Απολογισμός

κι άλλες χαμένες μέρες,

ξεκοιλιασμένες μέρες,
εξατμισμένες μέρες.

κι άλλες χαραμισμένες μέρες,
σπαταλημένες μέρες,
δαρμένες μέρες,
ακρωτηριασμένες.

το πρόβλημα είναι ότι
το άθροισμα των ημερών
μας κάνει μια ζωή,
τη ζωή μου.

κάθομαι εδώ
εβδομήντα τριών χρονών
ξέροντας ότι ξεγελάστηκα
τα ʼκανα θάλασσα?
τσιγκλάω τα δόντια μου
με μια οδοντογλυφίδα
που
σπάει.

ο θάνατος θα ʼπρεπε να ʼρχεται εύκολα:
σαν εμπορικό τρένο που
δεν τʼ ακούς όταν
έχεις
την πλάτη γυρισμένη.

Charles Bukowski

EMERSON LAKE & PALMER - The Sage

I carry the dust of a journey
That cannot be shaken away
It lives deep within me
For I breathed it every day

You and I are yesterday's answers
The earth of the past turned to flesh
Eroded by time's rivers
To the shapes we now possess

Come share of my breath and my substance
And mingle our streams and our times
In that infinite moment
Our reasons are lost in our rhymes 

 

The Black Keys - Sister

Wake up
You're gonna wake up to nothing
Break up
The break up is coming
When you’re heart is hollow
Another pill to swallow

Shake up
Gotta shake up you’re freezin’
Make up
I’m gonna make up my reasons

I used to say I need you
But now I gotta leave you

Sister, sister what did they do to you
Sister, sister what did they do to you
Did they take and try to break
A heart that long
It’s so wrong

Hung up
Got me hung up in draft
Rung up
Got me rung up in bed

You took advantage of
The one who showed you love

Sister, sister what did they do to you
Sister, sister what did they do to you
Did they take and try to break
A heart that long
It’s so wrong
It's so long
So long

 

Πετρώσαμε

Βάλε τις παλάμες στους ώμους μου

αγκάλιασέ με,

μόνο τα χείλη σου ανασαίνουν στα δικά μου

μόνο η θάλασσα στην πλάτη μας παφλάζει.

Οι πλάτες μας σα φεγγαρίσια όστρακα

που πίσως μας σφαλίσαν τώρα.

Ακούμε τεντωμένοι

  ακουμπισμένοι.

Εμείς - ένα διαφορούμενο σχήμα ζωής.

Στον αέρα του τσίρκου του κόσμου

σκεπάζουμε με τους δικούς μας ώμους

ό,τι γεννιέται ανάμεσά μας

όπως οι φούχτες τη φλόγα φυλάνε.

Αν στ' αλήθεια κάθε κύτταρο έχει ψυχή

άνοιξε τους φεγγίτες σου εσύ

και στους δικούς μου πόρους

  πετροχελίδονα φυλακισμένα

οι ψυχές σου θα φτερουγίζουν μέσα σε μένα!

Τα κρυφά κάποτε γίνονται φανερά.

Μ' άραγε σε τι καταρράχτη από φωνές πουλιών

τ' αγκάλιασμα θα στερηθούμε, θα μαραθούμε

σαν τα όστρακα τα βουβά;

Αλλά ώς τότε, ανάφτρα, ξαπλώσου

στο κέλυφος της πλάτης σου το ελαστικό.

Ετσι εσύ σε μένα κι εγώ σε σε θα βυθιστώ.

Κοιμηθήκαμε.

Ποίημα από την έκδοση Σύγχρονη ποίηση - Αντρέι Βοζνισιένσκι, Μπουκουμάνης 1974

εισ.-μτφρ.: Κατερίνα Αγγελάκη Ρουκ
πηγη
 Андре́й Вознесе́нский