Ή Δουλειά είναι αγάπη φανερωμένη.
Κι αν δεν μπορείτε να δουλεύετε με αγάπη
παρά μόνο με αηδία, καλύτερα να παρατήσετε τη
δουλειά σας και να καθίσετε στην πύλη του ναού
και να παίρνετε ελεημοσύνες από εκείνους πού δουλεύουν με χαρά.
Κι αν δεν μπορείτε να δουλεύετε με αγάπη
παρά μόνο με αηδία, καλύτερα να παρατήσετε τη
δουλειά σας και να καθίσετε στην πύλη του ναού
και να παίρνετε ελεημοσύνες από εκείνους πού δουλεύουν με χαρά.
MΕΤΑ, ένας γεωργός είπε, Μίλησέ μας
για τη Δουλειά.
Κι εκείνος απάντησε, λέγοντας:
Δουλεύετε για να συμβαδίζετε με τη γη και την ψυχή της γης.
Γιατί το να είσαι άεργος σημαίνει να είσαι ξένος με τις εποχές, και να βγαίνεις εξω από τήν πορεία της ζωής πού βαδίζει μεγαλόπρεπα και περήφανα αλλά και με υποταγή προς το άπειρο.
"Όταν δουλεύετε, είστε μια φλογέρα πού μέσα
από τήν καρδιά της ό ψίθυρος των ωρών μετατρέπεται σε μελωδία.
Ποιός από σας θα ήθελε να είναι ένα καλάμι,
βουβό και άφωνο, όταν όλα τ' άλλα τραγουδούν μαζί ενωμένα;
Από πάντα σας έλεγαν ότι ή δουλειά είναι κατάρα κι ό μόχθος δυστυχία.
Αλλά εγώ σας λέω ότι όταν δουλεύετε πραγματοποιείτε
ένα μέρος από το πιο μακρινό όνειρο της γης
πού ανατέθηκε σε σας όταν το όνειρο αυτό γεννήθηκε,
Κι όταν ζείτε με τη δουλειά, αγαπάτε πραγματικά τη ζωή,
Κι όταν αγαπάτε τη ζωή μέσα από το μόχθο της
δουλειάς σημαίνει ότι επικοινωνείτε με το πιο κρυφό μυστικό της ζωής.
Αλλά αν μέσα στον πόνο σας ονομάζετε τη γέννηση
πόνο και τη συντήρηση της σάρκας μια κατάρα,
πού είναι γραμμένη στο μέτωπό σας,
τότε σας απαντώ ότι τίποτ' άλλο έκτος από τον ιδρώτα
του μετώπου σας δε θα σβήσει αυτό πού είναι γραμμένο.
Σας έχουν ακόμα πει πώς ή ζωή είναι σκοτάδι,
και μέσα στην απελπισία σας επαναλαμβάνετε
σαν ηχώ αυτό πού ειπώθηκε από τον απελπισμένο.
Κι εγώ λέω ότι ‘’ή ζωή είναι πραγματικά σκοτάδι, εάν δεν υπάρχει πάθος,
Και κάθε πάθος είναι τυφλό, εάν δεν υπάρχει γνώση.
Και κάθε γνώση είναι μάταιη, εάν δεν υπάρχει δουλειά,
Και κάθε δουλειά είναι άδεια, εάν δεν υπάρχει αγάπη"
Και όταν δουλεύετε με Αγάπη ενώνεστε με τον
εαυτό σας, ό ένας με τον άλλο, και με το Θεό.
Και τί σημαίνει να δουλεύεις με Αγάπη;
Σημαίνει να υφαίνεις το ύφασμα με κλωστές
πού τραβάς από τήν καρδιά σου, σα να 'ταν να
φορέσει το ύφασμα αυτό ή αγαπημένη σου ψυχή.
Σημαίνει να χτίζεις ένα σπίτι με στοργή,
σα να' ταν να κατοικήσει στο σπίτι αυτό ή αγαπημένη σου ψυχή.
Σημαίνει να σπέρνεις σπόρους με τρυφερότητα
και να μαζεύεις τη σοδειά με χαρά, σα να 'ταν
να φάει τον καρπό ή αγαπημένη σου ψυχή.
Σημαίνει να δίνεις σ' όλα τα πράγματα το δικό σου
νόημα με μια ανάσα από το πνεύμα σου,
Και να ξέρεις ότι όλοι οι ευλογημένοι νεκροί
στέκονται γύρω σου και σε κοιτάζουν.
Πολλές φορές σας άκουσα να λέτε, σα να μιλούσατε
στον ύπνο σας, «Αυτός πού δουλεύει το μάρμαρο,
και βρίσκει τήν έκφραση της ψυχής του στην πέτρα,
είναι ανώτερος από αυτόν πού οργώνει τη γη.
Κι αυτός πού πιάνει τα χρώματα του ουράνιου τόξου
και τα βάζει πάνω σ' ένα πανί με ανθρώπινες μορφές,
αξίζει περισσότερο απ' αυτόν πού φτιάχνει σαντάλια για τα πόδια μας.»
Αλλά εγώ λέω, όχι στον ύπνο μου, αλλά όλόξυπνος στο καταμεσήμερο,
ότι ό άνεμος δεν τραγουδά πιο γλυκά στις γιγάντιες βαλανιδιές
απ' ότι στο πιο μικρό και ταπεινό χορτάρι’
Και μεγάλος είναι μόνο εκείνος πού μετατρέπει
τη φωνή του ανέμου σε τραγούδι πού το κάνει πιο γλυκό
με τήν αγάπη του.
Ή Δουλειά είναι αγάπη φανερωμένη.
Κι αν δεν μπορείτε να δουλεύετε με αγάπη
παρά μόνο με αηδία, καλύτερα να παρατήσετε τη
δουλειά σας και να καθίσετε στην πύλη του ναού
και να παίρνετε ελεημοσύνες από εκείνους πού δουλεύουν με χαρά.
Γιατί αν ψήσεις το ψωμί με αδιαφορία,
ψήνεις ένα πικρό ψωμί, πού δε χορταίνει παρά
τη μισή μόνο πείνα του ανθρώπου.
Κι αν αγαναχτείς με το πάτημα των σταφυλιών,
ή αγανάχτηση σου στάζει δηλητήριο στο κρασί.
Κι αν τραγουδάς σαν τούς Αγγέλους, και δεν
αγαπάς το τραγούδι, βουλώνεις τα αφτιά του
ανθρώπου στις φωνές της μέρας καί τις φωνές της νύχτας.
για τη Δουλειά.
Κι εκείνος απάντησε, λέγοντας:
Δουλεύετε για να συμβαδίζετε με τη γη και την ψυχή της γης.
Γιατί το να είσαι άεργος σημαίνει να είσαι ξένος με τις εποχές, και να βγαίνεις εξω από τήν πορεία της ζωής πού βαδίζει μεγαλόπρεπα και περήφανα αλλά και με υποταγή προς το άπειρο.
"Όταν δουλεύετε, είστε μια φλογέρα πού μέσα
από τήν καρδιά της ό ψίθυρος των ωρών μετατρέπεται σε μελωδία.
Ποιός από σας θα ήθελε να είναι ένα καλάμι,
βουβό και άφωνο, όταν όλα τ' άλλα τραγουδούν μαζί ενωμένα;
Από πάντα σας έλεγαν ότι ή δουλειά είναι κατάρα κι ό μόχθος δυστυχία.
Αλλά εγώ σας λέω ότι όταν δουλεύετε πραγματοποιείτε
ένα μέρος από το πιο μακρινό όνειρο της γης
πού ανατέθηκε σε σας όταν το όνειρο αυτό γεννήθηκε,
Κι όταν ζείτε με τη δουλειά, αγαπάτε πραγματικά τη ζωή,
Κι όταν αγαπάτε τη ζωή μέσα από το μόχθο της
δουλειάς σημαίνει ότι επικοινωνείτε με το πιο κρυφό μυστικό της ζωής.
Αλλά αν μέσα στον πόνο σας ονομάζετε τη γέννηση
πόνο και τη συντήρηση της σάρκας μια κατάρα,
πού είναι γραμμένη στο μέτωπό σας,
τότε σας απαντώ ότι τίποτ' άλλο έκτος από τον ιδρώτα
του μετώπου σας δε θα σβήσει αυτό πού είναι γραμμένο.
Σας έχουν ακόμα πει πώς ή ζωή είναι σκοτάδι,
και μέσα στην απελπισία σας επαναλαμβάνετε
σαν ηχώ αυτό πού ειπώθηκε από τον απελπισμένο.
Κι εγώ λέω ότι ‘’ή ζωή είναι πραγματικά σκοτάδι, εάν δεν υπάρχει πάθος,
Και κάθε πάθος είναι τυφλό, εάν δεν υπάρχει γνώση.
Και κάθε γνώση είναι μάταιη, εάν δεν υπάρχει δουλειά,
Και κάθε δουλειά είναι άδεια, εάν δεν υπάρχει αγάπη"
Και όταν δουλεύετε με Αγάπη ενώνεστε με τον
εαυτό σας, ό ένας με τον άλλο, και με το Θεό.
Και τί σημαίνει να δουλεύεις με Αγάπη;
Σημαίνει να υφαίνεις το ύφασμα με κλωστές
πού τραβάς από τήν καρδιά σου, σα να 'ταν να
φορέσει το ύφασμα αυτό ή αγαπημένη σου ψυχή.
Σημαίνει να χτίζεις ένα σπίτι με στοργή,
σα να' ταν να κατοικήσει στο σπίτι αυτό ή αγαπημένη σου ψυχή.
Σημαίνει να σπέρνεις σπόρους με τρυφερότητα
και να μαζεύεις τη σοδειά με χαρά, σα να 'ταν
να φάει τον καρπό ή αγαπημένη σου ψυχή.
Σημαίνει να δίνεις σ' όλα τα πράγματα το δικό σου
νόημα με μια ανάσα από το πνεύμα σου,
Και να ξέρεις ότι όλοι οι ευλογημένοι νεκροί
στέκονται γύρω σου και σε κοιτάζουν.
Πολλές φορές σας άκουσα να λέτε, σα να μιλούσατε
στον ύπνο σας, «Αυτός πού δουλεύει το μάρμαρο,
και βρίσκει τήν έκφραση της ψυχής του στην πέτρα,
είναι ανώτερος από αυτόν πού οργώνει τη γη.
Κι αυτός πού πιάνει τα χρώματα του ουράνιου τόξου
και τα βάζει πάνω σ' ένα πανί με ανθρώπινες μορφές,
αξίζει περισσότερο απ' αυτόν πού φτιάχνει σαντάλια για τα πόδια μας.»
Αλλά εγώ λέω, όχι στον ύπνο μου, αλλά όλόξυπνος στο καταμεσήμερο,
ότι ό άνεμος δεν τραγουδά πιο γλυκά στις γιγάντιες βαλανιδιές
απ' ότι στο πιο μικρό και ταπεινό χορτάρι’
Και μεγάλος είναι μόνο εκείνος πού μετατρέπει
τη φωνή του ανέμου σε τραγούδι πού το κάνει πιο γλυκό
με τήν αγάπη του.
Ή Δουλειά είναι αγάπη φανερωμένη.
Κι αν δεν μπορείτε να δουλεύετε με αγάπη
παρά μόνο με αηδία, καλύτερα να παρατήσετε τη
δουλειά σας και να καθίσετε στην πύλη του ναού
και να παίρνετε ελεημοσύνες από εκείνους πού δουλεύουν με χαρά.
Γιατί αν ψήσεις το ψωμί με αδιαφορία,
ψήνεις ένα πικρό ψωμί, πού δε χορταίνει παρά
τη μισή μόνο πείνα του ανθρώπου.
Κι αν αγαναχτείς με το πάτημα των σταφυλιών,
ή αγανάχτηση σου στάζει δηλητήριο στο κρασί.
Κι αν τραγουδάς σαν τούς Αγγέλους, και δεν
αγαπάς το τραγούδι, βουλώνεις τα αφτιά του
ανθρώπου στις φωνές της μέρας καί τις φωνές της νύχτας.
No comments:
Post a Comment