April 13, 2013

Την ημέρα που ο λοτός άνθησε


Την ημέρα που ο λοτός άνθησε, ω αλοίμονο, το μυαλό μου περιπλανιόταν, και για αυτό δεν το είδα.
Το καλάθι μου ήταν άδειο και το λουλούδι λησμονήθηκε.

Μόνο που πότε-πότε μια λύπη με κυρίευε, και αναπηδούσα από το όνειρό μου
και ένοιωθα αμυδρά μια γλυκειά, παράξενη ευωδία μες στον αγέρα του νοτιά.

Εκείνη η ανεπαίσθητη γλύκα έκανε την καρδιά μου να πονά από λαχτάρα
και μου φάνηκε ότι ήταν η ανυπόμονη πνοή του καλοκαιριού που αναζητούσε την εκπλήρωσή του.

Τότε δεν το ήξερα ότι ήταν τόσο κοντά, ότι ήταν δικό μου,
και ότι αυτή η τέλεια γλυκειά ευωδία είχε ανθήσει στα βάθη της δικής μου καρδιάς.


Ραμπιτρανάθ Ταγκόρ

April 10, 2013

ύμνος δοξαστικός για τις γυναίκες π' αγαπούμε

είν' οι γυναίκες π' αγαπούμε σαν τα ρόδια
έρχονται και μας βρίσκουνε 
τις νύχτες
όταν βρέχη
με τους μαστούς τους καταργούν τη μοναξιά μας
μεσ' τα μαλλιά μας εισχωρούν βαθειά
και τα κοσμούνε
σα δάκρυα
σαν ακρογιάλια φωτεινά
σα ρόδια

είν' οι γυναίκες π' αγαπούμε κύκνοι
τα πάρκα τους
ζουν μόνο μέσα στην καρδιά μας
είν' τα φτερά τους
τα φτερά αγγέλων
τ' αγάλματά τους είναι το κορμί μας
οι ωραίες δεντροστοιχίες είν' αυτές οι ίδιες
ορθές στην άκρια των ελαφρών ποδιών
τους
μας πλησιάζουν
κι είναι σαν μας φιλούν
στα μάτια
κύκνοι

είν' οι γυναίκες π' αγαπούμε λίμνες
στους καλαμιώνες τους
τα φλογερά τα χείλια μας σφυρίζουν
τα ωραία πουλιά μας κολυμπούνε στα νερά τους
κι ύστερα 
σαν πετούν
τα καθρεφτίζουν
- υπερήφανα ως ειν' -
οι λίμνες 
κι είναι στις όχθες τους οι λεύκες λύρες
που η μουσική τους πνίγει μέσα μας
τις πίκρες
κι ως πλημμυρούν το είναι μας 
χαρά
γαλήνη
είν' οι γυναίκες π' αγαπούμε 
λίμνες

είν' οι γυναίκες π' αγαπούμε σαν σημαίες
στου πόθου τους ανέμους κυματίζουν
τα μακρυά μαλλιά τους
λάμπουνε 
τις νύχτες
μεσ' στις θερμές παλάμες τους κρατούνε
τη ζωή μας
είν' οι απαλές κοιλιές τους
ο ουράνιος θόλος
είναι οι πόρτες μας
τα παραθύρια μας
οι στόλοι
τ' άστρα μας συνεχώς ζούνε κοντά τους
τα χρώματά τους είναι 
τα λόγια της αγάπης
τα χείλη τους
είναι ο
ήλιος το φεγγάρι
και το πανί τους είν' το μόνο σάβανο που μας αρμόζει :
είν' οι γυναίκες που αγαπούμε σαν σημαίες

είν' οι γυναίκες που αγαπούμε δάση
το κάθε δέντρο τους είν' κι ένα μήνυμα του πάθους
σαν μεσ' σ' αυτά τα δάση
μας πλανέψουνε
τα βήματά μας
και χαθούμε
τότες είν' 
ακριβώς 
που βρίσκουμε τον εαυτόνε μας
και ζούμε
κι όσο από μακρυά ακούμε νάρχωνται οι μπόρες
ή και μας φέρνει 
ο άνεμος
τις μουσικές και τους θορύβους
της γιορτής
ή τις φλογέρες του κινδύνου
τίποτε - φυσικά - δε μπορεί να μας φοβίση
ως οι πυκνές οι φυλλωσιές 
ασφαλώς μας προστατεύουν
μια που οι γυναίκες π' αγαπούμε είναι σα δάση

είν' οι γυναίκες π' αγαπούμε σαν λιμάνια
(μόνος σκοπός
προορισμός
των ωραίων καραβιών μας)
τα μάτια τους
είν' οι κυματοθραύστες
οι ώμοι τους είν' ο σηματοφόρος
της χαράς
οι μηροί τους
σειρά αμφορείς στις προκυμαίες
τα πόδια τους
οι στοργικοί 
μας
φάροι
- οι νοσταλγοί τις ονομάζουν Κ α τ ε ρ ί ν α -
είναι τα κύματά τους
οι υπέροχες θωπείες
οι Σειρήνες τους δεν μας γελούν
μόνε
μας 
δείχνουνε το δρόμο
- φιλικές -
προς τα λιμάνια : τις γυναίκες που αγαπούμε

έχουνε οι γυναίκες π' αγαπούμε θεία την ουσία
κι όταν σφιχτά στην αγκαλιά μας
τις κρατούμε
με τους θεούς κι εμείς γινόμαστ' όμοιοι
στηνόμαστε ορθοί σαν άγριοι πύργοι
τίποτε δεν είν' πια δυνατό να μας κλονίση
με τα λευκά τους χέρια
αυτές
γύρω μας γαντζώνουν
κι έρχονται όλοι οι λαοί
τα έθνη
και μας προσκυνούνε
φωνάζουν
αθάνατο 
στους αιώνες
τ' όνομά μας
γιατί οι γυναίκες π' αγαπούμε
την μεταδίνουν
και σ' εμάς
αυτή
τη θεία τους
ουσία


Νίκος Εγγονόπουλος



April 8, 2013

Ο πολεμιστής του φωτός συμπεριφέρεται σαν παιδί



Οι άλλοι εντυπωσιάζονται. Έχουν ξεχάσει πως ένα παιδί έχει ανάγκη να διασκεδάσει, να παίξει, να δείχνει σ’ ένα βαθμό ασέβεια, να κάνει ανάρμοστες και ανώριμες ερωτήσεις, να λέει ανοησίες στις οποίες ούτε και το ίδιο πιστεύει.

Και ρωτούν σκανδαλισμένοι: «Αυτός ακολουθεί τον πνευματικό δρόμο; Αυτός δεν είναι καθόλου ώριμος!»

Σ’ αυτό το σχόλιο, ο πολεμιστής νιώθει περήφανος. Και διατηρεί την επαφή του με το Θεό μέσω της αθωότητας και της επιθυμίας του, χωρίς να παρεκκλίνει από την αποστολή του.

April 7, 2013

Σχέσεις Ψυχής...!!!

Μου αρέσει να σκέφτομαι τις σχέσεις ψυχής σαν ένα μεγάλο δέντρο με χιλιάδες φύλλα επάνω του.

Τα φύλλα εκείνα που βρίσκονται στο κλαδί σας, είναι τα πλησιέστερα προς εσάς. 


Μπορείτε να μοιράζετε εμπειρίες μεταξύ σας, εμπειρίες ψυχές. 


Ίσως να υπάρχουν τρία ή τέσσερα φύλλα στο κλαδί σας.

Σχετίζεστε επίσης στενά και με τα φύλλα που υπάρχουν 

στο διπλανό κλαδί. 

Ανήκουν και αυτά στο διπλανό κορμό. Η σχέση σας βέβαια δεν είναι τόσο στενή, όσο η σχέση που έχετε με τα φύλλα του δικού σας κλαδιού κατά τον ίδιο τρόπο, όσο επεκτείνεστε κατά μήκος του δέντρου, εξακολουθείτε να συνδέεστε και με τα υπόλοιπα φύλλα ή ψυχές, όχι βέβαια τόσο στενά όσο με εκείνα που βρίσκονται κοντά σας. 


Όλοι είστε μέρη του δέντρου και του ενός κορμού.
Τα πλησιέστερα όμως σε εσάς φύλλα είναι 

εκείνα που υπάρχουν στο κλαδί σας.

Υπάρχουν πολλά δέντρα μέσα σε αυτό το όμορφο δάσος.
Το καθένα συνδέεται με τα υπόλοιπα μέσω του συστήματος των ριζών που βρίσκονται μέσα στο έδαφος. 


Έτσι έστω και αν φαίνεται πως ένα φύλλο κάποιου 

μακρινού είναι τελείως διαφορετικό από εσάς, 
συνδέεστε μεταξύ σας. 
Συνδέεστε με όλα τα φύλλα. 

Περισσότερο βέβαια συνδέεστε με τα φύλλα του δικού 

σας δέντρου.
Και ακόμα στενότερα με τα φύλλα του κλαδιού σας.

Είναι πιθανόν να έχετε συναντήσει τις άλλες ψυχές 

που βρίσκονται μακρύτερα πάνω στο δέντρο σας 
σε προηγούμενες ζωές . 

Οι σχέσεις τους μαζί σας ίσως να ήταν ποικίλες. 

Οι αλληλεπιδράσεις σας μπορεί να ήταν εξαιρετικά μικρής διάρκειας. Ακόμη και μια συνάντηση τριάντα λεπτών θα μπορούσε να σας έχει βοηθήσει να πάρετε ένα μάθημα ή εκείνους να μάθουν από εσάς ή και τους δύο, όπως συνήθως συμβαίνει.

Μία από αυτές τις ψυχές μπορεί και να ήταν ο ζητιάνος 

του δρόμου στον οποίο δώσατε κάτι με την καρδιά σας απλώνοντας έτσι την φιλευσπλαχνία σας σ'ένα άλλο ανθρώπινο πλάσμα και κάνοντας το να μάθει να δέχεται αγάπη και βοήθεια. Εσείς και ο ζητιάνος μπορεί να μην είχατε ξανασυναντηθεί ποτέ σ'εκείνη την ζωή, κι όμως είστε μέρη του ίδιου δράματος.

Οι συναντήσεις σας ποικίλλουν σε διάρκεια-πέντε λεπτά, 

μία ώρα, μία μέρα, ένα μήνα, μία δεκαετία ή και περισσότερο - αλλά έτσι συμβαίνει με τις σχέσεις των ψυχών.
Οι σχέσεις δεν μετρούνται με το χρόνο, αλλά 

με τα μαθήματα που παίρνουμε.

Μπράιαν Βάις

πηγη

Jazz Music

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

Popular Music