήρι μας είναι – σε συντριπτικό ποσοστό προέλευσης-προϊόν εντελώς λανθασμένης διατροφής της αγελάδας. Ποιος είπε ότι οι αγελάδες τρώνε από τη φύση τους καλαμπόκι; Ποιος είπε ότι τρώνε άχυρο; Εγώ ξέρω ότι οι αγελάδες τρώνε φρέσκο χορτάρι. Οι αγελάδες της γαλακτοβιομηχανίας δεν έχουν δει ποτέ πώς είναι το χορτάρι. Φαντάζομαι ότι θα υπάρχουν πολύ λίγες φάρμες που αφήνουν τις αγελάδες τους να βόσκουν στα λιβάδια και τις αρμέγουν όποτε αυτές παράγουν από μόνες τους γάλα χωρίς ορμόνες που οδηγούν σε υπερπαραγωγή και χωρίς μάλιστα τα μηχανήματα αποστράγγισης που προκαλούν μαστίτιδες οι οποίες για να αντιμετωπιστούν απαιτούν την χορήγηση αντιβιοτικών στο ζώο (http://en.wikipedia.org/wiki/Dairy_cattle )
Είναι τέτοια μάλιστα η θρησκευτική λατρεία του ανθρώπου προς το γάλα και δη το αγελαδινό που ακόμα και άνθρωποι με ευαισθησία στη λακτόζη κάνουν τα πάντα για να βρούνε στο εμπόριο γάλα χωρίς λακτόζη.
Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΕΠΑΝΑΣΧΕΔΙΑΣΤΗΚΕ ΔΥΟ ΦΟΡΕΣ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ
Ο άνθρωπος λοιπόν κατασκευάστηκε αρχικά ώστε να είναι αμιγώς χορτοφάγος. Η εξαιρετική του νοημοσύνη ωστόσο δεν του στάθηκε πάντα ως ο καλύτερος φίλος (και ούτε του στέκεται). Η νοημοσύνη λοιπόν οδήγησε στην περιέργεια, η περιέργεια οδήγησε σε πράξεις κρεατοφαγίας από όπου διαπιστώθηκε η γευστικότητα(κανένας δεν αμφιβάλει για αυτό) και από εκεί οδηγηθήκαμε στην συνήθεια και στην παράδοση.
Η δεύτερη φορά που ο άνθρωπος επανασχεδιάστηκε δεν ήταν από τον ίδιο αλλά από την βιομηχανία τροφίμων μόλις λίγες δεκαετίες πριν η οποία μέσω των μετρημένων στα δάχτυλα εταιριών που ελέγχουν την παγκόσμια διατροφή, πλημμύρισε τον πλανήτη με προϊόντα ζωικής προέλευσης και εξαπέλυσε τεράστια προπαγάνδα για το πόσο χρήσιμα είναι όλα αυτά. Ως ένας λοιπόν από τους λόγους που καταναλώνουμε όλα αυτά προστέθηκε και η ευκολία ώστε συγκεντρωτικά οι τέσσερις λόγοι για τους οποίους καταναλώνουμε σήμερα ζωικά προϊόντα να είναι: Συνήθεια, παράδοση, γεύση και ευκολία.
ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΟΛΩΝ ΑΥΤΩΝ: ΠΕΙΝΑ, ΠΑΓΚΟΣΜΙΕΣ ΚΡΙΣΕΙΣ, ΠΟΛΕΜΟΙ
Διαπιστώνοντας όλα αυτά καταλαβαίνει κάποιος τι δεινά έχει προκαλέσει ως τώρα στην ανθρωπότητα αυτή η στροφή του ανθρώπου προς κάτι που δεν είναι. Ένα τεράστιο ποσοστό της καλλιεργήσιμης έκτασης στη Γή αφιερωνόταν πάντα σε παραγωγές που προορίζονταν για τροφή ζώων. Σήμερα αυτό το ποσοστό ανέρχεται σε πάνω από το μισό της καλλιεργήσιμης Γής (
Fact Sheets -> Land Use http://www.vegsoc.org/page.aspx?pid=628 αλλά και Food andAgriculture Organization of the United Nations -> Food Stapleshttp://www.fao.org/docrep/004/y3557e/y3557e08.htm ).
Ας αναλογιστούμε πόσο λιγότερη πείνα θα υπήρχε στον πλανήτη εάν αυτές οι εκτάσεις καλλιεργούνταν με παραγωγές που θα κατέληγαν στο πιάτο μας ως προϊόντα Γής και πόσοι πόλεμοι προκλήθηκαν από φόβο επερχόμενης έτσι πείνας.
Εξ’ αιτίας της πλάνης για ανάγκη κατανάλωσης ζωικών προϊόντω επιβαρύνονται δραματικά ολόκληρες οικονομίες κρατών αφού αναγκάζονται να πραγματοποιούν εισαγωγές από αυτά θεωρώντας ότι η εγχώρια παραγωγή δεν αρκεί. Συγκεκριμένα, μόνο για το έτος 2009 η Ελλάδα χρειάστηκε να δαπανήσει 6,5 δισεκατομμύρια ευρώ για να πραγματοποιήσει τέτοιες εισαγωγές (Υπουργείο Αγροτική Ανάπτυξης http://wwww.minagric.gr/greek/data/18853.pdf , σελίδα 2)
Επιπλέον, ολόκληρες εκστρατείες προπαγάνδας και τρομοκρατίας στηρίζονται στη φράση «δεν θα έχουμε γάλα στα ράφια των σούπερ μάρκετ». Είναι χαρακτηριστικό ότι στην επιχειρηματολογία για την ανάγκη παραμονής της Ελλάδας στο ευρώ ένα από τα κορυφαία επιχειρήματα της λυσσαλέας προπαγάνδας είναι ακριβώς αυτή η φράση η οποία φυσικά και βρίσκει ανταπόκριση στον κόσμο.
ΑΣΦΑΛΩΣ ΚΑΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΝΑ ΑΠΟΡΡΙΨΟΥΜΕ ΟΛΑ ΑΥΤΑ
Είναι τόσο βαθειά δεμένη μέσα μας η αρχή ότι θα πρέπει οπωσδήποτε να καταναλώνουμε κρέας και όλα τα παράγωγά του προκειμένου να επιβιώσουμε ώστε θεωρώ πολύ εύλογο να απορρίψει κανείς όλα τα παραπάνω βρίσκοντας μερικές ακόμα δικαιολογίες ή και μελέτες ακόμα που επιβεβαιώνουν την αρχή αυτή.
Ναι λοιπόν, ας τα απορρίψουμε όλα αυτά. Όλα αυτά στερούνται κάθε εγκυρότητας. Θα πρέπει τότε να έχουμε την εντιμότητα απέναντι στον εαυτό μας αλλά και διάθεση να απoδώσουμε έναν ελάχιστο φόρο τιμής στο ον που έδωσε τη ζωή του προκειμένου να καταλήξει στο πιάτο μας ώστε να αφιερώσουμε 3 λεπτά και 48 δευτερόλεπτα για να παρακολουθήσουμε το παρακάτω video:
πηγη
