ICED EARTH - Anthem

In your eyes I see your desperate and in hunger
Reclaim your future, your paths uncertain
See this child it's raised in hate and in anger
His eyes wide open, his rage so focused

Torn asunder our destiny is in sight
This is the anthem to celebrate your life
Torn asunder our destiny is in sight
This is the anthem to celebrate your life

The single mother she is strained and she suffers
She slaves away, her life in turmoil
The homeless man had it all and now has nothing
His spirit broken plagued from injustice

Torn asunder our destiny is in sight
This is the anthem to celebrate your life
Torn asunder our destiny is in sight
This is the anthem to celebrate your life

We have the power make our lives what they ought to be
Reconnect with our humanity
Transcend to a higher place, accepting reality
You are the key to the life you seek

Torn asunder our destiny is in sight
This is the anthem to celebrate your life
Torn asunder our destiny is in sight
This is the anthem to celebrate your life

Οδυσσέας Ελύτης ~ Κλίμα της Απουσίας...

Όλα τα σύννεφα στη γη εξομολογήθηκαν 
Τη θέση τους ένας καημός δικός μου επήρε 
Κι όταν μες στα μαλλιά μου μελαγχόλησε 
Το αμετανόητο χέρι 

Δέθηκα σ' έναν κόμπο λύπης. 

II 

Η ώρα ξεχάστηκε βραδιάζοντας 
Δίχως θύμηση 
Με το δέντρο της αμίλητο 
Προς τη θάλασσα 
Ξεχάστηκε βραδιάζοντας 
Δίχως φτερούγισμα 
Με την όψη της ακίνητη 
Προς τη θάλασσα 
Βραδιάζοντας 
Δίχως έρωτα 
Με το στόμα της ανένδοτο 
Προς τη θάλασσα 

Κι εγώ - μες στη Γαλήνη που σαγήνεψα. 

III 

Απόγευμα 
Κι η αυτοκρατορική του απομόνωση 
Κι η στοργή των ανέμων του 
Κι η ριψοκίνδυνη αίγλη του 
Τίποτε να μην έρχεται Τίποτε 
Να μη φεύγει 

Όλα τα μέτωπα γυμνά 

Και για συναίσθημα ένα κρύσταλλο.



Ποίηση : Οδυσσέας Ελύτης
Μουσική : Ελένη Καραίνδρου ...Το θέμα από τη ταινία του Θεόδωρου Αγγελόπουλου The Weeping Meadow ( Το Λιβάδι που δακρύζει )

Άτιτλο

"Σου έλεγα, «σε σκέφτομαι και σ’ αγαπώ» κι σου ’γραφα:, «Αγαπημένη!». Και συ γελούσες και έκλαιγες, χρυσή

βροχή στον ήλιο. Κι ήταν το δάκρυ μαργαριτάρι της χαράς κι ήταν στα μέσα μου ένα πουλί ψηλά που με πετούσε. Πόση λαχτάρα να σε ιδώ! Κιεσύ να αιωρείσαι. Κι ύστερα, χοροπηδώντας, να πνίγεις την ανάσα μου. Και να μεθώ στη δική σου. Και συ παραλυμένη στα χέρια μου, γλυκιά, γαλήνια, παραδομένη. Ελεύθερη, πέρα απ’ τα όρια, δική μου! Κι εγώ όλος δικός σου. Τι είχα μάθει τίποτα να μη κρατώ. Εσύ κι εγώ, σ’ ανέφελο ουρανό…"

Πηγη

Ιμπν Χαζμ "Το Περιλαίμιο του Περιστεριού"

Κάποιος με ρώτησε για την ηλικία μου, αφού είχε παρατηρήσει το γκριζάρισμα του χρόνου στα

μαλλιά μου. ΄
Του απάντησα: "Μια ώρα, γιατί στ' αλήθεια δε λογαριάζω διόλου το χρόνο που έζησα ως τώρα".
Έμεινε έκπληκτος: "Μα τι λες; Για εξηγήσου. Να λοιπόν μια μπερδεμένη απάντηση".
Λέω τότε: "Μια μέρα, ξαφνικά, έδωσα ένα φιλί, ένα κρυφό φιλί σ' εκείνη που μου έχει πάρει την καρδιά. Όσο πολλές και αν είναι οι μέρες μου, δε λογαριάζω παρά εκείνη τη μικρή στιγμή, γιατί πραγματικά είναι όλη μου η ζωή"

πηγή