Σε περιμένω παντού

Κι αν έρθει κάποτε η στιγμή να χωριστούμε,
αγάπη μου,μη χάσεις το θάρρος σου.
Η πιο μεγάλη αρετή του ανθρώπου είναι να' χει καρδιά.
Μα η πιο μεγάλη ακόμα είναι όταν χρειάζεται
να παραμερίσει την καρδιά του.
Την αγάπη μας αύριο θα τη διαβάζουν
τα παιδιά στα σχολικά βιβλία,
πλάι στα ονόματα των άστρων
και τα καθήκοντα των συντρόφων.
Αν μου χάριζαν όλη την αιωνιότητα χωρίς εσένα
θα προτιμούσα μια μικρή στιγμή πλάι σου.
Θα θυμάμαι πάντα τα μάτια σου, φλογερά και μεγάλα
σα δυο νύχτες έρωτα μες στον εμφύλιο πόλεμο.
Α! ναι, ξέχασα να σου πω,
πως τα στάχυα είναι χρυσά κι απέραντα
Γιατί σ' αγαπώ.
Κλείσε το σπίτι
Δώσε σε μια γειτόνισσα το κλειδί
Και προχώρα.
Εκεί που οι φαμίλιες μοιράζονται ένα ψωμί στα οκτώ
εκεί που κατρακυλάει ο μεγάλος ίσκιος των ντουφεκισμένων
σ' όποιο μέρος της γης
σ' όποια ώρα
εκεί που πολεμάνε και πεθαίνουν οι άνθρωποι
για ένα καινούργιο κόσμο.
Εκεί θα σε περιμένω. Αγάπη μου.

Τάσος Λειβαδίτης

On Thorns I Lay - Feelings

In my hands a hope I hold
And to your breath's dew
I will be unable to sleep
In my hands a wave I hold and your body I describe, and beside you I come day
and night.
I travel into the (blue) seas of your mind I will overtake you to the seventh
wave where the moon rests a caress I will give you
Feelings
I touch your dry skin, I discover the infinity in your eyes and the line from
the pulse of your heart, I touch...

Όταν ο ποιητής ονειρεύεται

Ζει την κάθε του λέξη, άρα Υπάρχει..

Βρίσκει το κλειδί του μυστηρίου στα χέρια του.
Του καλοκαιριού το θαύμα στην αγκαλιά του.
Της Κυριακής το απόγευμα στο θλιμμένο δειλινό.
Μια μοναδική πρόταση βραδιάς του φεγγαριού.
Ένα παραμύθι μικρό που έχει στην καρδιά του.
Έναν Αγγελιοφόρο, ως δώρο του Θεού.
Μια συνεύρεση που αγγίζει την αλήθεια της ψυχής του.
Της αγάπης την αλφάβητο και τα ερωτοπαίγνιά της.

Σε μια παράσταση που ενώνει την αρετή που ξεχωρίζει
για την δημιουργία της ποίησης και το πάθος
ζωγραφίζοντας της Γης μας το πρόσωπο
με όλο της το βάθος.

Καλές είναι οι αγάπες, τα λουλούδια, τα φιλιά
καλές οι αγκαλιές, μα υπάρχουν κι εξαιρέσεις.
Κάποιες συνήθειες που 'χεις κι ονειρεύεσαι, πετάς
στων λέξεων την δύναμη μπορείς να βασιλεύσεις.

Ο πόνος ως τεράστιος κι αμείλικτος εχθρός
σε μια θερμή περίοδο της εποχής γυρεύει
να δώσει θεραπεία στις καρδιές μας
υπό το φως του αυγερινού
μ' αυτό ίσως μπορείς να δραπετεύσεις.

Το καλοκαίρι ήρθε, είναι εδώ που λαχταρώ
τέτοια εποχή, το λευκό έχει την τιμητική του.
Στην πνευματική κληρονομιά που τόσο αγαπώ
στο σχολείο της σοφής ζωής, στην λογική του.

Στο συναισθηματικό θησαυρό που κρύβεται.
Στην μοναδική λεπτότητα της έκφρασής μας.
Στην εξιστόρηση και τις φιλοδοξίες της ζωής.
Και την αφήγηση στην γλώσσα τη δικής μας.

Στα όνειρα που ζητιανεύουν προοπτικές του μέλλον.
Στις πανύψηλες κορυφές, στους ανοιχτούς ορίζοντες.
Στα φωτεινά μας ίχνη, μέσα από σκιές πληθωρισμού.
Με αυτόν τον τρόπο τον αγγίξει και θα τον κατακτήσει.

Αφιερωμένο στα μάτια της ψυχής μας
που' ναι αληθινά κομμάτια ζωής βγαλμένα
από την πραγματικότητα, ρομαντισμού και πίστης
σε μια μυθική σκονισμένη βιβλιοθήκη ξεχασμένα..

Με τη φωνή της λυρικής και την φιλοσοφία
ο ρεμβασμός κι η αίσθηση του ποιητή
μας κρατούν πάλι σε ισορροπία..
Έσπασαν τα καλούπια, μπορεί να χάσαμε τη ρίμα
μα τ' όνειρο συνεχίζεται γίνεται παντοδύναμο
στης ζωής την γοητεία.._


Ποίηση: Μαρία Πεπικίδου

Rory Gallagher - Wheels Within Wheels

If you keep on walkin',
You'll walk right outta sight.
And if you keep your eyes closed,
You will not see the light.

Just give me a chance,
To put it right.

If you keep your heart closed,
You'll live out in the cold.
And you'll go on searchin',
It's such a lonesome road.
Let me be the one,
You wanna hold.

Wheels within wheels,
Confused what you feel a little bit.
Rules within rules,
Won't hide the hurt I have felt.

Well, I could keep on tryin',
Looks like it's all been in vain.
For somethin's truly got you,
Its carryin' you away.
Don't leave me standing,
In this empty space.

ζω ονειρευόμενος, Αγάπη..

Χαμήλωσε το φεγγάρι

με την αγάπη που με κάνεις

να σ' αγαπώ,

διώξε την κακή σκέψη

και βούτηξε μέσα του

στον ωκεανό της φωτιάς

γίνε η θεά του έρωτα

αναδυόμενη από το σώμα μου

δε θα αντισταθώ

ορκίζομαι θα κολυμπώ μέσα σου

σε όλη μου τη ζωή

αν είναι ζωή η άπειρη ευτυχία

μιας άχρονης στιγμής,

όταν θα πλαγιάζεις στην κουπαστή

όμορφου ονείρου..

Θάνος Πάσχος
πηγη

Από δω και πάνω

Από δω και πάνω στου γλεντιού το σαματά,

με ένα αστείο σάλτο ανεβαίνω.

Από δω και πάνω πεινασμένη μου καρδιά,

με χαρά και δάκρυα σε χορταίνω.

Από δω και πάνω δε ρωτάω άλλο πια

τι ζητώ που πάω και ποιος να ΄μαι.

Από δω και πάνω σταματώ τις προσευχές,

από δω και πάνω δε φοβάμαι.

Από δω και πάνω στου ρυθμού την αγκαλιά,

ώπα! με ένα σάλτο μέσα μπαίνω,

Από δω και πάνω τραγουδώ για τη φωτιά,

κι απ' του κόσμου το καμίνι ξεμακραίνω.

Γιάννης Αγγελάκας

Procol Harum - Something Magic

In the centre of the storm
something magic being born
When the world is torn apart
by the beating of a heart
Like a dam about to burst
Like a drunkard's crazy thirst
In the centre of the storm
something magic being born

It's the dark hours of the soul
when the nightmares take their toll
when the shadows come to mock
against the ticking of the clock

When the demons of the night
come like vultures for their bite
In the dark hours of the soul
when the nightmares take their toll

It's the dawning of the day
night-time's panic swept away
When the clouds which seemed so dark
are exchanged for morning's lark
When the stars which burnt so bright
are exchanged for morning light
In the dawning of the day
Nightime's panic swept away

Fleetwood Mac - Dreams

Now here you go again
You say you want your freedom
Well, who am I to keep you down?
It's only right that you should
Play the way you feel it

But listen carefully to the sound
Of your loneliness
Like a heartbeat drives you mad
In the stillness of remembering
What you had
And what you lost...
And what you had...
And what you lost

(Oooooh)

Oh, thunder only happens when it's raining
Players only love you when they're playing
Say, women...they will come and they will go
When the rain washes you clean, you'll know
You'll know

Now here I go again, I see, the crystal visions
I keep my visions to myself
It's only me
Who wants to wrap around your dreams and
Have you any dreams you'd like to sell?
Dreams of loneliness...
Like a heartbeat drives you mad...
In the stillness of remembering
What you had
And what you lost...
What you had...
Ooh, what you lost

Thunder only happens when it's raining
Players only love you when they're playing
Women, they will come and they will go
When the rain washes you clean, you'll know

Oh, thunder only happens when it's raining
Players only love you when they're playing
Say women, they will come and they will go
When the rain washes you clean, you'll know
You'll know
You will know
Oh, oh, oh you'll know

Γράμμα του γιου ενός εργάτη

Είχα γεννηθεί λίγες ώρες πριν, τον είδα για πρώτη φορά, ήταν ψηλός, όμορφος, δυνατός και μοσχοβολούσε λάδια και μέταλλο.

Για χρόνια τον έβλεπα να σηκώνεται στις 4 το πρωί, να ανεβαίνει στο ποδήλατό του και να εξαφανίζεται μέσα στην ομίχλη του Τορίνο, με κατεύθυνση το Εργοστάσιο.

Τον είδα να αποκοιμιέται στον καναπέ, κατεστραμμένο από τις ώρες δουλειάς και από την παραγωγή χιλιάδων κομματιών, όλων ίδιων, όπως επέβαλε η δουλειά του.

Τον είδα χαρούμενο να περνά τον ελεύθερο του χρόνο με τα παιδιά και τη γυναίκα του.

Τον είδα να υποφέρει, όταν μου είπε ότι ο μισθός του δεν του επέτρεπε να με στείλει στο πανεπιστήμιο.

Τον είδα ταπεινωμένο, όταν του έδωσαν αύξηση 100 λιρών (5 λεπτά) για κάθε ώρα δουλειάς.

Τον είδα κατεστραμμένο, όταν στα 53 του χρόνια, ένας μάνατζερ του Εργοστασίου του είπε ότι ήταν πολύ μεγάλος για τις ανάγκες τους.

Είδα μάνατζερ και βιομήχανους να ζητάνε να ανέβει ακόμη περισσότερο η ηλικία συνταξιοδότησης, είδα οικονομολόγους να παροτρύνουν την παγκοσμιοποίηση του χρήματος, αλλά να ξεχνάνε την παγκοσμιοποίηση των δικαιωμάτων, είδα διευθυντές εφημερίδων να επιβεβαιώνουν ότι οι εργάτες δεν υπήρχαν πια, είδα πολιτικούς να ζητάνε από τους εργάτες να κάνουν θυσίες, για το καλό της χώρας, είδα συνδικαλιστές να λένε ότι το «μοντέρνο» μας ζητάει να γυρίσουμε πίσω.

Μου κόπηκε η ανάσα, όταν τη Δευτέρα 26 Ιουλίου 2010, στην εφημερίδα «La Stampa” του Τορίνο διάβασα το άρθρο του καθηγητή Mario Deaglio. Μέσα στην έκθεση του καθηγητή, «τα δικαιώματα των εργαζόμενων» γίνονται «κομμάτια, όχι οικονομικά, των αποδοχών», η «υπεράσπιση της θέσης εργασίας» έπρεπε να αντικατασταθεί με μια γενική «εγγύηση της συνέχισης των ευκαιριών εργασίας», αλλά κυρίως ο εργαζόμενος, του οποίου ο μισθός έχει μειωθεί στο ελάχιστο, δε χρειαζόταν πλέον «ελεύθερο χρόνο ώστε να ξοδεύει αυτό το μισθό», αλλά έπρεπε μόνο να σκέφτεται πώς θα ικανοποιήσει τις σημαντικές απαιτήσεις της άλλης πλευράς (εργοδότη). (επανέλαβε αυτή τη θεωρία και στο Radio 24 από τις 17:30 μέχρι τις 18:00 την Τρίτη 27 Ιουλίου 2010).

Σκεπτόμενος ότι ένας άνθρωπος των γραμμάτων, που είναι ικανός να εκφράσει κάθε επιχειρηματολογία, φτάνει στο σημείο να υποστηρίζει ότι ο ελεύθερος χρόνος του εργάτη δεν έχει καμιά αξία γιατί δεν είναι συνδεδεμένος με το χρήμα, μου έκοψε την ανάσα…

Μπήκα στο αυτοκίνητο που κατασκεύασαν οι εργάτες της Mirafiori στο Τορίνο (fiat).  Έτρεξα στο σπίτι των γονιών μου. Tον είδα για χιλιοστή φορά. Έγερνε, ο λαβύρινθος, που προκάλεσαν τα εκατομμύρια χτυπήματα της πρέσας, τον έκαναν να χάνει την ισορροπία του, ήταν αδύναμος από την καρδιοπάθεια. ‘Hταν ο πατέρας μου, εργάτης στον τομέα συμπίεσης (πρέσες) για 35 χρόνια, όπου θυσίασε τα πάντα, ανάμεσα στα οποία και τον ελεύθερό του χρόνο, αλλά αυτός ήταν δωρεάν.

Μοσχοβολούσε αξιοπρέπεια.

 (Luca Mazzucco)

Πηγή: http://speradisole.wordpress.com/2010/08/01/la-lettera-del-figlio-di-un-operaio/

Μετάφραση: Νιόβη Ζαραμπούκα Χατζημάνου
πηγη

Kiss - A World Without Heroes

A world without heroes
Is like a world without sun
You can't look up to anyone
Without heroes

And a world without heroes
Is like a never ending race
Is like a time without a place
A pointless thing devoid of grace

Where you don't know what you're after
Or if something's after you
And you don't know why you don't know
In a world without heroes

In a world without dreams
Things are no more than they seem
And a world without heroes
Is like a bird without wings
Or a bell that never rings
Just a sad and useless thing

Where you don't know what you're after
Or if something's after you
And you don't know why you don't know

In a world without heroes
There's nothing to be
It's no place for me