July 23, 2011

Sixteen HorsePower - Hutterite Mile

on from here walkin dreams awake
i think not i think not
the sky comes king blown in every direction
and of no country
i am straw

it is no mystery

i know my way from here

iron sharpens iron

crooked wooden and peacock black
i have your feathers
slung across my back
i'm not the only one
to help you down the hill
my blue knuckles do as they will

it is no mystery

i know my way from here
it is no mystery
i know my way from here

one as precious as the other

they go with me
today i am not a false conscience
a tyrant
angels line my pockets dear
i walk a hutterite mile
look at me this once
put an eye to my step
look and furrow
its only misery its only ankle deep

it is no mystery

i know my way from here
it is no mystery
i know my way from here

July 22, 2011

Λόγια της μητέρας στο νεογέννητο γιο της την ώρα που κόβει τον ομφάλιο λώρο (Aztec)

Κόβω από την κοιλιά σου τον αφαλό:
να ξέρεις πως ο τόπος που γεννήθηκες δεν είναι η πατρίδα σου,
γιατί είσαι υπηρέτης και πολεμιστής,
είσαι το πουλί που λέγεται κετζάλ,
είσαι το πουλί που λέγεται ζακουάν,
είσαι υπηρέτης και πολεμιστής
Εκείνου που κατοικεί σε Όλους τους Τόπους.
Το σπίτι που γεννήθηκες δεν είναι παρά η φωλιά σου.
Είναι ένας σταθμός στο δρόμο σου.
Είναι το σημείο εισόδου σου στον κόσμο.
Εδώ ξεπήδησες, εδώ άνθισες.
Εδώ αποχωρίζεσαι τη μάνα σου
σαν το πελεκούδι που κόπηκε απ’ την πέτρα.

πηγη

July 21, 2011

Μαρία Πολυδούρη

Δὲν εἶνε στ ἀλήθεια τραγικό, μιὰ μεγάλη εἰρωνεία, νὰ μιλοῦν γιὰ τὴν ἀγάπη ἄνθρωποι ποὺ δὲν τὴν γνωρίζουν καὶ νὰ σιωποῦν ἐντελῶς κεῖνοι ποῦ νοιώθουν τὴν ψυχή τους νὰ πνίγεται στὸ πόνο της; Μαρία Πολυδούρη.

Εμβατήριο πένθιμο και κατακόρυφο Μωρά στη φωτιά

Στο ταβάνι βλέπω τους γύψους.
Μαίανδροι στο χορό τους με τραβάνε.
Η ευτυχία μου, σκέπτομαι, θα 'ναι
ζήτημα ύψους.

Σύμβολα ζωής υπερτέρας,
ρόδα αναλλοίωτα, μετουσιωμένα,
λευκές άκανθες ολόγυρα σ' ένα
Αμάλθειο κέρας.

(Ταπεινή τέχνη χωρίς ύφος,
πόσο αργά δέχομαι το δίδαγμα σου!)
Ονειρο ανάγλυφο, θα 'ρθω κοντά σου
κατακορύφως.

Οι ορίζοντες θα μ' έχουν πνίξει.
Σ' όλα τα κλίματα, σ' όλα τα πλάτη,
αγώνες για το ψωμί και το αλάτι,
έρωτες, πλήξη.

Α! πρέπει τώρα να φορέσω
τ' ωραίο εκείνο γύψινο στεφάνι.
έτσι, με πλαίσιο γύρω το ταβάνι,
πολύ θ' αρέσω.

Ποίηση: Κώστα Καρυωτάκη
Μουσική: Μωρά στη φωτιά

July 20, 2011

Leo Jiménez Desde el ataud

Μέσα από το μνήμα

Με κλειστά μάτια βλέπεις καλύτερα με μαύρη ψυχή γεννιέσαι,
τόσο μπερδεμένος όσο ο θεός που σε αφήνει να πέσεις.

Ανάμεσα στον ουρανό και τη γη υπάρχει ένα κενό,
ένα κομάτι τίποτα για μένα.
Καλωσήλθες στην απόλαυση των επιθυμιών,
στα δηλητηριασμένα χαμόγελα από ελεφαντόδοντο.

Μια όψη με δυο νομίσματα για τους κήρυκες
που αμαρτάνουν στην αρετή τους,
διαχωρίζοντας τη σάρκα απ' τα κόκκαλά σου,
μεταμφιέζοντας σε άνθη το φέρετρό σου.

Ενας ήλιος δίχως φως, χαμένος κρύβεται στο μνήμα του,
καταστρέφει όλα όσα βλέπεις μπροστά σου.

Επτά νύχτες ξαγρύπνιας μετά την αφύπνιση,
θα ακολουθήσει μια σημαία βαθυκόκκινη,
φυλακισμένοι από ταξιδιάρικα εγώ,
φλερτάροντας ομορφιές προς τελειοποίηση.
Θα διασχίσεις λίμνες χαμένων ψυχών,
το δηλητήριο στ' αγκάθια θέτει τέλος
και τώρα πέφτω κάτω γονατιστός,
αγοράζω δόξα για να επιβιώσω.

Ενας ήλιος δίχως φως...

Κοιτάζοντας πράγματα που δε βλέπεις για να μην τρελαθείς,
δισταχτικά φιλιά που άφησα σε αυτόν που δε φίλησα ποτέ.

Μου απόμεινε μια σκιά στη μοναξιά μέχρι το φως
να αποκαλύψει το δρόμο της επιστροφής στο μνήμα μου.

Καταραμένοι να είστε που αμαυρώνετε τη βαρύτιμη σάρκα.
Με πύρινη γλώσσα θα μιλήσει φτύνοντας χολή.

Θα πετάξω τόσο μακριά, η ψυχή μου είναι η αντανάκλαση
στον σπασμένο καθρέφτη που ποτέ δε φτάνεις εσύ.
μετάφραση: Ιοκάστη


welcome to rain planet!

Rock and Metal καταστάσεις απόψε στις 22.30 στον Rain Planet (www.therainplanet.com). Με την Angelina Rain !

July 19, 2011

Διάφανα Κρίνα-Αυτό το τραγούδι δεν είναι για σένα

Αυτό το τραγούδι δεν είναι για σένα
Αυτό το τραγούδι δεν είναι για σένα
Αυτό το τραγούδι δεν είναι για σένα
Αυτό το τραγούδι δεν είναι για σένα

Αυτό το τραγούδι δεν είναι για σένα
μιλάει για ένα μικρό ξωτικό
μιλάει για ένα τρένο με χαλασμένα φρένα
σ' ένα ταξίδι χωρίς γυρισμό

Αυτό το τραγούδι δεν είναι για σένα
μιλάει για αυτούς που μένουν πάντα παιδιά
για ανθρώπους που τα΄χουνε χαμένα
και μετράνε ρυτίδες σε λευκά κελιά

Αυτό το τραγούδι δεν είναι για σένα
μιλάει για φίλους μου παιδικούς
που απόμειναν στάχτη δίπλα στις ράγες
για μνήμες χαμένες από άγριους καιρούς

Αυτό το τραγούδι δεν είναι για σένα
μιλάει για ένα μικρό ξωτικό
μιλάει για ένα τρένο με χαλασμένα φρένα
σ' ένα ταξίδι χωρίς γυρισμό

Αυτό το τραγούδι δεν είναι για σένα
μιλάει για θυσίες και σταυρούς
κατάλαβες πράγματα που σου' ναι ξένα
Αυτό το τραγούδι δεν είναι για σένα

Αυτό το τραγούδι δεν είναι για σένα
μιλάει για θυσίες και σταυρούς
κατάλαβες πράγματα που σου' ναι ξένα
Αυτό το τραγούδι δεν είναι για σένα

Αυτό το τραγούδι δεν είναι για σένα

για σένα

για κανένα

Perfect Strangers - Deep Purple

Can you remember remember my name
As I flow through your life
A thousand oceans I have flown
And cold spirits of ice
All my life
I am the echo of your past

I am returning the echo of a point in time
Distant faces shine
A thousan warriors I have known
And laughing as the spirits appear
All your life
Shadows of another day

And if you hear me talking on the wind
You've got to understand
We must remain
Perfect Strangers

I know I must remain inside this silent
well of sorrow

A strand of silver hanging through the
sky
Touching more than you see
The voice of ages in your mind
Is aching with the dead of the night
Precious life (your tears are lost in
falling rain)

And if you hear me talking on the wind
You've got to understand
We must remain
Perfect Strangers 

July 18, 2011

Κάρμα

Στον γκρεμό με τα τριαντάφυλλα άνθισε η βροχή. Εκεί που τα στενά ανάσταιναν τις ώρες των συναντήσεων. Εκεί που ορθωνόταν το ψιλόλιγνο δέντρο της δροσιάς. Εκεί που τα πέταλα έφτιαχναν άρωμα ένωσης.

Το Κάρμα, εκπληρώνοντας το σκοπό του για ετούτη τη ζωή, άνοιξε φτερά και πέταξε στο άπειρο. Έκοψε ένα κόκκινο ρόδο και πήρε μαζί του μιας αγάπης ιστορία. Προετοιμασμένο για την επόμενη ανάσταση, θα είχε φυλαγμένη μια εικόνα στο μέρος της καρδιάς.

Την εικόνα μιας στιγμής. Μιας μονάχα στιγμής που χρειάστηκε για να μεταμορφωθεί σε έρωτα.

Ang.R

July 17, 2011

Αντιστοιχίες

Η φύση είναι ένας ναός όπου κίονες ζωντανοί
Αφήνουν ν' ακουστούν καμιά φορά συγκεχυμένα λόγια˙
Ο άνθρωπος περνά από 'κει, διασχίζοντας δάση συμβόλων
Που τον παρατηρούν με βλέμματα οικεία.
Σαν παρατεταμένοι αντίλαλοι που από μακριά ανταμώνουν
Σε μια βαθιά και ερεβώδη ενότητα,
Απέραντη και αχανή, όπως το φως και η νύχτα,
Τα χρώματα, τ' αρώματα, οι ήχοι ανταποκρίνονται.
Εαρινά αρώματα, όπως της σάρκας των παιδιών
Γλυκά σαν τον οξύαυλο, χλωρά σαν τα λειβάδια
- Κι άλλα, φθαρμένα, πλούσια και θριαμβικά
Ουσίες που διαχέονται χωρίς αρχή και τέλος,
Οπως το μεντζουβί, το άμβαρο, ο μόσχος, το λιβάνι,
Που ψάλλουν ό,τι φέρνει ο νους και ό,τι οι αισθήσεις.




CHARLES BAUDELAIRE


Απόσπασμα από τις "Αντιστοιχίες", στα Ανθη του Κακού,
μτφρ.: Αλέξης Ζήρας, δημοσιευμένο στο περ. "Τα Ποιητικά", τ. 2 (Ιούνιος 2011)

πηγη

welcome to rain planet!

Ποπ Ελληνική 60ς-70ς απόψε στις 22.30 στον Rain Planet (www.therainplanet.com). Με γεύση βερμούτ απ' την Angelina Rain...


Της βροχής πλανήτης. Της καταιγίδας, της βροντής, της αστραπής. Της οργής, του χαμόγελου, της σιωπής. Της πλάνης, της γοητείας, της γητειάς. Των αισθήσεων, των ορμών και της μέθης. Μέσα από τα μυστήρια του σύμπαντος, οι στάλες φέρνουν άρωμα, γεύση,ήχους. Και εσείς, επισκέπτες, μόνιμοι ή περαστικοί. Μα πάντα λάτρεις της μυστικής συμφωνίας που φέρνει το «μαζί». Καλώς ήρθατε! 

"Θυμαμαι"

Μου λειπουν τα παλια χρονια

εκεινα που ειναι απο χρωμα οχι γιοματα μα

λιγο πιο πολυ απο το ασπρομαυρο εχουν.

Παιδι ημουν,10 θαρρω 11.

Τα'χω παντα στο νου και μου ομορφαινουν τη σκεψη συχνα.

Ξυπνημα το πρωι για το σχολειο,

η γιαγια,αγαπημενη μου γιαγια,ετοιμαζε το γαλα

εκεινο το ζαχαρουχο που μολις του εβαζε το καυτο νερο

μυριζε ολη η κουζινα.

Απο το μεσα δωματιο σιγοπαιζε παντα το ραδιο

ειδησεις,διαφημησεις,και μουσικη.

Καθε πρωι.

Ημουν ετοιμη για το σχολειο

με χτενιζε και κοιταζε αν ειχα κουμπωσει σωστα την μπλε ποδιά μου.

Μου εδινε 5 δραχμες για το κουλουρι μου,με σταυρωνε και εφευγα.

Η μουσικη απο το ραδιο..ακομα την θυμαμαι.

Τα μεσημερια ,επρεπε να ξαπλωνουμε

επρεπε να κοιμομαστε επειδη

Ο υπνος μας μεγαλωνε....

Ακουγα τα τζιτζικια

κι εγω ξαπλωμενη χωρις ποτε να θελω να κοιμηθω

αλλα ξαπλωνα επειδη το ελεγε η γιαγια

και για να το ελεγε,ηξερε.

Περιμενα θυμαμαι πως και πως να περασει η ωρα

να παει 5

να σηκωθω σαν ελλατηριο να βγω στην αυλη.

Ηλιος,δυνατος ηλιος,και σκια.

Μιλουσαμε σιγανοφωνα.

Με περιμενε το υποβρυχιο και το κεντιτο μου,

Σταυροβελονια,ριζοβελονια

κεντουσα,ισως ειχα ενα εργοχειρο για τρια χρονια

αλλα το καταφερα..

Ομορφα που ηταν,ποσο ομορφα ηταν!

Τα απογεματα παιζαμε μηλα με τα παιδια στον δρομο

στην αυλη βεγγεριζαν οι θειες,τα ξαδερφια,οι γειτονισες,

ολοι μια παρεα,καθε μερα.

Η γιαγια εφερνε τους μπουμπουριστους χοχλιους και τους μεζεδες.

Μια αυλη γεματη ζωη.

Ολοι ηταν ευπροσδεκτοι.

Θυμαμαι

Οι γειτονισες τα καλοκαιρια καθοντουσαν εξω,στο δρομο αλλες με

τις καρεκλες τους και αλλες χαμε στο πρωτο σκαλι του σπιτιου τους

να τρωνε,ολες,σπορια.Ζεστη πολλη!

Τα τσοφλια εφτιαχναν βουναλακια μπρος στα ποδια τους.

Και οταν η ωρα πηγενε μεσανυχτα, τις εβλεπες με τις σκουπες

να καθαριζουν ωστε το πρωι να ειναι ολα καθαρα.

Τοτε λεγαμε "Καλημερα" και γεμιζε κατι μεσα μας.

Θυμαμαι ολα αυτα τα χρωματα τα σχεδον χρωματα,

θυμαμαι τους ηχους.

Τα αυτοκινητα ηταν λιγοστα και οποτε περνουσε καποιο

γυριζαμε να δουμε ποιος ειναι.

Παρατηρουσα τους μεγαλους.Μου αρεσε να τους παρατηρω.

Θυμαμαι τις μυρωδιες,σαν χτες ηταν,ακομα τις θυμαμαι.

Τα Σαββατα η μπουγαδες στην αυλη με τη σκαφη.

Αγαπημενη μου γιαγια.

Τις Κυριακες να βαλω το ταγιερακι μου,να παμε στην εκκλησια,

βαριομουν πολυ να πηγαινω στην εκκλησια,δεν καταλαβαινα

τι ελεγε ο παπας και ποτε δεν ειχε θεση να καθησω,ομως

δεν εβλεπα την ωρα που θα ετρωγα εκεινο το αγιο ψωμακι

Ετσι το ελεγε,και παντα ηταν λιγο.

Η αγνοτητα

Η καθαροτητα

Η αγαπη που χωρις λογια φαινοταν,

αυτα,

αυτα εχω να θυμαμαι.

Με αυτα πορευομαι

κι αυτα εχω να δωσω.

Καθαρα,σαν τα ασπρα σπιτια με κοπο βαμενα,μα καθαρα.
Katia Tornay-Koulatsi

Jazz Music

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

Popular Music