June 2, 2011

Ξεριζώνω τις λέξεις…

Ξεριζώνω τις λέξεις μία – μία
απ’ το λαρύγγι μου.
Αν στάζουν αίμα
τυλιξ’ τες στο μαντίλι σου
τυλιξ’ τες με μπαμπάκι
η πάλι πιάσε τις με τη λαβίδα
και πες:
“Έτσι τα λέει,
για εντύπωση”.
Κάνε επιτέλους ο,τι θες.
Όμως δε φτάνει πια η σιωπή
δε φτάνουν πια τα λόγια.
Ξεριζώνω μια – μια σκέτες λέξεις
και σου τις στέλνω.

Tίτος Πατρίκιος



Δημήτρης Ζερβουδάκης-- δρόμος

Τώρα μακραίνουνε
πύργοι,παλάτια
κλαίνε μου οι θύμησες,
κλαίνε τα μάτια.

Τώρα θανάσιμη
νύχτα με ζώνει,
μέσα μου ογκώνονται
οι άφραστοι πόνοι.

Μ`είδαν,προσπέρασαν
όσοι αγαπάω,
μόνος απόμεινα
κι έρημος πάω.

Πόσο τ`ανέβασμα
του άχαρου δρόμου !
Στρέφω κοιτάζοντας
προς τ`όνειρό μου.

Μόλις και φαίνονται
οι άσπρες εικόνες,
τ`άνθη,χαμόγελα
μες στους χειμώνες.

Αεροσαλεύουνε
κρίνοι και χέρια,
ήλιοι τα πρόσωπα,
μάτια τ`αστέρια.

Είναι και ανάμεσα
σ`όλα η αγάπη,
στο πρωτοφίλημα
κόρη που εντράπει.

Κι όλο μακραίνουνε
πύργοι,παλάτια
κλαίνε μου οι θύμησες,
κλαίνε τα μάτια...

Love - Alone Again Or

Yeah, said it's all right
I won't forget
All the times I've waited patiently for you
And you'll do just what you choose to do
And I will be alone again tonight my dear


Yeah, I heard a funny thing
Somebody said to me
You know that I could be in love with almost everyone
I think that people are
The greatest fun
And I will be alone again tonight my dear

Εμίλ Σιοράν

Έχουμε καταντήσει

να εξηγούμε τα πάντα

ακόμα και τα δάκρυά μας


            Εμίλ Σιοράν

June 1, 2011

welcome to rain planet!

Της βροχής πλανήτης. Της καταιγίδας, της βροντής, της αστραπής. Της οργής, του χαμόγελου, της σιωπής. Της πλάνης, της γοητείας, της γητειάς. Των αισθήσεων, των ορμών και της μέθης. Μέσα από τα μυστήρια του σύμπαντος, οι στάλες φέρνουν άρωμα, γεύση,ήχους. Και εσείς, επισκέπτες, μόνιμοι ή περαστικοί. Μα πάντα λάτρεις της μυστικής συμφωνίας που φέρνει το «μαζί». Καλώς ήρθατε! 




Music from movies...Απόψε στις 22.30 στον Rain Planet (www.therainplanet.com) με την Angelina Rain...

May 31, 2011

Don McLean Vincent (Starry Starry Night)

Starry, starry night
Paint your palette blue and gray
Look out on a summer's day
With eyes that know the darkness in my soul


Shadows on the hills
Sketch the trees and the daffodils
Catch the breeze and the winter chills
In colors on the snowy linen land


Now I understand
What you tried to say to me
And how you suffered for your sanity
And how you tried to set them free
They would not listen
They did not know how
Perhaps they'll listen now


Starry, starry night
Flaming flowers that brightly blaze
Swirling clouds in violet haze
Reflect in Vincent's eyes of china blue
Colors changing hue
Morning fields of amber grain
Weathered faces lined in pain
Are soothed beneath the artist's loving hand


For they could not love you
But still your love was true
And when no hope was left inside
On that starry, starry night
You took your life as lovers often do
But I could've told you, Vincent
This world was never meant
For one as beautiful as you


Starry, Starry night
Portraits hung in empty halls
Frameless heads on nameless walls
With eyes that watch the world and can't forget
Like the strangers that you've met
The ragged men in ragged clothes
The silver thorn, the bloody rose
Lie crushed and broken on the virgin snow


Now I think I know
What you tried to say to me
And how you suffered for your sanity
And how you tried to set them free
They would not listen
They're not listening still
Perhaps they never will . .
"Η Γυναικεια σαρκα,η για να ακριβολογω,η σαρκα του γνησιου θυληκου..Που για να τραφει,γυρευει βασιλικο γευμα..Κι αν νομίζετε ότι ο άρχοντας του κόσμου μου,ειναι κανένας μεγάλος και τρανός βασιλιάς ή κάποιος υπερήρωας,πονταρατε μολις στα ou...t.-Ο αντρας που γινεται τροφη μου,ειναι σαν εμενα,που ενα κομμάτι μου είναι evil.. και ένα άλλο είναι angel..."βενετια

Poets of the Fall - Beautiful ones

Flies with a broken wing, she's ever so graceful, so like an angel,
but I see, tears flow quietly.

The struggle she's seen this spring, when nothing comes dancing,
paying a handsome fee, and still she smiles at me.

And I can't take it, no I can't help but wonder...

Why do we sacrifice the beautiful ones?
How do you break a heart of gold?
Why do we sacrifice our beautiful souls?
Heroes of tales unsung, untold.

Sweet as an angel sings, she gives though she has none left but the last one, free, unhesitatingly.

And I am humbled, I'm a broken mirror, and I can't help but wonder...

Why do we sacrifice the beautiful ones?
How do you break a heart of gold?
Why do we sacrifice our beautiful souls?
Heroes of tales unsung, untold.

Why do we sacrifice the beautiful ones?
Why when they walk with love alone?
Why do we sacrifice our beautiful souls?
Just trying to find their way home.

καληνυχτα

Σαν πέφτει η νύχτα όλα χάνονται, όλα σκοτεινιάζουν κι όμως κάτι μένει ζωντανό! Μια γλυκιά καληνύχτα!

May 30, 2011

Neal Morse - Heaven in my heart

All of me is down and the waiting days are over
I must face the crowd on a dark and dreary day

But there's something burning inside me
There's something deep within my heart
Telling me go on through
I am here with you, no matter where you are
So in my hour of pain and sorrow
Please, Jesus, walk me through the dark
'Cause if I die with him I will rise again
With heaven in my heart
Oh God, help me to have heaven in my heart

My God he has a plan and I can do no other
God help me, here I stand, this is the only way

But there's something burning inside me
There's something deep within my heart
Telling me go on through
I am here with you, no matter where you are
So in my hour of pain and sorrow
Jesus will walk me through the dark
'Cause if I die with him I will rise again
With heaven in my heart

When he comes to find me I'll have my hand to the plow
Like he said his kingdom lives inside us here and now

Something's burning inside of me
There's something deep within my heart
'Cause when my Saviour died
I was crucified with him on the cross
So they come and they may kill me
But they cannot kill what's in my heart
'Cause when I died with him
I surely rose again
With heaven in my heart

I've got heaven in my heart
Heaven in my heart
And the world can't take it away

Oh God help me
Though I walk through hell give me heaven in my heart

May 29, 2011

Chris De Burgh - In Dreams.

A candy coloured clown they
call the sandman,
Tiptoes to my room every night,
Just to sprinkle star dust and to whisper,
"Go to sleep everything is alright;"

I close my eyes and I drift away,
And to the magic night I softly say,
A silent prayer, like dreamers do,
Then I fall asleep to dream
my dreams of you;

In dreams I walk with you,
[ Find more Lyrics on
In dreams I talk to you,
In dreams you're mine, all of the time,
We're together in dreams, in dreams;

But just before the dawn,
I awake and find you gone,
I can't help it,
I can't help it if I cry,
I remember when you said "goodbye".

It's too bad that all these things,
Can only happen in my dreams,
Only in dreams,
In beautiful dreams,
Only in dreams,
In beautiful dreams.

welcome to rain planet!

Της βροχής πλανήτης. Της καταιγίδας, της βροντής, της αστραπής. Της οργής, του χαμόγελου, της σιωπής. Της πλάνης, της γοητείας, της γητειάς. Των αισθήσεων, των ορμών και της μέθης. Μέσα από τα μυστήρια του σύμπαντος, οι στάλες φέρνουν άρωμα, γεύση,ήχους. Και εσείς, επισκέπτες, μόνιμοι ή περαστικοί. Μα πάντα λάτρεις της μυστικής συμφωνίας που φέρνει το «μαζί». Καλώς ήρθατε! 


Διαβολοσκορπίσματα...Απόψε στις 22.30 στον Rain Planet (www.therainplanet.com) με την Angelina Rain.

Σφεντόνα - Βασίλης Παπακωνσταντίνου

Σαράντα χρόνια έφηβος
πλέον μισό αιώνα
το καλοκαίρι άσπριζα,
μαύριζα τον χειμώνα.
Σαράντα χρόνια ανώριμος
ξεφτίλας Δον Κιχώτης.
Τώρα 50 χρόνια φρόνιμος
ωραίος και ιππότης.

Γεννήθηκα σ' ένα χωριό
Τετάρτη μεσημέρι.
Γιατρός δε με ξεπέταξε
μα μιας μαμής το χέρι.
οι συγγενείς μαζεύτηκαν
από νωρίς στο σπίτι.
Πώς είναι έτσι το παιδί
και τι μεγάλη μύτη$!

Νάνι-νάνι το παιδί μας νάνι.
Νάνι-νάνι και παρήγγειλα,
νάνι-νάνι στην Πόλη τα προικιά του
και τα χρυσαφικά του τα παρήγγειλα.
Νάνι-νάνι κι όπου
το πονεί να γιάνει, νάνι-νάνι,
νάνι-νάνι του,
Μα εγώ από τον ύπνο μου
την έκανα κοπάνα.
Τέντωνα τη σφεντόνα μου,
σημάδευα αεροπλάνα.
Και πάνω στο καλύτερο
με ξύπναγαν με βία
για να μ' αποκοιμήσουνε
δασκάλοι στα θρανία.

Κι ενώ όλα τα θυμόμουνα
κι είχα μυαλό ξουράφι,
να μεγαλώσω ξέχασα
και έμεινα στο ράφι.
Έτσι για πάντα κράτησα
την παιδική μου εικόνα,
εκείνου του αλητάμπουρα
που κράταγε σφεντόνα.

Ύπνε που παίρνεις τα παιδιά,
έλα πάρε και τούτο.
Μικρό-μικρό σου το 'δωσα,
άρχοντα φέρε μου το.
Κρύψε και τη σφεντόνα του,
φρόνιμο κάνε μου το.

Παλιέ μου φίλε, γνώριμε,
συμμαθητή, θαμώνα,
μαζί μου απόψε έφερα
εκείνη τη σφεντόνα.
Μην πάει ο νους σου στο κακό,
πουλιά δε θα χτυπήσω.
Με κότσυφες και πέρδικες
τι έχω να χωρίσω;

Τα παιδικά μας όνειρα
θα σας εκσφενδονίσω,
με χρώματα και μουσικές
θα σας τα τραγουδήσω.
Παλιέ μου φίλε, γνώριμε,
συμμαθητή, θαμώνα,
απόψε που βρεθήκαμε,
σου δίνω τη σφεντόνα.

απόσπασμα από τα "Κέρματα" του Οδυσσέα Ιωάννου

"Τώρα κλωτσάω φύλλα. Και σε περιμένω το βράδυ. Θα ξανάρθεις με τη Σμύρνη σου καμένη και θα ξαναπροσφυγέψεις μπροστά από τον καθρέφτη, χτενίζοντας την κάπνα από τα μαλλιά σου. Ξέρεις τι θα 'θελα να σου πω? Πως ό,τι σου αρέσει, ό,τι αγαπάς, θα μπορούσα να είμαι εγώ. Απλά, δεν πρόλαβα να γίνω. Πως όσα σου έχουν πει διάφοροι ότι μπορούν να κάνουν για σένα, τα μπορώ κι εγώ. Απλά δεν τα σκέφτηκα πρώτος. Πως όποτε με περίμενες κι αργούσα, κλωτσούσα φύλλα. Και σ'αγαπούσα, ξερά και κίτρινα..."


απόσπασμα από τα "Κέρματα" του Οδυσσέα Ιωάννου

May 28, 2011

ένας παράξενος θόρυβος

Δεν ήσουν λοιπόν τίποτε άλλο,
παρά ένας ακόμα παράξενος θόρυβος,
απ’αυτούς που φθάνουν μέχρι τα αυτιά,
ποτέ πιο μέσα!


Την άλλη φορά θα σταθώ περήφανα
στα δυο μου ξύλινα πόδια,και δεν θα πέσω!

Την άλλη φορά δεν θα’μαι παρά ένα παιδί
σε κάποιο δάσος της ψυχής σου
και μια μικρή φέτα γκρίζου από ένα φεγγάρι πληγωμένο .


Εσύ θα στέκεσαι απέναντι όπως πάντα,
αφημένη στην σιγουριά του βιασμού σου
που μεθοδικά ετοιμάζω,

κι ύστερα σαν ένα μικρό σκαθάρι
θα χαθείς στον βρώμικό μας χώρο,
κουβαλώντας στην πλάτη σου
ένα ζευγάρι κόκκινα παπούτσια…


θα ήθελα να με σφίξεις έτσι που να νιώσω
παρήγορα ανάμεσα στα πόδια σου,
να μου ψιθυρίσεις βρωμόλογα την ώρα του οργασμού σου,

κι αν σου’χει απομείνει τίποτα
από δυο χέρια κι ένα κεφάλι

να ουρλιάξεις δυνατά σε έναν ξεφτιλισμένο γαλαξία,
για να με νιώσω
για να σωθώ!



β.κουστούδας

ένας παράξενος θόρυβος
από τα απομεινάρια του φωτός

Η καταραμένη ροκ ποίηση

Πίσω από τη μουσική βρίσκονται οι λέξεις, οι στίχοι που στηρίζουν - ενισχύουν τη μελωδία, ο λόγος, που δίνει την αφορμή για δυνατές ρυθμικές εξάρσεις

Η αστική μουσική των τελευταίων δεκαετιών, τουλάχιστον στην «αντέργκραουντ» εκδοχή της, έδωσε μια ποιητική διάσταση στον λόγο της, ανατρέποντας μάλιστα κανόνες και δεδομένα του ποιητικού λόγου. Ο λόγος και η αισθητική του δρόμου, επεξεργασμένα από παιδιά μεσοαστικών συνήθως οικογενειών που πολλές φορές ζουν στο περιθώριο, κάνουν τη ροκ ποίηση να έχει «εξωκοινωνική» προέλευση, που συχνά τη μετατρέπει σε όχημα κοινωνικής κριτικής και αντίδρασης. Δεν είναι αναγκαίο να δεχθούμε ότι οι ροκ μουσικοί είναι επαναστάτες αλλά ότι βλέπουν και καταγράφουν από τη δική τους κοινωνική γωνία όσα συμβαίνουν γύρω τους και τους απασχολούν με έναν τρόπο άμεσο, δεικτικό, με λέξεις και εκφράσεις που η «κανονική» ποίηση αποφεύγει να χρησιμοποιεί. Ετσι δεν έχουμε μόνο τη μουσική της πόλης (από τη δεκαετία του '50 και μετά) αλλά και την αντίστοιχη ποίηση.
Ο ποιητικός λόγος του ροκ βρήκε πολλούς επικριτές στη διαδρομή του, που τον κατηγόρησαν για χυδαιότητα, για φτωχά εκφραστικά μέσα, για άτεχνη δομή, χωρίς να κατανοήσουν ότι στην ουσία αυτά ήταν τα προτερήματά του.
Για να φθάσουμε στις ημέρες μας που η αποδοχή αυτής της ποίησης δίνει το δικαίωμα σε πολλούς καθηγητές αμερικανικών πανεπιστημίων να διδάσκουν μαθήματα για την ποίηση του Bob Dylan ή του Tupac Shacur. Μπορεί ο λόγος της σύγχρονης αστικής μουσικής να έχει μια αυτονομία και να είναι προϊόν των αστικών συνθηκών, έχει όμως δεχθεί επιδράσεις από αρκετούς ποιητές, κυρίως του περασμένου αιώνα, που λειτουργούσαν σαν φετίχ για τη ροκ κοινότητα.
Το 1965 οι Fugs (από τα πρωτοπάνκ γκρουπ της Νέας Υόρκης) χρησιμοποιούν στίχους του Blake και του Swinburne στον πρώτο τους δίσκο και ο Dylan διάβαζε Ρεμπό όταν δημιουργούσε τον παράνομο ήρωα John Wesley Harding. Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι ο Ρεμπό είναι ο πιο επιδραστικός ποιητής για τη ροκ κουλτούρα αφού τον συναντάμε να έχει σχέση με τελείως αντιφατικά μουσικά δημιουργήματα, επηρεάζοντας από το Rock 'n' Roll High School ως τον Tom Verlaine, την Patti Smith και τον Van Morrison, ο οποίος το 1985 γράφει το «Tore down a la Rimbaud».

Οι λογοτέχνες μουσικοί

Το όνειρο του Wilko Johnson (Dr. Feelgood) ήταν να μελοποιήσει την «Ωδή στην αθανασία» του Wordsworth αλλά οι τραγουδιστές του συγκροτήματός του τον αποθάρρυναν γιατί δεν μπορούσαν να το πουν σωστά. Το 1959 στο ποίημά του «Σπουδές του Ναρκίσσου» ο Delmore Schwartz έγραφε: «Ο νους γνωρίζει αλλά και καταλαμβάνεται από όλα τα συντρίμμια κάθε στοιχειωμένης, κυνηγημένης τελετής των γενεών»...
Αν το σκεφθείτε, θα διαπιστώσετε ότι είναι μια άποψη που έχει επιδράσει στην ποίηση του Lou Reed που τον είχε καθηγητή στο Πανεπιστήμιο των Συρακουσών και ο οποίος του αφιερώνει τον δίσκο του «Blue Mask» και το τραγούδι «My House».

Ο ρομαντισμός του Blake είναι πανταχού παρών στα τραγούδια του Marc Bolan και των Τ-Rex και στο άλμπουμ του συγκροτήματος Unicorn (1969) ο Bolan εμφανίζεται στο οπισθόφυλλο κρατώντας ένα βιβλίο με ποιήματά του.
Ο Σέλεϊ είναι από τους αγαπημένους του Mick Jagger και πολλοί λένε ότι ο τίτλος του δίσκου «Let it bleed» (απάντηση στο «Let it be» των Beatles) προέρχεται από τον στίχο του Σέλεϊ: «Πέφτω πάνω στ' αγκάθια της ζωής. Ματώνω!».

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι επιδράσεις είναι πολλές, κυρίως από τους ρομαντικούς και «καταραμένους» ποιητές του περασμένου αιώνα, που έδωσαν τη δυνατότητα στους «ποιητές του ροκ» να φτιάξουν ένα καινούργιο κράμα λόγου όπου η καθημερινότητα, ο αισθησιασμός, η σκληρή πραγματικότητα του δρόμου, οι ονειροπολήσεις και οι εικόνες των παραισθησιογόνων συνθέτουν ένα καινούργιο, εκρηκτικό και εν πολλοίς επαναστατικό χαρμάνι.
Αλλωστε δεν είναι τυχαίο που υιοθετούνται από τους ρόκερ οι οργισμένοι ποιητές του περασμένου αιώνα αφού ενσαρκώνουν με την ποίησή τους αλλά και με τον τρόπο ζωής τους αισθητικά πρότυπα που το ροκ πρόβαλλε ως άποψη και στάση ζωής.
Φυσικά όλα αυτά καθόλου δεν σημαίνουν ότι το σύνολο του ροκ έχει μια ποιητική διάσταση. Κάθε άλλο μάλιστα... Οι περισσότεροι στίχοι των σύγχρονων τραγουδιών (όχι μόνο από το ροκ αλλά και από τα υπόλοιπα είδη αστικής μουσικής) είναι ευτελείς, γραμμένοι με τη λογική του σουξέ και την ευκολία στην απομνημόνευση, έτοιμοι να καταναλωθούν από αγοράκια και κοριτσάκια αλλά και μεγαλύτερους σε ηλικία με ανύπαρκτη παιδεία και αισθητική.
Από την άλλη, όμως, δεν είναι καθόλου λίγες οι περιπτώσεις των δημιουργών των οποίων ο λόγος παίζει πρωταρχικό ρόλο στο έργο τους, που βασανίζονται με τις λέξεις συχνά περισσότερο από ό,τι με τις νότες, και δεν είναι τυχαίο που υπάρχουν τόσο πολλοί μουσικοί που κατά καιρούς έχουν εκδώσει ποιητικές συλλογές και αν σε αυτούς προσθέσουμε όσους έχουν εκδώσει πεζά (όχι αυτοβιογραφίες), τότε ο αριθμός των «λογοτεχνών» μουσικών δεν είναι καθόλου μικρός.
Πιο συγκεκριμένα, μουσικοί που κατά καιρούς έχουν εκδώσει βιβλία με ποίηση ή λογοτεχνία είναι: Jim Carroll, Patti Smith, Tom Verlaine, Bob Dylan, Ed Sanders, Ian Hunter, Mick Farren, Alan Hull, Peter Hammill, Woody Guthrie, Al Cooper, John Lennon, Jim Morrison, Marc Bolan, Phil Lynott, Robert Palmer, Debbie Harry, Graham Parker, Eric Burdon, Diamanda Galas, Nick Cave, Henry Rollins, Lydia Lunch και πολλοί άλλοι ακόμη.
Η καινούργια αστική ζωή

Το σίγουρο είναι ότι η ροκ ποίηση είναι πανταχού παρούσα πια, μέσα από τις επιδράσεις της, τις επιρροές της, τα βιβλία των μουσικών, τα τραγούδια που σημάδεψαν και σημαδεύουν τη ζωή μας, τους στίχους που σιγοψιθυρίσαμε. Και καθ' όσον με αφορά προσωπικά (αλλά πιστεύω και πολλούς ακόμη), έμαθα από τη ροκ ποίηση όσα άλλοι μαθαίνουν διαβάζοντας «κανονική» ποίηση. Αισθάνομαι, σκέφτομαι, προβληματίζομαι και κατανοώ με όσα μου λένε τα τραγούδια, τα ποιήματα του Jim Morrison, της Patti Smith και του Peter Hammill και τα ταξίδια μου έχουν να κάνουν πάλι με «ταξιδιάρικα» τραγούδια του ροκ παρά με περιηγητικά βιβλία ή με το «On the road» του Τζακ Κέρουακ. Οσα πολύπλοκα και φευγάτα ειπώθηκαν στην ψυχεδέλεια, η άμεση ποίηση του πανκ, η σκληρή πραγματικότητα του ραπ, τα αισθητικά κομψοτεχνήματα των μουσικών - ποιητών που προαναφέρθηκαν αποτελούν ένα πεδίο μελέτης και γνώσης που καταγράφει με απλό, άμεσο, πυκνό και περιεκτικό τρόπο την καινούργια αστική ζωή, όπως τη βίωσαν και τη βιώνουν οι άνθρωποι που τη ζουν και δεν τη βλέπουν από το παράθυρο.
Δεν ξέρω αν η λογοτεχνία θα ήταν φτωχότερη χωρίς τους μουσικούς - ποιητές, σίγουρα όμως θα ήταν η ζωή και η σκέψη πολλών ανθρώπων τους οποίους αυτά τα τραγούδια τους βοήθησαν να μεταβούν σε ένα άλλο επίπεδο, να κοιτάξουν τη ζωή κατάματα, όπως οι «καταραμένοι» ήρωές τους, και να ξορκίσουν τα φαντάσματα με τον λυτρωτικό τρόπο των τραγουδιών.
Θα τελειώσω αυτό το σημείωμα (που δεν είναι παρά απλώς μια αφορμή για μια προσεκτική ματιά στα λόγια τραγουδιών που μπορεί να μην προσέχθηκαν) με την αντίληψη του Ray Davis των Kinks για το ροκ και την ποίηση, την οποία αντιλαμβάνεται φυσικά μέσα από τη ροκ αισθητική: «Ενα βράδυ καθόμουν σε ένα μπαρ πίνοντας, οπότε με πλησιάζει ένας τύπος και μου λέει: "Ρέι, σε γουστάρω πάρα πολύ και τη μουσική που κάνεις αλλά και τους στίχους σου. Είσαι ένας ποιητής". Πήρα ένα μπουκάλι και του έσπασα το κεφάλι. Ακου εκεί ποιητής...».

πηγη

May 27, 2011

Robert Plant-Big Log

My love is in league with the freeway
Its passion will ride as the cities fly by
And the tail-lights dissolve in the coming of night
And the questions in thousands take flight
My love is the miles and the waiting
The eyes that just stare, and the glance at the clock
And the secret that burns, and the pain that won't stop
And it's fuelled once again
Leading me on - leading me down the road
Driving me on - driving me down the road

My love is exceeding the limit
Red-eyed and fevered with the hum of the miles
Distance and longing - my thoughts do collide
Should I rest for a while at the side?
Your love is cradled in knowing
Eyes in the mirror, still expecting they'll come
Sensing too well when the journey is done
There is no turning back - no
There is no turning back - on the run

My love is in league with the freeway
Oh, with the freeway, and the coming of night-time
My love, my love is in league with the freeway

 

Jazz Music

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

Popular Music