January 11, 2013

Ινδική παροιμία.

Κάθε πρωί που ξυπνάς, ρώτησε τον εαυτό σου:
Τί καλό εχω να κάνω σήμερα ;
Να θυμάσαι, οτι οταν ο ήλιος δύει, θα πάρει μαζί του κι ένα μέρος της ζωής σου.
- Ινδική παροιμία. -
Καλημέρα..!!

January 9, 2013

Rockανιζοντας

Ακόμη ενα ταξίδι με την εκπομπή Rockανίζοντας αυτή τη Πέμπτη στις 10 το βραδυ..Σας περιμένω στο Ράδιο Ταξιδευτές

Είσαι για ένα ταξίδι στ' ανοιχτά;
Είσαι για ένα ρίσκο;
Θέλω να μου υποσχεθείς
πως δε θα πάρεις
μετεωρολογικό δελτίο.

Πως δε θα χεις μαζί σου
προμήθειες και αποσκευές.
Πως δε θα γεμίσεις
το πλεούμενο με σωσίβια.
Θα δέσουμε την άγκυρά μας
στα φτερά των γλάρων.
Και θα ορίσουμε τιμονιέρη μας
το πιο τρελό δελφίνι.
Θα σου χαρίσω
όλο το γαλάζιο του πελάγου.
Όλο το χρυσάφι του ήλιου.
Όλο το ροζ του δειλινού.
Να χεις χρώματα πολλά
να βάφεις τους πόθους και τις σκέψεις σου.
Θα γεμίσω τ' αμπάρι μας με όνειρα.
Να χεις πολλά.
Να μη φοβάσαι πως θα σου τελειώσουν.
Αν έχει λιακάδα θα απλώσουμε
τα δίχτυα της ζωής μας στην κουβέρτα
και θα μπαλώσουμε τις τρύπες
που μας άνοιξαν τα σκυλόψαρα.
Αν έχει βροχή θα βγάλουμε τη ψυχή μας
στ΄ άλμπουρο να ξεπλυθεί.
Είσαι επιτέλους, για ένα ταξίδι στ ανοιχτά;
Για ένα ρίσκο;


Αλκυόνη Παπαδάκη - Ρίσκο

January 8, 2013

Ο Κακός Λύκος...


Ήταν μια φορά κι έναν καιρό
ένας κακός λύκος.
Στο δάσος κρυβόταν,
θύματα εύκολα και αθώα κυνηγούσε.
Φωνάζανε οι γέροι του χωριού
"άνθρωποι στο δάσος μόνοι ποτέ να μην πατήσουν!
Ο λύκος ο κακός παραφυλάει... Κι όλους θα σας φάει!"
Και το δάσος έρημο, από φωνές ανθρώπων,
πατήματα δικά τους χρόνια έχει να δει.
Μα μια μέρα.
Μια μέρα όμορφη και ανθησμένη...
Ένα μικρό κορίτσι στις άκρες του δάσους έπαιζε
εκείς τις ώρες του περνούσε.
Παιχνίδι στο παιχνίδι,
κελάηδημα στο κελάηδημα
να η μικρή τώρα χαμένη στου δάσους την σιωπή...
Πάγωσαν οι φωνές και η φύση τώρα σίγησε.
Δάκρυα πολλά από της μικρής τα μάτια τρέχουν.
"Και τώρα θα με βρεί η κακιά η τύχη...
Στου λύκου του κακού τα κοφτερά τα δόντα θα πέσω...
Που είστε άνθρωποι του χωριού...
Που είστε να με σώσετε..."
Και η νύχτα έπεσε...
Της μικρής το σώμα από την κούραση έπεσε καταγής
και το μυαλό της σε ύπνο βαθύ την έριξε...
Μα ξύπνησε με το πρώτο φώς
και δεν ήτανε του ήλιου.
Φεγγάρι δυνατό τις σκιές του δάσους έδιωχνε.
Κι εκείνη ένιωθε να τρέχει πάνω σε μαγικό χαλί...
Όλα γύρω της γρήγορα έφευγαν και πίσω της τα άφηνε.
Έπιασε απαλά με τα χέρια της το μαγικό χαλί...
Και γρήγορα κατάλαβε πως γούνα ήταν.
Σήλωσε το βλέμμα της και το καημένο τι να δει...
Στου λύκου του κακού την ράχη βρίσκεται...
"Πάει... τώρα θα με φάει στη σκοτεινή του τη φωλιά...
Αχ καλοί μου άνθρωποι... Δεν ήρθατε να με σώσετε από του λύκου τα δόντια..."
Κι ο λύκος συνέχιζε, γοργά να τρέχει!
Ούτε ο αέρας δεν μπορεί να τον προλάβει!
Ούτε στοιχειά της νύχτας να τον δουν, ούτε ο ήχος από τα πέλματα του.
Μόνο λάμπει η γούνα του καθώς στα φεγγαροξέφωτα περνά.
Και νιώθει στην ράχη του το ρίγος της μικρής
και την καρδιά της που κοντεύει από το φόβο να σπάσει...
Και τότε ακόμη πιο γρήγορα τα πόδια του τα δυνατά
να τρέξουν διατάζει!
Μέχρι που έφτασε στο τέλος του δάσους
και τα φώτα φάνηκαν από τα πρώτα σπίτια του χωριού.
Και βγήκε ο λύκος ο κακός, μέσα στο χωριό να μπεί
έχοντας στην ράχη του την τρομαγμένη την μικρή.
Στο πρώτο σπίτι που είδε άνθρωπο
προς τα εκεί ξεκίνησε να πάει.
Κι όταν πλησίασε αρκετά και πάντα στα κρυφά
χαμήλωσε το σώμα του
την μικρή να κατεβάσει.
Με την μύτη του την έσπρωξε στην πλάτη
προς τους ανθρώπους γρήγορα να πάει.
Και η μικρή ξάφνιασε πολύ
και η καρδούλα της χτύπησε από του λύκου τη στοργή.
"Πως τολμούν κακό να σε φωνάζουν!!!
Πως μπορούσα να νιώθω τόσο φόβο
ενώ εσύ στο σπίτι μου πίσω ρίσκαρες με την ζωή σου να με φέρεις?
Φύλακας-Άγγελος για μένα είσαι και να σε χάσω ποτέ δε θέλω."
Μα καθώς ο λύκος ο κακός την πλάτη του γυρνούσε στο δάσος να γυρίσει
Φωνές και πανικός συνόδευσαν το βήμα του!
Όπλα και φωτιές και κόσμος πολύς κίνησε προς το μέρος του.
Κι έτρεξε ο λύκος γρήγορα πολύ
στους δάσους τις σκιές να χωθεί και να χαθεί.
Και πέφτανε οι σφαίρες και οι φωτιές
και ορμούσανε με λύσσα τρομερή!
Μα πρόλαβε ο λύκος τις πρώτες φυλλωσιές να πλησιάσει
και στο άλμα του γρήγορα σε αυτές να βρεθεί και να χαθεί
μια σφαίρα και μια φωτιά στο πλευρό του τον πετυχαίνει.
Μα ποιός τον σταματά κι ας είναι πληγωμένος ;
Τρομαγμένο το κορίτσι
τα πάντα παγωμένη βλέπει...
Και τρέχει σαν ελάφι που ζούσε μέσα της και ξύπνησε με μιας
στου πανικού την ώρα.
Και χάνεται κι εκείνη στους δάσους τις σκιές...
Τον λύκο τον κακό ψάχνει να βρεί
το τραύμα του καλά να κάνει.
Και κανείς δεν ξέρει πια...
Τι απέγιναν οι δυό τους...
Μόνο κάποιες ιστορίες που φέρνει ο αέρας από τα τραγούδια των στοιχειών του δάσους.
Μια κοπέλα που τρέχει και αλυχτάει σαν τους λύκους στο Φεγγάρι,
ζει και βασιλεύει μεσ'του δάσους τις σκιές.
Κι ένας λύκος την συντροφεύει
Άγγελος-Φύλακας για εκείνη και για κάθε αγνή ζωή.
Το τραγούδι τους στα αστέρια κανείς την νύχτα μπορεί να ακούσει και να δει...

Μια στάλα στη φωτιά" Αφρικάνικο παραμύθι

Στη διάρκεια μιας πυρκαγιάς στο δάσος, όλα τα ζώα τρέχουν για να σωθούν εκτός από ένα κολιμπρί, το οποίο παίρνει μια στάλα νερό στο ράμφος του και πετάει προς τη φωτιά…
«Τι νομίζεις ότι κάνεις; Είσαι τρελός, δεν θα σταματήσεις την φωτιά!», του φωνάζει ένας ελέφαντας. «Το ξέρω», απαντά το κολιμπρί, «κάνω όμως αυτό που μου αναλογεί».

Mahatma Giovi

January 6, 2013

Είναι τόσο δύσκολο ν' αγαπά κανείς αληθινά.

Είναι τόσο δύσκολο ν' αγαπά κανείς αληθινά.
Μόνο όποιος έχει κατακτήσει ένα ικανό βαθμό αυτογνωσίας μπορεί ν' αγαπήσει πραγματικά.
Αγάπη σημαίνει ν' αφήνετε στον άλλο την ελευθερία να μπορεί να είναι ο εαυτός του, κάθε στιγμή του κοινού σας δρόμου και να είστε επίσης ικανοί να φτάνετε μια τέτοια εσωτερική ωριμότητα που να μη φοβάστε ότι θα μειωθεί το συναίσθημα και το ενδιαφέρον του ενός για τον άλλο.
Αγάπη σημαίνει να επιθυμείτε την χαρά του αγαπημένου.. χωρίς να χρειάζεται να βάζετε θέματα και χωρίς να προσδοκάτε τίποτε σαν αντάλλαγμα.
Η αγάπη είναι η ποιότητα της ύπαρξης, που αν υπάρχει, τότε κερδίζουν όλοι όσοι την πλησιάζουν... εραστής, φίλος, γιος ακόμα κι ένας άγνωστος.
Θα μπορούσαμε να είμαστε μαζί, μόνο και μόνο, γιατί μας αρέσει αυτό το "μαζί", αλλά πολύ συχνά μένουμε με τον άλλο, επειδή νοιώθουμε άσχημα "χωρίς" αυτόν. Μόνο αν νικήσουμε το φόβο της μοναξιάς, θα είμαστε ικανοί για την αγάπη. Μόνο αν αγαπήσεις την μοναξιά, κάθε λεπτό που ζεις με τον άλλον.. γίνετε μια επιλογή αγάπης.
Η Αγάπη είναι ένα ολοζώντανο λουλούδι, αν το κλείσεις σ' ένα γυάλινο βάζο πνίγεται και πεθαίνει, τότε για να το κρατήσεις "ζωντανό" το μεταμορφώνεις σε πλαστικό συνθετικό λουλούδι, αλλά δεν είναι πια λουλούδι, είναι μόνο ένα κομμάτι πλαστικό. Ένα αληθινό τριαντάφυλλο, αντιμετωπίζει όλους τους κινδύνους ενός πραγματικού φυτού, εκτίθεται στον ήλιο, στον άνεμο και στη βροχή...
Η αγάπη είναι ένα σπάνιο λουλούδι. Είναι σπάνιο, επειδή μπορεί να συμβεί μόνο όταν δεν υπάρχει φόβος. Ποτέ πριν. Αυτό σημαίνει ότι η αγάπη μπορεί να συμβεί μόνο σ’ ένα βαθειά πνευματικό άτομο. Το σεξ γίνεται με όλους. Οι γνωριμίες γίνονται με όλους. Όχι όμως και η αγάπη. Όταν δεν φοβάσαι, όταν δεν έχεις τίποτα να κρύψεις, τότε μπορείς ν’ ανοιχτείς, τότε μπορείς ν’ αποσύρεις όλα τα σύνορα. Και τότε μπορείς να προσκαλέσεις τον άλλο να μπει μέσα σου, μέχρι το μεδούλι σου. Και μην ξεχνάς ότι, αν αφήσεις κάποιον να σε διαπεράσει βαθειά, τότε και εκείνος θα σ’ αφήσει να τον διαπεράσεις, επειδή όταν αφήνεις κάποιον να μπει μέσα σου, δημιουργείται εμπιστοσύνη. Όταν δεν φοβάσαι, χάνει και ο άλλος το φόβο του.
Να σκέφτεσαι λοιπόν σαν να μην υπάρχει παρελθόν, και να σκέφτεσαι σαν να μην υπάρχει μέλλον. Ετούτη η στιγμή είναι ό,τι έχεις. Να φέρεσαι σαν να είναι αυτή η στιγμή το παν και βρες τη λύση: Πώς να μετασχηματίζεις την ενέργειά σου σε ένα φαινόμενο αγάπης, αυτή τη στιγμή. Εκείνο που έχει σημασία είναι το να είσαι στο εδώ και τώρα. Βρες το δρόμο σου. Αν μπορέσεις να τον βρεις με μία σχέση, πολύ ωραία. Αν δεν μπορέσεις να τον βρεις με τις σχέσεις, τότε βρες τον με την μοναχικότητά σου. Αυτοί είναι οι δύο δρόμοι. Αγάπη σημαίνει να βρεις το δρόμο σου με τις σχέσεις και διαλογισμός να τον βρεις με τη μοναχικότητά σου. Αγάπη και διαλογισμός. Αυτοί είναι οι δύο δρόμοι. Να αισθανθείς ποιος σου ταιριάζει. Τότε βάλε όλη σου την ενέργεια, και προχώρησε σ’ εκείνο τον δρόμο...... 

OSHO

January 5, 2013

"Το Κάλεσμα του Εραστή"


Που είσαι αγαπημένη; Μήπως σ' εκείνο το μικρό
παράδεισο, να ποτίζεις τα λουλούδια που σε κοιτάνε
όπως τα βρέφη το στήθος της μάνας;
Ή μήπως στο δωμάτιό σου, όπου ο βωμός
της αρετής στήθηκε προς τιμή σου
και που σ' αυτόν προσφέρεις θυσία την ψυχή και την
καρδιά μου;
Ή ανάμεσα στα βιβλία, γυρεύοντας ανθρώπινη γνώση
ενώ είσαι γεμάτη ουράνια σοφία;
Ω συντρόφισσα της ψυχής μου, που είσαι;
Προσεύχεσαι στο ναό; Ή καλείς τη Φύση στο λιβάδι,
λιμάνι των ονείρων σου;
Είσαι στις καλύβες των φτωχών, παρηγορώντας
τους πονεμένους με τη γλύκα της ψυχής σου
και γεμίζοντας τα χέρια τους με τη γενναιοδωρία σου;
Είσαι το πνεύμα του Θεού παντού.
Είσαι δυνατότερη απ' τους αιώνες.
Θυμάσαι τη μέρα που συναντηθήκαμε, όταν
μας τύλιγε το φωτοστέφανο του πνεύματός σου;
Και πλανούνταν γύρω μας οι Άγγελοι του Έρωτα
δοξολογώντας τις πράξεις της ψυχής;
Θυμάσαι τα μονοπάτια και τα δάση που περπατούσαμε
μ' ενωμένα τα χέρια, σφιχταγκαλιασμένοι
σα να κρυβόμαστε μέσα στους ίδιους μας τους εαυτούς;
Θυμάσαι την ώρα που σ' αποχαιρέτησα
και το αγνό φιλί σου πάνω στα χείλη μου;
Εκείνο το φιλί που με δίδαξε ότι η ένωση
χειλιών ερωτευμένων
φανερώνει ουράνια μυστικά ανέκφραστα απ' τη
γλώσσα.
Ήταν η εισαγωγή σ' ένα μακρόσυρτο στεναγμό
σαν την ανάσα του Παντοδύναμου που έκανε άνθρωπο
το χώμα.
Εκείνος ο στεναγμός μ' οδήγησε στον πνευματικό
κόσμο
δείχνοντάς μου τη δόξα της ψυχής μου.
Κι αιώνια εκεί θα μείνει μέχρι πάλι να ενωθούμε.
Θυμάμαι όταν με φίλαγες και με φίλαγες
και δάκρυα έτρεχαν στα μάγουλά σου κι έλεγες:
"Συχνά πρέπει να χωρίζονται τα γήινα σώματα για
γήινους σκοπούς
και χώρια να ζουν ο κόσμος τ' αναγκάζει.
Μα ο Έρωτας κρατάει στα χέρια του το πνεύμα
ενωμένο
μέχρι να φτάσει ο θάνατος, να πάρει ενωμένες ψυχές.
Πήγαινε, αγαπημένε. Η Ζωή σε διάλεξε
εκπρόσωπό της.
Υπάκουσέ την, γιατί είναι η Ομορφιά που προσφέρει
στον πιστό της
την κούπα της γλύκας της ζωής.
Όσο για τη δική μου αδειανή αγκαλιά, η αγάπη σου
θα 'ναι η παρηγοριά μου. Κι η θύμησή σου
Αιώνιος Γάμος."
Που είσαι τώρα, άλλε μου εαυτέ; Είσαι ξύπνια
μέσα στη σιωπή της νύχτας; Ας σου φέρνει
ο καθάριος άνεμος τους χτύπους της καρδιάς μου
κι όλη μου την αγάπη.
Χαϊδεύεις άραγε το πρόσωπό μου με τη θύμησή σου;
Η εικόνα δεν είναι πια σωστή,
γιατί η θλίψη έριξε τη σκιά της
στην άλλοτε χαρούμενη έκφρασή μου.
Τα δάκρυα μάραναν τα μάτια μου που
καθρέφτιζαν την ομορφιά σου
και ξέραναν τα χείλια που γλύκαινες με τα φιλιά σου.
Που είσαι αγαπημένη; Ακούς το κλάμα μου
πέρα απ' τον ωκεανό; Καταλαβαίνεις την ανάγκη μου;
Γνωρίζεις πόσο μεγάλη είναι η υπομονή μου;
Υπάρχει στον άνεμο κάποιο πνεύμα για να σου φέρει
την ανάσα της ετοιμοθάνατης νιότης μου; Υπάρχει
μυστική επικοινωνία ανάμεσα στους αγγέλους
για να σου φέρει το παράπονό μου;
Που είσαι, όμορφο αστέρι μου; Το σκοτάδι της ζωής
μ' έριξε στην αγκαλιά του. Η θλίψη με νίκησε.
Πάρε το χαμόγελό σου στον ουρανό.
Θα 'ρθει και θα με ζωντανέψει!
Ανάσανε την ευωδιά σου στον άνεμο! Θα με στηρίξει!
Που είσαι, αγαπημένη;
Ω, πόσο μεγάλη είναι η Αγάπη!
Και πόσο μικρός εγώ!

Kahlil Gibran (1883-1991)


Η Αφύπνιση

Το ανθρώπινο είδος είναι το διάνυσμα, η πύλη που ενώνει Ουρανό και Γη. Το ανθρώπινο είδος είναι το ίδιο το θεϊκό πνεύμα και η επιλογή από το ποιο θα είναι το αποτέλεσμα αυτών των αλλαγών εναπόκειται στον καθένα από μας.



πηγη

Jazz Music

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

Popular Music