Blackfoot - Send Me an Angel

Every night, I hit the street
All alone burnin' with the need
Broken dreams and an empty heart have got me
I need a lover with a lot of heart
It's so hard when you're in the dark
And no one's there to help you find your way
I keep running in the night
Searchin' for the light
Cryin' for someone to rescue me
Won't you send me, send me an angel
Send me, send me an angel
Send me an angel tonight, tonight
Keep lookin' but I can't see
Listen hard but I don't believe[ Find more Lyrics on
Is this the way it really has to be?
Say you're in or count me out
I can't live with all this doubt
Save my life with a single word
And I'm out here in the dark
I don't know where to start
Begging for my feelings to be heard
Won't you send me, send me an angel
Send me, send me an angel
Send me an angel tonight, tonight
I keep running in the night
Searchin' for the light
Cryin' for someone to rescue me
Won't you send me, send me an angel
Send me, send me an angel
Send me an angel tonight, tonight
Won't you send me, send me an angel
Send me, send me an angel
Send me, send me an angel

Αντίπερα Όχθη - Μια βροχή από αστέρια

Μια βροχή από αστέρια
δάκρυα πέφτουν και ανοίγεις τα χέρια
πες μου πως να βρεθώ για μια στιγμή στη ματιά σου
και ύστερα ας φύγω να χαθώ..
Μια φωνή ψιθυρίζει
ένα πέπλο ζεστασιάς σε αγγίζει
και ζητάει απ'το φως να σε προσέχει διαρκώς
ώσπου να'ρθεις..
Μια βροχή από αστέρια
δάκρυα πέφτουν και ανοίγεις τα χέρια
θα σε βρω στον πιο όμορφο δικό σου ουρανό
και ύστερα ας φύγω να χαθώ..
Μια φωνή ψιθυρίζει
μ'ένα πέπλο ζεστασιάς σε αγγίζει
και σου φέρνει κι ευχές
που έχουνε μείνει στο χθες
που γελούσες.

Μην αποΚοιμηθείς...

Μην αποΚοιμηθείς...
εχω παραμυθιού ροή στην κοίτη των ματιών μου...
Μην σε πλανέψουν οι εξωτερικοί Ψίθυροι...
Συνεργοί κι αυτοί της Επίγειας Πλάνης..

Κάθισε στο περβάζι να συλλαβίσουμε ο ένας τον άλλο..
σε απόλυτη σιγή θα ξετυλίξουμε τ'αστέρια απ' την πανοπλία τους..
Οι στρατιώτες του Σύμπαντος δε θα φρουρούν πια τα Όνειρα..
θα τα ξυπνήσουμε κι αυτά...
συνδαιτομόνες στο Τραπέζι μας,
Αφηγητές της παράλληλης ζωής
που παρασκηνιακά ανασταίναμε κάθε Βράδυ...

Σήμερα, μην αποΚοιμηθείς..

θα ζήσουμε Όνειρο...

ο Ψίθυρος θα γίνει Αρωμα..
στο είπα και χθες..

θα σκάψουμε στους πόρους του δέρματος
να βρούμε από πού αναδύεται η Ομορφιά μας..

Σχηματικά διαλύομαι..
κι όσο σκορπίζω σε θέλω ξάγρυπνο..
γύρω στα χαράματα θα κληθείς να συλλέξεις τα κομμάτια μας..

Εσύ μπορείς..
ιχνηλατικά με βρήκες στο ΜΗΔΕΝ μου
ή στο Απειρο μιας Αβύσσου..

Αν αποκοιμηθώ, ξύπνησέ με..
κράτα με σε αγρυπνία προσευχής,
στο ΑΜΗΝ επάνω να ενωθούμε με το Φεγγάρι
που καίγεται στη σκοτεινή πλευρά του..
πάντα κρυφά..
πάντα μονο του...

Όλο το Βράδυ, θα ξετυλίγουμε το Σώμα από τα κουρέλια του πολιτισμού...

Όλη τη Νύχτα, θα ξετυλίγουμε την ανέμη της Ψυχής μας...

και ως το πρωί

Άλλοι θα έχουμε Υπάρξει,

αποκομμένοι από την Πλάνη του Θολού Καθρέφτη της Επιφάνειας..

θα εχουμε καθρεφτιστεί ο Ένας βαθιά μέσα στον Άλλο...

γι'αυτο και μόνο...

Μην αποΚοιμηθείς απόψε...
όσο κι αν οι πειρασμοί νανουρίσματα υφαίνουν με χροιά αποπλάνησης....

Μην αποΚοιμηθείς απόψε...

ας ανακαλύψουμε ΠΟΙΟΙ κρύβονται μέσα μας

και τόσο Αγαπιούνται μέσα στα ... Όνειρα!!!

Κάκια Π.

πηγη

Tζιμης Πανουσης Το μουνί και το δελφίνι

Μια αφίσα Τσε Γκεβάρα,
λίγα γελαστά τσιγάρα,
κλείνω στο δωμάτιο μου
παίρνω τον ομμάτιων μου
κάνω κότσο το μαλλί μου
και μαθαίνω στο παιδί μου
να μισεί το Φρανκ Σινάτρα
να τη βγάζει τσάτρα-πάτρα

Θέλω να σε κάνω ταίρι
να σε βγάλω στο πανέρι
να σε δώσω όσο όσο
από σένα να γλιτώσω
Το μουνί και το δελφίνι
να ησυχάσω δε μ' αφήνει
πότε τρύπα πότε ψάρι
δε μου κάνουνε τη χάρη

Όταν δεν μπορώ, το θέλω
κι όταν το μπορώ, δε θέλω
Πώς να παίξω τον Οθέλλο
με καουμπόικο καπέλο;
Κρέας μπαίνει, κρέας βγαίνει
η ζωή μας ακριβαίνει
Ζήτω η παχυσαρκία
τα πολύ χοντρά αστεία

Τίποτα, τίποτα δεν έχω να σου πω
Τίποτα, τίποτα, είναι όλα στο κενό
Τίποτα, τίποτα, μια τρύπα στο νερό

 

Συντομία

Γεννήθηκα σήμερα το ξημέρωμα
έζησα την παιδική μου ηλικία το πρωί
και γύρω στο μεσημέρι
έμπαινα ήδη στην εφηβεία μου.
Και δεν είναι ότι τρόμαξα
που ο χρόνος μου περνάει τόσο βιαστικά.
Μόνο με ανησυχεί λίγο να σκέφτομαι
ότι ίσως αύριο
να είμαι πολύ γέρος
για να κάνω όλα όσα άφησα σ΄εκκρεμότητα

Jorge Bucay