Τον καιρό των ανέμων..... σε μιαν άλλη εποχή να πετάς σ' είχα δει...με φτερά ραγισμένα. Τον καιρό των ανέμων...μεθυσμένη βροχή είχες πέσει στη γη....για να ζήσεις μ' εμένα. Τον καιρό των ανέμων...σ' αγαπούσα πολύ και κανείς μη σου πει...πως δεν ήσουν για μένα. Tης ψυχής μου γαλάζιο... μεταξένιο πουλί... ακριβή μου γιορτή...δυο ζωές, σώμα ένα. Η εποχή των ανέμων...έχει αλλάξει καιρό.. μόνο εγώ λαχταρώ...το δικό σου σημάδι της φυγής σου το χάδι.. ...αγκαλιά το κρατώ πεινασμένο μωρό...με ξυπνάει κάθε βράδυ. Τον καιρό των ανέμων... σ' είχε φέρει η σιωπή και κανείς δεν μπορεί...να σε πάρει από μένα..
Ο Δημιουργός ένιωσε θλίψη για τα παιδιά, όταν συνειδητοποίησε ότι το πεπρωμένο τους ήταν να γεράσουν και να γίνουν αδύναμα πλάσματα. Μάζεψε, λοιπόν, τα όμορφα χρώματα από διάφορες πηγές όπως το φως του ήλιου, τα φύλλα, τα λουλούδια, και ο ουρανός. Έβαλε τα χρώματα σε ένα μαγικό σακούλι και το παρουσίασε στα παιδιά. Όταν εκείνα το άνοιξαν, οι χρωματισμένες πεταλούδες πέταξαν έξω ελεύθερες, γοητεύοντας τα παιδιά που δεν είχαν δει ποτέ τίποτα τόσο όμορφο. Οι πεταλούδες τραγούδησαν κι έκαναν τα παιδιά ακόμα πιο ευτυχισμένα.
Όμως, τα πουλιά παραπονέθηκαν στο δημιουργό γιατί οι πεταλούδες ήταν τόσο όμορφες και μπορούσαν να τραγουδούν όπως τα πουλιά. Για αυτό ο δημιουργός απέσυρε από τις πεταλούδες τη δυνατότητα να τραγουδούν. Από τότε, αν και όμορφες, παραμένουν σιωπηλές.
Always in my thoughts you are Always in my dreams you are I got your voice on tape, I got your spirit in a photograph Always out of reach you are
Cold inside my arms you are Simple like a child you are I remember when you took my hand and led me through the rain Down inside my soul you are
The more I show the way I feel The less I find you give a damn The more I get to know The less I find that I understand Innocent, the time we spent Forgot to mention we're good friends You thought it was the start of something beautiful? Well think again.
Mother lost her looks for you Father never wanted you I trust to love and then I find you never really felt the same There's something in your heart so cruel
July 27, 2012
Οι λευκές σελίδες γεμίζουν παράφορα -με βαρβάτες λέξεις και ασύνορα νοήματα.
Κάποιες φορές το μελάνι δεν προλαβαίνει την κίνηση.
Σαρώνουν το μυαλό, τα θέλω μου για σένα - κι ανέγγιχτα σχεδόν τα καταγράφω. Είδωλα φορεμένα με απόγνωση στη μνήμη -ορθώνουν ικεσίες προσμονής στον έρωτα. Κάλεσμα για επανάληψη στο προπατορικό. Αναστενάζω πόθους και στα στολίζω πάθη.
Αιώνια κατάρα -να καταποντίζομαι πάντα, λιγωμένος / μέσα σου. Ευχή, η οδύνη της λαγνείας μαζί σου.
Μου είπες πως η ψυχή μου είναι κατάλευκη Σαν τα φτερά ενός αγγέλου Κι εγώ σ’ άφησα να την γεμίσεις με τα δικά σου χρώματα……..
Τελικά ήταν πολύ εύκολο να σταθώ μπροστά σου με κομματιασμένα τα φτερά μου κι ένα φωτοστέφανο σπασμένο στα δυο Μ' αρέσει έτσι όπως με σχεδίασες... πάνω σ' έναν καμβά από σκοτάδι... βουτώντας τα πινέλα σου μέσα στις πληγές μου Έγινα η ψύχωση σου…η απόλυτη δημιουργία σου Χρόνια τώρα μου άλλαζες μορφές… ζωγράφιζες ψεύτικα χαμόγελα στο πρόσωπο μου και μ’ άφηνες μετέωρο πάνω στον ανόητο καθωσπρεπισμό σου… Mια μαριονέτα που κινούνταν όπου κοίταγαν τα μάτια σου Δεν μου έδωσες φωνή… Όμως πάνω στο νοτισμένο καθρέφτη της σιωπής μου σχημάτιζα το “σ' αγαπώ” κι εσύ το μουτζούρωνες με άλικο χρώμα Μ' έβλεπες να διαλύομαι… κι έφτιαχνες φτηνά αντίγραφα μου πάνω στα ίδια μου τα κομμάτια Όμως τελικά με μετέτρεψες στην προσωποποίηση των απωθημένων σου Για πόσο ακόμη θα αναβάλεις τα αποκαλυπτήρια μου; Για πόσο ακόμη θα αποφεύγεις το βλέμμα μου; Είμαι το μοναδικό σου έκθεμα… μ’ έχεις εναποθέσει με ευλάβεια πάνω στο μουχλιασμένο σου στρώμα Και τις νύχτες…με κρύβεις κάτω απ’ τα ιδρωμένα σου σεντόνια
Ξέρεις τώρα μου είναι εύκολο να φύγω Να χαθώ εντελώς απ’ το κάδρο Και να γίνεις εσύ ο καμβάς στα χέρια του στοιχειωμένου σου έργου κι όσο θα προσπαθείς να με αλλάξεις στο τέλος…απλώς θα μου μοιάσεις
«Tρία πράγματα μισώ πιο πολύ στη ζωή μου: την οργανωμένη θρησκεία, την πολιτική, και τον πόλεμο. Όλα έχουν την ίδια κατάληξη: να σού προσφέρουν μια όμορφη στολή, για να βαδίσεις προς τον θάνατο.»
Ian "Lemmy" Kilmister, τραγουδιστής και μπασίστας των Μotorhead
When you came in the air went out. And every shadow filled up with doubt. I don't know who you think you are, But before the night is through, I wanna do bad things with you.
I'm the kind to sit up in his room. Heart sick an' eyes filled up with blue. I don't know what you've done to me, But I know this much is true: I wanna do bad things with you.
When you came in the air went out. And all those shadows there filled up with doubt. I don't know who you think you are, But before the night is through, I wanna do bad things with you. I wanna do real bad things with you. Ow, ooh.
I don't know what you've done to me, But I know this much is true: I wanna do bad things with you. I wanna do real bad things with you.
Κάπου στο μέλλον του αποχαιρετισμού θα σημάνει η ώρα. Θα μείνουν τα δαχτυλικά αποτυπώματα επάνω στα πράγματα. Ο ίσκιος πίσω απ΄τις μάντρες. Τα βήματα θ’ αφήσουν σημάδια πάνω στην άσφαλτο. Το βιβλίο, το μαχαίρι και το κανάτι επάνω στα ράφια. Και μια μικρή φωτογραφία στη γωνία πάνω απ’ τη θερμάστρα.